الجزایر می‌تواند جایگزینی مناسب برای مصر در منطقه باشد
خبرگزاری تسنیم: کارشناس مسائل خاورمیانه در اندیشکده شورای روابط خارجی مدعی است که با توجه به تضعیف ساختار سیاسی در مصر و شباهت آن به الجزایر دهه ۱۹۹۰، می‌توان روی الجزایر که اکنون به ثبات رسیده به عنوان جایگزین مصر سرمایه گذاری کرد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده شورای روابط خارجی، کارشناس این اندیشکده مدعی است که شباهت‌های حوادث کنونی مصر به الجزایر در دهه 1990 این احتمال را به وجود می‌آورد که مصر نیز برای مدت مدیدی درگیر منازعات داخلی شود لذا لازم است روی الجزایر به عنوان قدرتی امنیتی در منطقه سرمایه گذاری شود.
از زمانی که ارتش مصر، در واکنش به ناآرامی‌های عمومی فزاینده که ناشی از ماهیت و مدیریت دولت محمد مرسی بود، وی را به عنوان رئیس جمهور منتخب و به صورت دموکراتیک انتخاب شده برکنار کرد، برخی از کارشناسان مسائل این منطقه شباهت‌هایی را بین حوادثی که در اوایل دهه 1990 در الجزایر رخ داد و منجر به یک جنگ طولانی و ویرانگر در این کشور شد با آنچه در مصر در حال وقوع است، ترسیم نموده‌اند.
در اوایل 1992، ارتش الجزایر انتخاباتی را که در آن حزب اسلام گرای الجزایر، یعنی حزب جبهه رستگاری اسلامی در انتظار یک پیروزی بود، پس از دور اول باطل اعلام کرد. به استثنای همین یک بار مشارکت سیاسی، اسلام‌گرایان الجزایر احساس کردند هیچ روزنه سیاسی به روی آنها گشوده نیست و در نتیجه گروه‌های خشونت طلب و شورشی اسلام‌گرا که از زمان‌های گذشته ریشه‌های عمیقی تنیده بودند به سرعت سربرآورده و قدرت گرفتند که منجر به درگیری‌های مسلحانه داخلی شد و نزدیک به یک دهه ادامه داشت، بر اثر این خشونت‌ها بیش از200 هزار نفر جان خود را از دست دادند.
به هر حال مقایسه بین تجربه‌های بین این دو کشور آفریقای شمالی که طی هفته‌های اخیر بسیار پرطرفدار شده و مورد بحث قرار گرفته، منطقی است و آنچه غیر قابل انکار می‌باشد این است که تجارب ارزشمند زیادی از تجربه الجزایر درباره اهمیت گنجاندن اخوان‌المسلمین در مرحله بعدی پس از انتقال قدرت خشونت‌آمیز در مصر وجود دارد. موضوعی که هم اینک توسط شورای عالی نیروهای مسلح مصر نادیده گرفته شده است.
واکنش الجزایر به این سناریوی آشنا که در مصر در حال رخ دادن است، چیست؟ ابراز تأسف و گفتن اینکه «ما قبلا به شما گفته بودیم» از طرف تنها کشوری که بهار عربی به آن رخنه نکرده است و اثبات این اصل دیرینه و قدرتمند که دین و دولت باید از هم جدا شود و اینکه این اصل باید به هر قیمتی رعایت شود؟ در حقیقت واکنش الجزایر به همین سادگی بود.
بدیهی است از دید عده‌ای بین موج اعتراضات فراگیر به رهبری جنبش تمرد با دخالت ارتش مصر هماهنگی وجود دارد. با توجه به این مسئله که احتمالاً دولت الجزایر تصمیم به ایجاد رقابتی سالم بین گروه‌های سیاسی به منظور یافتن جانشینی برای بوتفلیقه بیمار بگیرد، گروه‌های اسلام‌گرای الجزایر درباره نیاز جدی برای سازماندهی و آمادگی مناسب برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری 2014 نگران هستند.
اما بر اساس بعضی گزارش‌ها، دیدگاه‌های حکومت الجزایر فراتر از انتخابات داخلی 2014 و با تمرکز بر موقعیت استراتژیک این کشور در منطقه تنظیم می‌شود. هر چند الجزایر بازیگری با منابع انرژی و امنیتی قابل توجه برای شرکای خود در اروپا و آفریقا محسوب می‌شود، با این وجود هرگز قابل مقایسه با مصر که دارای موقعیت ژئوپلتیک است، نمی‌باشد.
اما با برتری امنیتی که الجزایر دارد و ایفای نقش هوشمندانه اساسی که در حمایت از دخالت فرانسه در مالی از خود نشان داد و همچنین دارا بودن نیروی‌های مسلح مجربی که یک شبکه مظنون به فعالیت‌های تروریستی را در سراسر منطقه خود شناسایی نمود، این موضوع که مصر برای مدت طولانی ناآرام باقی بماند برای حفظ قدرت الجزایر نکته مثبتی به حساب می‌آید.
اگر اروپا و آمریکا به یک شریک امنیتی قابل اعتماد با ارتشی قدرتمند در این منطقه نیاز دارند و تا زمانیکه خواهان چشم‌پوشی از مسائل دشوار درباره مشروعیت دموکراتیک هستند، نباید دنبال چیزی غیر از چنین رهبری که در طول دهه اخیر بر الجزایر حاکم بوده است، باشند. با توجه به اینکه رهبران اروپایی نمی‌توانند تشخیص بدهند که کدام گروه در نهایت قدرت را در مصر به دست خواهد گرفت، آنها باید به دنبال کسی در الجزایر باشند که از وی شناخت دارند.
انتهای پیام/