به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، برایش فرقی نمیکند کجا باشد؛ لبنان، سوریه، پاکستان، کشمیر یا هند. میگوید: من در حوزه زنان و کودکان فیلم مستند میسازم، بهویژه آنجا که پای دختران و مادران شهدا در میان باشد؛ اگر در توانم باشد، حتماً خودم را به آنسوی دریاها میرسانم. در روزهایی که خبر انفجار بندر شهید رجایی جنوب را در سوگ فرو برد، دخترانی از لبنان و فلسطین با پیامهای تسلیت، پلی از همدلی و ایمان ساختند. پویشی مردمی شکل گرفت که نامش «نخل و زیتون» بود؛ آغاز پیوندی که از صنایعدستی زنان جنوب ایران شروع شد و وعدهاش جشن مقاومت در مسجدالاقصی است.
در میان گرمای بندر و بوی دریا، فیلمساز جوان و پرانگیزه هرمزگانی پرچم رویدادی را برافراشت که مهر جنوب را به قلب مقاومت گره زده است. پویش «پیوند دخترانه نخل و زیتون» تنها یک حرکت فرهنگی نیست؛ زبان عاطفه و ایمان دختران مقاومت است؛ از کارگاههای صنایعدستی قشم و میناب تا دستان دختران نازحین سوری و لبنانی که با چشمانی براق از شادی هدیهها را بوسیدند.
عضو اتحادیه جهانی زنان مسلمان و سفیر غیررسمی فرهنگی بندرعباس از دغدغهای سخن میگوید که در حرم امام رضا(ع) جرقه خورد و در دهه کرامت به ثمر نشست؛ پویش «پیوند دخترانه نخل و زیتون»؛ حرکتی دلی برای رساندن پیام همدلی زنان و دختران جنوب ایران به بانوان لبنان، فلسطین و سوریه؛ روایتی و سفری پرماجرا که به نجف، کربلا و بیروت رسید؛ راهی که با اشک، دعا و سربلندی پیموده شد.
این فیلمساز هرمزگانی با پویش مردمی «نخل و زیتون» طرحی آغاز کرد که به پلی عاطفی میان دختران جنوب ایران و دختران سرزمینهای مقاومت بدل شد. او حتی هدیههای دستساز دختران بندرعباس، میناب و رودان را تا اردوگاههای غزه و نازحین سوریه رساند؛ یادگار دلهایی که در لبنان، سوریه و فلسطین برای ایران میتپند.
«مرضیه دهقانی»، فیلمساز هرمزگانی و عضو اتحادیه جهانی زنان مسلمان، در گفتوگوی تفصیلی با «خبرگزاری تسنیم» روایتگر پویش مردمی «نخل و زیتون» و پیوند فرهنگی–عاطفی دختران جنوب ایران با دختران لبنان و فلسطین است ادامه روایت فیلمساز هرمزگانی که مقاومت را از دل خلیج فارس تا قلب دختران فلسطین رسانده است را بخوانید:
تسنیم: خانم دهقانی، ایده برگزاری پویش «نخل و زیتون» از کجا و با چه انگیزهای شکل گرفت و چرا نام آن را چنین انتخاب کردید؟
دهقانی: این پویش، با هدف پیوند دلهای دختران ایران، بهویژه جنوب کشور، با دختران لبنان، فلسطین و سوریه شکل گرفت از ابتدا یک طرح خودجوش بود و زنان جنوب از خانهها و مساجد تا پایگاههای بسیج به میدان آمدند، با هدف «ملی کردن فرهنگ مقاومت دختران ایران» آغاز شد در مرحله نخست، پویش در هرمزگان اجرا شد اما در مسیر است تا همه استانهای جنوبی کشور را دربر گیرد.
نخل و زیتون هر دو نماد مقاومتاند: نخل، درخت استوار و ریشهدار جنوب ایران و زیتون، نماد کهن مقاومت در فرهنگ فلسطین و لبنان، هدف ما تقویت روحیه مقاومت در کشور، بهویژه در استان هرمزگان که پیشینه تاریخی نبرد با اشغالگران و حضور در دفاع مقدس دارد، بود. قرار بر این بود که به مناسبت میلاد حضرت فاطمه معصومه(س) این پویش را برگزار کنیم و صنایعدستی، دلنوشتها و هدایای دختران جنوب ایران را به دست دختران لبنان و فلسطین برسانیم.
تسنیم: گفتید این طرح با حادثه تلخ بندر شهید رجایی بندرعباس همزمان شد در آن فضا چه تصمیمی گرفتید و چگونه همدلی بانوان لبنانی و فلسطینی را تجربه کردید؟
دهقانی: درست پیش از آغاز پویش قرار بود جشن پیوند نخل و زیتون را به مناسبت میلاد حضرت معصومه(س) برگزار کنیم که انفجار دلخراش بندر شهید رجایی رخ داد، آن حادثه همه چیز را متوقف کرد، هنوز در شوک بودیم که اولین پیامهای تسلیت از بیروت رسید؛ نخستین پیامهای تسلیت از دختران لبنانی به دست ما رسید از اولین دختران و زنانی که همدردیشان را در فضای مجازی و از جمله به خود بنده ارسال شد، خانم فاطمه فرهاد که پدرشان تازه به شهادت رسیده بود، بود و شخصاً هم برای ابراز همدردی به بندرعباس آمد، و بعد، بانوان نیز از غزه و فلسطین خود را به بندرعباس رساندند تا از خانوادههای آسیبدیده دلجویی کنند، حدود 15 نفر بودند که در بندرعباس حضور یافتند؛ از بیمارستانها تا منازل حادثهدیدگان را سرکشی کردند و پیوندی واقعی برقرار شد. به تعبیری آن دیدار، آغازگر پیوندی شد که دیگر قطع نشد.
تسنیم: چه گروهها و نهادهایی در اجرای این پویش همراهی یا حمایت داشتند و چه بخشهایی کاملاً مردمی پیش رفت؟
دهقانی: این طرح کاملاً مردمی و خودجوش هست،گروههای مختلف، همچون «امهاتالقدس»، برخی چهرههای فرهنگی مانند آقای کوروش زارعی از هنرمندان تئاتر و سینما و البته ایشان یکی از همشهریان بنده هست که بارها از تجربیاتشان در حوزه فیلمسازی بهره بردهام، آقای محمد صاحبالداری که همه هماهنگی و پشتیبانی در لبنان را به عهده داشت و پدرانه ما را در این طرح یاری کرد، سیدمجتبی ابطحی دبیرکل دبیرخانه کنفرانس حمایت مردم لبنان و فلسطین در مجلس شورای اسلامی، حسین عامریان مسئول کانون همبستگی فرزندان شاهد جهان اسلام، بنتالهدی زکیخانی مسئول امهاتالقدس.
همچنین خانم مرضیه عوضپور نماینده مرکز روایت مقاومت استان هرمزگان که بیشترین زحمات به عهده ایشان بوده از جمعآوری هدایا از پایگاههای و مناطق مختلف استان و از ابتدای اجرای این پویش تا کنون همراه من بوده و اگر ایشون نبود کار اینقدر خوب جلو نمیرفت.
ضمن اینکه هانیه اکبری از هنرمندان صنایعدستی استان، نقش مؤثری داشتند، بخشی از پوشش رسانهای قرار بود توسط صدا و سیما انجام شود اما به دلیل حوادث ناخواسته، همکاری کامل محقق نشد خانم فاطمه عساف مترجم و عضو امهاتالقدس که حضورش در این مسیر بسیار موثر بوده و همچنین جعفر قاسمی از جمله کسانی هستند که باعث دلگرمی ما بودند و عزیزان که خالصانه کمک و همکاری و مشارکت فعالی داشتند.
حوزه هنری هم قرار بود این پویش را به تصویر بکشد که متاسفانه همه در بحبوحه جنگ 12روزه قرار گرفتیم و این کار باز تاب رسانهای نداشت شاید خدا نخواست آن زمان این کار رسانهای شود ولی خوشحالی و زنان و کودکان لبنانی سوریهای و تعداد محدودی از فلسطینیان برایمان مهم است و پیوندی که برقرار شد اما انتظار میرود در گام بعدی نهادهای فرهنگی در کنار این طرح ما را یاری کنند این نکته را هم یادآوری کنم که بجز این پویش چندسال پیش در سایر جاها از جمله لبنان در قالب سفیران فرهنگی هنری در کنار مرحوم نادر طالبزاده و هنرمندان انقلابی دیگری بودم و همان تجربیات گذشته کمک زیادی در پیشبرد پویش نخل و زیتون بود.
تسنیم: بعد از سفر زنان و دختران فلسطین و لبنان، خود شما سفری به لبنان داشتید که همزمان با حمله رژیم صهیونیستی به ایران بود و شما ایران نبودید، از هدایای دختران ایرانی برای دختران این دو ملت برایمان بگویید؛ چه چیزهایی در آن بستهها بود و چه واکنشی از سوی دختران لبنانی و فلسطینی دیدید؟
دهقانی: هدایای صنایعدستی و دلنوشتهای دختران از سراسر هرمزگان آماده شده بود، این هدایا ارزش مادی چندانی نداشت اما معنویشان بسیار گرانسنگ بود پیش از عید غدیر هدایایی را به لبنان رساندیم. دیدن برق شادی در چشمان دختران نازحین سوریه، که بسیاری پدرانشان از مدافعان حرم بودند، برای ما ارزشمند بود شرایط آنان سخت است اما دلشان با ایران و رهبر انقلاب میتپد؛ حتی اقلیتهای مسیحی نیز صمیمانه نگران ایران بودند ما هدایا و دلنوشتههای دختران جنوب را که شامل صنایعدستی و کارهای دلی بود، به بیروت رساندیم شاید ارزش مادی نداشت، اما از نظر معنوی، سرمایهای بود برای عشق بیقید و مرز.
تسنیم: گفتید که دعای مردم لبنان و سوریه همراه ایرانیان بود؛ این پیوند قلبی در رفتار مردم آنجا چگونه بروز داشت؟ چه صحنهها و تجربیات خاصی داشتید؟ به تعبیری با چه واقعیتهایی روبهرو شدید که شاید رسانهها کمتر به تصویر کشیدهاند؟
دهقانی: در لبنان، همزمان با جنگ 12 روزه، شاهد صحنههایی بودیم که عمق وفاداری مردم لبنان، سوریه و فلسطین را به ایران نشان میداد صحنههای همدلی در لبنان و اردوگاههای نازحین سوریه را هیچگاه فراموش نمیکنم، دخترانی را دیدم که پدرانشان در دفاع از حرم شهید شده بودند.
با وجود محرومیت، وقتی هدیهای از جنوب ایران میرسید، برقِ چشمانشان از هزار گوهر گرانتر بود آن لحظه فهمیدم که مقاومت فقط میدان نبرد نیست، گاهی دلهای کوچک کودکان آن را زنده نگه میدارند در این پویش، دخترانی با مشکلات جسمی شدید، همچون قطع نخاع، اما برایمان صنایعدستی ساختند تا احساس همدردیشان را با مردم ایران در جنگ 12 روزه را منتقل کنند، مشاهده چنین فداکاریها و مظلومیت کودکان سوریه تاثیر عمیقی بر ما داشت.
تسنیم: در روایت شما از این پویش، ایفای نقش زنان جنوب کشور بسیار پررنگ است، از تأثیر حضور دختران هرمزگان در این طرح بگویید.
دهقانی: بهعنوان کسی که به فرهنگ اصیل بندری تعلق خاطر دارد، خود را موظف دانستم با پوشش بندری در مراسمها حاضر شوم این پویش از حرم امام رضا (ع) و عنایات حضرت معصومه (س) الهام گرفت، هدایا مسیر مقدسی را طی کردند: از عراق، نجف و کربلا تا به بیروت رسیدند و در عید غدیر، به زنان و دختران لبنان تقدیم شدند. از طرفی با پوشش بومی استان هرمزگان میخواستم، سفیر فرهنگ هرمزگان شده تا نشان دهم جنوب ایران، چون نخل ریشهدار و زیتون مقاوم است و اینکه هرچه داریم از عنایت امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) است، هدایای دستساخته زیبای دختران میناب و رودان را با اجازه آنان به سفر بردیم؛ از نجف و کربلا تا بیروت.
آن عیدی عید غدیر، پیامِ مهر دختران جنوب و ایران زمین برای شمال مدیترانه بود کار من در زمینه زنان و کودکان است؛ جالب است که بگویم زمانی که به کشمیر پاکستان رفته بودم به همین دلیل نوع پوشش و لباس آنها من را جذب کرد، آنها کسانی هستند که در هر شرایطی پوشش و اصالتشان را حفظ میکنند یکی از نکاتی که برای من جالب بود، آمدن مردم هند، پاکستان و کشمیر برای زیارت به حرم امام رضا(ع) بود که بعد از آن، راهی کربلا میشوند، این افراد با تمام شرایط سختی که وجود دارد، با عشق به زیارت امام رضا(ع) و عتبات عالیات میروند و برمیگردند وقتی به این افراد نزدیک شدم، به موضوعات جالبی برخوردم که برایم جذاب بود و باعث شد نگاهم تغییر کند تا آن زمان من اصلاً نمیدانستم که کشمیر یک کشور مستقل بوده است، اما با نزدیکی به کشمیریها اطلاعات زیادی کسب کردم.
تسنیم: آیا این پویش در شهرهای دیگر نیز برگزار خواهد شد؟
دهقانی: بله! مرحله نخست، بهصورت پایلوت در هرمزگان انجام شد ولی برنامه ما گسترش آن به استانهای جنوبی و سپس سراسر کشور است، هر کس که دلش برای مقاومت میتپد، میتواند در این پیوند نقش ایفا کند. با وجود سختیها، خدا خواست که نتیجه، جاودانه شود تا جایی که حتی در بیروت تصمیم گرفته شد خیابانی به نام «بندرعباس» نامگذاری شود که برای ما بسیار ارزشمند است که میتوان آن را هدیهای از پایتخت مقاومت به جنوبیترین ساحل ایران دانست.
تسنیم: در بخشی از سخنانتان گفتید این حرکت را مقدمهای میدانید برای «جشن مسجدالاقصی»، منظورتان از این چشمانداز چیست؟
دهقانی: بله!؛ باور دارم این کار، مقدمه گامهای بزرگتری خواهد بود، پویش نخل و زیتون تازه آغاز راه است. آرزو داریم جشن گام بعدی را در مسجدالاقصی بگیریم، جایی که نخلها و زیتونها دوباره سبز خواهند شد. ان شاءالله هدف اصلی رضایت خدا باشد و قدمی باشد برای ظهور امام زمان(عج) و ما را جزو سربازان فرهنگی خود بپذیرد.
«مرضیه دهقانی»، فیلمساز و فرزند شهید محمد دهقانی از شهیدان دوران دفاع مقدس استان هرمزگان است که به گفته خودش با تلاشهای مرحوم کورش گرمساری در سال 80 موفق به دریافت کلید طلایی شهر شد. «عروسی در محرم»، «گل حنیر»، «پرستوی کنارو»، «وقتی ابرها مینویسند»، «ما میتوانیم»، «جای خالی پدر»، «افتخار»، «نقش بر آب» و «از علی اصغرهای لبنان و فلسطین تا علی اصغر کربلا»، «دیوار به دیوار خدا» ، «یک جزیره زنانگی» با محوریت زندگینامه«شهیده فاطمه نیک» و داوری بهترین فیلم از نگاه خانواده شهدا پانزدهمین جشنواره بینالمللی فیلم «مقاومت» بخشی از آثار مستند و داستانی این هنرمند و فیلمساز هرمزگانی است.
گفتوگو از: فرنگیس حمزهیی
انتهای پیام/864