به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، لرستان در سال 1404 با یکی از خشکترین دورههای اقلیمی چند دهه اخیر مواجه شد. بارش کم شد، بیهنگام و بیثمر بارید و آسمان، نظم خود را باخت.
سالها پیش، این منطقه پناهگاه رطوبت بود. جایی که برفها جان میبخشیدند به ریشهها، به بذر، به روزگار کشاورزانی که از تبار همان خاک بودند.
امروز، آن قلهها برفشان به خاطره بدل شدهاست. چشمهها کمرمقاند و بارانی که زمانی در زمین فرو میرفت، حالا بیاثر میگذرد. خاک خشکتر شده، فرسایش بیشتر شده، و کشاورزی، نخستین و بزرگترین قربانی این روند بودهاست.
بیش از 75 درصد اراضی کشاورزی لرستان دیماند و تنها به آسمان وابستهاند. این وابستگی، در دوران خشکسالی به شکنندگی بدل میشود. لرستان هنوز نه بندهای کافی دارد، نه سدهای محلی، نه طرحهای گسترده آبخیزداری.
در چنین شرایطی روانابها میگذرند، خاک خشکجان میشود و معیشت هزاران خانوار را در زمینهای بیبر و کشتهای بیپناه به خوشههای سوخته از خشکسالی بدل میکند.
عزیز بارانی، رئیس اداره بحران و پدافند غیرعامل بخش کشاورزی لرستان، میزان خسارت مستقیم ناشی از خشکسالی در این استان را از مرز 100 هزار میلیارد ریال فراتر دانست.
بهگفته او ماهیت کشاورزی در لرستان، بهدلیل گستره اراضی دیم و ضعف زیرساختی در بهرهبرداری از منابع آب، موجب شده تا کشاورزی این استان گستردهتر و حادتر باشد.
خشکسالی در لرستان حالا نه بهشکل یک حادثه گذرا، بلکه بهعنوان یک پدیدهای تمامعیار و سوزان، به جان این استان افتادهاست. لرستان امروز در آستانه یک فرسایش تاریخی ایستاده است. فرسایش خاک، فرسایش ریشهها و فرساش زمین.
انتهای پیام/ 644/.