به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، میزان ارادت و محبت اهل سنت به اهل بیت پیامبر اسلام را اگر بخواهیم در میان بزرگان اهل تسنن جستجو کنیم بیگمان به این نتیجه میرسیم که امام شافعی شاخصترین چهرهای است که هیچگاه ارادت خود به اهل بیت(ع) را پنهان نکرده است.
«ابوعبدالله محمد بن ادریس بن عباس»، مشهور به امام شافعی پیشوای یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است و در ایران اکثریت سنی مذهبان پیرو این امام والا مقام هستند.
امام شافعی که در زمان خلافت عباسیان میزیست فقه را از شاگردان ابن عباس که خود شاگرد امیرالمؤمنین(ع) بود و برخی دیگر از شاگردان اهل بیت(ع) فرا گرفت.
این پیشوای بزرگ اهل سنت و جماعت در عصر خود و در میان فقهای آن عهد، پر تألیفترین شخصیت دینی بود تا جایی که تألیف 110 جلد کتاب و رساله را به ایشان نسبت دادهاند.
امام شافعی از ارادتمندان حضرت علی(ع) بود و این ارادت به اندازهای بود که نقل است وی بیش از ائمه سنت و جماعت به مولای متقیان(ع) ارادت داشت و به آن حضرت عشق میورزید و این ارادت آنجا عیان میشود که امام شافعی درباره حضرت علی(ع) میفرماید: «در علی چهار خصلت بود که اگر یکی از آنها در شخصی پیدا شود مستحق تکریم و احترام است، و آن زهد، علم، شجاعت و شرافت است».
مطالعه آثار امام شافعی بویژه اشعار ایشان یک نکته بارز را به ذهن مخاطب متبادر میکند و آن نکته چیزی جز عمق ارادت ایشان به اهل بیت پیامبر(ص) نیست.
امام شافعی در بیان ارادت خود به اهل بیت(ع) بیم جان هم نداشت چنانچه در یکی از مناسک حج در زمان حیات مبارک خود و در برابر عدهای که دشمنان اهل بیت(ع) در میان آنها کم نبودند یکی از اشعار خود به این مضمون را قرائت کرد:
یا راکِباً قِف بالمُحَصَّبِ مِن منیً
وَاهتِف بِقاعِدِ خَیفِها وَالنَّاهِضِ
سَحَراً إذا فاضَ الحَجیجُ إلی مِنیً
فَیضاً کَمُلتَطِمِ الفُراتِ الفائِضِ
إن کانَ رَفضاً حُبُّ آلِ مُحمَّدٍ
فَلیَشهَدِ الثَّقَلانِ أنّی رَافضِی
یعنی «ای سوارگان بر شنزارهای منی، سواره بمانید و به نشستگان درهها و بلندیها و زائرانی که سپیدهدمان مانند رود خروشان فرات به سوی منی سرازیر میشوند، بگویید: اگر محبت اهل بیت رفض و کفر است، جن و انس بدانند که من رافضی هستم».
از نکات دیگری که در اشعار امام شافعی به چشم میخورد این است که ایشان محبت اهل بیت(ع) را واجب میداند و به صراحت اعلام میکند اگر کسی در نماز به خاندان نبوت درود نفرستد، نمازش صحیح نیست و این فتوی را در یکی از اشعار خود یادآوری میکند:
یَا آلَ بَیتِ رَسولِ الله حُبُّکُمُ
فَرضٌ مِنَ الله فی القُرآنِ أنزَلَهُ
کَفاکُم مِن عظیمِ القَدرِ أنّکُم
مَن لَم یُصلِّ عَلَیکُم لَا صَلَاةَ لَهُ
یعنی: «ای اهل بیت پیامبر، محبت شما فرضی است که از جانب خداوند در قرآن آمده است، همین در عظمت شأن شما کافی است، آن کس شما را در نماز درود نگفت، نمازش صحیح نیست».
امام شافعی به شفاعت اهل بیت(ع) در روز قیامت ایمان دارد و به همه کسانی که محبت و ارادتش به اهل بیت(ع) را برنمیتابند اعلام میکند «اگر گناه من محبت آل محمد(ص) است، از آن گناه توبه نمیکنم».
پیشوای بزرگ اهل سنت در مجلسی که علیه حضرت علی(ع)، حضرت فاطمه زهرا(س) و فرزندان پیامبر حضرت امام حسن و امام حسین(ع) سخن بر زبان رانده میشود سرودهای در مقام پاسخ به موهنان میسراید:
بَرِئتُ إلَی المُهیمِنِ مِن أُناسٍ
یَرَونَ الرَّفضَ حُبَّ الفاطِمیّه
إذا ذکروا عَلیّا أو بَنیه
أفاضوا بالرّوایات الویّه
عَلی آل الرّسُول صلاة رَبی
وَ لَعنتُه لتلکَ الجَاهلیّه
یعنی: «من از دست مردمی که حب فرزندان فاطمه را کفر میدانند به خدا پناه میبرم چون کسانی که از علی یا فرزندان او یاد کنند، سخنانی میگویند تا پرده و پوشش یاد آنان باشد، رحمت پروردگار بر خاندان رسول و لعنت خدا بر آن جاهلان باد».
آنچه در این مقال آمد قطرهای از دریای ارادت و محبت امام شافعی به اهل بیت(ع) بود که پیروان امام شافعی هم به تأسی از مقتدای خود هیچگاه ارادت خود به اهل بیت پیامبر(ص) را پنهان نکردهاند و این ارادت در میان مردم مسلمان و اهل سنت کردستان به روشنی قابل لمس است.
یکی از بزرگان کُرد اهل سنت که به پیروی از امام شافعی محبت وافری به اهل بیت(ع) داشته شیخ رضا طالبانی از شعرا و عرفای بزرگ کُرد و اهل سنت است که در یکی از اشعار خود محبت اهل سنت به اهل بیت(ع) بویژه سرور و سالار شهیدان را به زیبایی بیان میکند.
«لافت از عشق حسین است و سرت برگردن است
عشق بازی سر به میدان وفا افکندن است
گر هواخواه حسینی، ترک سر کن چون حسین
شرط این میدان به خون خویش بازی کردن است
از حریم کعبه کمتر نیست دشت کربلا
صد شرف دارد بر آن وادی که گویند ایمن است
ایمن و ای، من، فدای خاک پاکی که اندر آن
نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است
زهره زهرا نگین خاتم خیرالورا
زور و زهره، مرتضی و حیدر خیبر کن است
سنی ام، سنی و لیکن حب آلمصطفی
دین و آیین من و آباء و اجداد من است
شیعه و سنی ندانم، دوستم با هرکه او
دوست باشد، دشمنم آن را که با او دشمن است»
بیان میزان ارادت اهل تسنن به اهل بیت(ع) مثنوی هشتاد تا کاغذ است و در این وجیزه نمیگنجد و اگر کسی بخواهد میزان واقعی این ارادت را ببیند لازم است سالها در میان مردم متدین و اهل سنت کردستان زندگی کند تا به محبت این مردم به اهل بیت پیامبر خدا پی ببرد و یقین حاصل کند که محبت این مردم به اهل بیت(ع) اگر از اهل تشیع بیشتر نباشد هرگز کمتر از آنها نیست.
انتهای پیام/