به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، تحقیقات تازهای در «مؤسسه فناوری کارلسروهه» (KIT) نشان میدهد که تنوع در پوشش گیاهی بهویژه درختان و طراحی هوشمند زیرساختهای سبز میتواند نقش کلیدی در افزایش تابآوری شهری و ارتقای سلامت روان و جسم ایفا کند.
در چارچوب دو پروژه «شهر زیستآینده» (FutureBioCity) و «ریه سبز» (GrüneLunge)، دانشمندان KIT به بررسی رفتار شهروندان و عملکرد اکولوژیکی فضاهای سبز شهری پرداختند. دکتر سومیده ساها، پژوهشگر ارشد این طرح، میگوید: میخواستیم بدانیم مردم چگونه پارکها را انتخاب میکنند و ساختار جنگلهای شهری تا چه حد بر این انتخاب مؤثر است.
ترکیب مطالعات میدانی و نظرسنجیها نشان داد بیشتر افراد در پارکهایی با تنوع بالای گونههای درختی احساس بهتری دارند. به گفته دکتر ساها، این یافتهها میتواند بهعنوان یک اصل طراحی برای پارکهای آینده بهکار گرفته شود پارکهایی طبیعیتر، متنوعتر و سازگارتر با احساسات انسانی.
درختان، سپری در برابر گرما و سیلاب
در مناطق شهری که پوشش سبز اندک و سطح بتن زیاد است، گرما بهدام میافتد و آب باران بهسرعت جاری میشود. نتایج پروژه GrüneLunge که با شبیهسازیهای پنجساله در 27 منطقه شهر کارلسروهه انجام شد، نشان میدهد افزودن 30 درصد پوشش درختی و هدایت روانآبها به خندقهای گیاهی (bioswale)، میتواند ساعات گرمای شدید را تا 64.5 درصد کاهش دهد و حجم روانآبها را تا 58 درصد کم کند.
جالب آنکه بیشترین تأثیر در مناطقی مشاهده شد که کمترین فضای سبز اولیه را داشتند.
نقش رطوبت خاک در عملکرد درختان
اثربخشی خنککنندگی و کنترل روانآبها به وضعیت رطوبت خاک بستگی دارد. خاک خشک، جذب آب را بهبود میدهد و از سیلاب جلوگیری میکند، در حالی که خاک مرطوب، با افزایش تعرق و تبخیر، در خنکسازی هوا مؤثرتر است بهویژه در موجهای گرمایی.
همچنین، سایهاندازی درختان در طول روز موجب کاهش دمای سطح زمین شده و دمای شبانه را تا 5.5 درجه سانتیگراد پایین میآورد؛ این مزیت در شبهایی که گرمای روز پابرجاست، اهمیتی دوچندان دارد.
البته نکته کلیدی، تأمین آب برای درختان در دورههای خشکسالی است. بدون آب کافی، درختان نمیتوانند نقش خنککننده خود را ایفا کنند؛ بنابراین، برنامهریزی برای آبیاری پایدار ضروری است.
نتایج این مطالعات در دو نشریه Scientific Reports و Sustainable Cities and Society منتشر شده است.
انتهای پیام/