گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- امانوئل مکرون بار دیگر تلاش میکند خود را در کسوت سیاستمداری فعال در عرصه روابط بینالملل مورد شناسایی دیگران قرار دهد. رئیس جمهور فرانسه در تازهترین افاضات خود ضمن استقبال از آتشبس صورت گرفته در نوار غزه خواستار دائمیشدن آن و متعاقباً، پیشبرد طرح موسوم به "دودولتی" در قبال مناقشه فلسطین شده است. پیشنهاد یک «راهحل سیاسی» از سوی فردی که حامی کشتار گسترده غیرنظامیان، بهویژه کودکان فلسطینی بوده است فاقد هرگونه اعتبار اخلاقی است.
یکی از ابعاد کمتر مورد توجه در حمایتهای فرانسه، نقش شرکتهای تسلیحاتی این کشور در شعلهور نگهداشتن بحران است. این امر، پیشنهاد صلح را به شکلی متناقض، تبدیل به یک مانور اقتصادی میکند.گزارشها و تحلیلها نشان میدهد که شرکتهای دفاعی فرانسه از تداوم درگیریها در غزه سودهای کلانی کسب کردهاند. فرانسه، بهعنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان تجهیزات نظامی جهان، همواره روابط مستحکمی با بخش نظامی رژیم کودککش صهیونیستی داشته و همکاریهای امنیتی و میدانی فرانسویها با رژیم صهیونیستی در روند شناسایی اماکن نظامی و غیرنظامی و کشتار کودکان و زنان فلسطینی بر هیچکس پوشیده نیست.
بسیاری از اجزای حیاتی سامانههای نظامی مورد استفاده در عملیاتهای رژیم صهیونیستی در نوار غزه، ریشه در زنجیره تأمین اروپایی دارند که فرانسه در آن نقشی محوری ایفا میکند. حتی اگر تحویل مستقیم تجهیزات نظامی سنگین در جریان جنگ متوقف شده باشد، قراردادهای بلندمدت، تعمیر و نگهداری و تأمین قطعات یدکی تضمینکننده جریان سود هستند. البته شواهد و مستندات موجود نشان میدهد که حتی در سهمگینترین لحظات نبرد نیز تحویل مستقیم تجهیزات نظامی از سوی شرکتهای فرانسوی، آلمانی و انگلیسی و آمریکایی به رژیم صهیونیستی متوقف نشده است.
از منظر افکار عمومی جهانی، این وضعیت غیرقابل تحمل است: زمانی که فرانسه پیشنهاد راه حل سیاسی میدهد، باید همزمان پاسخ دهد که تا چه میزان در تأمین ابزارهای نظامی که در این درگیری استفاده شدهاند، سهیم بوده است.
مکرون موظف است در یک اقدام شفافسازی کامل، جزئیات قراردادها و میزان سودآوری این شرکتها در دوره جنگ را برای افکار عمومی جهان فاش سازد. به عبارتی بهتر، برای اعتبارسنجی هر طرح صلح فرانسوی، لازم است که شاخصی برای «ضرر یا سودآوری صنعت دفاعی» در دوره تشدید درگیریها تعیین شود. اگر سود حاصل از فروش تسلیحات به اسرائیل در دوره پس از 7 اکتبر، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، افزایش یافته باشد، این امر نشان میدهد که دیپلماسی فرانسه در تضاد آشکار با منافع حیات مردم فلسطین عمل کرده است.
نکته دیگر اینکه مشروعیت یک رهبر در عرصه بینالمللی، رابطه مستقیمی با میزان حمایت داخلی او دارد. رهبری که نتوانسته اکثریت ملت خود را متقاعد سازد، قدرت اخلاقی برای میانجیگری بین طرفین منازعه را ندارد. آمارهای اخیر نظرسنجیها در فرانسه نشان میدهند که محبوبیت امانوئل مکرون به سطوح نگرانکنندهای، حدود 14 درصد، سقوط کرده است. این رقم نه تنها نشاندهنده عدم رضایت عمومی از عملکرد دولت او در مسائل داخلی (مانند اصلاحات بازنشستگی، بحران انرژی و تورم) است، بلکه بازتابی از ناکامی او در حفظ اجماع ملی بر سر سیاست خارجی حساس نیز میباشد.
در شرایطی که 86 درصد از شهروندان فرانسوی خواستار خروج مکرون از مسند قدرت هستند، قطعاً او لیاقت و صلاحیت اظهارنظر درخصوص پروندههای بینالمللی از جمله موضوع مهم فلسطین را ندارد.
انتهای پیام/