مقابله با زبان فارسی به بهانه اصلاح لهجه‌ها "جهل مرکب" است
خبرگزاری تسنیم : یک شاعر افغانستانی گفت: بررسی آسیب‌های زبانی و پیرایش زبان فارسی را باید به کسانی که دلسوخته ادبیات فارسی هستند سپرد و مقابله با زبان فارسی به بهانه اصلاح لهجه‌ها "جهل مرکب" است.
امان الله میرزایی شاعر جوان مهاجر افغانستانی در گفت‌و‌گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با اشاره به رویارویی تاریخی و دیرین فارسی زبانان و پشتو زبانان در افغانستان گفت: از سال 1380 شمسی که آقای کرزای به عنوان رئیس دولت موقت تایید شدند تلاشی صورت گرفت که زبان پشتو که زبان قوم ایشان است به عنوان زبان اول افغانستان به رسمیت شناخته شود. دعوای فارسی‌زبانان و پشتو‌زبانان تا جایی پیش رفت که در مزارشریف به خاطر نامگذاری دانشگاه با واژه "پوهنتون" پشتو با آن به صورت جدی مخالفت شد. فارسی‌زبانان مخالف بودند در بلخ که شهری فارسی زبان است دانشگاه، "پوهنتون" خوانده شود.
این شاعر جوان در ادامه گفت: اخیرا که دولت و شورای وزیران افغانستان با هدف مبارزه با ورود واژگان و لهجه‌های بیگانه به ادبیات فارسی و پشتو قصد انجام امور اصلاحی دارند، برخوردشان به اصطلاح "خرد بی‌خردی" یا "جهل مرکب" است. من هم مانند استاد محمد سرور مولایی معتقدم برخی مسائل به برخی از اشخاص ارتباطی ندارد؛ قرار نیست هر رئیس‌جمهور یا وزیر و وکیلی درباره زبان و ادبیات اظهارنظر کند؛ نهایتا این‌ها می توانند کارشناسانی آشنا با موضوع را برای بررسی و تحقیق به کار بگیرند.
وی با بیان اینکه من به درستی نمی‌دانم کسانی که چنین تصمیمی را گرفته‌اند تا چه حد ادبیات خوانده‌اند، ادامه داد: بررسی آسیب‌های زبانی و موضوع پیرایش زبان را باید به اهل ادبیات و در این مورد خاص به کسانی که دلسوخته ادبیات فارسی هستند سپرد؛ صرف داشتن جایگاه سیاسی شانیت اظهارنظر در این موضوع را فراهم نمی‌کند. چاره‌جویی برای این مسائل نه وظیفه رئیس جمهور است، نه وزیران و سیاست‌گذاران، بلکه اهل ادبیات باید درباره آن چاره اندیشی کنند.
این شاعر جوان افغانستان در بخش دیگری از سخنانش با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران باید از زبان فارسی چه در ایران و چه در افغانستان حفاظت کند، افزود: به نظر من جمهوری اسلامی ایران باید بیشتر از اقدام برای صدور ادبیات فارسی به کشورهای دیگر، تلاش کند تا این زبان را در مهد خود که ایران و افغانستان و تاجیکستان است حفظ کند.
میرزایی در پایان گفت: ایران همواره داعیه حمایت از زبان فارسی را داشته و دارد و بواسطه اساتید و صاحب نظران‌اش شانیت و توانایی هم دارد تا زبان فارسی واقعی را به ظهور برساند که البته حرکت‌های بسیار مفیدی هم در این خصوص انجام داده؛ اما امروز نیاز است این زبان را که در مهد خودش با تهدید مواجه شده حفظ کنیم.
انتهای پیام/