به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم اس ار اف سوئیس در مطلبی ائتلاف نظامی ناتو را گرفتار در مخمصه بین روسیه و آمریکا بر سر اوکراین دانسته و نوشت: ائتلاف نظامی غرب این روزها با چالشهای زیادی روبرو است. روسیه به زعم غربی ها از پذیرش صلح عادلانه خودداری میکند و اوکراین تحت فشار بیسابقهای است. با این حال، نشست وزرای خارجه ناتو در مورد هر دو مشکل چیزی بیش از وعدههای توخالی ارائه نداد و تقریباً هیچ اقدام مشخصی را پیشنهاد نداد.
ناتو هرگز دبیرکل خوشبرخوردی مانند مارک روته هلندی نداشته است. او میداند چگونه حتی زمانی که ابرهای تیره بر فراز این اتحاد نظامی غربی سایه افکنده است، تصویری امیدوارکننده ایجاد کند. همانطور که اکنون نیز چنین است.
جمله همه چیز خوب است یا حداقل خوب خواهد بود پیام اصلی روته قبل، حین و بعد از جلسه وزرای امور خارجه ناتو بود.
وی تاکید کرد که با روسیه مقابله خواهد شد، اوکراین حمایت مداوم و حتی قویتری دریافت خواهد کرد و این اتحاد، به لطف تصمیمات مربوط به هزینههای دفاعی که در اجلاس اخیر ناتو در ماه ژوئن گرفته شد، قویتر و قویتر میشود. علاوه بر این وی از توافق متقابلی بین اعضا در این باره خبر داد.
این اظهارات مثل سوت زدن در تاریکی به نظر میرسد. در حالی که نقاط تماسی با واقعیت تلخ وجود دارد، ارزیابی روته فقط به صورت گزینشی آن را منعکس میکند.
البته باید اعتراف کرد که چندین وزیر امور خارجه علناً با دبیرکل با درجات مختلفی از اشتیاق موافق بودند. به هر حال، ناتو همیشه و حتی زمانی که به اندازه الان شکننده است تلاش می کند خود را متحد نشان دهد.
زیرا بدون نمایش همبستگی که اغلب مورد تحسین قرار میگیرد، اثر بازدارندگی این اتحاد نظامی، با وجود تمام ابزارهای نظامی آن، به طور خاص قوی نیست. البته مسکو این را میداند.
یک ارزیابی دقیق، کاستیهای متعددی را برای همه اعضای ناتو آشکار میکند و آن این است که تا به امروز، هیچ پاسخ قانعکنندهای به تهدید ترکیبی اما فزاینده تهاجمی روسیه، که شامل اقدامات خرابکارانه، انتشار اطلاعات نادرست، حملات سایبری و تحریکات پهپادی میشود، وجود ندارد.
از طرفی اینکه آیا حمله روسیه به یک کشور ناتو میتواند قاطعانه مقابله شود، و مهمتر از آن، آیا چنین خواهد شد، همچنان یک سوال بیپاسخ است.
از دیگر کاستی ها این است که اوکراین هنوز هم کمک دریافت میکند. اما این کمکها برای تغییر اوضاع در میدان نبرد که روسیه در آن در حال پیشروی است، کافی نیست و این اتحاد نظامی هنوز پاسخ قانعکنندهای به این سوال فزاینده و فوری که غرب در صورت پایان جنگ چه تضمینهای صلح معتبری به اوکراین ارائه خواهد داد، پیشنهاد نداده است.
از طرفی از زمان بازگشت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا به کاخ سفید، این اتحاد در آستانه از دست دادن مهمترین و تاکنون مسلطترین عضو خود یعنی ایالات متحده است. اعضای اروپایی ناتو دیگر نمیتوانند کاملاً به واشنگتن تکیه کنند. گاهی اوقات تعهد دفاعی متقابل زیر سوال میرود و در برخی مواقع حمایت ایالات متحده مشروط به دو برابر شدن بودجه دفاعی اروپاییها میشود که البته قرار است صنعت تسلیحات ایالات متحده در درجه اول از آن بهرهمند شود. در جنگ اوکراین هم دولت ترامپ دیگر خود را نه به عنوان بخشی از ناتو، بلکه به عنوان میانجی بین روسیه و این ائتلاف نظامی معرفی میکند.
در این شرایط اینکه مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا، بدون هیچ دلیل قانعکنندهای از شرکت در جلسه وزیران این ائتلاف نظامی غربی خودداری کرد، کاملاً بجا و مناسب بود.
کارشناسان ناتو به یاد نمیآورند که هیچ یک از اسلاف این مقام آمریکایی قبلاً چنین کاری کرده باشند. مشخص نیست که آیا روبیو نمیخواست به بروکسل بیاید یا اینکه به او اجازه داده نشده است و این مسئله بخصوص از آنجا مطرح است که او یکی از معدود افراد حلقه نزدیکان ترامپ محسوب میشود که هنوز قاطعانه از ناتو حمایت میکند.
غیبت روبیو، در هر صورت، یک سیگنال سیاسی قوی ارسال میکند و برای ناتو خوب نیست. در این میان در حالی که خوشبینی مارک روته، دبیرکل ناتو بخشی از شرح وظایف اوست اما فاقد اعتبار است.
انتهای پیام/