قانون از مجازات مزاحم تلفنی نمی‌گذرد
خبرگزاری تسنیم: برای مجازات مزاحمت‌های پیامکی و تلفنی، مجرمان به مجازات تعزیری محکوم می‌شوند. این مجازات ممکن است شامل شلاق، جریمه مالی و حبس باشد.
به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، مزاحمت‌های تلفنی تنها دامن خانواده‌ها را نمی‌گیرد بلکه آتش‌نشانی، تاکسی تلفنی‌ها، پلیس 110، 118 و... را هم دربرمی‌گیرد؛ به عبارت دیگر از این معضل اجتماعی، همه خسته شده‌اند.
برای مقابله با مزاحمت تلفنی چه کاری باید کرد؟ قانون در این زمینه پیش‌بینی‌هایی کرده است.
اگر بر اثر مزاحمت تلفنی، شخصی متحمل ضرر و زیان شود، در این صورت مطابق قوانین می‌تواند با ارائه شکوائیه به دادسرا مبنی بر مزاحمت تلفنی و بیان دلایلی که حاکی از خسارت رسیدن به وی باشد، مزاحم تلفنی را به محاکمه بکشاند و چنانچه دادگاه متهم را مجرم بداند مکلف است ضمن صدور حکم جزایی درباره مزاحمت تلفنی، نسبت به مطالبه ضرر و زیان مدعی خصوصی نیز حکم صادر کند و اگر نیاز بیشتر به تحقیق درباره خسارت مدعی باشد، پس از رسیدگی لازم مطابق ماده 12 قانون نسبت به صدور حکم اقدام می‌شود.
اگر کسی به عمد و با سوءنیت به وسیله تلفن خبر فوت یکی از نزدیکان شنونده را به او بدهد و این خبر موجب مرگ یا مرض برای شنونده شود، عملش مطابق با قانون مجازات اسلامی ممکن است قتل عمد شناخته شود و مستوجب قصاص شود؛ چون چنین عملی نسبت به یک فرد مسن در نوع خود کشنده به شمار می‌رود البته چنین اتفاقی کمتر پیشخواهد آمد.
برای مجازات مزاحمت‌های پیامکی و تلفنی، مجرمان به مجازات تعزیری محکوم می‌شوند. این مجازات ممکن است شامل شلاق، جریمه مالی و حبس باشد. نوع مجازات نیز به شخصیت متهم، دفعات و نوع مزاحمت بستگی دارد. در ماده 641 مقرر شده است:
«هرگاه کسی به وسیله تلفن یا دستگاه‌های مخابراتی دیگر برای اشخاص مزاحمت ایجاد کند، علاوه بر اجرای مقررات خاص شرکت مخابرات، مرتکب به حبس از یک تا شش ماه محکوم خواهد شد». علاوه بر مجازات زندان که در قانون مجازات اسلامی برای مزاحمان در نظر گرفته شده است مجازات‌های دیگری هم در قوانین شرکت مخابرات برای آنان وجود دارد.اداره حقوقی وزارت دادگستری در سال 1373 نظریه‌ای داده است که تکلیف موضوع را بهتر مشخص می‌کند.
در این نظریه گفته شده است: در مورد مزاحمت تلفنی چنانچه عمل کسی که از او شکایت شده فقط مزاحمت تلفنی باشد و همراه با جرم دیگری مانند فحاشی و استعمال الفاظ رکیک نباشد، در صورت احراز مزاحمت، تلفن مزاحم قطع می‌شود؛ اما چنانچه مزاحمت تلفنی همراه با جرایم دیگر از قبیل فحاشی یا تهدید باشد، رسیدگی به بزه ارتکابی با دادگاه‌های عمومی محلخواهد بود.
**به مخابرات هم سربزنید
داشتن نامه‌ای از مخابرات نیز می‌تواند باعث سرعت در کار شود. در این مرحله روی یک برگه کاغذ شکایت خود را مطرح می‌کنید. عنوان مجرمانه این شکایت هم چنین است: «ایجاد مزاحمت تلفنی از طریق ارسال پیامک.» اگر توهین شدیدی هم صورت گرفته باشد، شاکی می‌تواند تقاضای «اعاده حیثیت» را هم مطرح کند. ممکن است طرف مقابل نامشخص باشد. در چنین حالتی در بخش مربوط به متشاکی نوشته می‌شود: «نامشخص».
سپس با ارجاع شکایت به یکی از شعبه‌های دادیاری یا بازپرسی، با نامه‌ای که دادگاه خطاب به کلانتری برای تکمیل کردن تحقیقات می‌نویسد، کلانتری از مخابرات درخصوص این شماره تلفن استعلام و تقاضای پرینت مکالمات تلفنی را عنوان می‌کند.
ممکن است این استعلام به‌طور مستقیم از سوی دادگاه خطاب به مخابرات ارسال شود، اما بخش اولیه کار شناسایی مزاحم است.
مخابرات می‌تواند گوشی تلفن همراهی را که از آن تماس گرفته شده ردیابی کند و این مسأله را مشخص کند که آخرین بار چه زمانی و چگونه از آن استفاده شده و چه سیم کارتی در آن فعال بوده است؟
پس از این مرحله و مشخص شدن شماره تماس، از سوی دادسرا برای آن نشانی و صاحب خط تلفن اخطاریه ارسال می‌شود و دادسرا ایشان را احضار و تحقیق می‌کند.
اگر فردی در مرحله اول در دادسرا یا کلانتری حاضر نشود، برای بار دوم نیز برای او اخطاریه ارسال می‌شود و در نهایت با حضور نداشتن وی، برای بار سوم در صورتی که دادستان دلایل جرم را قوی تشخیص دهد، برای او حکم جلب صادر می‌شود.
در مرحله بازپرسی اگر فرد مزاحم این مسأله را بپذیرد، پرونده با صدور کیفرخواست برای صدور رأی به دادگاه فرستاده می‌شود.
البته ممکن است مزاحم در طول مراحل بازجویی عنوان کند که استعلام را قبول ندارد و تا زمان اقرار، بازجویی ادامه یابد و در صورتی که دلایل کافی وجود داشته باشد با اخذ قرار مناسب، پرونده مراحل بعدی خود را طی می‌کند. یکی از شیوه‌های اثبات مزاحمت تلفنی، استناد به صدای ضبط شده است اما گاهی دادیاران، بازپرس‌ها یا قضات این مسأله را نمی‌پذیرند.
چون ممکن است با توجه به پیشرفت تکنولوژی، صدای ضبط شده ساختگی باشد.
منبع: روزنامه ایران
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.