سرمایه‌داران آمریکایی با سرخپوستان چه کردند؟
خبرگزاری تسنیم: در سال ۱۸۹۰ سفیدپوستان دو تا ســه هزار مرد، زن و کودک سرخپوســت داکوتای جنوبی را که روزی تنها ساکنان آمریکا بودند، به قتل رساندند.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم،«برتولومه دلاکاســاس» کشــیش جوانی بود که به گروه کلمب کمک کرد کوبا را تصرف کنند. او مدتی مالک مزرعه‌ای بود که سرخپوســتان برده روی آن کار می‌کردند. بعدهــا مزرعه‌اش را رها کرد و علیه ظلم اسپانیایی‌ها به افشــاگری پرداخت.
لاکاس از دفتر وقایع روزانه کلمب رونوشتی تهیه کرد و کتابی با عنوان«تاریخ هندیان» نوشت. - مهاجمان اروپایی در آن زمان جزایر آمریکای لاتین را هندوستان می‌پنداشتند –در گوشه‌ای از آن دفتر وقایع آمده:«نوزادان تازه متولد شده زود می‌مردند چون مادرانشان به دلیل کار سخت و جانفرســای اجباری برای برده‌داران و گرســنگی شدید، برای تغذیه نوزادان شــیری نداشتند. به همین خاطر طی دوران اقامت من در کوبا، هفت هزار کودک ظرف سه ماه جان باختند. حتی برخی مادران از شدت ناامیدی بچه‌های خود را غرق کردند. به این صورت مردان در معادن، زنان بر اثر کار شــدید، گرسنگی و یاس و نوزادان به خاطر کمبود شیر مردند».(1)
* زمین‌خواری، مهاجرت اجباری، دیاسپورای واقعی
پس از انقلاب استقلال، آمریکایی‌های ثروتمند زمین‌های وسیع هم‌مرز با سرخپوســتان را خریدند. برخی از ایــن زمین‌خواران، همان«پدران بنیانگــذار» بودند، ازجمله جرج واشــینگتن، پاتریــک هنری و اندرو جکسون.
جکسون، سرسخت‌ترین دشمن سرخپوستان اوایل تاریخ آمریکاست. سرخپوســتان هیچ‌گاه فکر نمی‌کردند زمین، مالک شــخصی داشــته باشــد. آنان زمین را متعلق به همه افراد می‌دانســتند اما جکســون با انعقاد معاهده‌هایی زیرکانه با سرخپوستان، آغاز‌گر امری تازه شد. این معاهدات با مالکیت بخشــی زمین به عده‌ای و از قلم انداختن عده‌ای دیگر، سرخپوســتان را رودروی هم قرار داد.
معاهده‌های مذکور، سفید‌پوســتان را بر ایالات آلاباما، فلوریدا، تنسی و چهار ایالت جنوبی دیگر مسلط ساخت. این زمین خواری‌ها،«پادشاهی پنبه جنوب» را پی‌ریزی کرد. جایی که جکسون به دوستان و اقوام خود توصیه می‌کرد برده بخرند و روی زمین‌ها سرمایه‌گذاری کنند.
جکسون در سال 1828 به ریاست‌جمهوری رسید. دولت وی 70 هزار سرخپوســت را از سرزمین مادریشان در شرق رودخانه می‌سی‌سی‌پی، بیرون و میلیون‌ها هکتار از اراضی‌شــان را تصاحب کرد. او از وعده خود مبنی بر تامین امکانات و الزامات مهاجرت اجباری توســط ارتش تخطی کرد و هزاران مهاجر از گرسنگی، سرما و بیماری جان سپردند.
در این فضا، دولت پیمانش را زیر پا گذاشــت و در برابر ســفید‌پوستانی که گروه‌گروه به زمین‌های ســرخ پوســتان در ایالت آلاباما هجوم می‌آورند، سرخپوستان را بی‌دفاع گذاشت. پس از اینکه چند سرخپوســت ناامید به ساکنان سفید پوست حمله کرند، ارتش به بهانه نقض عهدنامه از ســوی سرخپوســتان، به این قبایل حمله کرد و مردم را در گروه‌های ســه هزار نفری به سمت غرب، اجبارا مهاجرت داد. دولــت این بار نیز نیرنگ کرد و با امتناع از دادن غذا، پتو و.. صد‌ها نفر از سرخپوســتانی را که با قایق‌های پوســیده به آن سوی رودخانه می‌سی‌سی‌پی عبور داده می‌شدند، به کام مرگ فرستاد.(2)
* سرکوب مطالبات سرخ پوستان
در سال 1890، سفیدپوستان دو تا ســه هزار مرد، زن و کودک سرخپوســت داکوتای جنوبی را که روزی تنها ساکنان آمریکا بودند، به قتل رساند. قبائل سرخپوست به طور دائم از بدو حضور سفیدپوستان در قاره آمریکا مورد تهاجم و قحطــی قرا می‌گرفتند. حکومت فدرال هم در عــوض حمایت از آنان، معاهده‌های گوناگون «جابجایی اجباری» و زندگی در «اردوگاه‌های اسکان» به آنان هدیه می‌داد.
قانون ســال 1887 با قطعه‌قطعه کردن زمین‌های سرخپوستان و دادن مالکیت خصوصی، راه را برای زمین‌خواران ســفید‌پوست هموار کرد. اوایل قرن بیستم تنها سیصد نفر از اعضاء قبائل داکوتای جنوبی زنده باقی مانده بود.
از نیمــه این قرن به بعد جنبش‌های حقوق مدنی سرخپوســتی دیگر راه حل ننگین معاهده‌ها را قبول نداشــتند. دولت تا این زمان بیش از 400 معاهده با سرخپوســتان امضا کرده بود؛ اما غالبــا بیش از کاغذ پاره‌ای ارزش نداشــت و حتی دولت نیز آن را زیر پا می‌گذاشــت. طغیان‌های مشــهوری مانند «فتح جزیره آلکاتراس» در سال 1969 با هدف تبدیل جزیره به یک مرکز مطالعات زیستی آمریکایی‌های بومی یا سالگرد قتل عام داکوتای جنوبی در 1973 و دیگر شورش‌ها توسط ارتش یا ماموران فدرال محاصره و به هر نحوی سرکوب می‌شد.(3)
انتهای پیام/