شکست غیرقابل ترمیم | از دست دادن اعتماد عمومی

حاکمان سیاسی رژیم صهیونیستی طی دهه های اشغال فلسطین، با بهره گرفتن از بزرگنمایی دستگاه رسانه ای غرب و کمک های سیاسی و بین المللی ایالات متحده، همواره خود را قدرت برتر منطقه غرب آسیا معرفی کرده اند.

صهیونیست هایی که هم اکنون ساکن سرزمین های اشغالی هستند و رژیم صهیونیستی آنها شهروندان خود خطاب می کند، مهاجرانی هستند که طی سال های اشغال فلسطین از کشورهای مختلف به فلسطین اشغالی آورده شده اند. این مهاجران با تکیه بر شعارهای جنبش صهیونیزم و به اعتماد اینکه این شعارها تحقق پذیرند، به حاکمان سیاسی رژیم صهیونیستی امید بسته اند و با رها کردن کشورهایی که در آنجا به دنیا آمده اند و سرزمین مادری شان محسوب می شود، به فلسطین مهاجرت کرده اند. این مهاجران از بیش از 110 ملیت و فرهنگ مختلف هستند و نقطه اعتماد و تکیه شان ساختاری سیاسی است که به آنها وعده های رنگارنگ مذهبی، فرهنگی و حتی بین المللی داده است.

حاکمان سیاسی رژیم صهیونیستی طی دهه های اشغال فلسطین، با بهره گرفتن از بزرگنمایی دستگاه رسانه ای غرب و کمک های سیاسی و بین المللی ایالات متحده، همواره خود را قدرت برتر منطقه غرب آسیا معرفی کرده اند. تعاریفی چون، ارتش شکست ناپذیر، برترین قدرت نظامی منطقه، تنها دموکراسی منطقه غرب آسیا، تنها کشور آزاد منطقه، پر ظرفیت ترین اقتصاد منطقه، پیشرفته ترین دولت در عرصه هایتک و ... در این راستا برای این رژیم ایجاد شده اند تا حاکمیت سیاسی صهیونیست ها را یک حاکمیت درخشان و بی نظیر، دست کم در منطقه غرب آسیا، نشان دهند.

شاید زمان تولید این تعابیر، صهیونیست ها بهره قابل توجهی از این تعاریف و تعابیر برده باشند و برای آنها مابه اِزایی هم پیش از این داشته است اما حال که زمان محک خوردن تعابیر و تعاریف نامبرده فرا رسیده، آنچه برای رژیم صهیونیستی با خود به همراه می آورد، تنها یک بی آبرویی وسیع است.

در جنگ 33 روزه یکی از پر تکرارترین واژه های به کار گرفته در رسانه های منطقه ای، واژه «ارتش شکست ناپذیر» بود. واژه ای که بیشتر رسانه ها با تعجب آن را به کار می بردند و این سؤال مطرح شد که «آیا ارتش شکست ناپذیر مقهور حزب الله شده است؟» و پاسخ مثبت بود و معنای آن این بود که دیگر اسطوره ارتش شکست ناپذیر دروغی بیش نبوده است.

طوفان الاقصی، یکبار دیگر دروغ بودن تعابیر دروغ رسانه ای غرب در قبال رژیم صهیونیستی را برای همگان به اثبات رساند. حالا افکار عمومی داخل سرزمین های اشغالی به این اطمینان رسیده است که اعتماد به وعده های حاکمان رژیم صهیونیستی، هدر دادن سرمایه های مادی و معنوی است و نمی توان به آنها اعتماد کرد. حالا مجموعه ای چند میلیونی که با اعتماد به وعده های مقامات رژیم صهیونیستی به فلسطین آمده اند از این حاکمان می پرسند: کجا است وعده هایی که پای صندوق های رأی و در کتاب ها ارائه می کردید؟

حال اعضای کابینه رژیم صهیونیستی دیگر نمی توانند به اماکن عمومی بروند و هرجا که می روند با خشم مهاجران صهیونیست روبرو می شوند و آنها را از خود می رانند.

این بزرگترین سرمایه ای است که صهیونیست ها از دست داده اند و جبران آن دست کم در کوتاه مدت و میان مدت ممکن نیست.