خبرگزاری تسنیم – فرشاد براتی - وقتی در پایان یک مسابقه لیگ برتر، سرمربی تیم رقیب لب به انتقاد شدید از کیفیت زمین مسابقه باز میکند و آن را «مناسب برای کاشت سیبزمینی» میداند، دیگر جای هیچ توجیهی باقی نمیماند.
اتفاقی که جمعه شب در ورزشگاه شهید نصیری یزد رخ داد، نه یک گلایه ساده از چمن بی کیفیت و پر از لکه، بلکه یک هشدار علنی بود برای آبروی فوتبال این استان.
نام فوتبال یزد امشب در رسانههای ملی با افتضاحی گره خورد که ریشه آن را باید نه در خاک این زمین، بلکه در مدیریت ناتوان هیئت فوتبال استان، با ریاست امیرفرشاد تفکری جستوجو کرد.
مدیری که نهتنها نتوانسته کوچکترین استانداردها را برای برگزاری یک مسابقه فوتبال فراهم کند، بلکه با مجموعهای از تصمیمها و رفتارهای عجیب، فوتبال یزد را به سراشیبی بیاعتباری کشانده است.
ناتوانی مزمن هیئت فوتبال استان یزد
اگر قرار باشد نمادی برای بیکفایتی در مدیریت ورزشی استان یزد معرفی شود، بدون تردید باید چمن خراب و لکهلکه ورزشگاه شهید نصیری را انتخاب کرد؛ نمادی تلخ از عملکرد هیئتی که سالهاست از درک حداقلیترین وظایف خود نیز ناتوان است.
ریاست امیرفرشاد تفکری بر هیئت فوتبال استان یزد، نهتنها تاکنون دستاورد مشخصی برای توسعه زیرساختهای فوتبال استان به همراه نداشته، بلکه حتی در سادهترین وظایف نگهداری و استانداردسازی زمینهای ورزشی نیز شکست خورده است.
در حالی که تیم چادرملو اردکان به نمایندگی از فوتبال یزد وارد رقابتهای سطح بالای کشور شده، زمین ورزشگاه شهید نصیری – تنها گزینه قابل استفاده برای میزبانی – به وضعیتی افتاده که نه تنها بازیکنان را به دردسر انداخته، بلکه حیثیت فوتبال یزد را در معرض تحقیر ملی قرار داده است.
وقتی در مقابل دوربینها، دراگان اسکوچیچ به صراحت اعلام میکند «این زمین برای فوتبال نیست، برای کاشت سیبزمینی مناسب است»، یعنی فاجعهای مدیریتی رخ داده که دیگر قابل پنهانکاری و توجیه نیست. این جمله یک تحلیل فنی نبود، بلکه یک بیانیهی رسواکننده برای وضعیت مدیریت هیئت فوتبال یزد بود.
قربانی اصلی، چادرملو اردکان
در این میان، بزرگترین قربانی این بیکفایتی نه تیم میهمان است و نه تماشاگران ناراضی؛ بلکه خود تیم چادرملو اردکان است که باید تاوان این مدیریت فشل را بدهد. تیمی که با تلاش فراوان، خود را به سطح اول فوتبال ایران رسانده، حالا ناچار است بازیهای خانگیاش را روی زمینی برگزار کند که نه با استانداردهای لیگ برتر همخوانی دارد و نه با شأن یک تیم حرفهای.
بازیکنان چادرملو، هر هفته روی زمینی تمرین میکنند که اصطلاح «چمن» برای آن، یک شوخی تلخ است. زمین شماره دو ورزشگاه، که برای تمرین این تیم در نظر گرفته شده، نهتنها شرایط فنی مطلوب ندارد، بلکه با هر بار تمرین، بازیکنان را در معرض آسیبهای جدی قرار میدهد.
تصور کنید یک تیم لیگ برتری مجبور باشد برنامه فنی خود را روی زمینی پیاده کند که توپ در آن جهش نامنظم دارد، چالهچولهها بیشتر از خطوط فوتبال دیده میشود و چمن بهزحمت نفس میکشد.
تیم چادرملو به جای اینکه از امتیاز میزبانی بهره ببرد، هفتهبههفته باید با ترس از مصدومیت و عدم هماهنگی تاکتیکی پا به زمین بگذارد. این یعنی مدیریت ناتوان هیئت فوتبال استان، عملاً مانعی جدی بر سر راه پیشرفت تیمهای بومی شده است؛ تیمهایی که اتفاقاً اعتبار فوتبال استان را نمایندگی میکنند.
توهین به زنان ورزشکار؛ فرافکنی به سبک تفکری
اگر مدیریت ناتوان و زمین بیکیفیت شهید نصیری، لکهای سیاه بر دامان فوتبال یزد است، اظهارات تحقیرآمیز رئیس هیئت فوتبال، آن را به یک فاجعه اخلاقی و فرهنگی نیز بدل کرده است. چند سال قبل، در حالی که همه منتظر پاسخ منطقی از زبان رئیس هیئت فوتبال استان درباره علت کچلی و تخریب شدید چمن ورزشگاه شهید نصیری بودند، امیرفرشاد تفکری با کمال شگفتی اعلام کرد: چون خانمها بلد نیستند درست روی چمن راه بروند، چمن کچل شده است.
چنین اظهار نظری نه تنها هیچ پایه علمی و فنی نداشت، بلکه توهینی آشکار به زنان ورزشکار این استان بود؛ زنانی که در شرایط حداقلی و با کمترین امکانات، برای حضور در میادین تلاش میکنند، حالا از زبان یک مسئول بلندپایه متهم به «نابلدی» شدهاند
این گفته نهفقط ناشی از ناآگاهی است، بلکه نشاندهنده نوعی فرار از مسئولیت به سبک قدیمیترین و بیارزشترین ترفندهاست: انداختن تقصیر بر گردن دیگران. آن هم نه بر مبنای واقعیت، بلکه با زبانی مملو از نگاه جنسیتزده و تحقیرآمیز.
چگونه میتوان از مدیری که بهجای پذیرش مسئولیت در برابر نابودی زیرساختهای ورزشی، اینگونه به طرز تفکرهای تبعیضآمیز متوسل میشود، انتظار اصلاح و تحول داشت؟
حذف منتقدان، سرکوب رسانهها
در مدیریت امیرفرشاد تفکری، نهتنها چمن زمین جایی برای رشد ندارد، بلکه حتی «نقد» هم حق جوانه زدن ندارد. اگر زمین ورزشگاه شهید نصیری کچل شده، فضای رسانهای اطراف فوتبال یزد نیز از منتقدان مستقل و آزاد اندیش تهی شده است. دلیلش؟ برخورد سلیقهای و تهدیدآمیز با هر روزنامهنگاری که از رئیس هیئت فوتبال استان یزد انتقاد کند.
نمونهی روشن این سرکوب، ماجرای خبرنگار تسنیم است که تنها بهدلیل طرح یک انتقاد ساده از هیئت فوتبال، با حذف کامل از سوی تفکری مواجه شد. روابط عمومی هیئت فوتبال در اقدامی بیسابقه، عجیب و غیرحرفه ای، به این خبرنگار اعلام کرد که تنها در صورتی آیدی کارت رسانهای برای پوشش مسابقات صادر میشود که با تفکری تماس گرفته و از وی اجازه بگیرد( به صورت کاملا واضح از رئیس هیئت فوتبال «عذرخواهی» کند!) عذرخواهی برای چه؟ برای انجام وظیفهاش؟ برای نوشتن واقعیت؟
وقتی خبرنگار مذکور از عذرخواهی خودداری کرد، درهای ورزشگاه برای او بسته شد. چنین رفتاری نهتنها با اصول اخلاق رسانهای در تضاد است، بلکه نشان میدهد که تفکری منتقد را نه صدا، بلکه «دشمن» میبیند؛ و با همین نگاه، فضا را برای هرگونه اصلاح و شفافیت بسته است.
هیئتی که از صدای رسانهها میترسد و بهجای پاسخگویی، تلاش میکند با حذف منتقد، خبرنگاران را تنبیه کند، دیگر نه در خدمت فوتبال است و نه در مسیر رشد آن؛ بلکه صرفاً در تلاش برای حفظ صندلی مدیریتی، حتی به بهای سرکوب حقیقت.
مسئولان ارشد استان چه زمانی چشم به این حقیقت باز میکنند
فوتبال یزد امروز فقط قربانی یک زمین فرسوده یا چمن نابودشده نیست؛ بلکه قربانی تفکر «تفکری» است که سالهاست با بیبرنامگی، توهین، حذف و بیمسئولیتی، ریشههای فوتبال این استان را خشکانده است. از تحقیر زنان ورزشکار گرفته تا بستن دهان خبرنگاران، از زمین تمرین نامناسب تا آبروریزی ملی در مقابل دوربینها، همه و همه به وضوح نشان میدهند که هیئت فوتبال استان یزد نه شایستهی ادامه مسیر است و نه توان اصلاح در درون خود را دارد.
وقتی یک سرمربی خارجی، در رسانه ملی، زمین فوتبال یزد را "مناسب برای کاشت سیبزمینی" مینامد، این نه فقط یک توهین به زیرساخت، بلکه یک هشدار جدی به اعتبار یزد در فوتبال ایران و است.
دیگر سکوت جایز نیست. وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال باید پیش از آنکه نام یزد برای همیشه از نقشه فوتبال حرفهای کشور پاک شود، تصمیم قاطعی بگیرند. فوتبال استان یزد، بیش از این تاب تحمل چنین مشکلاتی را ندارد.
انتهای پیام/781