به گزارش خبرگزاری تسنیم، پایگاه اینترنتی میدل ایست مانیتور طی گزارشی نوشت: نزاع بر سر آب در آفریقا و انگیزه های مربوط به آن اختلافات بین بسیاری از کشورها را تشدید کرده است.
اگر این اعتقاد وجود دارد که نفت، به عنوان یک منبع مهم انرژی، امروز جنبه سیاسی پیدا کرده است، این اعتقاد را می توان درمورد آب نیز داشت. اتفاقا جنبه سیاسی دادن به موضوع آب خطرناک تر است، زیرا هیچ جایگزینی برای این مایع حیات وجود ندارد.
به دلیل اهمیت استراتژیک آفریقا در خاورمیانه، قاره سیاه نقشی محوری در استراتژی و دیپلماسی رژیم صهیونیستی ایفا می کند. این رژیم با استفاده از تمامی ابزارهای موجود توانسته است یک خلأ عربی در آفریقا ایجاد کند و از آن بهره ببرد. این کار پس از مرگ ناصر و کنفرانس صلح مادرید در 1991، با کمک خود اعراب انجام شده است.
این گزارش افزود: در همین حال، ایران جای پای محکمی برای خود در سودان ایجاد کرده و هدف خود را از تنگه باب المندب در جنوب تا کانال سوئز در شمال، یعنی در دریای سرخ قرار داده است.
سیاست اتخاذ شده از سوی ایران کاملا عملگرایانه است. این کشور قصد دارد یک بازار فروش استراتژیک برای نفت و گاز خود ایجاد کند و نفوذ خود در شاخ آفریقا را گسترش دهد.
رژیم صهیونیستی نیز از طریق ارائه کمک به کشورهای آفریقایی وارد این قاره شده است. آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه رژیم صهیونستی در سال 2009 سفری را به چند کشورآفریقایی شامل برخی از کشورهای حوزه نیل که دارای اختلافاتی با مصر بر سر آب نیل هستند انجام داد. این اقدام را می توان اقدامی در جهت ماهی گرفتن تل آویو از آب گل آلود ارزیابی کرد.
در کنیا، لیبرمن اعلام کرد که اسرائیل در پروژه های آبیاری و کشاورزی، به این کشور کمک خواهد کرد. در نیجریه، که یکی از بزرگترین، ثروتمندترین و مهمترین کشورهای آفریقایی است، لیبرمن خواهان فعالیت گسترده تجار اسرائیلی در بخش کشاورزی و زیرساختهای این کشور شد. نیجریه همچنین یکی از بازارهای هدف مهم برای صادرات تسلیحات رژیم صهیونیستی به شمار می رود. به رغم فاصله نسبتا دور نیجریه از منابع آب اصلی قاره آفریقا، حضور و نفوذ نظامی و اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در این کشور به حفظ اشراف این رژیم بر کشورهای حوزه نیل کمک می کند.
اما خطرناک ترین موضوعی که در جریان سفر لیبرمن مطرح شد، درخواست بررسی پیشنهاد «بین المللی نمودن رودخانه های مشترک» یا «خصوصی سازی آب» توسط سازمان ملل و بانک جهانی به بهانه جلوگیری از جنگ بر سر آب بود. بانک جهانی یکی از نهادهایی است که اخیرا موافقت خود با این پیشنهاد را اعلام کرده است.
راه حل های پیدا شده برای بحران های آبی گذشته در بستر همزیستی مسالمت آمیز به دست آمده است تا امنیت این آبراه حیاتی تامین شود و راه هایی برای همکاری به جای تقابل دنبال شود. اما دادن جنبه سیاسی به آب، آن را از منبع حیات به انگیزه ای برای کشتار تبدیل می سازد. مقابله با بحران آب اکنون به یکی از مهمترین چالش های سیاسی در این منطقه تبدیل شده است.
این گزارش در پایان نوشت: واضح است که مشکل آب در آفریقا نه تنها ناشی از کمبود آن است، بلکه به دلایلی سیاسی به وجود آمده است. مهمترین این دلایل موضوع امنیت است. در حقیقت آب در آفریقا نه تنها یک موضوع بین المللی است، بلکه یک اختلاف بین قاره ای نیز هست.
انتهای پیام/ 4