ادبیات جدید در فوتبال با حضور سردار و شوالیه/ برای یک بار هم که شده فکر کنید!
خبرگزاری تسنیم : دربی ۷۶ در حالی به پایان رسید که هنوز مسئولان و مدیران دو تیم مشغول مصاحبه‌هایی علیه یکدیگرند که بیشتر به کل کل و دعواهای کودکانه شبیه است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم ، بارها شده وقتی که خواسته‌ایم نام باشگاهی را ببریم از پیشوند پرطمطراق "فرهنگی -ورزشی" قبل از نام آن استفاده کرده‌ایم؛ واژه‌ای که گویا تنها شعاری بیش نبود، نیست و احتمالا در آینده هم نخواهد بود.
شاهدش هم همین اتفاقاتی است که در ورزش و به خصوص فوتبالمان می‌بینیم. گویا این روزها فرافکنی، داد و بیداد و مطرح کردن ایراد دیگران توسط فوتبالی‌ها در رسانه‌ها رویه‌ای شده برای فرار رو به جلو و پوشاندن ایرادهای خود. صحبت از ادبیاتی است که در فوتبال ما حاکم شده و روز به روز هم بدتر می‌شود. صحبت از مصاحبه‌های مدیران، مربیان، سرپرست تیم‌ها و حتی مدیران روابط عمومی و مدیران رسانه‌ای است که این روزها چنین ادبیاتی را از آنها می‌بینیم.
چند روزی است که از دربی 76 می‌گذرد اما هنوز، هر روز تبعات جدیدی از آن بروز می‌کند؛ تبعاتی از جنس واژه و مصاحبه. محمد رویانیان مصاحبه می‌کند و داوری بازی را به کل زیر سوال می‌برد. او آنچنان با قاطعیت نظر می‌دهد که گویا سال‌ها داوری کرده و حالا مدیرعامل پرسپولیس شده است. با اطمینان تمام می‌گوید حق تیمش خورده شده و حتی در واکنش به مدیرعامل رقیب اینگونه می‌گوید: "آقای فتح‌الله‌زاده اول به شما عرض می‌کنم بهتر است به جای اینکه در مورد ما صحبت کنید به دنبال این باشید که حداقل یک گل به ملوان می‌زدید، ملوانی که ما 6 گل به آن زدیم. آقای فتح‌الله‌زاده ما 10 نفره 3 گل در 10 دقیقه به استقلال زدیم و بعید می‌دانم این رکورد را حالا حالاها ثبت کنید." اظهارنظری که ما را بیشتر به یاد دعواهای دوران نوجوانی می‌اندازد دعواهایی که مدیرعامل استقلال از آن به عنوان حرف‌ها و دعواهای بچه‌گانه یاد کرد.
مدیرعامل پرسپولیس به انتخاب داور دربی هم انتقاد می‌کند و از نوشته شدن سناریویی علیه پرسپولیس سخن به میان می‌آورد. نکته جالب اینجاست که رویانیان در حاشیه یکی از برنامه‌ها که اتفاقا پس از هفته‌ای بود که روی سکوهای ورزشگاه آزادی هواداران هر کدام از این تیم‌ها به توهین علیه مدیر تیم رقیب پرداخته بودند؛ در پاسخ به پرسش خبرنگار تسنیم مبنی بر اینکه چه زمانی کری خوانی‌های این دو مدیر علیه هم تمام می‌شود تا دیگر شاهد توهین به آنها نباشیم گفته بود:" شما با این سوال من را نصحیت کردید. سوال‌تان درست است من هم آرزو دارم این نیش و کنایه‌ها روزی تمام شود." حالا هم بی‌صبرانه منتظریم رویانیان به آرزویش برسد.
به تبع آقای مدیرعامل، سعید شیرینی -که صحبت‌هایش برخلاف نامش است- به عنوان سرپرست پرسپولیس با همان قاطعیت رئیسش، نظر کارشناسی به پنالتی بودن دو صحنه مشکوک می‌دهد و تا می‌تواند به حواشی دامن می‌زند. فردی که از قضا او هم تمام سابقه ورزشی‌اش به حضور در پرسپولیس معطوف می‌شود و "عقبه" فوتبالی ندارد اما جزء کانون "پیشکسوتان" باشگاه پرسپولیس است.
در سوی دیگر آبی‌پوشان هم بیکار نمی‌نشینند. گاهی خودشان "آتش بیار" معرکه می‌شوند و اگر نه، هیچ صحبتی از خانه رقیب سرخ را بی‌پاسخ نمی‌گذارند. علی فتح‌الله‌زاده در صحبت‌هایش بارها با پسوند دوست، به دوستان پرسپولیسی‌اش کنایه انداخته و پاسخ آنها را داده است. او حتی در مصاحبه‌ای برای اینکه کنایه‌ای به غیاثی، کارشناس داوری زده باشد می‌گوید که هر بار به غیاثی زنگ می‌زند او در دستشویی است(صحبتی که در شأن یک مدیرعامل به نظر نمی‌آید)، یا از طرف دیگر مدیر روابط عمومی و مدیر رسانه‌ای باشگاه استقلال، یادداشتی روی سایت باشگاه می‌گذارد و در آن دائما به این نکته اشاره می‌کند که پرسپولیس دو سال است که در قعر جدول حضور دارد و برای سقوط نکردن می‌جنگد و مدیر روابط عمومی پرسپولیس نیز به اظهارات همتای خودش واکنش نشان می‌دهد و می گوید شما که در دسته 3 بودید چرا حرف می‌زنید؟ سرمربی آبی‌پوشان هم عده‌ای از کارشناسان و خبرنگاران قلم به دستان را اجنبی‌پرست خوانده است؛ شاید اجنبی از این بابت که تعریفش را نکرده‌اند و به او بابت نمایش ضعیف تیمش خرده گرفته‌اند. اجنبی‌اند دیگر؛ کاری‌شان نمی‌شود کرد.
نمی‌خواهیم بگوییم کدام طرف دعوا و کری را اول آغاز کرده، حرف اصلی این است که اینها نمونه‌ای از ادبیات حاکم بر فوتبال ایران است. ادبیاتی که از سوی افراد زیادی در فوتبال ایران استفاده می‌شود، اما وقتی مدیران دو باشگاه پرطرفدار و به قول خودشان باشگاه‌هایی که هر کدامشان می‌گویند 30 میلیون هوادار دارند، استفاده می‌شود تاثیر زیادی می‌گذارد و تبعات بیشتری هم خواهد داشت.
وقتی چنین ادبیاتی در فوتبال ما حاکم باشد کارلوس کی‌روشی که در اوایل حضورش در ایران می‌گفت پاسخ انتقادهای مربیان لیگ را در رسانه‌ها نمی‌دهد و رودررو با آنها صحبت می‌کند (چرا که هم او شماره آنها را دارد و هم آنها شماره او را)؛ به نوعی در چنین فضایی تغییر رفتار داده و به راحتی پاسخ مخاطبانش را در رسانه‌ها می‌دهد و علیه مدیر و مربی منتقد بیانیه صادر می‌کند و تقریبا هیچ انتقادی را بدون پاسخ نمی‌گذارد. وقتی چنین فضایی ایجاد می‌شود مصاحبه فردای دربی بازیکنان رنگ و بوی تحقیر حریف می‌گیرد.
جناب آقایان رویانیان، فتح‌الله‌زاده و سایر مسئولان دو باشگاه پرسپولیس و استقلال که این روزها اظهارات تندی علیه یکدیگر دارید! هدف این قلم فرسایی‌های ما انتقاد بی‌خود و بی‌جهت از شما نیست، بلکه می‌خواهیم دو کلام حرف حساب بزنیم و چند پرسش را مطرح کنیم. می‌خواهیم بگوییم این نوع مصاحبه‌ها برازنده مدیری که دکتر است یا مدیری که با سال‌ها خدمت سردار شده، است؟ تنها می‌خواهیم در خلوت خود این سوال را بپرسید که چرا برای یک دستمال، قیصریه را به آتش می‌کشید؟
چرا برای توجیه یک دربی بی‌کیفیت همدیگر را زیر سوال می‌برید و چرا سرمربی تیمتان تاب انتقاد ندارد و منتقدان را اجنبی‌پرست می‌خواند و سرپرست تیمتان که فوتبالی هم نیست همه چیز را با یک مصاحبه بهم می‌ریزد؟ چرا مانند دعواها و کل کل‌های کودکانه به مواردی می‌پردازید که حتی گاهی باعث خنده مخاطبان مصاحبه‌هایتان هم می‌شود؟ در خلوت خودتان فقط چند دقیقه به عواقب و تاثیرات صحبت‌هایتان در جامعه و میان هوادارانتان فکر کنید. به این فکر کنید که همین کارها باعث می‌شود تا تماشاگران به جای تشویق تیم خود علیه حریف و عوامل آن شعار بدهند و ورزشگاه آزادی را تبدیل به محلی کنند که از آن فقط صدای فحاشی می‌آید. آقای سردار! آقای شوالیه! فقط برای یک بار هم که شده مصاحبه نکنید و فکر کنید.
انتهای پیام/