پرتاب اولین سفینه تحقیقاتی بشر به طرف سیاره زهره

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، به نقل از راسخون مناسبت های تقویم امروز به شرح ذیل است:

درگذشت "عباس اقبال آشتیانی" استاد دانشگاه، مورخ و ادیب معاصر(1334ش)
عباس اقبال آشتیانی یکی از استادان بزرگ و چهره‏های علمی دانشگاه تهران بود که در سال 1277 شمسی در آشتیان بدنیا آمد. پس از تحصیل علوم ابتدایی به تهران آمد و دروس جدید را در دارالفنون آموخت و به مقام استادی رسید. اقبال، چون تحت نظر استادش، محمدعلی فروغی بود، به معلمی در دارالمعلمین انتخاب شد. وی همچنین به دعوت وزارت فرهنگ، در تألیف کتاب‏های درسی تاریخ و جغرافیای اقتصادی ایران برای دبیرستان‏ها و رشته‏های علوم انسانی مدارس عالی شرکت کرد و بعدها به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پرداخت. از مهمترین کارهای این نویسنده ایرانی می‏توان به انتشار مجله یادگار و درج مقالاتی انتقادی در مورد اوضاع نابسامان مردم ایران در دوره رژیم شاه اشاره نمود. همچنین تصحیح مجمع التواریخ و تصحیح بیان‏الادیان و تاریخ کامل ایران نیز از جمله فعالیت‏های علمی ایشان به شمار می‏رود. عباس اقبال آشتیانی سال‏ها کرسی تدریس دانشگاه تهران را در اختیار داشت و شاگردانی بزرگ در علوم مختلف به ویژه ادبیات و تاریخ تربیت نمود. این استاد برجسته سرانجام در 24 بهمن 1334ش در 57 سالگی درگذشت و در شهر ری به خاک سپرده شد.

ارتحال عالم مجاهد آیت ‏اللَّه "شیخ سلمان خاقانی" (1366 ش)
آیت ‏اللَّه شیخ سلمان خاقانی در سال 1293ش (1332ق) در یکی از شهرهای جنوب عراق به دنیا آمد. پس از طی دوران کودکی، در 13 سالگی جهت تحصیل به نجف اشرف هجرت نمود و از محضر آیات عظام: محمدجواد بلاغی، محمدعلی کاظمینی، میرزا باقر زنجانی و سیدابوالقاسم خویی استفاده کرد. ایشان در همان حال از شرکت در فعالیت‏های جنبی غافل نماند و در انجمن‏های اجتماعی، سیاسی و ادبی شرکت می‏جست. آیت‏اللَّه خاقانی در 43 سالگی پس از درگذشت پدرش که از علمای خرمشهر بود در این شهر سکونت گزید و در طی سه دهه اقامت در خرمشهر، منشأ هدایت مردم و خدمات ارزنده‏ای واقع شد. پس از شروع جنگ تحمیلی، خانه ایشان پناهگاه آوارگان بود تا این که منزل وی، مورد اصابت توپ و خمپاره قرار گرفت و مجبور به ترک دیار گردید. در جریان جنگ، خانه و مسجد و کتابخانه نفیس آیت‏اللَّه خاقانی تخریب و غارت شد و او به قم هجرت کرد. سرانجام این اسوه مقاومت و الگوی پارسایی در بیست و چهارم بهمن 1366ش برابر با بیست و چهارم صفر 1408ق در هفتاد و شش سالگی در قم جان به جان آفرین تسلیم کرد و در یکی از حجره‏های حرم حضرت معصومه(س) آرمید.

رحلت عالم بزرگ و فقیه جلیل آیت اللَّه "میرزا عبدالرحیم سامت قزوینی" (1378 ش)
آیت‏اللَّه میرزا عبدالرحیم سامت در سال 1381 ش (1321 ق) در بیت علم و تقوا در قزوین به دنیا آمد. وی پس از فراگیری دروس مقدماتی در قزوین وارد اصفهان و سپس حوزه علمیه قم گردید و از استادان آن‏جابهره برد. از آن پس به نجف رفت و خوشه‏چین معارف اسلامی آیات عظام شیخ محمد کاظم شیرازی، شیخ موسی خوانساری، میرزا ابوالحسن مشکینی، شیخ محمد حسین غروی اصفهانی، سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاء عراقی و میرزای نایینی شد. پس از اقامت ده ساله در نجف اشرف و اخذ اجازه اجتهاد و روایت، به زادگاه خود بازگشت و بیش از نیم قرن به تدریس، تبلیغ دین و اقامه نماز جماعت پرداخت. آیت‏اللَّه سامت قزوینی در جریان مبارزات اسلامی مردم به رهبری امام خمینی حضوری فعال داشت. وی در تمام راهپیمایی‏ها در صف مقدم و همراه با دیگر علمای شهر شرکت می‏کرد و نامش هماره در ذیل اعلامیه‏های علیه رژیم دیده می‏شد. زندگی ایشان در طول سالیان متمادی، ساده و طبعش بلند و اخلاقش، خوش و زبانش نرم بود. در تیرماه 1378ش، همایش بزرگداشت ایشان در دانشگاه علوم پزشکی قزوین برگزار شد و کتابی با نام رهپوی هدایت، در تجلیل از مقام علمی‏اش منتشر گردید. از این فقیه فرزانه تالیفاتی برجای مانده که تقریرات درس فقه آیات عظام: سید ابوالحسن اصفهانی، آقاضیا عراقی، میرزای نایینی و میرزا ابوالحسن مشکینی و... از آن جمله‏اند. سرانجام این عالم خدمتگزار دین در 25 بهمن 1378ش برابر با هشتم ذی‏قعده 1420ق در سن 97 سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی با شکوه، در صحن امامزاده حسین قزوین به خاک سپرده شد.

شهادت شهید علی ‏محمد تاجدینی (1365ش)
شهید علی‏محمد تاجدینی در سال 1344ش در روستای بین‌آباد از توابع شهر خوسف چشم به جهان هستی گشود. دوران کودکی را در زادگاهش گذراند و تا کلاس پنجم ابتدایی در روستای آرک بین‌آباد تحصیل نمود. نبودن مدرسه راهنمایی در محل باعث شد که تحصیل را‌‌ رها کرده و همراه خانواده‌اش به کار کشاورزی و دامداری مشغول شود. شهید بزرگوار، سال‌ها در روستا یار و مددکار خانواده‌اش بود. شانزده سال بیش‏تر نداشت که شور و شوق جبهه و نبرد او را به خدمت در بسیج کشاند. پس از طی مراحل مقدماتی آموزش نظامی، داوطلبانه از طریق بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بیرجند به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد و مدت هفت ماه در جبهه خدمت کرد. پس از آن برای سپری کردن دوران سربازی وارد سپاه شد و به‏عنوان دژبان در مناطق عملیاتی انجام وظیفه کرد. نزدیک به بیست ماه از خدمت مقدس سربازی‌اش را در جبهه‌ها گذراند. طی این مدت، دوبار مجروح شد و هربار پس از بهبودی مجدداً به جبهه بازگشت تا این‏که سرانجام در سن بیست و یک سالگی در تاریخ بیست و چهارم بهمن‏ماه سال 1365 هجری شمسی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به‏شدت مجروح گردید و برای مداوا به بیمارستان انتقال یافت اما روح ملکوتی او که تاب ماندن در این جهان فانی را نداشت، به ملکوت اعلی پیوست. پیکر عطرآگین شهید علی‏محمد تاجدینی پس از تشییع در شهرستان بیرجند، به زادگاهش انتقال یافت و به خاک سپرده شد.

شهادت شهید رسول کرد امیری (1365ش)
شهید رسول کرد امیری، یکم اردیبهشت‏ماه 1345ش در خانواده‏ای کشاورز و مذهبی در کردمحله کتالم از توابع شهرستان رامسر چشم به جهان هستی گشود. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه امین سابق و مقطع راهنمایی را در مدرسه شریعتی به اتمام رساند. رسول به شغل افسری علاقه وافری داشت و می‏گفت که یا باید بروم به شغل افسری یا ترک تحصیل می‌کنم. بالاخره برای ثبت‏نام عازم شد و در حین ثبت‏نام چون سن او به حد نصاب نرسیده بود، منصرف شد و از ادامه‌ تحصیل صرف نظر کرد و به شغل مکانیکی روی آورد و یک مکانیک ماهر شد. رسول جوانی بود به دور از زرق و برق روزگار، به نماز اول وقت اهمیت می‌داد، لبانش خنده بر لب داشت، با همه خوب و مهربان بود و دوستانش خیلی به او علاقمند بودند. شهید بزرگوار از اوقاتش حداکثر استفاده را می‌کرد. اهل نزاع و درگیری نبود و در محل زندگی‏اش کسی نبود که مدعی خصومت و درگیری با او باشد و در بین مردم کتالم بسیار محبوب بود. رسول، جوانی آرام و بشاش و دوست‏داشتنی بود و در سوگواری‌ها و عزاداری‏های ماه محرم شرکت فعال داشت. در بسیج محل نیز فعالانه حضور می‏یافت. در راهپیمائی‌ها و تظاهرات انقلابی نیز پرشور شرکت می‏کرد و حضور او در همه صحنه‌ها زبان‏زد خاص و عام شده بود. هنگامی که رسول به سن نوزده سالگی رسید، در منطقه ایلام خدمت سربازی را شروع کرد. زمانی که از جنگ برمی‌گشت، در گوشه‌ای می‌نشست و سکوت اختیار می‌کرد و آرزوی شهادت را در سر می‏پروراند... رسول در وصیت‏نامه‌اش خطاب به خانواده، چنین می‌نویسد: «وقتی من شهید شدم، آن روز عروسی من است...» سرانجام، رسول کرد امیری در تاریخ بیست و چهارم بهمن‏ماه سال 1365 هجری شمسی در سن بیست سالگی در منطقه ساوه به‏علت سانحه رانندگی به دیدار معبود شتافت.

شهادت عماد مغنیه (1363ش)
عماد حسن مغنیه سال 1341ش در روستای عربصالیم از توابع شهر نبطیه در استان صور در جنوب لبنان، متولد شد. مغنیه در خانواده‌ای 5 نفره متشکل از پدر، مادر و دو برادرش به نام‌های جهاد و فؤاد می‌زیست و در دانشگاه آمریکایی بیروت به تحصیل پرداخت. جهاد برادر عماد، در سال 1363ش طی عملیاتی علیه اشغالگران به شهادت رسید و فؤاد نیز قربانی توطئه‌ سازمان جاسوسی اسرائیل موساد شد و به شهادت رسید. وی که با سازمان آزادی‌بخش فلسطین همکاری مبارزاتی داشت، مدتی محافظ شخصی یاسر عرفات نیز بود، ولی پس از حمله‌ سراسری ارتش صهیونیستی در خردادماه 1361ش به لبنان که تا بیروت پایتخت این کشور پیش رفت، پس از عقب‌نشینی و خروج نیروهای عرفات از طریق بندر بیروت، از این گروه فاصله گرفت و به جنبش شیعی افواج المقاومةاللبنانیة که توسط امام موسی صدر و شهید دکتر مصطفی چمران بنیان‌گذاری شده بود، پیوست. استعداد فراوان، ازخودگذشتگی و شجاعت که از خصوصیات بارز مغنیه به‌شمار می‌آمدند، در هم آمیخته و از او شخصیت انقلابی تمام‏عیاری به‌وجود آوردند. با تشکیل حزب‌الله لبنان در سال 1362ش، عماد مغنیه نیز هم‏چون حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعباس موسوی دبیر کل حزب‌الله که بعد‌ها در حمله‌ تروریستی بالگردهای رژیم صهیونیستی به شهادت رسید و سیدحسن نصرالله دبیر کلی فعلی حزب‌الله، از جنبش امل خارج شد و در مقاومت اسلامی نقش به‌سزایی ایفا کرد. شرکت او در سلسله عملیات نظامی و تأثیرگذار علیه اشغالگران صهیونیست، باعث شد تا دشمنان از او به‌عنوان شخص اول در نبرد با مقاومت اسلامی یاد کنند. عماد مغنیه در پاییز 1362ش طی عملیاتی علیه آمریکا در کویت، به اسارت درآمد، ولی با ترفندهای گوناگون موفق به رهایی شد. پس از آن بود که سازمان جاسوسی آمریکا C. I. A پی به شخصیت واقعی وی برد و دربدر به‏دنبال دستگیری او لبنان و خاورمیانه را زیر پا گذاشت. آمریکا، عماد مغنیه را دشمن سرسخت و خطرناک خود می‌دانست. بدان حد که وی را مسئول انفجار مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت و کشته شدن 241 کماندو و همچنین مقر چتربازان فرانسوی در بیروت و کشته شدن ده‌ها تن از آنان به‏شمار می‌آورد. هم‏چنین او را مسئول چندین نوبت عملیات شهادت‌طلبانه علیه سفارت آمریکا در لبنان و کویت و ربودن هواپیمای T. W. A می‌داند. آن‌چه مسلم است، برخلاف آن‌چه آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه عماد مغنیه جوسازی می‌کنند و او را تروریستی بزرگ می‌نامند، وی تنها رزمنده‌ای خالص از مقاومت اسلامی لبنان بود که برای نجات کشورش از اشغالگران، تا پای جان مبارزه کرد و بیش از 26 سال، سازمان‌های اطلاعاتی سیا و موساد را به دنبال خود کشاند. جایزه‌ بیست و پنج میلیون دلاری پلیس F. B. I آمریکا برای زنده یا مرده‌ عماد، نشان از هراس جنایتکاران و تروریست‌های دولتی از هرگونه مقاومت دارد. ترور عماد مغنیه در شرایطی انجام شد که لبنان روزهای بسیار بحرانی‌ای را سپری می‌کرد. نگاهی گذرا به حوادث و اخبار لبنان در هفته‌ای که منتهی به شهادت عماد مغنیه شد، نشان از برنامه‌ریزی دقیق سازمان‌های اطلاعاتی غرب و صهیونیست‌ها برای ترور مغنیه و شعله‌ور ساختن آتش جنگ در لبنان دارد. چند روز پیش از حادثه، «میشل عون» از منتقدین دولت آمریکایی لبنان، اظهار داشت که طرفداران دولت و گروه 14 مارس آماده هستند تا زمینه را برای حمله‌ مجدد اسرائیل آماده کنند. در‌‌ همان روز‌ها، بین نیروهای شیعه‌ سازمان امل با نیروهای گروه 14 مارس در جنوب بیروت درگیری‌های مسلحانه به‌وجود آمد. تنها ساعاتی پیش از ترور مغنیه، معاون وزیر دفاع آمریکا به‌همراه یک هیئت 10 نفره‌ نظامی امنیتی، سرزده و بدون هماهنگی قبلی، وارد بیروت شدند. سمیر جعجع از مخالفین سرسخت حزب‌الله و از مزدوران اسرائیل نیز سفر خود به آمریکا را به بهانه‌ بحرانی بودن اوضاع لبنان، به تعویق انداخت. سفارت آمریکا در بیروت در اقدامی تعجب‌برانگیز، طی اطلاعیه‌ای از شهروندان آمریکایی مقیم بیروت خواست که روزهای چهارشنبه و پنج‌شنبه از ترددهای بی‌جا در بیروت خودداری کرده و کلیه‌ جوانب امنیتی را رعایت کنند. مهم‌تر از همه، انتشار گزارش 600 صفحه‌ای کمیته‌ وینوگراد بود که اعتراف به شکست فاحش ارتش اشغالگر صهیونیستی در جنگ 33 روزه‌ سال گذشته با حزب‌الله را شامل می‌شد و باعث گردید تا ایهود اولمرت برای تحت‌الشعاع قرار دادن این افتضاح، دست به عملی بزند تا برگ برنده‌ای برای دولت رو به شکست خود رو کند. باز کردن گره‌ 26 ساله و از سر راه برداشتن کسی که سال‌ها آمریکا و رژیم صهیونیستی را در خوف و هراس انداخته بود، شاید موفقیت عظیمی برای اولمرت محسوب می‏شد... اما بدون شک خون شهید عماد مغنیه، حرارت جهاد و مبارزه‌ رزمندگان خالص مقاومت اسلامی لبنان و جهادگران فلسطین را دوچندان کرد و بر سرعت نابودی اشغالگران بیش از پیش افزود.

ارزش دلار ده درصد تنزل یافت و معاملات خارجی ایران متوقف شد(1351ش)

بین مأموران مرزی ایران و عراق زد و خوردی به وقوع پیوست و از طرفین چند نفر کشته شدند(1351ش)

رحلت "ملاعلی بن فتح ‏اللَّه نهاوندی" در نجف(1322 ق)
ملاعلی بن ملافتح اللَّه نهاوندی نجفی، فقیه اصولی، رجالی، ادیب نحوی لغوی، از علمای بزرگ امامیه در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان شیخ مرتضی انصاری و میرزا ابوالقاسم کلانتری می‏باشد. تشریح الاصول الصغیر و مقدمةالواجب از تالیفات اوست. وفات وی به علت وبای شدید در نجف اشرف واقع شد و در وادی السلام مدفون گردید.

درگذشت "محمدبن عبدالرحمن خراسانی" ادیب و فاضل (584 ق)
محمد بن عبدالرحمن خراسانی ملقب به تاج الدین، از فضلای اهل حدیث و لغت و از ادبا و فقهای شافعیه و بزرگان صوفیه بوده است. وی در سن شصت و دو سالگی در دمشق وفات یافت و در دامنه‏ی کوه قاسیون مدفون شد. تاج الدین، شرح مفصّلی بر کتاب 5 جلدی مقامات حریری نوشته است که از ارزنده‏ترین آثار این ادیب فقیه محسوب می‏شود.

روز استقلال "شیلی" از استعمار اسپانیا (1818م)
کشور جمهوری شیلی با 756/626 کیلومتر مربع مساحت در جنوب قاره امریکای جنوبی و در همسایگی آرژانتین، بولیوی و پرو واقع شده است. جمعیت شیلی بیش از 15 میلیون نفر که اکثریت مسیحی و عمدتاً کاتولیک مذهبند. بیشتر سکنه ملیت اروپایى و دو رگه (سرخ و سفید) داشته و زبان رسمی آن‏ها اسپانیایى است. پایتخت شیلی سانتیاگو و واحد پول آن پزوی شیلی می‏باشد. از شهرهای مهم آن کنسپسیون، وینیادل مار، و والپا رایزو است. پیش‏بینی می‏شود جمعیت شیلی تا سال 19/5 2025 میلیون نفر خواهد بود. شیلی ازقرن شانزدهم به تصرف اسپانیولی‏ها درآمد و به صورت یک مستعمره کشاورزی گردید و نه مستعمره معدنی. در این دوران شیلی جزء قلمرو نایب السلطنه اسپانیا در پرو بود. در سال 1788 شیلی تا حدودی از پرو مستقل شد. مبارزات مردمی بر ضد استعمار اسپانیا ادامه یافت تا این که در 12 فوریه سال 1818 شیلی به استقلال کامل رسید و نوع حکومت خود را جمهوری اعلام نمود. روز ملی شیلی 18 سپتامبر است.

انقراض پادشاهی چین و استقرار نظام جمهوری در این کشور (1912م)
در فاصله سال‏های 1907 تا 1911م، پنج شورش علیه خاندان سلطنتی منچو در چین صورت گرفت که همه آنها، کم و بیش از اندیشه‏های انقلابیِ سون‏یاتْ‏سنْ مبارز جمهوری‏خواه چینی سرچشمه می‏گرفت. با این حال، علی‏رغم سرکوبی چهار شورش اول و دستگیری و تیرباران تعدادی از شورشیان، قیام پنجم در روز نهم اکتبر 1911م آغاز شد و با وجود شدت عمل بی‏سابقه دولت و دستگیری و اعدام صدها نفر در ملأ عام، نفرت و خشم عمومی از دربار افزایش یافت. از روز یازدهم اکتبر، شورش به شهرهای بزرگ چین نیز سرایت کرد و این امر، دولت را به نرمش و فراخوان آشتی ملی وادار ساخت. از این‏رو مذاکرات نمایندگان دولت و مخالفان در اوایل دسامبر 1911م در شانگهای چین آغاز شد و با این که دولت، پیشنهاد تبدیل حکومت مطلقه سلطنتی به حکومت مشروطه سلطنتی را مطرح کرد، ولی نیروهای انقلابی که چهارده ایالت از هجده ایالت چین را در اختیار داشتند، به چیزی جز تغییر رژیم و استقرار جمهوری رضایت نمی‏دادند. در جریان این مذاکرات، نیروهای انقلابی، یک مجلس مؤسسان ازنمایندگان ایالات چین تشکیل دادند و این مجلس پس از آغاز به کار در اول ژانویه 1912م، به اتفاق آرا تصمیم به اعلام رژیم جمهوری در چین گرفت. این مجلس سپس به اتفاق آرا، سون یات سنِ 46 ساله را به عنوان اولین رئیس جمهور چین برگزید و او را مأمور مذاکره با پکن و انتقال مسالمت‏آمیز حکومت از باقی‏مانده خاندان امپراتوری منچو به جمهوری جدید نمود. در این میان، پس از آن که درباریان چاره‏ای جز تسلیم و رضا ندیدند، در روز دوازدهم فوریه 1912م راضی به واگذاری قدرت به انقلابیون چینی شدند. بدین ترتیب، روز 12 فوریه 1912م، حکومت 267 ساله خاندان منچو که خود وارث یک امپراتوری دو هزار ساله بود به پایان رسید و رژیم جمهوری در چین استقرار یافت. اما سون یات سن برای اداره امور کشور، تجربه و نیروی کارآمد کافی نداشت. ناتوانی او در اداره امور و مشکلاتی که بیشتر ناشی از کارشکنی و عدم همکاری عوامل حکومتِ پیشین بود، به تدریج از اعتبار و جذبه مردی که پدر انقلاب چین لقب گرفته بود، کاست و میدان را برای مخالفان خود باز گذاشت. در این میان، با آغاز اختلاف‏ها و کشمکش‏های داخلی، وضعیت چین بار دیگر متشنج و بی‏ثبات شد. تا این که، چین در سال 1949م به دنبال انقلابی دیگر به رهبری مائوتِسِه تونگ، تحت حکومت کمونیستی قرار گرفت.

شهادت "حسن البَنّاء" پایه گذار جنبش اسلامی اخوان المسلمین مصر (1949م)
حسن البنّاء، عالم انقلابی و پایه‏گذار جنبش اسلامی اِخوان المُسلمین مصر، در سال 1906م در این کشور به دنیا آمد. وی از کودکی به تحصیل پرداخت و به دلیل ضعف مالی، در یک ساعت‏سازی مشغول به کار شد، بنّاء، به دلیل شهرتی که در حفظ اخلاق اسلامی داشت، در دوران دبیرستان به عضویت انجمن اخلاق در آمد. او هم‏چنین در حین تحصیل در دانش‏سرای عالی، در ارشاد مردم مسلمان مصر، نقش مهمی ایفا کرد. حسن البناء در سال 1925م، در حالی که نوزده سال بیشتر نداشت مجله فتح را با هدف مبارزه با پدیده استعماری اسلام‏زدایى در مصر تأسیس کرد و در سال 1927م، به عنوان معلم در مدارس مصر به تدریس روی آورد. وی در سال بعد، در 22 سالگی، به کمک جمعی از همفکران خود، جنبش اسلامی اخوان المسلمین مصر را بنیان نهاد و سپس با حمایت‏های مالی مردم، مسجدی را برای فعالیت این جنبش، ایجاد نمود. البنّاء در کنار آن نیز، به احداث دانش‏سرای عالی اسلامی همت گماشت و جوانان مشتاق علوم اسلامی را با مبانی اسلام آشنا ساخت. شعب جنبش اخوان المسلمین، به تدریج در شهرهای مختلف مصر دایر شد و هنگامی که البنّاء، مقر خود را به قاهره انتقال داد، بیش از 1500 شعبه در شهرهای مصر وجود داشت. حسن البناء در سرمقاله اولین شماره از مجله ارکان اخوان المسلمین، خط مشی این سازمان را پیروی از قرآن کریم و رسول خدا(ص) اعلام نمود. او در سال‏های بعد، با توسعه فعالیت‏های اسلامی و نیز نگارش نامه‏های مختلف و بعضاً تهدیدآمیز برای سران حکومت مصر و بازداشتن آنان از فساد و انحراف و دعوت آنها به تعالیم حیاتبخش اسلام، مورد بغض دستگاه حکومتی قرار گرفت. سال‏های جنگ جهانی دوم، اوج محبوبیت حسن البنّاء نزد مردم مسلمان و به ویژه مردم فلسطین بود. در این سال‏ها، اعضای این سازمان در فلسطین، عملاً به مصاف با یهودیان صهیونیست پرداختند و نقش مؤثری را در دفاع از حقوق ملت فلسطین بر عهده گرفتند. هم‏چنین بی ثباتی و تزلزل سیاسی حکومت مصر در جریان جنگ نیز به رشد و اقتدار و موقعیت سیاسی و اجتماعی جنبش اخوان المسلمین و شخص حسن البناء کمک شایانی کرد. در این سال‏ها، حسن البناء موقعیت ممتازی را در میان نظامیان ارتش مصر به دست آورد و همین موقعیت بود که بعدها زمینه ساز ظهور جنبش افسران آزاد در ارتش مصر و سر بر آوردن جمال عبدالناصر از میان آنان گردید. هم‏چنین در این سال‏ها فعالیت این جنبش به سرعت افزایش یافت به طوری که تعداد اعضا و هواداران آن، در سال 1948م در حدود دو میلیون نفر بود. در این سال اخوان المسلمین با حکومت وقت مصر درگیر شد و با کشف توطئه قتل نخست وزیر مصر از طرف اخوان المسلمین، فعالیت این جمعیت، غیرقانونی اعلام گردید. در نتیجه حسن البناء در دوازدهم فوریه 1949م در 43 سالگی توسط رژیم پادشاهی ملک فاروق به شهادت رسید. اخوان المسلمین از این تاریخ به بعد، به یک سازمان مخفی تبدیل شد و رهبران آن با افسران ناراضی مصری ارتباط برقرار کردند. آنان در طی کودتای افسران در سال 1953م علیه حکومت سلطنتی نقش موثری ایفا نمودند. ولی پس از پیروزی کودتا، سازمان با حکومت مصر دچار اختلافاتی گردید که در نهایت به انحلال جنبش اخوان المسلمین انجامید. اخوان المسلمین در حال حاضر، در اکثر کشورهای عربی فعالیت می‏کنند ولی مهم‏ترین مرکز فعالیت آنها، مصر، سوریه، سودان، اردن و عربستان است.

تولد "ویلیام موریس" شاعر و نویسنده معروف انگلیسی (1834م)
ویلیام موریس شاعر و نویسنده انگلیسی در 12 فوریه سال 1850م در انگلستان متولد شد. وی تحصیلات خود را در کمبریج گذرانید و مدتی به نقاشی پرداخت. موریس، بعد از چندی با تأسیس یک شرکت، به ایجاد تحول در مبلمان و تزیین منازل اندیشید و با طراحی و تولید پرده‏های نقش‏دار، کارهای چوبی، شیشه‏های رنگی و لوازم سفالی و فلزی آن را عملی نمود. وی درگام بعدی به صحافی و طراحی کتاب روی آورد و با راه‏اندازی چاپ‏خانه، کتاب‏های نفیسی را چاپ نمود. با این همه، بُعد ادبی زندگی موریس، با انتشار نخستین دفتر شعرش در 24 سالگی آغاز شد. این کتاب که دفاع گونور نام داشت، بیانگر شور و دلبستگی موریس به سده‏های میانه بود. از دیگر آثار او کتاب بهشت خاکی است که مجموعه‏ای از داستان‏های شاعرانه را در برمی‏گیرد. موریس در کنار شعر و داستان و نثر به ترجمه کتب مختلفی دست زد و از جمله اودیسه اثر هومر را به انگلیسی بازگرداند. ویلیام موریس که سوسیالیستی ثابت قدم بود در اواخر عمر آثاری نیز درباره سوسیالیسم نگاشت که اخبار ناکجا آباد از معروف‏ترین آنهاست. وی در این اثر که رمانی رؤیای است به ترسیم جامعه‏ای بدون نقص می‏پردازد و با سبک خاص خود، باورهای خود را صورتی ادبی می‏بخشد و در میان آنها از مطالب سبک و مکاشفات استفاده می‏کند. موریس در این اثر با حذف کارخانه‏های آلوده‏سازی، چهره پر لطف طبیعت را باز می‏یابد و از میان بردن کار زنجیره‏ای، کارگر را به صنعت‏گر تبدیل می‏کند. در جامعه مورد نظر وی، خوشیِ آفریدن چیزهای زیبا، بهترین پاداشی است که ارائه می‏شود. از دیگر آثار منظوم وی "زیگورد دِ وولسونگ" است که آن را از جهت کمالِ وزن و قدرت مضمون، بهترین اثر شاعرانه موریس دانسته‏اند. ویلیام موریس شاعر، نقاش، نمایش‏نامه‏نویس و ادیب برجسته انگلیسی که به او لقب شاعر اجتماع داده بودند و یکی از پنج شاعر برجسته ادبیات قرن نوزدهم انگلیس است، سرانجام در 5 فوریه 1934م در 62 سالگی درگذشت.

پرتاب اولین سفینه تحقیقاتی بشر به طرف سیاره زهره توسط شوروی سابق (1961م)
اولین تلاش برای رسیدن به زهره از سال 1961 آغاز شد و تا به امروز 43 کاووشگر فضایی به قصد میهمانی راهی این سیاره شده‌اند. چهار مأموریت از 43 مأموریت مورد اشاره اهدافی غیر از زهره داشته‌اند و تعدادی از آنها هیچگاه به محبوب خود نرسیدند و یا در کمال حسرت راهی مسیری اشتباه شدند. بی‌شک اتحاد جماهیر شوروی بیشترین تلاش را برای فتح زهره نمود و اولین کشوری بود که قادر به فرود آوردن زهره‌نشینی بر سطح این سیاره گردید. عکسهایی که از این مأموریت ها به دست آمده است اولین عکس از سطح سیاره‌ای غیر از زمین و تنها عکس هایی هستند که بشر از سطح زهره در اختیار دارد. اولین تلاش برای رسیدن به زهره توسط اتحاد جماهیر شوروی و در چهارم فوریه 1961 انجام شد. اسپوتنیک 7 که سفینه‌ای 5/6 تنی بود طبق برنامه می‌بایستی در مدار زهره به گونه‌ای قرار می‌گرفت که در نهایت منجر به برخورد سفینه با سطح زهره شود. محموله توسط راکت فضایی SL-6/A-2-e با موفقیت در مدار زمین قرار گرفت وبعد از یک دور گشتن به گرد زمین مرحله چهارم راکت که قرار بود انرژی لازم برای فرستادن اسپوتنیک 7 به سمت زهره را ایجاد کند به واسطه مشکلی در سیستم استارت روشن نشد و اولین میهمان زهره برای همیشه در مدار زمین ماندگار شد. از آنجا که این سفینه بسیار بزرگ بود توسط رصدگران زمینی از ملیت های مختلف رؤیت شد و از این رو مسئولان شوروی مجبور شدند که شکست پروژه را در پوشش خبر امتحان یک مدارگرد بزرگ برای تست مأموریت های بین سیاره‌ای توجیه نمایند. دومین تلاش اتحاد جماهیر شوروی و همچنین دومین تلاش بشر برای رسیدن به سیاره زهره به عنوان اولین هدف سیاره‌ای در 12 فوریه 1961 یعنی درست 8 روز بعد از تلاش ناموفق اسپوتنیک 7 صورت پذیرفت. این کاووشگر روسی بدنه‌ای استوانه‌ای داشت که به گنبدی فلزی ختم می‌شد. ارتفاع کل سفینه دو متر و مجهز به دو صفحه خورشیدی برای تولید توان الکتریکی بود. کاووشگر Venera-1 مجهز به مغناطیس‌سنجی که در انتهای یک بوم دو متری نصب شده بود، دستگاه به دام اندازنده یونها، آشکارساز میکروشهاب‌سنگها و دستگاه اندازه‌گیر تابش کیهانی بود. این سفینه فاقد سیستم پیشرانش بود و کنترل دما توسط عایقهای حرارتی صورت می‌گرفت. موتور مرحله چهارم موشک حامل در این مأموریت با موفقیت روشن شد و محموله 643 کیلوگرمی در مسیر زهره قرار گرفت اما در 19 فوریه یعنی هفت روز پس از تزریق کاووشگر در مدار و زمانیکه ونرا-1 در فاصله دو میلیون کیلومتری از زمین قرار داشت، ارتباط با سفینه قطع شد. در 19 می همان سال سفینه از فاصله صدهزار کیلومتری ونوس گذر کرد و وارد مداری به دور خورشید شد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.