خبرگزاری تسنیم ـ داود فاضل فلاورجانی؛ این روزها وضعیت تقابل ونزوئلا با ایالات متحده به نقاط حساسی رسیده و رئیس جمهور آمریکا که کشورش بارانداز بخش اعظمی از مواد مخدر آمریکای لاتین است ابتدا با تعیین جائزه برای دستگیری رئیس جمهور و وزیر دفاع ونزوئلا به دلیل رهبری باندهای قاچاق مواد مخدر! و سپس با ادعای مبارزه با کارتلهای مواد مخدر ناوچههای جنگی و موشکانداز خود را راهی دریای کارائیب و سواحل ونزوئلا کرده و جنگندههای F35 خود را در کشور کوچک پورتوریکو مستقر کرده است. سؤال این است که هدف واقعی آمریکا از این تحرکات چیست؟
در اینکه آمریکا در درون خود با چالش جدی قاچاق و استعمال مواد مخدر روبروست، تردیدی نیست. مصرف بالای مواد در آمریکا گذشته از چالش اقتصاد و سلامت به چالش امنیتی نیز تبدیل شده است و دولت پنهان مافیا مسأله جدی است. با این حال به نظر نمیرسد دلیل این لفاظیها و تهدیدها و لشکرکشیها مواد مخدر باشد. واقعیت این است که آمریکا با حاکمیت حکومت بولیواری و ضدآمریکایی در حیات خلوت خود مواجه شده است که میتواند به عنوان الگویی برای دیگر ملتهای آمریکای لاتین تکرار شود. اما شاید مهمتر از این ویژگیهای خاص ونزوئلا باشد که باعث شده حاکمان آمریکا نتوانند چشم طمع خود را از این کشور بردارند.
ونزوئلا کشوری با منابع طلا و مس و با ذخائر نفتی است که توانسته با در پیش گرفتن سیاستهای ضدآمریکایی به استقلال نسبی دست یابد که این برای ایالات متحد قابل تحمل نیست؛ خصوصا اینکه اخیرا با کشف برخی میدانهای نفتی جدید، به زودی به دارنده بزرگترین منابع نفت سبک دنیا تبدیل خواهد شد و این چیزی نیست که از دیدگاه امپریالیسم آمریکا قابل چشمپوشی باشد.
بنابراین روشن است که تحرکات اخیر مانند ارائه حکم جلب برای رئیس جمهور یک کشور مستقل، صرفا بهانه و پوششی برای به چالش کشیدن ونزوئلا است و الا کارتلهای مواد مخدر در کلمبیا و مکزیک و سایر کشورهای آمریکای لاتین نیز وجود دارند. با این اوصاف سؤال این است که چه چشماندازی برای تقابل اخیر امریکا و ونزوئلا متصور است؟ آیا نزاع لفظی میان دو رئیس جمهور و برخی اقدامات چالشی آمریکا منجر به تقابل عملی در صحنه خواهد شد؟
واقعیت این است که نزاع میان دو طرف امر جدیدی نیست و آمریکا بارها خواسته با اقدامات مختلف نظام کنونی ونزوئلا را ساقط کند؛ یکبار از طریق کودتا در زمان چاوز در سال 2003 و سپس تحمیل تحریم نفتی کمرشکن برای یک اقتصاد کاملا وابسته به صادرات نفت در 2017 و همزمان کودتای خوان گوایدو رئیس مجلس و اخیرا ایجاد چالش در انتخابات به رهبری خانم ماریا کورینا ماچادو در 2024.
روشن است که تجاوز نظامی مستقیم به یک کشور مستقل پیامدهای خوشایندی برای آمریکا که در شرایط کنونی با چالشهای فراوانی روبروست ندارد و چهره جهانی او را بیشازپیش ملکوک خواهد کرد هرچند برخی چهرهها تلاش دارند ترامپ را برای این کار متقاعد کنند.
بنابراین عمده تلاش آمریکا با تحرکات اخیر ایجاد فضای ملتهب در درون ونزوئلا و متزلزل ساختن حاکمیت و همزمان فعال کردن برخی گسلهای درونی و اپوزیسیون و باندهای ارهاب و خشونت است تا از این طریق بتواند زمینه را برای سقوط دولت ونزوئلا و روی کار آوردن دولت همسو فراهم کند که البته این هم با خطراتی مواجه است زیرا با سقوط حکومت مرکزی کل منطقه جولانگاه گروههای مسلح خواهد شد و همین امر نگرانی دولتهای همسایه نظیر کلمبیا و برزیل و اکوادر را برانگیخته است. طبیعی است که وضعیت خطرناکتر از دوران تحریم نفت و بحران اقتصادی سال 2017 نیست و استقامت دولت و مردم ونزوئلا در برابر تهدیدها میتواند این کشور مهم آمریکای لاتین را از وضعیت حساس کنونی عبور دهد.
انتهای پیام/