ورزش یا سیاست!

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، ورزش معمولا در کشوری موفق است که فضای عمومی آن کشور شاد و با نشاط باشد. زمانی جامعه ای شاد و با نشاط است که از حداقل آزادی های اجتماعی و سیاسی برخوردار باشد و وضعیت نرمال اقتصادی داشته باشد. حوادث و وقایع دنیای حاضر نشان می دهند که امروزه، ورزش به طور اجتناب ناپذیری با سیاست پیوند خورده است.

ورزش، یکی از واجبات اساسی زندگی اجتماعی امروز و از عرصه های بسیار مهمی است که حکومتها، افراد و سازمانهای بین المللی با آگاهی کامل از ابعاد مختلف سیاسی- اجتماعی آن، همواره تمایل داشته اند تا از این عرصه برای دستیابی به اهداف مورد نظر خود بهره برداری کنند.

تمایل افکار عمومی جهانی به کسب اخبار و اطلاعات مربوط به رویدادهای ورزشی از یک سو و انعکاس گستردة وقایع ورزشی در رسانه های ارتباط جمعی جهانی از سوی دیگر، باعث شده است تا قلمرو ورزش و سیاست روز به روز به هم نزدیکتر شوند، به طوری که کنار ماندن عرصة ورزش از دنیای سیاست و استقلال آن از بازیهای سیاسی، دیگر امر ساده ای به نظر نمی رسد. به همین دلیل است که تنشها و بحرانهای بین المللی به طور آشکاری بر ورزش اثر می گذارند و عرصة ورزش، در واقع به محلی برای رقابتها و رویاروییهای کشورها در سیستم روابط بین المللی درآمده است.

در تقسیم بندی کسانی که از ورزش در عرصة بین المللی استفادة سیاسی می کنند، دو گروه عمده قابل تشخیص است که آنها را تحت عنوان دولتی و غیر دولتی طبقه بندی می کنیم.

به عبارت دیگر، گاهی حکومتها در جهت اهداف مورد نظر خود، از ورزش به عنوان ابزاری در سیاست بین المللی خویش. سود می جویند. گاهی نیز افراد و یا سازمانهای غیر دولتی، عرصة ورزش را محل مناسبی برای فعالیتهای سیاسی خود تشخیص می دهند و از اجتماعات بزرگ ورزشی در صحنة روابط بین المللی در جهت اهداف خود بهره برداری می کنند. واقعیت این است که ورزش و سیاست از یکدیگر جدا نیستند و هم حکومتها و هم افراد و سازمانهای بین المللی سعی می کنند تا از این عرصه، حداکثر استفاده را در جهت تامین اهداف خود به عمل آورند. به این علت است که گاهی مشاهده می شود، ورزش به عنوان وسیله ای برای اعمال فشار سیاسی کشورها بر یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد. ورزش همین طور عامل مهمی برای تثبیت غرور و عزم ملی و ایجاد حس اتحاد محسوب می شود.

همچنین ورزش ابزاری برای نشان دادن اعتقادات می باشد. همانگونه که ورزشکاران ایرانی (و برخی دیگر از ورزشکاران مسلمان) با حریفان اسراییلی خود مسابقه نمی دهند. حتی اگر به قیمت از دست دادن مدال های رنگارنگ باشد. حقیقت آن است که ورزش و سیاست همیشه با هم به طور نزدیک مربوط بوده اند. ارائه یک ارزیابی دقیق از ارتباط سیاست و ورزش از جمله مستلزم شناخت اجتماعی و فرهنگی افرادی است که به نحو پیوسته ای در زمرة علاقمندان به مسابقات ورزشی قرار دارند و نیز مستلزم درک گونه شناسی ساختاری نوع بسیجی که از این طریق شکل می گیرد ـ به عنوان مثال توده وار بودنش ـ و دست آخر مستلزم درکِ محدودیت این نوع بسیج است در بازتاب دادن سویه های مهمی از سیاست. در میان ورزش ها نیز فوتبال جداگانه تاخت و تاز می کند و کشورها را درگیر خود کرده است. در ایران نیز به ورزشی تبدیل شده است که شاید زنان خانه دارهم با قوانین داوری آن آشنا باشند، و قطعا یکی مسائلی است که برنامه ریزی جدید دولت در آن با چالش روبروست. حال رویکرد دولت جدید به ورزش چیست؟ لغو بازی با پرتغال به دلیل مشکلات مالی، معنای ورزش با سیاست است یا سیاست!

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.