به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، کار فرهنگی اگر جواب دهد، معمولاً در بلند مدت جواب می دهد. همین الآن فرض کنید که ما بخواهیم برای حفاظت از ابنیه تاریخی مانند تخت جمشید و یا جاهایی مانند جزیره هرمز، سواحل، جنگل ها و مانند آنها، از الآن فرهنگ سازی کنیم؛ در آن صورت ممکن است تا 10 یا 15 سال آینده نتیجه بگیریم.
یکی از مباحثی که در طول سال وجود دارد منتها در ایام تعطیلات از جمله عید نوروز برجسته تر می شود، موضع آسیب زدن به ابنیه تاریخی، محیط زیست و موارد مشابه آن است.
اخیراً نیز سید رضا صالحی امیری وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری در پاسخ به پرسش مجری در مورد شن های جزیره هرمز (که در روزهای گذشته تصاویر برداشتن خاک زیبای آن توسط گردشگران منتشر شد) و اینکه درباره این جزیره، مسئولیت با کدام دستگاه است، گفته است که:
«مناطقی که مشمول جزایر میشوند مثل کیش و قشم و اینها، منطقه آزاد هستند ... مسئولیتشان با روسای مناطق هست؛ ما هم در آن جا مسئولیت داریم برای صیانت از آثاری که ثبت شده؛ در آثاری که ثبت نشده، رسالتش با متولیان منطقهای و محلی هست؛ از بخشدار و دهیار و فرماندار و استاندار و مسئولین محلی؛ و باید بپذیریم که ما قبل از این که به فکر برخورد به اصطلاح قهری باشیم به فکر فرهنگ سازی باشیم».
وی در ادامه بیان کرده است: «چرا در خیلی از کشورها با چنین پدیدهای مواجه نمیشویم، چون فرهنگ سازی کردند، چرا در خیلی از فضاها به تخریب میراث خودشان مبادرت میکنند، چون فرهنگ سازی نشده است ... روزانه من و معاونان عزیز ما و بیش از ده هزار نفر از نیروهای ما در سراسر کشور با این پدیده مواجه هستند و به قوه قضاییه و به نیروی انتظامی مراجعه میکنیم و برخوردهای حقوقی انجام میدهیم و این را صادقانه عرض می کنم چاره ساز اصلی موضوع نیست و باید فرهنگ سازی کنیم».
چند نکته در این زمینه قابل بیان است:
یک: بدون تردید، مسئولین کشور در وهله اول وظیفه دارند که از ابنیه تاریخی و جاذبه های طبیعی ای که به نسل ما رسیده است، محافظت کنند؛ وظیفه دارند که از محیط زیست حفاظت کنند. در این راستا، هر اقدامی که می توانند، باید انجام دهند؛ از کار فرهنگی در آموزش و پرورش، صدا و سیما، دانشگاه و یا اطلاع رسانی مناسب در مناطق گردشگری و ... گرفته تا برخوردهای انتظامی و قضایی.
دو: کار فرهنگی اگر جواب دهد، معمولاً در بلند مدت جواب می دهد. همین الآن فرض کنید که ما بخواهیم برای حفاظت از ابنیه تاریخی مانند تخت جمشید و یا جاهایی مانند جزیره هرمز، سواحل، جنگل ها و مانند آنها، از الآن فرهنگ سازی کنیم؛ در آن صورت ممکن است تا 10 یا 15 سال آینده نتیجه بگیریم. اما اگر اقدامات قانونی قاطع و بازدارنده به اندازه کافی صورت نگیرد و یا احیاناً تعطیل شود، در 15 سال آینده، اساساً تخت جمشید و یا جزیره هرمز - به آن صورتی که از نسل های گذشته به دست ما رسیده - وجود نخواهد داشت.
سه: براساس نگاه کلان حکمرانی، وقتی پای مسائل مهم و حیاتی به میان می آید، در هیچ عرصه ای نمی توان با کار فرهنگی و فرهنگ سازی، مسأله را حل کرد. هر چقدر هم که فرهنگ سازی صورت بگیرد، باز هم نیاز به اقدامات نظارتی و همچنین اقدامات قانونی بازدارنده وجود دارد. در زمان ما هم با توجه به پیشرفت فناوری، بعضاً امکان نظارت، راحت تر شده است و لزوماً همه جا نیاز به حضور نیروی انسانی نیست.
چهار: نکته دیگر اینکه، متأسفانه سال هاست که ما درگیر چالش های مربوط به محیط زیست هستیم. برای مثال، فقط در روز سیزده فروردین، حجم عظیمی از زباله، تولید شده و در طبیعت رها می شود. در این راستا، هم باید خود مردم رعایت کنند؛ هم باید اقداماتی نظیر گذاشتن سطل های زباله و تفکیک زباله، دادن پلاستیک زباله به خودروها و مانند اینها به اندازه کافی صورت گیرد و هم اینکه اقدامات نظارتی جدی صورت گیرد.
پنج: فارغ از سخنان وزیر، باید گفت که متأسفانه فراوان مشاهده می شود که مسئولین در عرصه های مختلف، به جای اینکه نگاه همه جانبه داشته باشند، موضوع فرهنگ سازی را بیش از ظرفیتش برجسته میکنند و یا حتی بعضاً مشاهده می شود که با نام فرهنگ سازی، راه فراری برای برخی ترک فعل ها یا سهل انگاری ها ایجاد می شود.
منبع: جهان نیوز
انتهای پیام/