حدادی: تخیلات خود را چاشنی فیلم «آرگو» کرده‌اند/ ایرانی‌ها شماره ۹۸ را دوست دارند
خبرگزاری تسنیم : حامد حدادی در مصاحبه با روزنامه «یو اس تودی» تاکید کرد سازندگان فیلم «آرگو» تخیلات خود را نیز چاشنی آن کرده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ، حامد حدادی، سنتر ایرانی فینیکس که تنها بسکتبالیست ایرانی حاضر در لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا (NBA) است با روزنامه «یو اس تودی» مصاحبه‌ای انجام داده که در زیر می‌خوانید.
* چگونه به بسکتبال ایران معرفی شدی و در آن پیشرفت کردی؟
حدادی: وقتی 14 یا 15 سالم بود فوتبال بازی می‌کردم. قبل از آن نیز هندبال بازی می‌کردم. به خاطر پاهای بزرگم کفش سایز بزرگ پیدا نمیکردم به همین دلیل اکثرا در خانه می‌ماندم تا اینکه یکی از همسایه‌های ما به من گفت: من بسکتبال بازی می‌کنم، دوست داری با من بیایی؟ در پاسخ گفتم: حتما، چرا که نه؟ روز بعد با یک پیراهن فوتبالی و بدون کفش به باشگاه شهرمان رفتم.
* هنگام بازی جوراب به پا می‌کردی یا اینکه بدون جوراب بازی می‌کردی؟
حدادی: با جوراب. البته بعد از چند وقت جورابم را درمی‌آوردم. سعی می‌کردم با کفشی که بیرون به پا می‌کردم به تمرین بپردازم هر چند بازی با این شرایط برایم سخت بود. پس از 6 ماه سرانجام توانستم کفش مناسب پایم را پیدا کنم. عمویم از کشور آلمان برایم یک جفت کفش فرستاد. سپس به باشگاهی در شهر تهران رفتم و زیر نظر مربی جدیدم بسکتبال را به صورت حرفه‌ای آموختم.
* آیا کیفیت بازی‌ات در حدی بود که تبدیل به بازیکن بزرگی شوی؟
حدادی: ما تیم خوبی داشتیم. هم‌تیمی‌هایم کمک زیادی به من کردند تا به اینجا برسم. آنها در بازی به من پاس می‌دادند و برای اینکه بهتر شوم من را به تمرین و کار بیشتر تشویق می‌کردند. عاشق بازی کردن با آنها بودم.
* چرا بازی در ایران را به بازی در اروپا ترجیح دادی تا اینکه به رویای حضور در NBA برسی؟
حدادی: برای بازی در کشور صربستان پیشنهاد داشتم ولی به این پیشنهاد پاسخ منفی دادم. گفتم می‌خواهم در ایران بمانم و خود را برای بازی‌های المپیک آماده کنم. می‌خواستم خودم را در المپیک نشان دهم و گفتم اگر نتوانستم به هدفم برسم بعد ترجیح می‌دهم در اروپا بازی کنم.
* تاکنون از سوی تماشاگران NBA به دلیل اینکه ایرانی هستی با تو بدرفتاری شده است؟
حدادی: نه، تاکنون توهینی به من نشده است. به نظرم ورزش از سیاست جداست. من علاقه‌ای به سیاست ندارم و از آن تبعیت نمی‌کنم. حرفه من بسکتبال است و هر روز به این کار مشغولم. کاری با سیاست ندارم و سعی می‌کنم تنها کار خود را انجام دهم و به بازی بسکتبال بپردازم.
* هنوز هم به ایران می‌روی؟
حدادی: بله، هر تابستان به ایران می‌روم. در واقع شهر من در ایران (اهواز) از نظر آب‌و‌هوایی شباهت بسیاری به فینیکس دارد. هوای آنجا نیز فوق‌العاده گرم است.
* تو در فنیکس پیراهن شماره 98 را برای خودت انتخاب کردی، این پیش شماره تلفن ایران است. چرا انتخاب این شماره برایت اینقدر اهمیت داشت؟
حدادی: 15 شماره‌ای بوده که همیشه در تیم‌های باشگاهی و تیم ملی ایران به تن کرده‌ام و شماره پیراهن من از زمان حضور در لیگ NBA نیز تاکنون همین بوده است. زمانی که پیوستنم به فینیکس سانز قطعی شد سریع سایت باشگاه را چک کردم و دیدم شماره 15 متعلق به کسی نیست.
وقتی به باشگاه جدیدم رفتم خواستم شماره دلخواهم را به من بدهند ولی آنها گفتند که این پیراهن متعلق به مارکوس موریس است. بعد من گفتم که من دیروز سایت باشگاه را چک کردم و آنها در پاسخ گفتند که مارکوس یک روز زودتر از تو به این باشگاه آمده و این پیراهن را انتخاب کرده است. بعد با خودم گفتم شماره 98 هم بد نیست، ایرانی‌ها از این شماره خوش‌شان خواهد آمد.
* آیا در طول پنج فصل حضورت در NBA از شنیدن شعار «حامد حدادی ما کیه؟» که در جهت حمایت از تو سرداده می‌شود خسته نشده‌ای؟
حدادی: من این شعار را دوست دارم. این نکته خوبی است که هواداران اسمت را صدا میزنند. مدیر برنامه‌هایم گفت که این شعار بدی نیست. این شعار را دوست دارم.
* نظرت در خصوص فیلم «آرگو» (فیلمی که حوادث مربوط به عملیات نجات 6 آمریکایی در روزهای گروگان‌گیری کارکنان سفارت آمریکا در تهران و نقش یک مامور سازمان سیا را بازگو می‌کند) چیست؟
حدادی: زمان اکران فیلم آرگو در اینجا نبودم ولی بعدا در هتلی که در آن مستقر بودم این فیلم را دیدم. به هر حال این نیز فیلمی است که ساخته شده برای دیدن عموم. حالا ممکن است که خوب یا بد باشد. سازندگان فیلم آرگو نمی‌خواستند که فیلم خسته‌کننده باشد به همین منظور کمی تخیلات خود را نیز چاشنی آن کرده‌اند.
انتهای پیام/