قطعنامه‌ای علیه کاربرد سلاح‌‌های شیمیایی در جنگ/ فسخ امتیاز کاپیتولاسیون/ اتمام بنای تاج محل/
خبرگزاری تسنیم: با شکایت ایران علیه عراق مبنی بر بمباران شیمیایی علیه مردم بیگناه کشورمان، کارشناسان سازمان ملل گزارش خود را مبنی بر استفاده از سلاح‌‌های شیمیایی علیه نظامیان و غیر نظامیان ایرانی به دبیرکل این سازمان تقدیم کردند.
به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، مهمترین رویدادهای تاریخی روز 19 اردیبهشت ماه به شرح زیر است:
• ارتحال عالم مجاهد و روحانی مبارز آیتاللَّه سید عبدالحسین لاری
آیتاللَّه سیدعبدالحسین لاری در سال 1226ش (1264 ق) در لار به دنیا آمد. وی بعد از اتمام دوره مقدماتی و سطح، راهی نجف اشرف گردید و در درس میرزای بزرگ شیرازی حاضر شد و اجازات متعدد اجتهاد دریافت نمود.
آیتاللَّه لاری پس از مدتی به دستور میرزای شیرازی جهت هدایت و رهبری مردم خطه فارس به لارستان رفت. ایشان در اولین گام، حوزه علمیه لار را تاسیس نمود و به نشر احکام اسلامی همت گماشت. حضور مجتهدی مانند آیتاللَّه لاری، باعث کم نفوذ شدن مبلغان مسیحی و انزوای آنان گردید.
ضبط و ثبت اموال حاکم دست نشانده، احداث کارخانه اسلحهسازی، آموزش نیروهای نظامی و امتناع از پرداخت مالیات به دولت مرکزی، گامهای مهمی بود که به رهبری ایشان جهت ایجاد ملت اسلام برداشته شد. همچنین قیام وی در حمایت از مشروطه خواهان شیراز و رویارویی با نیروهای دولتی و همکاری با دلیران تنگستان در مقابله با متجاوزان انگلیسی از جمله فعالیتهای این مجتهد جهادگر در راه استقلال مردم و اعاده شرافت اسلامی میباشد.
در کنار فعالیتهای سیاسی، از آیتاللَّه لاری حدود چهل اثر فقهی، کلامی، فقهی - سیاسی، اصولی و... به یادگار مانده است. این عالم مجاهد سرانجام در 19 اردیبهشت 1303 ش برابر با چهارم شوال 1342 ق در 86 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و در شهرستان جَهرم در محلی که هماکنون به "مقبره آقا" معروف است به خاک سپرده شد.
• فسخِ امتیاز استعماری "کاپیتولاسیون" توسط مجلس شورای ملی
مفهوم عام حقوقی کاپیتولاسیون، عبارت از نظام قضاوت کنسولی و برخی امتیازات و مصونیتهای قضایی است که به موجب آن، اتباع یک کشور در صورت ارتکاب جرم در کشور مورد نظر از شمول قوانین جزایی و مدنی در قلمرو کشور میزبان مستثنی میشدند.
حق کاپیتولاسیون در ایران، اولین بار در معاهده ترکمنچای در سال 1206ش در زمان فتحعلی شاه قاجار به روسیه داده شد و بعدها بسیاری از دولتهای دیگر نیز صاحب این امتیاز شده و قضاوت کنسولی خود را بر دستگاه سیاسی و قضایی ایران تحمیل کردند. در سال 1297 ش، لایحهای به تصویب رسید که به موجب آن حق کاپیتولاسیون روسها در ایران که تحت فشار زور و تهدید و تطمیع و برخلاف مصالح ملت ایران بوده است با استناد به قانون اساسی لغو شد. پس از لغو قرارداد کاپیتولاسیون بین ایران و روسیه قراردادهای مشابه با کشورهای دیگر نیز ملغی گردید.
اما کشورهای غربی همچنان به این امتیاز پایبند بودند تا این که مجلس شورای ملی در چنین روزی در نوزدهم اردیبهشت 1306ش، الغاء کاپیتولاسیون را اعلام کرد و به همه دولتهایی که از حق کاپیتولاسیون استفاده میکردند یک سال وقت داد که در قراردادهای خود تجدید نظر و این امتیاز را لغو کنند. این قانون ننگین، یک بار دیگر در سال 1343 ش مطرح شد و به تصویب رسید که به سبب اعتراض امام خمینی(ره) به آن، آن حضرت را به ترکیه تبعید کردند. در نهایت کاپیتولاسیون پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای همیشه لغو شد.
• تخلیه کامل ایران از نیروهای شوروی سابق پس از پایان جنگ جهانی دوم
پس از پایان جنگ جهانی دوم، ایران به شورای امنیت شکایت کرد که روسیه بر خلاف پیمان سه جانبه، ایران را تخلیه نکرده است و در امور داخلی کشور دخالت مینماید. شوروی انتظار این شکایت را نداشت و درخواست تاخیر در رسیدگی را نمود.
اما نمایندگان ایران، انگلستان و آمریکا با تعویق جلسه شورای امنیت درباره تصمیم در این موضوع مخالف بودند. شوروی نمیخواست موضوع ایران جنجالی بینالمللی علیه آن کشور باشد، بنابراین سفیر شوروی در ایران کوشش زیادی برای توافق با مقامات ایرانی انجام داد. در نهایت موافقت نامهای در مورد تخلیه ایران، نفت شمال و آذربایجان به امضاء طرفین رسید، تا این که سرانجام در روز نوزدهم اردیبهشت سال 1325 ش، تخلیه کامل ایران انجام گرفت.
• صدور قطعنامه 612 شورای امنیت در مورد کاربرد سلاح‌‌های شیمیایی در جنگ
با شکایت ایران علیه عراق مبنی بر بمباران شیمیایی عراق علیه مردم بیگناه کشورمان، کارشناسان سازمان ملل پس از بازدید از مناطق دو طرف، گزارش خود را مبنی بر استفاده از سلاح‌‌های شیمیایی علیه نظامیان و غیر نظامیان ایرانی و همچنین نظامیان عراقی به دبیر کل تسلیم کرد.
دبیرکل، این گزارش را به ضمیمه نامهای، به شورای امنیت تقدیم نمود که در نتیجه، قطعنامه 612 صادر شد. در این قطعنامه بدون آن که از کشوری خاص به عنوان استفاده کننده سلاح‌‌های شیمیایی یاد شود، کاربرد این سلاحها محکوم گردید.
همچنین در این قطعنامه از تمامی کشورها درخواست شد که با رعایت تعهدات بیطرفی، از صدور عوامل شیمیایی به طرفهای مخاصمه خودداری کنند.
• درگذشت "میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی" عالم و ادیب ایرانی
میرزا محمد بن سلیمان تنکابنی، علاوه بر تبحر در فقه، ادیبی فرزانه و شاعری توانا در عصر خود بود. از تنکابنی آثاری به جای مانده که از میانِ آنها میتوان به قصص العلماء اشاره کرد.
نویسنده در این کتاب به شرح حال و آثار حدود 200 تن از علما و بزرگان قبل از خود پرداخته است. این کتاب بارها در ایران به چاپ رسیده است. از دیگر آثار تنکابنی میتوان از کتاب الفواید فی اصول الدین یاد کرد که منظومهی شعری در اصول دین میباشد.
• اتمام بنای ساختمان تاریخی "تاج محل" در کشور هند
تاج محل، نام آرامگاه ارجمند بانو، ملقب به ممتاز محل، ملکه ایرانیِ شاهْ جهان، پادشاه هند است. شاه جهان که پنجمین شاه مغولی بابری هند به شمار میرفت، مدت 30 سال حکومت هند را در اختیار داشت. ارجمند بانو بعد از 20 سال زندگی به عنوان همسر پادشاه، سرانجام در 7 ژوئن 1631 درگذشت.
بنای تاج محل پس از فوت همسر شاه جهان، پادشاه مغول هند در ایالت آگرای این کشور آغاز شد. نمای بیرونی تاج محل با نقشهای رنگی مزیّن شده است و کتیبههایى نیز به خط عربی دارد که آیات قرآنی بر آنها نقش بسته است.
در این بنا همچنین دو ضریح یکپارچه از مرمر سفید قرار دارد که اجساد ملکه نور جهان و شاه جهان در زیر آن دفن شده است. برای احداث بنای تاج محل، شورایى از بهترین معماران تشکیل و سرانجام طرح استاد عیسی اصفهانی از معماران برجسته ایرانی انتخاب شد و او در این مکان یکی از زیباترین ساختمانهای جهان و از عالیترین نمونههای معماری اسلامی هند را بنا کرد. این بنا که ساخت آن حدود 20 سال به طول انجامید، سرانجام در 9 ماه مه 1653 خاتمه یافت. ساختمان تاج محل، امروزه محلی برای بازدید جهان گردان به شمار میآید.
• در گذشت "یوهان شیلْلِر" نویسنده و شاعر معروف آلمانی
یوهان فردریک شیلِّر نویسنده، شاعر و نمایشنامه نویس آلمانی در دهم نوامبر 1759م در ایالت وِرْتِمْبرگ آلمان به دنیا آمد. وی از کودکی عشق سرشاری به نویسندگی و شعر داشت و نخستین اثرش را در هجده سالگی به نگارش درآورد.
شیلْلِر پس از پایان تحصیلات، رسماً به کار نویسندگی پرداخت و بعدها با گوته، شاعر و نویسنده بزرگ هموطنش آشنا شد. شیلْلِر مانند گوته، سبکی نو در ادبیات آلمانی پدید آورد و یکی از فصول درخشان ادبیات قرن نوزدهم آلمان به او تعلق گرفت.
بزرگترین اثر شیلْلِر، درام راهزنان نام دارد که از معروفترین نمایشنامههای ضد استبدادی او محسوب میشود. او بعد از انتشار این نمایشنامه از نویسندگی منع شد. شیلْلِر در نمایشنامه نویسی چیره دست بود و سبک نویسندگیاش به مکتب کلاسیک شباهت نزدیک دارد. آثار وی دربردارنده ظرافت، دقت، سادگی و وقار هستند.
نمایشنامههای بزرگ شیلْلِر، حماسی یا تراژدی هستند و زمینههای تاریخی و سیاسی دارند. این آثار همچنین همگی مبیّن ایدهآلیسم و خیالپردازی و تصورسازی میباشند و بر اصول متین اخلاقی شیلْلِر و تاکید وی در آزادی و شرافت انسانی استوارند. شیلْلِر پس از گوته، از بزرگترین پایهگذاران ادبیات جدید آلمان است و شعرای رمانتیک قرن نوزدهم آلمان، تحت تاثیر وی بودهاند. شیلْلِر، زیبایى را چه در قلمرو شعر و چه در فلسفه، دومین خالق بشر مینامد.
در نظر او تنها تربیت و فرهنگ و ادراک زیبایى است که قادر است به روح بشر اعتلا بخشد. هنر در نظر شیلْلِر، بزرگترین مربی فرد و جامعه است. توصیف شاعرانه در برخی آثار شیلْلِر به او امکان میدهد که هسته مرکزی جامعه و خانواده و حکومت را در وحدت و کلّیت و اشتراک منافع جای دهد و موجوداتی را که به وسیله عشق و یگانگی به هم پیوستهاند، در آیندهای توام با صلح و سلامت جاودانی تجسم بخشد. شیلْلِر به همراه گوته، دو نابغه شعر و ادب و دو نویسنده کلاسیک آلمانند و شیلْلِر را شاعر ملی آلمان نیز خواندهاند. از مهمترین آثار شیلْلِر میتوان از داستان آتالا، منظومههای فلسفی، ترانه ناقوس و نمایشنامه والِنِشتاین و... نام برد. فردریک شیلْلِر سرانجام در نهم مه 1805م در 56 سالگی درگذشت.
• اشغال قرهباغ آذربایجان توسط جمهوری ارمنستان
پس از فروپاشی شوروی و استقلال جمهوریهای جدید آن، ارمنستان در صدد الحاق منطقه قرهباغ جمهوری آذربایجان به خاک خود برآمد. این در حالی بود که اختلافات داخلی در آذربایجان اوج گرفته بود و از طرف دیگر مردم قرهباغ به استقلال خود رأی داده بودند.
در این میان، ارمنستان نیز از مردم این منطقه که بیشتر ارمنی بودند، برای رویارویی با آذربایجان حمایت میکرد. با این حال ارمنستان در فوریه 1992م تهاجمی با هدف تضعیف جمهوری آذربایجان و تحکیم موقعیت استقلالطلبان قره باغ انجام داد. نظامیان ارمنستان در جریان تجاوز به جمهوری آذربایجان، حدود 20 درصد از خاک این کشور به ویژه مناطق استراتژیکی که ارمنستان را به قرهباغ متصل میکند، اشغال کردند.
با وجود برقراری آتش بس میان دو کشور از سال 1993م این بخش از خاک جمهوری آذربایجان همچنان در اشغال ارتش ارمنستان است و مشکل دیرینه قرهباغ، هنوز حل نشده است.
منبع: پایگاه خبری راسخون
انتهای پیام/