به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مجموعه مستند «آب و نون» به کارگردانی رضا اکبریان گالشکلایی روایتی متفاوت از میراث آبی ایرانیان باستان است. میراثی که با آب بندها معنا پیدا میکرده است.
رضا اکبریان گالشکلایی درباره سوژه این مجموعه که در قالب نهمین جشنواره تلویزیونی مستند از شبکه مستند سیما پخش شد، گفت: مجموعه مستند «آبونون» در مورد آببندانهای استان مازندران است؛ آببندانها، سازههای آبی هستند که نیاکان ما سدهها پیش جهت ذخیره سازی آب برای مصارف کشاورزی بنا کردند و دهها سال بعد از پیدایششان، محل زیست بیش از 170گونه گیاهی و جانوری را در خود فراهم کرد.
وی ادامه داد: در قسمت نخست این مجموعه، به پیدایش این سازههای کهن در استان مازندران میپردازیم و به کارکردهایی که آببندانها برای کشاورزان و بومیان بههمراه داشت، اشاره میکنیم.
او با اشاره به اینکه بومی بودن سوژه سبب توجه به آن و ساخت مستند از آن شده است، گفت: من در واقع درکنار همین آببندانها زاده شدم و تا الان که 34 سال دارم، درکنارشان زیست کردهام. در دوران دانشجویی پیرامون فعالیتهای کلاسی، تمرکزم بیشتر بر آببندانها بود و بیشتر پی به ارزش اهمیتشان برده بودم. بر همین اساس، تولیدات همکاران هم استانی خود در این موضوع را رصد کرده بودم تا ببینیم در مورد آببندانها فیلمی مستند ساخته شده است یا خیر، و متاسفانه متوجه شدم اثری ساخته نشده است. همین موضوع باعث شد تا سراغ ساخت مستندی از این سوژه بروم.
وی اضافه کرد: همیشه علاقهمند بودم مجموعهای با موضوع آببندانها کار کنم تا اینکه بعد از فارغالتحصیلی در سال 1394، فرآیند پژوهش و تولید این مجموعه را آغاز کردم.
اکبریان گالشکلایی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه در شرایط بحرانی آب که این روزها کشور با آن درگیر است، آیا چنین سازههایی میتوانستند گرهگشایی کند یا خیر، گفت: بله حتما، بسیار راهگشا خواهند بود؛ در شرایطی که با بحران آب روبهرو هستیم، آببندانها میتواند کارکردهای موثری داشته باشند، یکی از مهمترین تاثیرات آن حفظ تعادل سطح سفرههای آب زیرزمینی است و دیگر آنکه پوشش گیاهی که در آببندانها وجود دارند، از تبخیر آب جلوگیری میکنند و همین گونههای گیاهی در تولید اکسیژن و رطوبت هوا نیز بسیار موثر هستند.
این فیلمساز مستند با تاکید بر اینکه ساخت مستند از سوژههای بومی مغفول مانده است، گفت: در سالهای اخیر، بسیاری از جشنوارههای داخلی و خارجی، به نوعی برخی سوژهها و موضوعات را به مستندسازان پیشنهاد میکنند؛ بهعنوان مخاطب جدی جشنوارههای مستند، اکثر آثار به لحاظ درون مایه نزدیک به هم هستند و این توجه همیشگی جشنوارهها در برگزیدن این آثار، به نوعی به مستندسازان خط و مسیر میدهد! به هرحال هر مستندسازی دوست دارد دیده شود، وقتی جشنوارهها به این نوع از موضوعات علاقه نشان میدهند، طبیعتاً موضوعات دیگر مغفول میمانند!
وی اضافه کرد: خودم با این رویکرد جشنوارهها کاملا مخالف هستم و به آن نقد جدی دارم، آنها با این کار هویت و اصالت را از مستندسازان میربایند! در واقع بیشتر جشنوارهها به موضوعات به اصطلاح ژورنالی علاقهمند هستند و به گمانم آنها به مستندسازان پیشنهاد و یا حتی سفارش تولید اثر با رویکردی که خود میپسندند، میدهند!
کارگردان مستند آب و نون با اشاره به روند طولانی تحقیق و پژوهش این مستند گفت: مراحل پژوهش و تولید این مجموعه از سال 1394 آغاز شد، یکی از عوامل اصلی که موجب شد تا فرآیند کار طولانی شود، جدا از گستردگی موضوع آببندانهای استان مازندران، مسئله تامین بودجه تولید بود؛ متاسفانه خیلی از همکارانم در تأمین بودجه برای تهیه اثری که واقعا دغدغهاش را دارند با چالشهای جدی مواجه هستند، ما هم برای تولید این مجموعه با این چالش مواجه بودهایم و پروسه تولید هر از گاهی متوقف میشد.
عوامل تولید این مجموعه مستند عبارتند از:
گروه تصویربرداری: مصطفی کاظمی و مجید زاهدی، تدوینگر، نویسنده و گوینده گفتار متن: آرش اسحاقی، صدابرداران: پیام میرتبریزیان و محمد ملکپور، طراح صدا و صداگذار: گیسو آزادروش، مدیرتولید: سیدعبدالله موسوی تاکامی و دستیار کارگردان: مهدیه آردین.
انتهای پیام/