به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجت الاسلام مهدی عبداللهی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در یادداشتی با عنوان "یمن قهرمان؛ تجلی جهانبینی الهی و ایدئولوژی آخرتمحور" به تقابل دو جهانبینی مادی و الهی پرداخته که در زیر آمده است:
کره خاکی ما دورانی بس عجیب را از سرمیگذراند و این اعجاب نه به جهت خود این سیاره، که از حیث کنشهای به غایت متفاوت ساکنان آن است. در گوشهای کوچک از این زمین پهناور، رژیمی نژادپرست با بهرهگیری از آخرین دستاوردهای علم و تمدن بشری، به وحشیانهترین شکل به کشتار مردمی بیدفاع و نابودی خانمان ایشان دست میزند تا آنها را وادار به ترک سرزمینشان کند. کدخدای خودخوانده این سیاره نیز نهتنها در اندیشه جلوگیری یا کاستن از این حجم گسترده وحشیگری باشد، نقاب صلح از چهره نفاق برداشته، با تمام توان در حال پشتیبانی اطلاعاتی و تسلیحاتی از این رژیم درنده است.
کشورهای بهاصطلاح متمدن و پیشرفته مدعی حقوق بشر و نهادها و سازمانهای بینالمللی بهاصطلاح حامی صلح و آرامش نهایت تلاششان برای جلوگیری از گسترش کشتار و بیخانمانی مظلومان خفهخون گرفتن است. از رهبران بیخاصیت جهان اسلام و عرب نیز که عمدتا دستنشانده و حلقه بهگوش کدخدایند و شنیدن اسم رژیم غاصب، لرزه بر دستهای بیکفایتشان میافکند، هیچ انتظاری نیست، بلکه همین موجودات فرومایه نیز اگر از برنامههای جبهه استکبار پشتیبانی نکنند، دستکم جادهصافکن آنها خواهند بود.
در سوی دیگر، مردمی مظلوم و بیدفاع با دستان خالی، اما با قلوبی سرشار از ایمان به نصرت الهی و با قدمهایی راسخ از توکل به قدرت بیمنتهای پروردگار، زیر بار ظلم ستمگران نرفته و به قیمت خانه و مال و جان خویش در برابر زورگویان مقاومت میکنند. عجیبتر از ایشان، ملتی دیگر است که با وجود کمبرخورداری از نعمتهای طبیعی و اسباب قدرت مادی، پرچم دفاع از مظلومان را برافراشته و با پای برهنه در برابر دژخیمان چکمهپوش صفت بسته است. شمشیر ظلم را بر پیکر بهظاهر نحیفش میپذیرد، اما دست شستن از دفاع از مظلوم را روا نمیدارد. ... بهراستی چگونه میتوان این دو تصویر بهکلی متفاوت از صحنه زیست انسانی بر کره خاکی را تحلیل کرد؟
روانشناسان، جامعهشناسان، تحلیلگران سیاسی و هر آن کس که ادعایی در علوم اجتماعی و انسانی دارد، هر چه میخواهند بگویند، پشتپرده این صحنه، تنازع دو جهانبینی و ایدئولوژی است که یکی نگرشی مادی به هستی و انسان دارد، در نتیجه تمام تلاشش برای دستیابی به سعادت معطوف به ارضای قوای حیوانی اعم از شهوت و غضب و دستیابی به خواستههای نفسانی است. جهانبینی مادیانگارانه به هستی و انسان، سعادت و خوشبختی وی را در بهرهمندی هر چه بیشتر، عمیقتر، طولانیتر و متنوعتر از لذات جسمانی میبیند، از این رو، آگاهی و دانش خویش را نیز برای دستیابی به این هدف و حذف موانع به کار میگیرد. آنچه اصالت دارد تملک سرزمین مورد اعای رژیم است، پس هر مانعی هرچند کودک شیرخوار باید از راه برداشته شود، آن هم به هر شکل ممکن !
اما جهانبینی الهی به هستی و انسان، بهرهمندی از نعمتهای دنیوی و لذات جسمانی، حیوانی را غایت قصوای وجود انسانی نمیداند، بلکه به تبع نگرش الهی به هستی و جاودانه دانستن انسان و استمرار وجودش در ظرفی دیگر از هستی، سعادت و خوشبختی واقعی را مطابق با رهنمودهای خالق هستی و انسان، در بهرهمندی از نعمتهای روحانی همچون تقرب به حق و راهیابی به بهشت جاودان و نجات از عقاب جهنم میداند . وقتی بر اساس نگرش الهی به هستی و انسان، ذهنیت او نسبت به مقصد و هدف زیستش تغییر کرد، راه رسیدن به آن هدف و نظام کنشی وی نیز تغییر میکند. در نگاه او، بهرهمندی از چرب و نرم زندگی مادی رفاه و عامل سعادت شمرده نمیشود، بلکه رفاه حقیقی در تقرب جستن به حق تعالی است، هر چند به قیمت تحمل دشواری و ناکامی از بهرههای اندک زیست مادی باشد.
انتهای پیام/