شرح دعای سحر|گسترش سلطنت الهی بر مراتب وجود
خداست که بر اشیاء غلبه تامّه دارد و هر غلبه و تسلطی، در حقیقت، ظهور غلبه و تسلط اوست. «ما من دابّة الّا هو آخذ بناصیتها؛ زمام اختیار هر جنبنده‌ای به دست مشیت اوست.»
شرح دعای سحر|سلطنت مطلق از آن خداست
پادشاهی خداوند ابدی است و کسی که تحت حکمرانی اوست از بین رفتنی و نابود است.
شرح دعای سحر|چرا در هر خیری باید خدا را شکر کرد؟
در مورد خیر، به جهت از او بودنش باید خداوند متعال مورد حمد قرار گیرد، و اما در مورد شر، چون منسوب به نفس و جهت خلقی آن است نباید هیچ کس جز خود نفس، مورد ملامت قرار گیرد.
شرح دعای سحر| چگونه دعا کنیم که مستجاب شود؟
اگر دعا با لسان ذات و استعداد باشد مورد قبول است و رد نمی‌شود، و به اندازه استحقاقش فیض به او افاضه می‌شود و فرو گذار نمی‌گردد.
شرح دعای سحر|جایگاه "توحید محمدی" در عالَم هستی
مقامات و حالات سالک در سیر و سلوکش مختلف است. پس، انسان مظهر اسم «کلّ یوم هو فی شأن؛ در هر روزی او به شأن و کاری پردازد» می‌باشد، فلذا در هر حالی و در هر کاری، محبوبش به اسمی بر او ظهور می‌فرماید.
شرح دعای سحر|ارتباط همه بدون وساطت چیزی با خدای متعال
هیچ شیئی صاحب وجود نیست و هیچ موجودی از موجودات، مطلقاً دارای هویت محسوب نمی‌شود، که اوست آن مطلق و قیوم تام. پس از خواب غفلت بیدار شو و از مؤمنین موحد باش.
شرح دعای سحر|مفهوم قدرت و غلبه خداوند بر موجودات
عالَم همان گونه که سایه وجود و نسیم جود خداست، سایه کمال وجود او نیز هست. به همین سبب است که قدرتش همه چیز را در برگرفته و بر همه موجودات غلبه دارد.
شرح دعای سحر|نفوذ نور مشیّت از زمین‌های پست تا آسمان
تنها کسی که مقام مشیّت در او تحقق یافته و افقش با افق مشیّت یکی است و راه و وسیله اتصال آسمان و زمین است، کسی است که خدا خلقت را به او شروع فرموده و به او نیز ختم خواهد فرمود که این همان حقیقت محمدی و علوی، صلوات الله علیهما، است.
شرح دعای سحر|تبیین مفهوم غلبه خداوند بر موجودات
امام خمینی(ره) معتقد بود: شاید منظور از «عزّت» در این بخش از دعا (اللّهم إنی أسئلک مِن عزتک بأعزها...) صفاتی باشد که قوت و غلبه‌ای در آن‌ها وجود دارد؛ مانند قهّار و مالک.
دعای سحر|منشاء اسماء و صفات خداوند کجاست؟
ذات احدیت در مرتبه ذات برای هیچ کس آشکار نمی‌شود و در این مرتبه هیچ اسم و رسمی و نشانی ندارد. بنابراین از طریق تجلی اسمی و صفتی می‌توان به او راه یافت، مثل تجلی اسم رحمان و اسم رحیم.
شرح دعای سحر|کمال شریعت اسلام در "ولایت" است
در میان اسماء الهی اسم «الله» و در میان مظاهر اسماء «انسان کامل» و در میان شریعت‌ها «شریعت این انسان کامل» از همه کامل‌تر است. کمال شریعت او نیز به «ولایت» است.
شرح دعای سحر|مفهوم تمامیت کتاب هستی
تمامیت علم به «کشف حقیقت» است و تمامیت نور به آن است که «هیچ تاریکی در آن نباشد». به عبارت دیگر، تمامیت یک شیء خلوص آن از چیزهایی است که مقابل و مخالف آن است. از این جمله است «انسان کامل» که آینه تمام‌نمای صفات الهی و جامع همه زنجیره هستی است.
شرح دعای سحر|تفاوت و شأن رحمت رحمانی و رحمت رحیمی خداوند
«رحمت رحمانی» مقام بسط کمال وجود است که وجود از طریق آن پدیدار شده و «رحمت رحیمی» مقام بسط وجود است که هر پدیده‌ای با آن به کمال معنوی و هدایت باطنی خود می‌رسد. به این لحاظ وارد شده «یا رحمن الدنیا و رحیم الآخرة؛ ای رحمان سرای دنیا و رحیم سرای آخرت».
شرح دعای سحر|مفهوم "نور" در اسماء الهی
نور علم، در نفوس کلی الهی و عقول مجرد قدسی و فرشتگان پاک و پاکیزه نیز نمایان است و به واسطه آن، نهان اشیاء همانند ظاهر آن‌ها آشکار می‌شود.
شرح دعای سحر|چرا آغاز قرآن به رحمانیت و روز قیامت به قهاریت اشاره می‌شود؟
روز رحمت روز بسط و افاضه وجود بوده و به همین دلیل خداوند هنگام فتح باب و شروع کتاب الهی خود را به رحمانیت و رحیمیت توصیف فرموده. اما قیامت روز عظمت و قهاریت و روز قبض و نزع به دست پروردگار است، لذا پرودگار خود را به وحدانیت و قهاریت توصیف فرموده است.
برگزاری مراسم سراسری دعا و استغاثه به امام زمان (عج) در جمعه آخر سال
مراسم دعا و استغاثه به امام زمان علیه‌السلام در جمعه آخر سال به منظور تعجیل در امر فرج فردا ۲۵ اسفند در سراسر کشور و در گلزار شهدای تهران برگزار می‌شود.
شرح دعای سحر|حضرت حق دارای صفات متقابل و متضاد است
هر صفتی که به لطف تعلق داشته باشد صفت «جمال» است و هر صفتی که به قهر تعلق داشته باشد از صفات «جلال». لذا ظهور عالم و نورانیت و درخشندگی‌اش از جمال است و مقهور شدنش در تابش نور حق و سلطه کبریایی و عظمت خداوند از جلال.
شرح دعای سحر| سیر در مقام جمال و جلال الهی از زبان انبیاء و اولیاء
بعضی فقرات دعای سحر مانند دعای کمیل بالاتر از آن است که برای ما ممکن باشد از زبان خودمان با خدا سخن بگوییم، زیرا مقام معرفت بالایی لازم است. پس بهتر است زبان خود را به منزله زبان انبیاء و اولیای الهی قرار دهیم و خداوند را از جانب آنان بخوانیم.
