به گزارش «لما ابوحلو»، خبرنگار تسنیم در کرانه باختری، با گذشت سی و یک سال از امضای توافق «وادی عربه» بین «ملک حسین»، پادشاه سابق اردن و «عزر وایزمن»، رئیس وقت رژیم صهیونیستی، تحولات جاری در غرب آسیا بیانگر این واقعیت است که این منطقه در آستانه مرحله جدیدی با هدف بازترسیم مرزهای منطقه است.
.
به باور بسیاری از ناظران با نگاهی به استمرار سیاستهای توسعهطلبانه رژیم صهیونیستی در منطقه به نظر میرسد حتی توافق وادی عربه نیز در مواجهه با سرعت فزاینده الحاق کرانه باختری توسط اسرائیل، در حال فرسایش و رنگ باختن است؛ امری که نشانگر یک نمونه دیگر از نقض آشکار پیمانهای بینالمللی از سوی رژیم صهیونیستی است.
براساس توافق اردن و رژیم صهیونیستی، توافق وادی عربه در زمان انعقاد خود قرار بود پیمانی با هدف ایجاد ثبات و امنیت مشترک بین اردن و اسرائیل باشد، اما در حال حاضر همزمان با پیشبرد روند الحاق کرانه باختری به سرزمینهای اشغالی، نگرانیها در مورد خطر فروپاشی احتمالی تشکیلات خودگردان فلسطین و پیمان وادی عربه روز به روز در حال تقویت است.
«امیر داوود»، کارشناس مسائل حقوقی در فلسطین با اشاره به اقدامات تحریکآمیز تلآویو در مسیر الحاق کرانه باختری به عنوان یکی از نمودهای عینی نقض توافق وادی عربه میگوید: رژیم صهیونیستی هیچ خط قرمزی باقی نگذاشته و حتی از کلیه خطوط قرمز مندرج در این سند توافق هم تخطی کرده است. اسرائیل در عمل نه تنها به تعهدات خود با فلسطینیها بلکه حتی توافقات سازش امضا شده با دیگر کشورهای عربی و طرفهای بینالمللی را نیز نقض کرده است. بنابر این جای تعجب نیست که رژیم اشغالگر با نقض آشکار این معاهدات، قوانین و توافقنامههایی که آنها را امضا کرده است به زورگویی و قلدری دست میزند تا واقعیتهای جدیدی را برای استثمار هرچه بیشتر از منابع بر ما تحمیل کند و موضع حق به جانب بگیرد. آنچه ما شاهد آن هستیم، همان چیزی است که آن را به طور روزانه تجربه و زندگی میکنیم.
گزارشهای رسانههای صهیونیستی از برنامههایی مشکوک به سرکردگی «بتسلائل اسموتریچ»، وزیر دارایی رژیم صهیونیستی پرده بر میدارند که در آن دارندگان گذرنامه و ویزای اردن را هدف طرحهای توسعهطلبانه خود قرار داده است. این وزیر صهیونیست قصد دارد افراد دارای گذرنامه اردنی را به عنوان ساکنان غیرقانونی در سرزمینهایی که در حال برنامه ریزی برای الحاق آنهاست وادار به کوچ اجباری به این کشور نماید. این طرح در حقیقت مقدمهای برای آواره کردن این افراد و صدها هزار نفر دیگر از فلسطینیان به اردن در چارچوب سناریوی وطن جایگزین است تا بدین شکل مسیر پیشبرد و اجرای پروژه «اسرائیل بزرگ» تسهیل شود.
«مسلم ابو حلو»، استاد جغرافیا معتقد است اردن احتمالا بیش از هر کشور دیگری از تاثیرات منفی هرگونه تحول در کرانه باختری و نوار غزه متاثر خواهد شد، چرا که اولاً، اگر آوارگی رخ دهد چیزی که بیش از هر چیز باعث نگرانی مقامات اردنی خواهد شد اجرای عملی سناریوی وطن جایگزین برای فلسطینیان کرانه باختری است. با توجه به اینکه فلسطینیها اکنون در اردن 30 تا 50 درصد جمعیت اردن را تشکیل میدهند اسرائیل قصد دارد با کوچاندن سایر فلسطینیان به اردن ضمن تغییر ترکیب جمعیتی پادشاهی اردن عملا این کشور را به وطن بدیل و جایگزین برای فلسطینیان مبدل سازد. چالش دوم این است که اگر به واسطه سیاستهای تلآویو، دره اردن و منابع آبی را از دست بدهیم، این منطقه به دلیل کمبود آب و عدم امکان کشاورزی به منطقهای خالی از سکنه تبدیل شود، و در نتیجه دیگر چه چیزی از اردن باقی خواهد ماند؟
«عبد الله ابورحمة»، مدیر اداره مقاومت علیه شهرکسازی با اشاره به تلاشهای رژیم صهیونیستی برای دستاندازی به منطقه دره اردن میگوید: این منطقه تنها گذرگاه شرقی کرانه باختری است. صحبت از الحاق و تحمیل حاکمیت اسرائیل بر این منطقه از گذشته و به ویژه پس از 7 اکتبر تقویت شده که میتواند به مثابه تهدید به آوارگی فلسطینیان باشد. این آوارگی نه فقط افراد دارای تابعیت اردنی بلکه همه ساکنان و مالکان فلسطینی این اراضی را در بر میگیرد.
دره اردن و شمال بحرالمیت حدود 30 درصد از مساحت کرانه باختری را بالغ میشود که در آن علاوه بر 65 هزار فلسطینی، 11 هزار شهرکنشین صهیونیست نیز در درون 30 شهرک و 18 پروژه مسکونی سکونت دارند. این مسئله به وضوح نشانگر عزم صهیونیستها به منظور بازترسیم نقشه جمعیتی این مناطق به عنوان گامی دیگر در مسیر الحاق کرانه باختری به سرزمینهای اشغالی است.
انتهای پیام/