به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، اس ار اف سوئیس در مطلبی به آینده تیره و تار سازمان ملل به ویژه تحت سیاستهای دولت آمریکا پرداخته و نوشت: در جریان برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل حوادثی مانند حادثه پله برقی و حادثه تلهپرامپتر رخ داد و هر دو دستگاه هنگام حضور دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در سازمان ملل از کار افتادند. برای ترامپ این حوادث نشانه شکست این سازمان جهانی بود.
اما بعداً مشخص شد که سازمان ملل متحد مسئول هیچ یک از این دو حادثه نبوده است و یک فیلمبردار از تیم ترامپ دکمه توقف اضطراری پله برقی را فشار داد؛ دستگاه پخش تصویر هم توسط افراد خودش در طول سخنرانی ترامپ از کار افتاده بود.
با این وجود، این تصور که مشکلاتی در سازمان ملل متحد وجود دارد، معتبر است. این سازمان در حال از دست دادن اهمیت و توانایی خود برای اقدام است و به نظر میرسد که آسیب دیده است. این وضعیت تقریباً قابل لمس است. در این میان آمریکاییها سهم زیادی از ایجاد چنین شرایطی را بر عهده دارند.
در طول هفته اجلاس سازمان ملل، مشخص شد که طرح آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، با نام «سازمان ملل 80»، بیشتر شبیه یک برنامه ریاضت اقتصادی عجولانه و به سبک ماشین چمنزنی است تا یک مفهوم اصلاحات آیندهنگرانه.
اما سازمانی با 193 کشور عضو نمیتواند مانند یک شرکت خصوصی سازماندهی شود. این تصور که سازمان ملل میتواند با بودجه بسیار کمتر به همان میزان کار دست یابد، خیالی باطل است.
اما به هر حال حداقل این سازمان باید به عنوان تنها مجمعی که همه کشورهای جهان در آن ملاقات میکنند، تبادل نظر میکنند و با یکدیگر بحث میکنند، به حیات خود ادامه دهد.
در شرایط فعلی بسیاری از کشورها حتی متقاعد شدهاند که سازمان ملل متحد میتواند بدون ایالات متحده به دستاوردهای زیادی برسد. برخی نمونه ها برای این موضوع وجود دارد از جمله اینکه توافقنامه اقیانوسهای جدید، پیمان همهگیری و توافقنامه تأمین مالی برای توسعه، همگی علیرغم غیبت واشنگتن به تصویب رسیدند.
با این حال، وقتی صحبت از بسیاری از فعالیتهای سازمان ملل میشود، کشورها کاملاً در مورد اینکه چه چیزی وظیفه اصلی است اختلاف نظر دارند.
رژیمهای اقتدارگرا کل حوزه حقوق بشر را زائد میدانند و با خوشحالی اقدامات کاهش هزینهای را پیشنهاد میکنند که در خدمت اهداف خودشان است.
از سوی دیگر، کشورهای فقیرتر خواستار آن هستند که سازمان ملل متحد تحت هیچ شرایطی از حوزههای توسعه و حفاظت از آب و هوا عقبنشینی نکند. اروپاییها هم طرفدار بازگشت به اصول اولیه هستند، به این معنی که تمرکز بر صلح و امنیت، به علاوه حقوق بشر و مسائل بشردوستانه باشد.
همه در مورد تمرکز صحبت میکنند، اما روی چه چیزی؟ ایدههای آنها بسیار متفاوت است. اینکه کدام دیدگاه غالب میشود، هنوز مشخص نیست. در اینجا یک چیز قطعی است و آن اینکه سازمان ملل در آینده کوچکتر و با تأثیر و جاهطلبی کمتر خواهد شد.
دیگر چیز زیادی از هدف اولیه بزرگ و شاید بیش از حد بزرگ این سازمان که ملتها با کمک سازمان ملل، جهان را به صورت مسالمتآمیز، عادلانه و مترقی شکل میدهند، باقی نمانده است.
انتهای پیام/