به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، انتشارات بامداد نو نخستین دفتر شعر فاطمه بیرانوند را با عنوان «سوگنامه باد» روانه بازار کتاب کرد. این مجموعه که بهعنوان جلد چهارم از سلسلهکتابهای «سپهر شعر» منتشر شده، با نظارت محمد ولیزاده در 160 صفحه انتشار یافته است.
بیرانوند پیشتر با سرودههایش در جشنوارههای ادبی حضوری درخور توجه داشته است؛ از جمله نامزدی در بخش ویژه چهاردهمین دوره جایزه شعر خبرنگاران، برگزیده شدن در هفدهمین و نوزدهمین دوره این جایزه، و نیز کسب جایزه سومین دوره «کتاب سال بهاران» در بخش ویژه شاعران بدون کتاب.
«سوگنامه باد» نخستین دفتر مستقل این شاعر است که با قیمت 250 هزار تومان منتشر شده و اکنون در کتابفروشیها و مراکز پخش انتشارات بامداد نو در دسترس علاقهمندان شعر معاصر قرار گرفته است.
مجموعه حاضر شامل 76 قطعه شعر سپید با مضامین اجتماعی، اعتراضی، تغزلی و جنگ است که دلهرههای زنانه چاشنی آن شده است.
در این مجموعه، شاعر با زبانی سرشار از استعاره، سکوت، و اندوه، به کاوشی عمیق درون انسان معاصر دست میزند؛ انسانی که در میانه جنگها، خاطرات فراموششده، و عشقهای ناتمام ایستاده است. شعرها، چون تکههایی از آینه، تصویرهایی شکسته از زمان، تنهایی، و مرگ را بازتاب میدهند، اما در دل این تاریکی، جرقههایی از امید، عشق، و بازسازی نیز میدرخشند.
شاعر، با نگاهی شاعرانه و فلسفی، از تأخیرها و گسستها میگوید: تأخیر در رسیدن، در آغاز، در بیداری. او از زخمهایی سخن میگوید که نهفقط بر تن، که بر حافظه، زبان، و هویت انسان نشستهاند. در این میان، زن، عشق، و کلمه بهعنوان نیروهایی نجاتبخش ظاهر میشوند؛ گاه در قامت زنی که شب را زیر روسریاش پنهان میکند، گاه در پنجرهای که بهسوی زندگی باز میشود.
این مجموعه، دعوتی است به تأمل در مرزهای میان بودن و نبودن، صلح و جنگ، فراموشی و یادآوری. شعریست برای آنکه هنوز در باد ایستاده، هنوز به قطاری چشم دوخته، و هنوز در تاریکی، به روشنایی کلمات ایمان دارد.
از جمله ویژگیهای سرودههای بیرانوند، توجه به زبان شعر است؛ بهطوری که هرچند زبان شعر میتواند مخاطب عام را جذب کند، اما تحت تأثیر پسند عام قرار نگرفته و تلاش دارد اصالت خود را حفظ کند.
در یکی از سرودههای این مجموعه میخوانیم:
فکرهایم
سربازانی کشته شدهاند
در خیابانها
اتاقها
و کافهها
زخمیام
شبیه خوابهای این دوربین عکاسی
که از جنگ عکس میگیرد
و هرچه میدوم
به باد شبیه تر میشوم
قبل از تو
آن سمت صلح دنبال صدای کبوترها میگشت
آن سمت صلح جوان بود
آن سمت صلح آواز محلی میخواند
حالا
نه به انگلیسیها فکر میکنم
نه روسها
و نه نازیها
به کشوری میمانم
که در جنگ جهانی اول
با لبخندی کوچک اشغال شده باشد
انتهای پیام/