به گزارش تسنیم، خودروهای هیبریدی در مقایسه با خودروهای بنزینی و برقی با خاموشی مکرر موتور در ترافیک و بازیابی انرژی در کنار عدم نیاز به تامین برق از سوی نیروگاه های با سوخت فسیلی، انتشار آلایندههای معیاری را در شرایط واقعی رانندگی پایین میآورند و بهخصوص در ساعات اوج آلودگی، بار کمتری به هوا تحمیل میکنند.
هرچند استانداردهای آلایندگی و کیفیت سوخت عوامل تعیینکنندهاند، اما خود فناوری هیبرید، در یک خودروی همرده، بهدلیل بهینهسازی سیکلهای کاری موتور، انتشار را کاهش میدهد.
نتیجه مستقیم، کاهش هزینههای سلامت عمومی و بهرهوری ازدسترفته ناشی از بیماریهای تنفسی و قلبی–عروقی است.
باید به واقعیتهای ایران هم نظر داشت: آلودگی هوا، ترافیک سنگین شهری، رانندگی پرتوقف، و ناوگان تاکسی و حملونقل درونشهری، ایدهآلترین بستر برای بروز مزیت خودروهای هیبریدی است.
اگر برنامه نوسازی تاکسیها، ناوگان خدمات شهری و خودروهای سازمانی با خودروهای هیبریدی غیرپلاگین آغاز شود، «اثر ویترینی» آنها به «اثر شبکهای» تبدیل میشود و عددهای آلودگی محسوستر جابهجا میشوند.
از منظر چرخه عمر، چون باتری خودروهای هیبریدی کوچکتر است، دغدغههای زیستمحیطی مدیریت پایانعمر باتریها و زیرساخت بازیافت نیز سادهتر از سناریوی برقی کامل است و میتوان از همین امروز زنجیره جمعآوری و بازیافت را بهعنوان یک صنعت مکمل ساخت.
در نهایت، باید صادق بود؛ خودروهای هیبریدی، درمان همهچیز نیستند. کیفیت سوخت، معاینه فنی سختگیرانه، و سلامت کاتالیستها همچنان نقش کلیدی دارند. اما ترکیب «هیبرید + اسقاط + معاینه فنی مؤثر» نسخهای است که میتواند در کوتاهمدت هوا را قابلتنفستر و در میانمدت هزینههای سلامت را پایینتر بیاورد.
انتهای پیام/