محمدجواد غفورزاده(شفق) در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با اشاره به دامنه گسترده شعر آیینی گفت: وقتی میگوییم شعر آیینی، یعنی هر آنچه که در آیین و مذهب وجود دارد، در این میان مهمترین مباحث آیینی موضوعاتی است که در قرآن و سنت و سیره پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) تجلی یافته است. پس هر شعر و سخنی که از این منابع سرچشمه گرفته باشد، در تعریف شعر آیینی خواهد گنجید.
وی افزود: بنابراین تمامی این شعرها در خانواده بزرگ شعر آیینی قرار دارند، حتی شعرهای اجتماعی که شامل پند و اندرز و اخلاقیات هستند، نیز در دامنه ادبیات آیینی قرار میگیرند، اما نمیتوان گفت شعری که درباره امام حسین(ع)، حضرت فاطمه(س) و حضرت مهدی(عج) سروده میشوند، زیر مجموعه شعر آیینی هستند، بلکه این اشعار اصل شعر آیینی ما را تشکیل دادهاند.
این شاعر آیینی فرهنگسازی و بالابردن سلیقه مخاطبان در شعر آیینی به ویژه شعر فاطمی را یکی از ضروریات روزگار حاضر خواند و گفت: شعر مخاطب خاص و عام دارد، چه بسیار سرودههای شاعران ممتاز هستند که به لحاظ ادبی کیفیتی بالا دارند، اما مخاطب از آنها غفلت میکند، در مقابل برخی مداحیهای سخیف اشعار سطحی و بیمایه که به فرهنگ شیعی آسیبرسان است، را در بطن توجه مردم قرار میدهند.
وی ادامه داد: استفاده از زبان محاوره در ادبیات فاطمی موجب پایین آمدن کیفیت اشعار شده در حالیکه انتظار بر این است که شاعران آیینی به ویژه شاعرانی که درباره حضرت فاطمه(س) شعر میگویند، اشعار وزینتر و با محتوای مناسبتری ارائه کنند، شعری که در شأن ساحت بانوی دو عالم باشد.
غفورزاده با بیان این مطلب که شعر درباره اهل بیت(ع) پس از انقلاب رشد بسیار چشمگیری پیدا کرد، گفت: در این میان شعر فاطمی نیز نسبت به دورههای گذشته از رشد خوبی برخوردار شد، اما این همه ظرفیت موجود نبود، البته به لحاظ آماری ممکن است به موفقیتهایی دست پیدا کرده باشیم، اما به لحاظ محتوا و مفهوم در شعر فاطمی هنوز نتوانستهایم جایگاهی پیدا کنیم.
صاحب کتاب «رستاخیزلالهها» برگزاری جشنوارههای ادبی در زمینه شعر فاطمی را موثر ندانست و گفت: جشنوارهها کار خاصی انجام نمیدهند، تنها آمار سرایش اشعار را بالا میبرند، در حالیکه ما امروز نیازمند افزایش کیفی هستیم.
انتهای پیام/