فراخواندن سفرای اروپایی از تهران در پی حوادث دادگاه میکونوس

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهمترین رویدادهای تاریخی امروز پنج شنبه 22 فروردین ماه به شرح زیر است:

• کشف کودتای عناصر ضد انقلاب برای براندازی جمهوری اسلامی ایران (1361 ش)

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی، عناصر خود فروخته ضد انقلاب داخلی با هدایت و پشتیبانی دشمنان نظام اسلامی، درصدد توطئه برای سرنگونی این حکومت مقدس برآمدند.

در این میان نیروهای جان برکف جمهوری اسلامی جریان توطئه‏ای که قصد براندازی جمهوری اسلامی را داشت کشف نمود و با تهیه مدارک کافی از جمله نوار مکالمات سران توطئه و شناسایی کامل شبکه کودتا، در فرصت مناسب، اعضای اصلی و مؤثر این عملیات را دستگیر کردند.

طراحان این کودتا در نظر داشتند ابتدا مسؤولان طراز اول نظام را از میان برداشته و سپس ریاکارانه به عنوان خونخواهی آنان، با کمک نیروهای بیگانه، سایر ارگان‏ها و نهادهای انقلابی را مورد تصفیه خونین قرار داده و حکومت جمهوری اسلامی را تصاحب کنند.

• فراخواندن سفرای اروپایی از تهران در پی حوادث دادگاه میکونوس (1376 ش)

یک روز پس از اعلام حکم یک دادگاه محلی آلمان علیه مقام‏های بلندپایه جمهوری اسلامی ایران، دولت‏های عضو اتحادیه اروپا سفیران خود را از تهران فراخواندند. قاضی این دادگاه که در محافل خبری به دادگاه میکونوس معروف شد، شدیداً تحت تأثیر صهیونیست‏ها بود و در یک محاکمه جنجالی و سیاسی، ایران را متهم به دخالت در قتل یک مخالف این کشور در آلمان کرد.

در پاسخ به تصمیم اتحادیه اروپا، ایران نیز ضمن رد ادعاهای بی‏اساس دادگاه آلمانی، سفیران خود را از کشورهای عضو این اتحادیه فرا خواند. ادعایی که در دادگاه محلی برلن موسوم به میکونوس علیه ایران طرح شد، در واقع بخشی از تهاجم سیاسی مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی بر ضد جمهوری اسلامی ایران بود. به همین علت، دولت ایران، این دادگاه را مردود دانست و پیش‏بینی کرد که سفرای اتحادیه اروپا، منفعلانه به ایران باز خواهند گشت.

در عمل نیز چنین شد و در حدود ده ماه بعد از صدور حکم دادگاه میکونوس، سفرای اتحادیه اروپا، یکی پس از دیگری به تهران بازگشتند. البته رهبر معظم انقلاب اسلامی طی فرمانی اعلام داشتند که سفیر آلمان باید دیرتر از همه وارد تهران شود و در نهایت سفیر آلمان نیز، بعد از تمام سفرا با فضاحت تمام به ایران بازگشت.

• آغاز نهضت اسلامی فلسطین (1361 ش)

پس از گسترش روند مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی، مشکلات مردم فلسطین رو به افزایش گذاشت. یهودیان که خواهان زمین بیشتر برای خانه‏سازی و کشاورزی بودند، درگیری‏های متعددی با صاحبان اصلی زمین‏ها که مردم فلسطین بودند، پیدا کردند.

خشونت یهودیان همچنان ادامه یافت و چنین وضعی، سبب شد که اعتراض و مقاومت فلسطینی‏ها شدت یابد. در اغلب شهرهای بزرگ و کوچک تشنج فزونی یافت و این آغازی بر نهضت اسلامی فلسطین تلقی می‏گردد.

امروز و پس از گذشت سالیانِ دراز، تجربه در امر فعالیت‏های بی‏حاصلِ سیاسی برای حل مسأله فلسطین، می‏توان با فریادی رساتر و اعتراضی صریح‏تر از گذشته گفت که مسأله فلسطین یک راه حل دارد و آن نیز حرکت در مسیر اسلام و مبارزه با توسل به ایدئولوژی انقلابی - اسلامی است.

حرکت اسلامی انتفاضه که به قیام اسلامی ملت فلسطین اطلاق شده است با همین باور طی سال‏های اخیر ادامه داشته است. اهمیت نهضت اسلامی مردم فلسطین در این است که تظاهرات و مبارزات آنان به دور از صلاحدید احزاب سیاسی فلسطین و به دور از تشخیص و اقتضای سیاست آنان صورت گرفته است.

• تولد "راجر بیکُن" فیلسوف و نظریه‏پرداز انگلیسی (1214م)

راجر بیکُن، فیلسوف و مدرس معروف انگلیسی در 11 آوریل سال 1214م در انگلستان به دنیا آمد. او سپس در دانشگاه‏های آکْسْفورد انگلستان و پاریس به تحصیل و سپس تدریس پرداخت.

بیکن از آن پس به عنوان کشیش به خدمت مشغول گردید. او در این زمان در زمینه علم کیمیا مطالعاتی نمود و دریافت که چگونه می‏توان باروت ساخت. موفقیت بیکن در کارهای علمی حسادت همکارانش را برانگیخت. از این رو او را به جادوگری متهم کردند و به ده سال زندان محکوم شد. بیکن در زندان، یک تقویم اصلاح شده و صحیح تهیه کرد و پس از اتمام دوران زندان، بار دیگر به کارهای علمی روی آورد.

وی در این زمان دایرةالمعارف تصنیف عظیم را که شامل علوم طبیعی، منطق، فیزیک، ریاضیات، فلسفه و زبان‏شناسی بود نوشت و بار دیگر به اتهام نگارش کتب ضالّه به مدت دوازده سال به زندان افتاد. بیکن پس از آزادی از زندان، مطالعات خود را از سر گرفت و کتب متعددی نگاشت. بیکن به علوم طبیعی و تجربه و مشاهده مستقیم اهمیت می‏داد و به همین جهت او را از پیشروان روش تازه علمی شمرده‏اند.

وی معتقد بود که علم، مکمّل دین است نه مخالف آن. اهمیت فلسفه راجر بیکُن در شمول آن بر افکار مبتکرانه و جدید نیست. زیرا وی به بسیاری از افکار خرافی آن زمان هم‏چون کیمیا و علم احکام نجوم اعتقاد داشت. سهم عمده وی در دانش جدید، اصرار وی در به کار بردن روش علمی در مطالعه فلسفه است.

وی علت جهل و نادانی را چهار چیز می‏دانست: اتکا به اسناد و مآخذ غیرموثق، پیروی کورکورانه از آداب و رسوم، تقلید کورکورانه از بالا دست و عادت به تبعیت از عامه جاهل و پنهان داشتن حماقت‏ها با تظاهر به دانایى. بیکن بر این عقیده بود که برای به دست آوردن دانش و حکمت، دو راه وجود دارد: تجربه و عقل، و باید برای رسیدن به حقیقت، اندیشه‏های خود را بر پایه دانسته‏ها قرار داد.

وی جوهر حیات و ناموس زندگی را در اراده می‏دانست و اولین کسی بود که علیه کلیسا و خرافات دین مسیح(ع) در دوران قرون وسطی قیام کرد. بیکُن هم‏چنین یکی از بزرگ‏ترین دانشمندان قرون وسطی به شمار می‏رود که به شدت، روش‏های فلسفی عهد خود را مورد انتقاد قرار داده است. راجر بیکن سرانجام در 25 سپتامبر 1294م در هشتاد سالگی درگذشت.

• تصرف سرزمین سیبری توسط ارتش روسیه (1633م)

منطقه سیبری به بخش وسیعی از قسمت آسیایى روسیه اطلاق می‏شود که ناحیه پهناوری را تا کرانه اقیانوس آرام در بر گرفته است.

روس‏ها در اوایل قرن هفدهم به سرعت بر منطقه سیبری تسلط یافتند و ظرف مدت سه دهه مرزهای کشور خود را قریب پنج هزار کیلومتر پیش برده و تا کرانه‏های اقیانوس آرام رساندند. روس‏ها در ابتدا در آن منطقه به دنبال خَز بودند اما سایر منابع موجود، را از قبیل نمک، الوار و انواع مواد معدنی آنها را در این سرزمین ماندگار کرد. سیبری منطقه‏ای بود که بومیان آن از لحاظ بهداشتی بدون مشکل زندگی می‏کردند اما ورود روس‏ها و به همراه آنها انواع بیماری‏ها، باعث شد تا جمعیت بومی این مناطق کاهش یابد و پس از ورود مهاجران روس تا حدود 13 از جمعیت بومی و اصیل آن منطقه کاسته شود.

روس‏ها هم‏چنین از راه داد و ستد و معامله با اهالی سیبری بر درآمد خود افزودند. امروزه منطقه سیبری یکی از عمده‏ترین نواحی توسعه صنعتی روسیه به شمار می‏رود و انتقال صنایع و اماکن تجاری به این منطقه بر رونق آن افزوده است.

گرچه در برخی از مناطق شمالی آن بومیان به حیات خود ادامه داده و از طریق شکار حیوانات دارای پوست گرانبها، به زندگی خود تداوم می‏بخشند. برخی از مناطق سیبری در تمام طول سال یخبندان و سرما است و جز سردترین نقاط جهان محسوب می‏شود. در طول دوران حکومت‏های روسیه، ارودگاه‏های کار اجباری و تبعیدگاه‏های مجرمان و محکومان، در سیبری قرار داشته است.

• مرگ "نیکولا بوالو" شاعر و منتقد معروف فرانسوی (1711م)

نیکولا بوالو دِسپرو، شاعر و منتقد برجسته فرانسوی در 27 اوت 1636م در پاریس به دنیا آمد وی در ابتدا در رشته حقوق فارغ التحصیل شد و به وکالت دعاوی پرداخت. اما به زودی از این شغل دست کشید و بر حسب ذوق و استعداد خویش راه ادبیات را در پیش گرفت و به سرودن شعر و نقد هنری و هجو پرداخت.

بوالو ذوق‏های ساختگی، بی مایه و تحمیلی را که از برخی کشورهای اروپایى به فرانسه راه یافته بود، مردود شمرد و با وجود مخالفت محافل ادبی و حتی آکادمی فرانسه، راه سادگی و طبیعی را ارائه داد. بوالو در سی سالگی اولین هجویات خود را انتشار داد و زمانی جز هجو نسرود. وی در دوازده مجموعه از هجویات خود با روشی منظم و طنزی لطیف و نقدی بی‏شائبه، درباره شاعرانِ مورد توجه عصر به قضاوت پرداخت و نظر مردم را به خود جلب کرد.

بوالو در سال 1674م کتاب فن شعر را در چهار منظومه منتشر کرد. وی در این اثر درباره استعداد شخصی و آگاهی از دستور زبان، انواع شعر، انواع مهم شعر، چگونگی آداب نویسندگی و ذوق و سلیقه در سرودن شعر به بحث پرداخته است. بوالو پس از انتشار اثری به نام رُقعه‏ها که بخشی از آن را به لویى چهاردهم، پادشاه فرانسه تقدیم کرده بود، به دربار فرانسه راه یافت و چهار سال بعد، در 42 سالگی، وقایع نگار و مورخ مخصوص پادشاه شد. وی با وجود مقام مهم درباری، از تملّق و مدیحه‏گویى روی گردان بود و از این جهت برای خود دشمنان زیادی دست و پا کرد.

هم‏چنین کار تاریخ‏نویسی در دربار، موجب قطع فعالیت ادبی بوالو شد و پس از یک دوره سکوت، با انتشار کتاب قصیده در فتح نامور به فعالیت ادبی بازگشت. بوالو در قطعه‏ای از آثار خود نیز، اسکندر مقدونی را هجو کرده است که تا آن زمان، کسی به این شدت، این کار را نکرده بود. بوالو با وجود سرسختی مخالفان، تنها با پشتیبانی شاه، در سال 1684م به عضویت آکادمی فرانسه برگزیده شد.

بوالو با خلق آثار متعدد و سودمند، یکی از بزرگ‏مردان ادب و معروف‏ترین شعرای مکتب کلاسیک فرانسه شناخت شد و نفوذش اگر چه در معاصرانش قابل توجه نبود، در قرن هجدهم گسترش یافت. بوالو سال‏های آخر زندگی را در خانه‏ای که از طرف پادشاه برایش خریده شده بود، گذراند و دوستان ادیب خود را در آنجا پذیرفت، اما از وضع نامساعد کشور و انحطاط ذوق مردم، پیوسته در رنج بود. دوران پیری بوالو بسیار تلخ گذشت زیرا در ابتدا شنوایی خود را از دست داد و بعداً فلج شد. نیکولا بوالو دسپرو سرانجام در یازدهم آوریل 1711م در 75 سالگی درگذشت.

• اختراع ماشین تولید سرمای مصنوعی فرانسه (1859م)

در یازدهم آوریل 1859م دستگاه تولید سرمای مصنوعی توسط یک صنعت‏گر و شیمی‏دان فرانسوی به نام فردیناند کاره اختراع شد. سرمای این دستگاه توسط گاز آمونیاک تأمین می‏شد. اختراع کاره گام مهمی برای حفظ مواد غذایی و دارویی از فساد و تلف شدن به ویژه در مناطق گرمسیر بود.

این دستگاه پس از تکمیل به صورت یخچال‏ها و سردخانه‏های ثابت و متحرک کنونی درآمد.

• ترور "امیلیانو زاپاتا" انقلابی مکزیکی (1919م)

امیلیانو زاپاتا انقلابی معروف مکزیکی، در سال 1879م در مکزیک به دنیا آمد و از کودکی، رنج و محرومیت هم‏وطنان خود را لمس کرد.

امیلیانو زاپاتا، رهبر انقلابی مکزیک در سال‏های اولیه قرن بیستم، یکی از معروف‏ترین بانیان جنبش ضد دولتی مکزیک بود. وی در سال 1910م با شعارزمین و آزادی، اسلحه به دست گرفت و با کمک سرخ‏پوستان بومی و برای تصرف اراضی مردم که توسط حکومت دیکتاتوری وقت به فئودال‏ها و سرمایه‏داران مکزیکی واگذار شده بود، به مبارزه پرداخت. در فاصله سال‏های 1914 به بعد، نیروهای تحت فرمان زاپاتا سه بار، مکزیک را تصرف کردند و سرانجام دولت مرکزی سقوط کرد و به دست نیروهای انقلابی درآمد.

مادْرو که از دوستان و همرزمان زاپاتا بود قدرت را در دست گرفت. امیلیانو زاپاتا سرانجام در یازدهم آوریل 1919م با حیله و نیرنگ به قتل رسید. اکثر مردم مکزیک، زاپاتا را قهرمان و منجی خود می‏دانند.

• درگذشت "انور خوجه" رئیس جمهور سابق آلبانی (1985م)

انور خوجه رهبر پیشین آلبانی در سال 1908م به دنیا آمد. او از اوایل دوران تحصیل خود در فرانسه وارد فعالیت‏های انقلابی گردید و به عضویت حزب کمونیست فرانسه درآمد. انور خوجه در کشاکش جنگ جهانی دوم، رهبری چریک‏های چپ‏گرا را بر عهده گرفت و در سال 1941م، حزب کمونیست آلبانی را بنیان نهاد.

خوجه در سال 1944م پس از شکست ایتالیا در جنگ جهانی دوم، با کمک ارتش شوروی، قدرت را در آلبانی به دست گرفت و دو سال بعد در این کشور، جمهوری کمونیستی اعلام کرد. انور خوجه تا سال 1961 روابط خوبی با شوروی داشت اما مرگ استالین و آغاز سیاست استالین‏زدایی، باعث تیرگی روابطش با مسکو گردید و او از آن پس، به طرف مائوئیسم و چین پیش رفت.

انور خوجه در دوران چهل ساله حضور خود در رأس قدرت، یک حکومت استالینی همراه با اختناق در آلبانی برقرار کرد و تا پایان عمر از طرفداران سرسخت استالین و از مدافعان طرز تفکر وی به شمار می‏رفت. با بر هم خوردن ارتباط شوروی و آلبانی و تمایل انور خوجه به مائو، چینی‏ها نیز کمک‏های مالی و اقتصادی فراوانی در اختیار رژیم کمونیستی آلبانی قرار می‏دادند. دوری انور خوجه از شوروی سابق از یک سو و ماهیت کمونیستی افراطی وی در آلبانی که موجب خودداری این رژیم و دولت‏های اروپایی در ایجاد روابط سیاسی با یک‏دیگر گردید، از جانب دیگر، موجب انزوای سیاسی دولت آلبانی شد.

هم‏چنین سیاست‏های مستبدانه و بسته انور خوجه باعث شد تا آلبانی به فقیرترین کشور اروپا تبدیل شود. سالیان دراز، آلبانی با بیش از هفتاد کشور جهان و اکثر کشورهای صنعتی و اروپای غربی رابطه‏ای نداشت و روابط این کشور با بسیاری از کشورهای دیگر راکد بود.

انورخوجه تنها فرمان‏روایی بود که از سال‏های جنگ جهانی دوم تا لحظه مرگ خود به مدت بیش از چهار دهه در کشور خود حکمرانی کرد، تا اینکه در یازدهم آوریل 1984م در 76 سالگی درگذشت. سرانجام پس از مرگ خوجه، آلبانی در سال 1990م دچار تغییرات قهری اروپای شرقی شد و با سقوط رژیم کمونیستی، به عنوان آخرین کشور اروپایی در سال 1992 حکومت کمونیستی را کنار گذاشت و نظام جمهوری را برگزید.

منبع: پایگاه خبری راسخون

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.