«حماس» ؛از ابتدا تا طوفان الاقصی

سال ۱۹۸۷، همزمان با آغاز انتفاضه اول، مجموعه جوانان مسلمان اهل سنت که به مبارزه با رژیم صهیونیستی مشغول بودند تأسیس جنبش مقاومت اسلامی فلسطین، حماس را اعلام کردند. نام «حماس» برگرفته از حروف اول «حرکة المقاومة الأسلامیة» است.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، شکل جدیدی از مقاومت در منطقه شکل گرفت.

سال 1979 در دانشگاه الزقازیق، نطفه یک جنبش واقع گرای اسلامی منعقد شد و هسته این سازمان با دانشجویان جوان فلسطینیِ همین دانشگاه و به رهبری استادشان « فتحی ابراهیم عبد العزیز الشقاقی» شکل گرفت.

"فتحی شقاقی"‌ اولین کتابِ‌ عربی زبان در مورد پیروزی انقلاب اسلامی ایران را به چاپ رساند و تحت تاثیر دیدگاه های امام خمینی جنبش جهاد اسلامی فلسطین را تشکیل داد و در نوامبر 1981 موجودیت جنبش جهاد اسلامی را رسما اعلام کرد.

درست در همان زمان مجموعه ای از جوانان مسلمان فلسطینی بودند که تحت تأثیر اندیشه های «اخوانالمسلمین»، وارد عرصه مبارزه با رژیم صهیونیستی شده بودند.

اما اخوان المسلمین چه جریانی است؟

سال 1928 میلادی یکی از حامیان جریان احیاء امت اسلامی در مصر به نام «حسن البناء»، تحت تأثیر تعلیمات سید جمال الدین اسد آبادی و شیخ محمد عبدو، ، جنبشی اجتماعی را به وجود آورد که هدف اولیه اش، ارائه راه حل اسلامی برای مشکلات اجتماعی و اقتصادی بود. اما این مشکلات تنها با ورود به عرصه سیاسی قابل حل بود.

سال  1938 میلادی، اخوان المسلمین با هدف آزادی کشورهای اسلامی و برپایی دولت اسلامی وارد عرصه سیاسی شد و به مرور شاخه های آن در تمام کشورهای اسلامی گسترده شد.

یکی از شاخه های اصلی اخوان المسلمین، در فلسطین به ویژه در نوار غزه ایجاد شد.

سال 1987، همزمان با آغاز انتفاضه اول، مجموعه جوانان مسلمان اهل سنت که پیش از آن تحت عناوینی چون «المرابطون علی أرض الإسراء» (محافظان سرزمین اسراء) یا «حرکة الکفاح الإسلامی» (جنبش مبارزه اسلامی) به مبارزه با رژیم صهیونیستی مشغول بودند تأسیس جنبش مقاومت اسلامی فلسطین، حماس را اعلام کردند. نام «حماس» برگرفته از حروف اول «حرکة المقاومة الأسلامیة» است.

حماس با آغاز انتفاضه اول رسما اعلام موجودیت کرد، انتفاضه ای که صهیونیست ها برای فرار از آن، دست به دامان مذاکره با سازشکاران فلسطینی شدند.

این تازه شروع حماس بود.

حماس در اولین عملیات خود، بین سال های 1987 تا 1992 رژیم صهیونیستی را به دریچه سقوط سوق داد  و مجبورشان کرد تا برای فرار از فشاری که در کنار انتفاضه، از مقاومت لبنان متحمل می شدند نیروهای خود را از جنوب لبنان به داخل فلسطین بیاورند و به جای حضور مستقیم در لبنان، حضور غیر مستقیم آن هم صرفا از طریق نیروهای «آنطوان لحد» را انتخاب کنند.