محمدمهدی دانی

اینجا مدینه است در بدو ورود اولین چیزی که چشمت را عاشق نگاه می‌دارد، گنبد خضرای مسجدالنبی است. با دلی بی قرار و قلبی پرتپش وارد سرزمین وحی و نزول قرآن می‌شوی که آتشی در جانت شعله‌ور می‌سازد که جز با افسون طواف کعبه و زیارت پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار فرو نمی‌نشیند. وارد شهری می‌شوی که آن را شهر قرآن، شهر گل‌های پرپر می‌گویند.مسیر گلدسته‌های نورانی رادنبال می‌کنی تا وارد صحن مسجدالنبی می‌شوی. اشک هایت اذن دخول به حرم را زمزمه می‌کند اینجا چه آرامش نابی دارد. جای جای آن نشان از پیامبر خدا دارد.