به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، حضرت فاطمه زهرا(س) بانویی است که نامشان فراتر از زمان و مکان، در بلندای آفرینش میدرخشد و در تاریخ اسلام نه تنها بهعنوان دختر پیامبر اکرم(ص) بلکه بهعنوان حقیقتی ازلی و پرتوی از نور الهی شناخته میشوند و در ذات خویش نشانه رضای پروردگار و خشم ایشان نشانه خشم خداوند است و بدینگونه رضایت و نارضایتی ایشان میزان حق در عالم خلقت قرار میگیرد.
ایشان در سال پنجم بعثت در خانه وحی و در دامان حضرت خدیجه(س) به دنیا آمدند و در همان کودکی در کنار پدر، پیامبر رحمت، پرورش یافتند و در هنگامههای دشوار دعوت اسلام، مونس غربت پیامبر شدند و بارها با دستان خویش اشک از چهره رسول خدا زدودند و آرامش دل پیامبر گردیدند.
پیامبر(ص) بارها در جمع اصحاب فرمودند «فاطمه پاره تن من است هر که ایشان را بیازارد مرا آزرده است» و این جمله حقیقتی را آشکار ساخت که فاطمه نه صرفاً دختری از نسل پیامبر بلکه استمرار روح نبوت در قالبی زنانه است و از اینرو ایشان در طهارت و عصمت همسنگ اهلکساء قرار گرفتند و در آیه تطهیر مشمول اراده الهی در پاکی مطلق گشتند.
پس از هجرت پیامبر به مدینه، حضرت زهرا(س) با امیرالمؤمنین علی(ع) ازدواج کردند و خانهای بنا نمودند که مرکز نور و ولایت شد و در آن خانه دو امام معصوم، حسن(ع) و حسین(ع)، و بانویی چون زینب(س) رشد یافتند و نسل امامت از دامن ایشان آغاز گردید و بدینگونه فاطمه(س) ریشه شجره طیبه ولایت شدند و در حقیقت مادر همه ائمهاطهار(ع) بهشمار میآیند و پیوند معنوی ایشان با هر امام، پیوندی الهی و جاودان است.
ائمهاطهار(ع) همواره نسبت به حضرت زهرا(س) نهایت ادب و عظمت را اظهار میکردند و امام صادق(ع) فرمودند «ما حجتهای خدا بر خلق هستیم و فاطمه حجت خدا بر ماست» و بدین معنا، ایشان نه تنها مادر جسمانی ائمه بلکه سرچشمه معنوی و معیار عصمت و ولایت در میان آنان هستند و در حقیقت، ولایت اهلبیت از وجود ایشان سرچشمه میگیرد و هر امام پرتوی از نور فاطمه را در خویش دارد.
زندگی حضرت زهرا(س) در مدینه سراسر عبادت، ایثار و معرفت بود و ایشان با آنکه از زهد و فقر بهره داشتند، همواره به یاری نیازمندان شتافتند و هیچگاه در برابر سختیها لب به شکوه نگشودند و خانهی ایشان مظهر صفا و خدمت به خلق شد و در هر لحظه از زندگیشان نشانهای از بندگی خالصانه و ایمان ناب مشاهده میشد.
پس از رحلت پیامبر(ص)، هنگامی که امت از مسیر حق فاصله گرفت و ولایت امیرالمؤمنین(ع) نادیده گرفته شد، حضرت زهرا(س) سکوت را جایز ندانستند و با خطبهای که در مسجد پیامبر ایراد کردند، چهرهی انحراف را آشکار ساختند و فلسفه رسالت و امامت را با بیانی آمیخته به قرآن و منطق تبیین فرمودند و در این راه، با رنجهای فراوان مواجه شدند و بر اثر فشارهای جسمی و اندوههای پیاپی، بیمار شدند و سرانجام به روایتی در سیزدهم جمادی الاولی و یا در سوم جمادیالثانی سال یازدهم هجری، در حالی که هجده بهار از عمرشان نگذشته بود، به دیدار پدر خویش شتافتند و روح پاکشان به ملکوت اعلی عروج کرد.
ایشان وصیت کردند که شبانه غسل داده و دفن شوند و قبرشان پنهان بماند تا تاریخ بداند که چه ستمی بر دختر پیامبر رفت و حق چگونه در سکوت دفن گردید و تا امروز آن مزار بینشان، زبان گویا و سند مظلومیت ولایت باقی مانده است.
اما شهادت ایشان پایان حضورشان نبود، بلکه آغاز حضور گستردهترشان در عرصهی ایمان و شفاعت شد و در روایات آمده است که حضرت فاطمه(س) در روز قیامت با نوری درخشان ظاهر میشوند و فرشتگان در اطراف ایشان صف میکشند و منادی ندا میدهد «ای دیدهها را فرو افکنید که این فاطمه دختر محمد است» و ایشان با جلال و وقار از میان صفوف خلق میگذرند و شفاعت بندگان مؤمن را نزد خداوند بهدست میگیرند و شفاعت ایشان در حق محبان و پیروان ولایت پذیرفته میشود.
شفاعت حضرت زهرا(س) تجلی همان رحمت و عطوفتی است که در دنیا نسبت به مؤمنان داشتند و در قیامت به فرمان خداوند، دست محبان خود را میگیرند و آنان را از آتش رهایی میبخشند و در روایت آمده است که «روز قیامت بر در بهشت نوشتهاند اینجا خانه فاطمه دختر محمد است هر که به ایشان محبت ورزد، داخل میشود» و این وعده رسول خداست که شفاعت فاطمه شامل حال مؤمنان راستین خواهد شد.
جایگاه حضرت فاطمه(س) در میان مؤمنان جایگاهی بیهمتاست زیرا ایشان نه تنها الگویی از عبادت و عفاف بلکه معیار ایمان و میزان محبت به ولایت بهشمار میآیند و محبت به ایشان نشانه سلامت قلب و پیروی از راه حق است و هر مؤمنی که در مسیر بندگی خدا گام بردارد و ولایت اهلبیت(ع) را بپذیرد، در سایه شفاعت فاطمه آرامش مییابد و در روز رستاخیز در پناه نور ایشان قرار میگیرد.
حضرت فاطمه زهرا(س) در حقیقت، محور ولایت، روح ایمان و شفیعه امتاند و اگر ایشان در دنیا سرچشمه علم و حلم بودند، در آخرت مایه رحمت و نجات خواهند بود و نامشان تا ابد بر تارک ایمان خواهد درخشید و هر دلی که با محبت ایشان زنده شود، از ظلمت گناه رها میگردد و در مسیر رضای الهی قدم مینهد.
هنگام نگارش این غم جانسوز بیامان اشک از دلم جوشید چو دریای فغان
هر جملهام آغشته به آه و عزا میسوختم از داغ مادرم زهرا
امروز، دل آسمان غمگین است و زمین سیاهپوشِ مصیبتی بزرگ شهادت بانوی دو عالم، حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها، غمی است که قرنهاست در دل مؤمنان تازه میشود در این روز اندوهبار، دل هر شیعهای داغدار غربت و مظلومیت مادر سادات است. تسلیت به محضر امام زمان عجلاللهتعالیفرجهالشریف، که بیش از همه داغدار مادر گرامی خویشاند، و به تمام شیعیان و دوستداران آن حضرت که با اشک و سوز، یاد بانوی بیبدیل عفاف و ایمان را زنده میدارند باشد که خداوند ما را از رهروان راستین حضرت زهرا سلاماللهعلیها قرار دهد و دلهای ما را به نور محبت و معرفت ایشان منور سازد.
انتهای پیام/