کمپ ترک اعتیاد؛ محلی برای تولد دوباره مددجویان

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، ساعت از 9 گذشته و هنوز خبری از سرپرست معاونت امنیتی استانداری تهران نیست در حالی که قرار بود برنامه بازدید وی از مرکز ترک اعتیاد شفق ساعت 8 آغاز شود. مسئولان کمپ خود را برای ورود مهمان‌ها آماده کرده‌اند، کارهای عقب افتاده‌ای هم هست که برخی از مددجویان مشغول انجام آن هستند یکی حیاط را جارو می‌کند و دیگری مشغول نظافت سالن آسایشگاه است.

آرام آرام تردد افراد مختلف در محوطه کمپ بیشتر می‌شود و خبرنگاران فرصت را برای طرح برخی پرسش‌ها تا زمان آمدن براتلو مغتنم می‌شمارند. بین افراد منتظر، سردار روزبهانی رئیس سابق پلیس امنیتی استان تهران و رئیس هیئت مدیره مؤسسه مصباح‌الهدی حضور داشت که بسیاری از مددجویان این کمپ را می‌شناخت.

روزبهانی چند نفر از مددجویان سابق را که حالا مسئولیتی در کمپ به آنها سپرده شده بود به خبرنگاران معرفی کرد. علی‌اکبر بحرینی نخستین کسی بود که پرسش‌هایمان پاسخ می‌داد. وی 52 سال سن داشت و حدود 9 سال بود که به اصلاح معروف پاک شده بود.

بحرینی می‌گوید: بنده حدود 20 سال اعتیاد داشتم، 4 سال حشیش، 5 سال تریاک، 10 سال هرویین و حدود یک سال و نیم شیشه مصرف کردم. برای ترک به چندین کمپ رفته بودم ولی امیدی نبود. آن زمان دارای همسر و دو فرزند بودم اما همسرم به دلیل اعتیادی که داشتم از من طلاق گرفت.

وی ادامه می‌دهد: بالاخره با حضور در این کمپ عزمم را برای ترک اعتیاد جزم کردم و با امیدواری‌هایی که سردار روزبهانی به من داد توانستم پاک شوم. 22 دی که بیاید 9 سال پاک پودنم تمام می‌شود. بعد از ترک اعتیاد توانستم دو فرزندم را کنار خود نگهدارم و دوباره ازدواج کنم.

* از مصرف مواد مخدر خسته شدم

غلامرضا مقدم مددجوی دیگری است که به خبرنگار تسنیم می‌گوید: 20 سال مصرف مواد مخدر داشتم از تریاک آغاز و به مصرف کراک و شیشه ختم شد. آنچه باعث ترک اعتیادم شد خسته شدن از مصرف مواد مخدر بود. زندگی‌ام از هم پاشیده بود و همسرم طلاق می‌خواست، درست روزی که قرار بود برای طلاق به دادگاه بروم دستگیر و به این کمپ منتقل شدم.

وی ادامه می‌‌دهد: بسیاری از اطرافیانم برای ترک من تلاش‌های بسیاری کردند اما تا زمانی که خودم نخواستم، نتواستم اعتیاد را ترک کنم. در حال حاضر بیش از یک سال است که پاک هستم و در همین کمپ مدیر پشتیبانی‌ام.

صحبت از اعتیاد به مواد مخدر همیشه با جمله "بلای خانمان سوز" همراه می‌شود، بلایی که ویران کننده بسیاری از ارزش‌ها، هنجارهای فرهنگی و اخلاقی‌ست و افراد بسیاری را به آغوش خاک کشانده است. اما بین افرادی که دچار اعتیاد شده‌‌اند هستند کسانی که برای رهایی از اعتیاد که این روزها عنوان بیماری به آن اطلاق می‌شود عزم و اراده خود را جزم می‌کنند و در نبرد با آن پیروز می‌شوند. علاوه بر 2 نفر مذکور افراد دیگری هستند که توانسته‌اند با پاک شدن خود بسیاری از چیزهایی که از دست داده بودند را بدست بیاورند.

* مصرف مواد از دوران دبیرستان تا دانشگاه/ جشن دومین سال پاک بودن تا دو روز دیگر

بهروز جوان 31 ساله دیگری بود که 15 سال مصرف شیشه و کراک داشته به خبرنگار تسنیم می‌گوید: من تا 2 روز دیگر جشن دومین سال پاک بودنم را می‌گیرم. من دانشجوی رشته برق صنعتی بودم و از دوران دبیرستان به مصرف مواد روی آوردم. با خود می‌گفتم چه چیز باعث می‌شود یک معتاد بگوید "دیگر بس است"؛ مندیگر به بن‌بست رسیده بودم، هیچ‌کس به من اعتنا نمی‌کرد و همه مرا طرد کرده بودند.

سردار روزبهانی در ادامه اظهارات بهروز می‌گوید:زمانی که مددجویان به این کمپ می‌آیند از نظر نظافت و بهداشت وضعیت بسیار نا مناسبی دارند به گونه‌ای که به اولین حمامی که در کمپ می‌روند "گند زدایی" می‌گویند! اما هر فردی حاضر نیست به کارهای نظافتی آنها مانند کوتاهی مو و غیره بپردازد، تنها کسانی که داوطلب انجام این کار هستند افرادی‌اند که روزی معتاد بوده و آنها را به خوبی درک می‌کنند.

حسن جوان دیگری که 12 سال مصرف مواد داشته و 9 سال است که پاک بودن را تجربه می‌کند به خبرنگار تسنیم می‌گوید: دیپلم صنایع فنی چوب داشتم؛ نمی‌‌توانم بگویم رفیق ناباب مرا به اعتیاد کشاند چراکه خودم خواستم، اما به دلیل مشکلاتی که با پدرم داشتم فکر می‌کردم با رفتن سراغ مواد وضعیتم بهتر می‌شود.

ساعت 9:40 را نشان می‌دهد؛ بالاخره براتلو سرپرست معاونت امنیتی استانداری تهران از راه می‌رسد و بلافاصله بازدید خود را آغاز می‌کند. از دور نگاهی به درمانگاه و افسرنگهبانی که سمت چپ محوطه کمپ قرار دارند می‌اندازد و راهی آسایشگاه می‌شود. راهرویی عریض و طویل که 15 بخش داشت و به آشپزخانه و انبار مواد عذایی ختم می‌شد.

بخش‌هایی از آسایشگاه مختص مددجویانی بود که هنوز سم زدایی نشده بودند و محل استراحتشان روی زمین بود، سایر مددجویان در استراحتگاه‌هایی به سرمی‌بردند که دارای بیش از 15 تخت‌خواب بود. بخشی از آسایشگاه بهداری، آرایشگاه و بخشی دیگر "آشتگاه" بود. آتشگاه محل استعمال سیگار بود و این نام را مددجویان برایش برگزیده بودند.

روی دیوارهای محوطه کمپ و راهروی آسایشگاه برخی احادیث، جملات قصار و امید بخش و همچنین نقاشی‌هایی مشاهده می‌شد که به گفته سردار روزبهانی خالق همه آنها مددجویان بودند. هر یک از آنها هر هنر و توانمندی داشته باشند در مدت حضورشان و البته به صورت داوطلبانه به منصه ظهور می‌گذارند.

* نرم افزار ثبت اطلاعات مددجویان از طریق اثر انگشت و چهره‌نگاری

ربیع زاده دبیر شورای هماهنگی مبارزه با موادمخدر استان تهران در جریان این بازدید نرم‌افزاری را معرفی کرد که از طریق آن اقدام به 4 مرحله تصویربرداری و دریافت اثرانگشت از مددجویان می‌کنند. با این اقدام اگر فردی بعد از ترخیص از این مرکز دوباره به کمپ انتقال داده شود از طریق اثر انگشت و تصویری که از وی ثبت شده شناسایی خواهد شد و اطلاعات لازم موجود است.

وی در بخش دیگری از اظهاراتش آمار قابل توجهی درباره سطح تحصیلات مددجویان می‌دهد که بسیار تأمل برانگیز است. ربیع‌زاده می‌گوید: طبق بررسی‌های انجام شده از میان 3 هزار و 306 معتاد در طول 5 ماه 332 نفر بیسواد، 545 نفر در مقطع ابتدایی، 893 نفر دارای مدرک سیکل، هزار و 245 نفر دیپلم، 149 نفر فوق‌دیپلم، 115 نفر لیسانس و 17 نفر فوق‌لیسانس بوده‌اند.

آمار ارائه شده نشان از آن دارد که علی‌رغم باور برخی افراد، اعتیاد تنها سراغ افرا بیسواد نمی‌رود و افراد تحصیلکرده بسیاری هستند که به این بلا گرفتار شده‌اند، اما به طور حتم بررسی و تحلیل این واقعه به آگاه‌سازی و فرهنگسازی در جامعه منتهی خواهد شد.

در پایان بازدید براتلو باز هم به سالن آسایشگاه می‌رود؛‌جمع بسیاری از مددجویان در راهرو جمع‌ شده‌‌اند و بعد از سلامی دست جمعی هم‌همه‌ برپا می‌شود. هر یک از آنها می‌خواهند در حضور یک مقام مسئول مشکلاتشان را بیان کنند اما دیگر صدا به صدا نمی‌رسد. سردار روزبهانی مددجویان را به سکوت و آرامش دعوت می‌کند و به هر فردی فرصت سخن گفتن می‌دهد.

* از کیفیت پایین غذاها تا نبود نمازخانه و کتابخانه

تعدادی از مددجویان هنوز باور نداشتند که به دلیل اعتیادشان در کمپ نگهداری می‌شوند، آنها مدعی بودند اصلا اعتیاد ندارند و علی‌رغم همه مشکلاتی که دارند مجبور به حضور در کمپ شده‌اند! این در حالی بود که پرونده آنها گویای اطلاعات دیگری بود و آزمایش‌های اولیه‌‌ای که از آنها گرفته بودند ادعای آنها را رد می‌کرد.

در میان انتقاداتی که مطرح شد جدا از بحث کیفیت نامناسب غذاها و حجم بسیار کم آنها که مددجویان را سیر نمی‌کرد، نبود نمازخانه و کتابخانه دو انتقاد به جا از نگاه براتلو بود که مسئولان کمپ را موظف کرد نسبت به رفع این دو مشکل طی 10 روز اقدام سریع انجام شود.

بازدید براتلو به پایان رسید و محل کمپ را به سرعت ترک کرد؛ خبرنگاران هم آماده رفتن شدند اما در لحظات آخر یکی دیگر از کسانی که مسئول اداری کمپ است توجه مرا به خود جلب می‌کند. وی خود را مسعود معرفی می‌کند و به خبرنگار تسنیم می‌گوید: از 12 سالگی به مصرف مواد روی آوردم و هروئین و شیشه را تجربه کردم. در حال حاضر 25 سال سن دارم و 2 سال است که پاک هستم.

وی با اشاره به اینکه بعد از ترک اعتیاد در هیمن کمپ مشغول به کار شدم و در حال حاضر مسئول امور اداری هستم، ادامه می‌دهد: محیط زندگی خوبی نداشتم؛ خانواده و اطرافیانم مصرف کننده مواد بودند و این امر باعث شد از کودکی مصرف مواد داشته باشم. در 18 سالگی ازدواج کردم اما بعد از اینکه همسرم متوجه شد از من طلاق گرفت. آن زمان کارمند یک نشریه بودم ولی حالا با ترک اعتیاد زندگی جدیدی آغاز کرده‌‌ام.

برای مسعود که به دلیل سن کمش فرصت بیشتری برای جبران گذشته دارد، آرزوی موفقیت کردم از صمیم قلبم از خداوند روزی را خواستم که در آن هیچ فردی زندگی را با طعم اعتیاد به کام خود و اطرافیانش تلخ نکند.

انتهای پیام/