رحلت آیت‏ اللَّه «سیدجواد خامنه ‏ای» / تصویب لایحه تقسیمات کشوری/تصویب قرارداد الحاق ایران به یونسکو

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهمترین رویدادهای تاریخی روز 14 تیر ماه به شرح زیر است:

• تصویب قرارداد الحاق ایران به سازمان یونسکو در پاریس توسط مجلس شورای ملی (1327ش)

سازمان تربیتی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، پس از پایان جنگ جهانی دوم در پاریس با حضور نمایندگان 43 کشور تاسیس شد.

یونسکو علاوه بر توجه به امور علمی، تربیتی و فرهنگی کشورهای عضو، به مرمت خسارات فرهنگی ناشی از جنگ و نیز کوشش در راستای گسترش صلح و رفع سوء تفاهمات بین‏المللی می‏پردازد.

از این رو، دولت ایران در 30 اردیبهشت ماه سال 1325 ش، قبول اساسنامه یونسکو را در هیئت وزیران به تصویب رساند. در نهایت قرارداد الحاق ایران به این سازمان در نیمه تیرماه سال 1327 ش از تصویب مجلس شورای ملی گذشت و کمیسیون مزبور، فعالیت رسمی خود را شروع کرد. تالیف و چاپ کتاب ایران به زبان انگلیسی، شناسایی و معرفی ارزش‏های فرهنگی ایران برای دیگر کشورها و حفظ میراث فرهنگی کشور و دیگر فعالیت‏های فرهنگی، از جمله کارهای این کمیسیون به شمار می‏رفت.

• شهادت مهندس "علی انصاری" استاندار انقلابی گیلان به دست منافقین (1360 ش)

شهید علی انصاری در سال 1323 ش در شهرستان رودسر در استان گیلان به دنیا آمد. وی پس از قبولی در دانشگاه وارد دانشکده افسری شد ولی به خاطر فعالیت‏های سیاسی و مذهبی از آن دانشکده اخراج شد و به آموزگاری روی آورد.

شهید انصاری پس از ده سال معلمی توانست همزمان دروس دانشگاهی را ادامه داده و فارغ التحصیل گردد. وی در سال 1354 ش برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و تاپایان دوره دکترا، تحصیلات خود را گذراند، اما به دلیل پیروزی انقلاب اسلامی، دفاع از رساله دکترای خود را ناتمام گذاشت و به ایران بازگشت.

شهید انصاری همچنین در سال 1355 ش، سفری به لبنان داشت و با شهید چمران و امام موسی صدر دیدار نمود. وی در سال 1358، عهده‏دار استانداری گیلان شد و در برخورد با گروه‏های سیاسی مخالف نظام و منحرف، بسیار سخت گیر و فعال بود. سرانجام این انقلابی فداکار در بامداد پانزدهم تیرماه 1360 ش، بر اساس راهبرد ترور فیزیکی یاران انقلاب از سوی منافقینِ تروریست، مورد هجوم آنان واقع گردید و در 37 سالگی شربت شهادت را نوشید.

• تصویب لایحه تقسیمات کشوری در مجلس شورای اسلامی (1362 ش)

پس از بحث و بررسی جزئیات و ضوابط تقسیمات کشوری، نظام کلی تقسیمات با این شرح تصویب شد. از لحاظ نظام اداری، دهستان تابع بخش، بخش تابع شهرستان، شهرستان تابع استان و استان تابع تشکیلات مرکزی است.

هرگونه انتزاع، الحاق، تبدیل، ایجاد، ادغام و نیز تعیین و تغییر مرکزیت و تغییر نام و نامگذاری واحدهای تقسیمات کشوری به جز استان، بنا به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیئت وزیران خواهد بود و رعایت محدوده کلیه واحدهای تقسیماتی برای تمامی واحدها و سازمان‏های اداری (اجرایی و قضایی) و نهادهای انقلاب اسلامی کشور لازم است.

• رحلت آیت‏ اللَّه "سیدجواد خامنه ‏ای" پدر بزرگوار مقام معظم رهبری "آیت اللَّه خامنه‏ای" (1365ش)

آیت‏اللَّه سیدجواد حسینی خامنه‏ای، از علمای بزرگ، مجتهدان پرهیزگار و روحانیون زاهدِ روزگار، در حدود سال 1274ش (1313ق) در شهرستان خامنه در نزدیکی تبریز در آذربایجان شرقی زاده شد و تحت تربیت پدری فقیه و عالم رشد کرد.

وی در جوانی سفری به عتبات عالیات و مشهد مقدس انجام داد و در همین سفر بود که معنویت و صفای روحانی حوزه علمیه مشهد او را مجذوب ساخت و رَحل اقامت دائمی در آن شهر افکند. سید جواد در مشهد از حوزه درسی آیت‏اللَّه آقازاده خراسانی و حاج آقا حسین قمی کسب فیض نمود و به مدارج عالی رسید. ایشان در سال 1305ش برای ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت نمود و در درس حضرات آیات: میرزای نایینی و سیدابوالحسن اصفهانی شرکت جست.

آیت‏اللَّه سید جواد خامنه‏ای در روزهای سیاه اختناق رژیم ستم‏شاهی، رنج و فشار روزافزون آن دستگاه جبار را بر خانواده و فرزندان خود تحمل کرد و در همه عمر، روی خوش به دشمنان اسلام نشان نداد. از دامان این عالم بزرگوار، فخر عالم اسلام و تشیع، مقام معظم رهبری، حضرت آیت‏اللَّه سید علی خامنه‏ای برخاسته است.

این فقیه فرزانه سرانجام پس از سال‏ها تدریس و زندگی فقیرانه و در کمال زهد و قناعت در پانزدهم تیر 1365 ش برابر با 27 شوال 1406ق در 91 سالگی وفات یافت و در جوار مرقد مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد. در هنگام فوت این عالم بزرگوار، فرزند برومند ایشان، حضرت آیت‏اللَّه "خامنه‏ای" مدظله، دوران ریاست جمهوری خود را می‏گذراندند.

• ثبت قلعه نهبندان (خراسان) در فهرست آثار ملی ایران (1376 ش)

قلعه عظیم نهبندان که از خشت و چینه ساخته شده، در داخل شهر نهبندان قرار گرفته است. با توجه به نقشه بنا و اشیاء سفالی بدست آمده از قلعه، سابقة تاریخی آن به دوران قبل از اسلام یعنی دوران اشکانی و ساسانی برمی‌گردد.

قلعه در دوران اسلامی تا دوران صفویه فعال بوده و در دوره صفویه به طور کامل متروک شده است. وجود این قلعه صحت ادعای بعضی منابع تاریخی که سابقه شهر نهبندان را به دوران پیش از اسلام می‌رسانند. تأیید می‌کند این بنا از دوره اشکانی به شماره 1934 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

• اعدام "میرزا علی محمد شیرازی" بنیانگذار فرقه‏ی بابیه(1266 ق)

پس از درگذشت حاج سیدکاظم رشتی جانشین شیخ احمد احسایى که فرقه‏ی شیخیه را پایه‏ریزی کرده بود، بین دو تن از شاگردان او بر سر ریاست این فرقه رقابت در گرفت.

در 1259 ق سیدعلی محمد شیرازی که شاگرد معروف سیدکاظم بود، پس از سفر به مکه به بندر بوشهر رفت و در آن جا خود را به جای "رکن باب" یعنی نایب امام زمان خواند و پیروانش به بابیه معروف شدند. چیزی نگذشت که سیدعلی محمد از مقام بابیت بالاتر رفت و ادعاکرد که او نقطه‏ی اعلی یا نقطه‏ی بیان است و سپس مدعی شدکه خود، قائم آل محمد(ص) می‏باشد و کتاب البیان رانگاشت.

از این پس او دعوت خود را آشکار کرد و طرفداران فراوانی یافت که چندین بار با قشون دولتی جنگیدند و حتی پیروزهایی به دست آوردند. سرانجام سیدعلی محمد محبوس گردید و پس از درگیری‏های فراوان، علمای تبریز حکم به اعدام وی دادند. بالاخره در شعبان 1266 ق میرزاعلی محمد شیرازی را به تبریز برده و به دستور امیرکبیر تیرباران کردند.

• وفات عالم بزرگوار حاج میرزا حبیب الله مجتهد خراسانی(1327ق)

میرزا حبیب الله مجتهد خراسانی از بزرگترین علمای خراسان در سده گذشته است. او فقه را با فلسفه و عرفان را با ادب درآمیخت و از مرز صورتها به اعماق رازآلود معارف دینی راه جست و به تکمیل نفس و سیر در عالم باطن روی آورد.

میرزا حبیب الله فرزند میرزا هاشم (1269 - 1209 هـ.ق) نوه میرزا هدایت الله مجتهد (1248 - 1178 هـ.ق) و نبیره میرزا مهدی خراسانی (1218 - 1152 هـ.ق) است. وی شامگاه یکشنبه 9 جمادی الاولی سال 1266 هـ.ق / 3/1/1225 هـ.ش، به دنیا آمد که فردای آن مشهد از فتنه حسن خان سالار و محمدخان بیگلربیگی، پسران الهیار خان آصف الدوله رها شد و سلطان مراد میرزای حسام السلطنه اوضاع شهر را به دست گرفت. میرزا در سال 1269 در سومین سال حیات خود، پدر را از دست داد و مادر او "حاجیه آغابزرگ" پس از چندی همسر برادر شوهر خود، حاج میرزا حسن مشیر شد.

با این حال میرزا هرگز از تحصیل دانش باز نماند و پس از اخذ علوم ادب، فقه و اصول از محضر حاج میرزا نصر الله عازم نجف شد. وی با ادبا و متفکرین شهرهای کاظمین و بغداد نیز در ارتباط بود و زبان فرانسه را فرا گرفت و از آموزه های عرفانی میرزا مهدی گیلانی متخلص به "خدیو" متأثر شد. میرزای خدیو به پیشنهاد میرزا حبیب، همراه میرزا زین العابدین و ملاغلامحسین شیخ الاسلام به مشهد آمدند و در مشهد عده ای به آنها ملحق شدند و در سراچه بیرونی منزل میرزا هدایت الله، پدربزرگ حاج میرزا حبیب سکونت اختیار کرده و کتابخانه ای تشکیل دادند، تالاری برای نشیمن و خلوتگاهی برای عبادت، آماده ساختند و انجمنی را سامان دادند و طی زمان کوتاهی حاج عباسعلی فاضل و میرزا محمود قدسی نیز به مجموعه آنها پیوستند و تلاشهای علمی و عملی اصحاب سراچه در شهر مشهد بازتابی گسترده یافت و همین امر موجب مخالفت عده ای از قشریون شد و اصحاب پراکنده گشتند و میرزا به سامرا رفت و چندین سال در بحث میرزای شیرازی حضور یافت و مورد توجه وی قرار گرفت و دو رساله "تعادل و تراجیح" و "لباس مشکوک" را از تقریرات میرزا فراهم ساخت.

میرزا حبیب سال 1299 هـ.ق به مشهد مراجعت کرد و تا سال 1316 به امور دینی مشهد و تدریس مشغول بود. در ایران و عراق نامور گردید و با تأکید او، شبیه خوانی و تعزیه گردانی و برخی از رسمهای غلط متوقف شد. همه ریاست خراسان به تعبیر افضل الملک با ایشان بود. میرزا حبیب در سال 1316 هـ.ق با سید ابوالقاسم درگزی عارف معروف آشنا شد و چنان تحت تأثیر او قرار گرفت که یکباره دست از ریاست دینی کشید و خلوت نشین شد.

استقبال خوشی از جریان مشروطه نداشت، هر چند مخالفت خود را نیز چندان آشکار نکرد تا این که عصر روز 27 شعبان 1327 هـ.ق / سال 1287 هـ.ش در بحرآباد، در پی عزم مهاجرت از ایران درگذشت و پیکر پارسایش در حرم امام رضا (ع) بالای صفه شاه طهماسب، در سردابه ای که نیای بزرگوارش سید محمد مهدی شهید به خاک سپرده شده بود، دفن گردید. میرزا روح بیدار زمان خود بود، از حرکتهای سیاسی و فرهنگی عصر خود آگاهی داشت و شعر می سرود، و دیوانی از وی برجای مانده است که به همت مهندس علی حبیب به چاپ رسیده است.

• روز ملی و استقلال جمهوری "کومور" از استعمار فرانسه (1975م)

کشور جمهوری فدرال اسلامی کومور با 1/862 کیلومتر مربع مساحت در جنوب شرقی افریقا و در سواحل شرقی موزامبیک و شمال غربی ماداگاسکار واقع شده است.

جمعیت آن نزدیک به 700 هزار نفر و دین بیشتر مردم آن، اسلام است. موزونی پایتخت و واحد پول آن فرانک کومور می‏باشد. مردم کومور به 3 زبان رسمی فرانسوی، عربی و کوموری صحبت می‏کنند و ملیت بیش از 90% آنها از قبایل بانتو، عرب و ماداگاسکار بوده و نژاد سیاه دارند. پیش‏بینی شده است جمعیت کومور تا سال 2025 بیش از یک میلیون نفر خواهد بود.

کومور از قرن شانزدهم میلادی، مدتی در اشغال پرتغال بود و از سال 1842، قسمت‏هایی از آن به تصرف فرانسویان درآمد و به تدریج تمام آن سرزمین، مستعمره فرانسه شد.

سرانجام در پی مبارزات مردم، فرانسه، وادار به پذیرش همه‏پرسی گردید و در نتیجه ساکنان جزایر کومور به استثنای جزیره "مایوت" به استقلال رأی دادند. در نهایتْ در 6 ژوئیه 1975م کومور به عنوان یک کشور مستقل قدم به عرصه بین‏المللی نهاد به عضویت سازمان ملل متحد نیز پذیرفته شد.

حکومت این کشور، جمهوری فدرال با یک مجلس قانون‏گزاری است. روز استقلال کومور، روز ملی این کشور نیز به حساب می‏آید.

• تولد "دانته الیگیری" ادیب و شاعر بلندآوازه ایتالیا (1265م)

دانته آلیگیری، ادیب شهیر و نامدار ایتالیایى در 6 ژوئیه 1265م در شهر فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و تحصیلات خود را در دانشگاه زادگاه خود به پایان رساند.

وی سپس وارد ارتش شد و پس از مدتی با فعالیت در مشاغل سیاسی به مدارج بالایى دست یافت اما با توطئه‏چینی دشمنانش، از کارها برکنار شد. او به رشته‏های مختلف دانش و ادب علاقه‏مند بود و همه دانش‏های زمان خودش را آموخت و سرآمد اقران گردید. در این میان، دانته در جنبه‏های گوناگون زندگی جسمی و روحی نیز به استادی دست یافت.

دانته در جوانی دل درگرو بئاتریس نهاد و به خاطر این عشق که از تاریخی‏ترین عشق‏های دنیاست، قطعه زیبای زندگی نو را سرود. هم‏چنین عشق به بئاتریس بود که مایه اصلی شاه‏کار بدیع کمدی الهی دانته گردید. این کتاب که در سه قسمت دوزخ، برزخ و بهشت و هر کدام در 33 بند سروده شده است، به عنوان بزرگ‏ترین اثر دانته، در جهانْ بی‏مانند است و از حیث ژرفی اندیشه و نیروی تخیل و لطافت و ظرافت و تدابیر سیاسی و شرح احساسات مذهبی بی‏همتاست.

دانته در این اثر، از سفر یک روح حکایت می‏کند که دو مظهر فلسفه و دین، آن را هدایت می‏کنند. اشعار فلسفی این کتاب، ترکیبی است از جریان اندیشه‏ای خاص با بیانی بسیار درخشان در وجود فردی مؤمن و شاعر. دانته در مرکز دنیایى خیال‏انگیز قرار گرفته که با تناسب و خوشاهنگی خاص، عالم شاعرانه و عالم الهی و دنیای محسوس و مافوق محسوس را به هم پیوند می‏زند.

در سفر روحانی که شاعر در جستجوی خیر مطلق انجام می‏دهد، عشق بشری که نیز سهمی دارد، عشقی که دانته، بنای همه آثار خود را بر آن نهاده است.

بشری زیبایى را دوست دارد، زیرا خدا، کمالِ همه زیبایى‏ها و غایت و محبوبِ مخلوقات است. ریشه ادراک روحی و مذهبی دانته، در دانش و ایمان جای دارد. دانته به نقطه‏ای می‏رسد که عالم طبیعت و عالم رحمت الهی، یک‏دیگر را تلاقی می‏کنند و به این طریق، دانته داور زندگان و مردگان می‏گردد.

دوزخ در کتاب دانته، قلمرو ظلمت است. گردابی دردناک که آدمی با رها کردن فضیلت و تقوا در آن غوطه‏ور می‏شود. برزخ نیز کوه دشواری است که انسان پس از صعود به قله آن، به آسمان‏ها دست می‏یابد و در اینجاست که ارواح از دردهای خود رها می‏گردند، بهشت نیز در کتاب دانته، عبارت است از زندگی ابدی که در جریان زمان جای دارد و زندگی مافوق طبیعی و عالم رحمت الهی است.

حضور دانته در همه جای این اثر منظوم احساس می‏شود. دانته زائر دنیای خیال‏انگیزی است که آن را چون دنیای واقعی و قابل درک و احساس می‏سازد، زیرا خود از این دنیا دیدن کرده و آن را خوب می‏شناسد. کمدی الهی، تصویر مردی است که در عین حال، تصویر جهان است. در کتاب "سلطنت"، وی رفتار انسانی را از زاویه تقدیر ماورای طبیعی می‏نگرد اما از طبیعت آدمی نیز غافل نمی‏شود.

از نظر دانته، انسان، فردی است در دولت و عضوی از هیأت اجتماعی که باید در صورت ضرورتْ جان خود را نیز فدای مصلحت اجتماع نماید، اگرچه تصریح می‏نماید خیر نهایى خداست و انسان اخلاقی به طور مستقیم تابع خداست. دانته هنرمندی است که عالم بشریت نظیر او را کم دیده است. معماری است که در بنای باشکوه شعر، همه حساب‏های دقیق را برای پی‏ریزی در نظر داشته و هرگز ادراک تناسب و هماهنگی در ساختمان این بنا از چشم او دور نمانده است.

همین امر، هنرمندی معجزه‏آسا و نبوغ وی را آشکار می‏سازد. صاحب نظران معتقدند در هیچ زمانی و به قلم هیچ کسی جز دانته، ممکن نبود چنین کتابی نوشته شود و همه بر این نظر اتفاق دارند که اگر شش تن از بزرگ‏ترین نویسندگان تمام اعصار و قرون را بشمارند، یکی از آن‏ها دانته خواهد بود. او خصوصیات شعر ایتالیایى را تثبیت کرد و با تخیل بلند و قوی خود، قدرت فراوانی در توصیف جزئیات از خود نشان داد. اشعار او به موسیقی شباهت دارد و او را یکی از بزرگ‏ترین شاعران عهد باستان و عصر جدید نموده است.

دانته به اتفاق عده‏ای از شعرای عصر خویش، مکتب ادبی تازه‏ای بنیاد نهاد که سبک تازه ملایم نام داشت. شعار این مکتب آن بود که شعر ایتالیایى از حالت ابهام و پیچیدگی بیرون آید و ساده و روان باشد. سال‏های پایانی زندگی دانته به فعالیت‏های سیاسی و نیز تبعید و آوارگی گذشت تا این‏که پس از بیست سال دربدری، سرانجام در 14 سپتامبر 1321م در 56 سالگی درگذشت. زندگی نوین، کمدیا، منازعه آب و خاک و نامه‏های منظوم از دیگر آثار اوست.

• مرگ "توماس مور" فیلسوف و متفکر معروف انگلیسی (1535م) 

توماس مور ، متفکر برجسته در سال 1529 میلادی توسط هنری هشتم پادشاه انگلستان به مقام صدراعظمی سلطنت انگلستان منصوب شد. این انتصاب علی رغم این که توماس مور اقدام هنری هشتم در طلاق دادن ملکه کاترین آراگون و ازدواج با آن بولین را تقبیح کرده بود ، صورت گرفت.

توماس مور نخستین فرد غیرروحانی بود که به مقام صدراعظمی انگلستان منصوب شد. روابط توماس مور و هنری هشتم از هنگامی که شاه قانون جدایی از کلیسای کاتولیک و تاسیس کلیسای مستقل انگلستان را تصویب کرد ، تیره شد.

سرتوماس مور علاوه بر نقشی که در تاریخ انگلستان داشت بیشتر به دلیل نوشتن کتاب مشهور «اتوپیا» (جامعه آرمانی) نامش تا به امروز باقی مانده است. این متفکر برجسته به دستور هنری هشتم پادشاه خودخواه و بوالهوس انگلستان گردن زده شد ، زیرا حاضر نبود تحت هیچ شرایطی تسلیم خواسته های این پادشاه مستبد و خونخوار شود.

• مرگ "هانری موپاسان" نویسنده و داستان‏سرای معروف فرانسوی (1893م)

هانری رونه آلبرت گی دو موپاسان، نویسنده برجسته فرانسوی، در پنجم اوت 1850م در ایالت نورماندی فرانسه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات ابتدایى و متوسطه در زادگاهش، به خدمات دولت پرداخت و در همین زمان اولین مجموعه شعریش را با نام "خداوند متعال" منتشر کرد.

موپاسان در سال‏های بعد با انتشار داستان‏های کوتاه، خود را در ردیف استادان ادب فرانسه قرار داد. در این زمان، مردم او را یک نثر نویس قابل ستایش و یک داستان‏سرای عالی‏قدر می‏شناختند. از این هنگام بود که موپاسان تمام زندگی خود را وقف ادبیات کرد و به پدیدآوری آثار جدید همت گماشت.

او با خلق آثار نو، استادی خود را برای چندمین بار نشان می‏داد و شهرت می‏یافت. موپاسان اعتقاد راسخی به لفظ دقیق داشت و بیانش نه تنها دقیق، بلکه موجز، طبیعی، متین و اغلب کنایه‏دار است. ذکر نکات ضروری در مورد اشخاص، موقعیت‏ها و بسط و تکامل داستان و درآمیختگی منطق با منتهای سادگی، از ویژگی‏های برجسته آثار اوست.

افکار و سبک موپاسان در داستان‏های کوتاه و جدید فرانسه کاملاً موثر بوده است. داستان‏های وی همانند آثار بیشتر واقع‏گرایان و طبیعت‏گرایان، از بدبینی و تلخی سرشار است. او نویسنده‏ای بدبین است که دارای نثری شیوا و زیباست و از کنایات مخصوص خود استفاده می‏کند. موپاسان در حدود 300 داستان کوتاه نوشته است که بعضی از آن‏ها، از نظر سبک و واقع‏بینی روان‏شناختی بی‏نظیرند.

او فرضیات روان‏شناسی و هنری و اغراض اجتماعی و اخلاقی و تخیل انقلابی و افکار آشفته نداشت. نفوذ دنیای خارج در او بی‏اثر بود و هرگز چیزی را که ندیده بود وصف نمی‏کرد. به علت همین محدودیت‏ها بود که هنر او در چهارچوب محدودی پرورش و گسترش یافت. با این حال و در همین محدوده نیز، هرگز نویسنده‏ای بر او پیشی نگرفته است.

موپاسان در سال 1886م دچار بیماری روانی و حسی شدید شد که به تدریج او را تا مرز خودکشی نیز به پیش برد. هم‏چنین، بیماری‏های عصبی و کار توان فرسا و افراط در خوردن داروهای مختلف او را از پای درمی‏آورد. در این زمان، نفرت شدید او از بشر و خیالات و اوهامی که به سرش زده بود شدّت یافت و موپاسان را دچار فلج عمومی گرداند.

دنیای موپاسان، دنیایى تاریک بود. وی به زندگی بشری و رنج، با بدبینی می‏نگریست و پیوسته در وسوسه مرگ به سر می‏برد. اما بدبینی او پیوسته با طنز آمیخته بود. قدرت مشاهده و ژرف‏بینی و نبوغ نویسندگی و سبک ساده و مستقیم و خاص موپاسان، نفوذ عظیم وی را در خارج از کشور فرانسه، حتی بیش از کشورش استوار کرد و او را کامل‏ترین و پایدارترین نماینده سبک واقع‏گرایی ساخت. هانری موپاسان سرانجام پس از طی دوره رنج و بیماری، در ششم ژوئیه 1893م در 43 سالگی درگذشت.

• مرگ "ویلیام فاکْنِر" ادیب و نویسنده معروف امریکایی (1963م) 

فاکنر در سال 1897 میلادی در نیو آلبانی میسی‌سیپی به دنیا آمد. در 1902 خانواده‌اش به آکسفورد، مرکز دانشگاهی میسی‌سیپی، نقل مکان کرد.

به دلیل وزن کم و قد کوتاه در ارتش ایالات متحده پذیرفته نشد ولی به عنوان دانشجوی دانشگاه افسری در یگان پرواز سلطنتی در تورنتوی کانادا نام نویسی کرد و در 2 دسامبر 1918 به عنوان افتخاری ستوان دومی نایل شد.

فاکنر وارد دانشگاه می سی‌سی پی شد و در سال 1924 از دانشگاه انصراف داد و در 1925 همراه با دوستش با یک کشتی باربری به ایتالیا رفت و از آنجا پای پیاده رهسپار آلمان و فرانسه شد. در ژوئن 1929 با استل اولدم ازدواج کرد. سفرهایی به هالیوود و نیویورک داشت و درین فاصله چندین فیلمنامه و نمایشنامه نوشت. مطالعات در مورد فاکنر در 1946 به صورت جدی توسط ملکم کاوی آغاز شد. در 1949 جایزه نوبل ادبیات به او داده شد و خطابهٔ مشهور خود را در آنجا خواند.

بعداً نیز جایزه پولیتزر را برای کتاب شهر در سال 1957 دریافت نمود. او در 6 ژوئیه 1962، سه هفته بعد از آنکه از اسب افتاد، بر اثر سکته قلبی در آکسفورد میسی‌سیپی در گذشت.

• روز ملی و استقلال "مالاوی" از استعمار انگلستان (1964م)

در سال 1859م گروه‏های مذهبی اسکاتلندی پای به سرزمین مالاوی که آن زمان، نیاسالند نام داشت، نهادند و از آن پس حکومت انگلیس در این ناحیه مستقر شد.

مالاوی در سال 1891م به تحت الحمایگی انگلستان در آمد و جزو مستعمرات بریتانیا در شرق افریقا گردید. در سال 1953م، دولت بریتانیا به منظور ایجاد اتحاد و یک‏پارچگی میان سرزمین‏های تحت نفوذ خود و تاراج سهل‏تر منابع مستعمراتش در جنوب و مرکز افریقا، فدراسیون رودزیا و نیاسالند را تشکیل داد.

تشکیل این فدراسیون با مخالفت سیاهان مواجه شد تا این که در سال 1962، در پی تظاهرات و شورش‏های گسترده، نهضتی جدی برای انحلال این فدراسیون به وجود آمد. این فدراسیون در سال 1963 از هم پاشید و در پی آن در 6 ژوئیه 1964، کشور نیاسالند به طور کامل از انگلستان مستقل شد و مالاوی نام گرفت.

مالاوی با بیش از 118 هزار کیلومتر مربع مساحت در جنوب شرقی افریقا قرار دارد و با کشورهای تانزانیا، زامبیا و موزامبیک همسایه است. از جمعیت نزدیک به 11 میلیونی مالاوی بیش از 50% مسیحی و عمدتاً پروتستان مذهب هستند. پایتخت مالاوی لیلونگوه و واحد پول آن کواچای مالاوی است. اکثریت سکنه مالاوی به دو زبان رسمی انگلیسی و چی‏چوا صحبت کرده و از نژاد سیاه هستند.

از شهرهای مهم مالاوی، بلانتایر، مزوزو و زومبا قابل ذکرند. نظام سیاسی حاکم بر مالاوی جمهوری چند حزبی با یک مجلس قانون‏گزاری می‏باشد.

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی راسخون

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.