ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید/ امشب شب غریبی و تنهایی شماست
خبرگزاری تسنیم: شعر علوی بعد از انقلاب فضای جدیدی را تجربه کرد. اشعاری که هم از حیث محتوا و هم از منظر شاعرانگی حرفی برای گفتن دارند در این سه دهه بسیار دیده می‌شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ادبیات فارسی شعر علوی دیرپاترین شاخه شعر آیینی است که بعد از شعر نبوی بسیاری از دواوین شاعران را مزین کرده است. آغاز این نوع سروده‌ها را می‌توان در اشعار کسایی مروزی در قرن چهارم دید، بعد از آن شاعران در سده‌های مختلف، اعم از شیعه و سنی زبان به مدح امیرالمؤمنین(ع) پرداختند. در این میان حتی شاعری چون فردوسی که اساس کارش بر اسطوره و حماسه است نیز بی‌نصیب نبوده است. گویی شاعران و ادبا که هر کدام فخر زمان خود بوده‌اند، مدح اهل بیت(ع) به خصوص امام علی(ع) که در بسیاری از این آثار شیر مردان، شاه بهشت، ساقی کوثر، زینت باغ خدا، شهر علم و... لقب گرفته است، مایه مباهات خود می‌دانسته‌اند.
ادبیات آیینی به ویژه ادبیات علوی بعد از دوره صفویه که فضای جدیدی در کشور ایجاد شد و دیگر شیعیان محدودیت‌های زمان گذشته را نداشتند، رشد کرد. این رشد هم از منظر کیفی و هم از نظر کمی مورد تأیید کارشناسان است. دوره صفویه فتح بابی برای شعر آیینی بود تا بعدها این نوع سروده‌ها با ریشه و پیشینه قوی‌تری به حیات خود ادامه دهند. ادامه این نوع سروده‌ها و رشد دوباره ادبیات علوی را می‌توان بعد از انقلاب اسلامی جست که علاوه بر افزوده شدن به تعداد و میزان آثاری که در این رابطه به نظم درآمده‌اند، شاهد ایجاد فضا و محتوای جدیدی در این نوع اشعار هستیم. این موضوع حتی در سروده‌هایی که به شهادت امیرالمؤمنین(ع) اشاره دارد هم می‌توان جست. سروده ذیل از غلامرضا سازگار، شاعر پیشکسوت آیینی، نمونه‌ای از این نوع اشعار است:
«مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست
ای چاه خون گرفته کوفه علی کجاست؟
ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید
امشب شب غریبی و تنهایی شماست
دل‌ها تمام، خیمه آتش گرفته‌اند
صحرای کوفه شام غریبان کربلاست
امشب علی به باغ جنان پیش فاطمه است
اما دل شکسته او در خرابه‌هاست
سجاده بی‌امام و زمین لاله‌گون ز خون
مسجد غریب مانده و محراب، بی‌دعاست
باید گلاب ریخت پس از دفن، روی قبر
امشب گلاب قبر علی اشک مجتباست
تو از برای خلق جهان سوختی علی!
اما هزار حیف که دنیا تو را نخواست
ای چاه کوفه اشک علی را چه می‌کنی
دانی چقدر قیمت این در پربهاست؟
باید به گریه گفت: علی حامی بشر
باید به خون نوشت: علی کشته خداست
هر لحظـه در عزای علی تا قیام حشر
«میثم» هزار بار اگر جان دهد رواست
انتهای پیام/