به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سرقت یکی از جرایم خشنی است که نهتنها خسارت مالی به قربانی وارد میکند، بلکه اثرات روانی و روحی عمیقی بر زندگی فرد باقی میگذارد. افرادی که مورد سرقت قرار میگیرند، گاهی دچار اضطراب، بیاعتمادی به محیط اطراف، اختلال خواب و حتی ترسهای مزمن میشوند که کیفیت زندگیشان را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد. این ضربه روحی گاهی از خسارت مالی نیز سنگینتر است و میتواند ماهها یا سالها با فرد همراه باشد.
سرقتها در گذشته عمدتاً با استفاده از زور، سلاح سرد مانند قمه و چاقو یا تهدید مستقیم انجام میشد؛ اما در سالهای اخیر شاهد تحولاتی در روشهای سارقان هستیم. این روزها بسیاری از مجرمان به جای استفاده از سلاحهای خطرناک و پرریسک، از گازهای اشکآور و اسپری فلفل بهره میبرند. استفاده از این مواد باعث میشود که سارقان به سرعت قربانیان را فلج و یا حتی در برخی موارد بیهوش کنند و بدون درگیری فیزیکی طولانی، اموال آنها را به به سرعت به سرقت ببرند.
از نظر قانونی، سرقتهایی که با تهدید جان و امنیت عمومی همراه باشند و باعث ایجاد رعب و وحشت گسترده شوند، میتوانند مصداق جرم محاربه تلقی شوند؛ جرمی که در قوانین کیفری کشورمان از شدیدترین مجازاتها برخوردار است و حتی حکم اعدام برای آن صادر میشود. این نشاندهنده حساسیت بالای نظام قضایی نسبت به جرایم مسلحانه و خشن است.
اما به تازگی، دوباره نمونههایی از سرقت با گاز اشکآور یا همان اسپری فلفل افزایش یافته است؛ شیوهای کم خطرتر برای سارقان، اما با خطرات جدی برای قربانیان. مصطفی امامی، مجری شناخته شده تلویزیون، چند روز پیش در ویدیویی که در صفحه مجازیاش منتشر کرد، از حمله شبانه به خود در اتوبان مدرس خبر داد. به گفته او، سارقان با استفاده از قمه و اسپری فلفل به وی حمله کردند و اموالش را به سرقت بردند.
همچنین، یکی از همکاران خبرگزاری تسنیم، چند روز پیش هنگامی که در خودرو همراه با دختر نوجوانش بود، هدف حمله مشابهای قرار گرفت. سارقان با پاشیدن اسپری فلفل، تلفن همراه وی را سرقت کردند. این نمونهها نشان میدهد که استفاده از اسپری فلفل و گازهای اشکآور، دوباره در حال افزایش است.
این تغییر روش، اگرچه در نگاه اول به نظر میرسد مجازات آن سبکتر از استفاده از قمه یا سلاح سرد باشد، اما برخلاف «تهدید با سلاح سرد و گرم»، «استفاده از اسپری فلفل» ممکن است باعث آسیبهای چشمی جدی، کوری موقت یا دائمی و مشکلات تنفسی حاد شود که سلامت فرد را به خطر میاندازد.
مطالبه از مسئولان؛ برخورد بازدارنده کجاست؟
در قوانین کیفری ایران، سرقتی که همراه با تهدید جان و ایجاد رعب و وحشت عمومی باشد، میتواند مصداق محاربه باشد و حتی به مجازات اعدام منجر شود. اما پرسش جدی اینجاست؛ آیا استفاده روزافزون از اسپریهای شیمیایی در سرقتها با همین شدت و قاطعیت پیگیری میشود؟ چه کسی مسئول کنترل بازار خرید و فروش این ابزارهاست که به راحتی در دسترس نوجوانان و سارقان قرار میگیرد؟
مسئولیت شهروندان؛ هوشیاری یا بیتفاوتی؟
اگرچه بخش بزرگی از مسئولیت متوجه نهادهای انتظامی و قضائی است، اما شهروندان هم باید سهم خود را بپذیرند. هوشیاری در ترددهای شبانه، پرهیز از توقف در نقاط خلوت و نصب سامانههای امنیتی روی خودرو و تلفن همراه میتواند تا حدی از فرصتطلبی سارقان بکاهد. غفلت و بیتوجهی، همان چیزی است که سارقان روی آن حساب باز میکنند.
انتهای پیام/