به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، در آستانه نهم شهریورماه، روز ملی یوزپلنگ ایرانی، بار دیگر ردپای حیات در پهنه کویر خراسان جنوبی دیده شد؛ جایی که دو فرد یوز در حاشیه پناهگاه حیاتوحش نایبندان طبس مشاهده و تصویربرداری شدند. خبری که به ظاهر نویدبخش است، اما در لایههای عمیقتر خود پیام روشنی دارد: بقای یوز در ایران همچنان شکننده است.
علی خانی، مدیرکل حفاظت محیطزیست خراسان جنوبی در گفتوگو با خبرنگاران گفت: از ابتدای سال جاری پایش ویژه یوزپلنگ ایرانی آغاز شده و خوشبختانه علاوه بر ثبت مشاهده در اردیبهشت در عشقآباد، این بار نیز هشتم شهریور شاهد حضور دو یوز در نایبندان بودیم.
به گفته وی این گونه کمیاب که در میان گربهسانان جهان آسیبپذیرترین محسوب میشود، تنها در ایران زیستگاه دارد؛ استانهایی چون سمنان، یزد و خراسان جنوبی، خراسان شمالی، خراسان رضوی آخرین سنگرهای بقای آن هستند و به شدت در معرض خطر انقراض است.
خانی ضمن قدردانی از دوستداران حیات وحش و همیاران افتخاری محیط زیست که نقش موثری در پایش این گونه نادر و در معرض خطر انقراض داشتهاند گفت: در سال جاری و با تخصیص اعتبار سازمانی، پایش میدانی این زیستگاه وسیع در دستور کار قرار دارد و امید آن می رود که بتوانیم گامی کوچک در راستای حفاظت از این گونه برداریم.
مدیرکل حفاظت محیطزیست خراسان جنوبی گفت: در دولت چهاردهم پروژه ملی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی و زیستگاه هایش با عزمی راسخ و با تشکیل کارگروه های تخصصی و بهرهگیری از خرد جمعی، برنامه اقدام ملی یوزپلنگ را به روز رسانی و طرح پنج ساله نجات این گونه ارزشمند تدوین شد.
پناهگاه حیات وحش نایبندان در شهرستان طبس با وسعت بالغ بر 5.1 میلیون هکتار از مطلوبترین زیستگاه آخرین بازمانده های یوز آسیایی در ایران است. حفاظت از پناه گاه حیات وحش نایبندان طبس از سال 1374 آغاز و در سال 1380 به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافت. این پناهگاه یکی از اولین مناطقی است که در آن برای اثبات حضور گونه کمیاب یوزپلنگ آسیایی از دوربینهای تلهای استفاده شد (سال 1380) و در مهر ماه همان سال یک فرد یوزپلنگ که جنگال نام گرفت برای نخستین بار به دام دوربینهای تله افتاد که جسد آن به عنوان پیرترین یوز ثبت شده در سن حدود 13 سالگی در نزدیکی فنس آبنار یافت شد.
اگرچه ثبت حضور یوز در طبس امید تازهای به دوستداران طبیعت میبخشد، اما حقیقت آن است که جمعیت این گونه در ایران بهشدت کاهش یافته است. طرح پنجساله نجات یوز که در دولت چهاردهم تدوین شده، در صورتی به نتیجه میرسد که همزمان با پایش و اقدامات تخصصی، همکاری جوامع محلی، همیاران محیطزیست و تخصیص اعتبارات پایدار نیز تقویت شود.
حضور دو یوز در نایبندان بیش از آنکه صرفاً خبری خوش باشد، زنگ هشداری است برای آنکه فراموش نکنیم آخرین بازماندههای یوز آسیایی دیگر جایی در جهان ندارند جز همین خاک. اگر امروز در برابر این مسئولیت تاریخی کوتاهی کنیم، فردا شاید تنها تصویرشان در قاب دوربینها باقی بماند.
نسرین کاری، خبرنگار و فعال رسانه
انتهای پیام/ 257