ندای محرم در خراسان شمالی طنین انداز شد

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد، کرمانج، ترک، ترکمن، تات، فارس ها و... هریک با آئین و رسوم خود در سوگ شهدای کربلا می نشینند.

پیش از فرا رسیدن ماه محرم  مردم این استان در مساجد و حسینه ها گرد هم می آیند برای مراسم عزاداری حسینی جلسه می گیرند و برنامه ریزی می کنند.

هرچند بسیاری از آداب و رسوم در بین اقوام این استان مشترک است اما در برخی موارد قومیت ها آداب و رسومی دارند که در نوع خود قابل بیان است.

کرمانج ها

در روزهای آغازین محرم در حسینیه و تکیه ها گرد هم می آیند و با برتن کردن رخت سیاه و همچنین سیاه پوش کردن در و دیوار محله های خود در شهر و روستاها به عزاداری می پردازند.

خانم ها فرش و ظروف های حسینه را شستشو می دهند و مردها در غبار روبی تکیه ها به آنها کمک می کنند.

از آئینی که در بین کرمانج های خراسان شمالی مرسوم است سوگواری، خواندن نوحه هایی به زبان کرمانجی و بر سر و سینه زدن عزاداران بر گرد علم سبزرنگ و بلندی است که نشان از علمدار و شهدای کربلا دارد.

زنان کرمانج نیز با پخت چوزمه، فتیر و قتلمه (نان های سنتی) آنها را در بین عزاداران توزیع می کنند، همچنین آنها در روستاها، هنگام شب تاسوعا و روز عاشورا در منزل خود غذای سنتی (آش گندم) می پزند و آن را به حسینیه ها برده و با آن از عزاداران پذیرایی می کنند، آنها همچنین در شب شام غریبان هیچ تنوری را به نشانه احترام به امام حسین (ع) روشن نمی کنند (مربوط به واقعه پنهان کردن سر مبارک امام حسین (ع) در تنور توسط خولی ملعون) و از پخت نان دست می کشند.

  ترکمن ها

ترکمن ها نیز در این ماه تمام آئین های شادی خود را کنار گذاشته و یا به تاخیر می اندازند، آنها همچنین از نقل مکان به خانه های نوساز خود یا خانه هایی که تازه خریداری شده، خودداری می کنند.

ترکمن های خراسان شمالی بر این باورند که نباید حرمت امام حسین (ع) ذریه پاک حضرت رسول (ص) را بشکنند.

همچنین زنان ترکمن اهل سنت در شب تاسوعا و روز عاشورا با پختن چوزمه و قتلمه (نان سنتی) آن را در بین عزاداران حسینی توزیع می کنند.

بافت قالی و قالیچه که از دیرباز جزو صنایع دستی ترکمن های این منطقه بوده و بیشتر توسط دختران بافته می شود نیز در این روزها تعطیل شده و تا خارج شدن ماه محرم بافت آن را به تاخیر می اندازند.

ترک ها

اغلب ترک ها و همچنین مردم شهر صفی آباد اسفراین نیز در مراسم مذهبی از قبیل تاسوعا وعاشورا از اول محرم یک غذا می پزند و در حسینیه ها و تکیه ها مردم را دعوت می کنند.

در گذشته مرسوم بود فردی چند بیت از شعرهای محتشم کاشانی را با صدای بلند در بام حسینیه فریاد زند و دیگران نیز او را همراهی کنند. این آئین که "منادی" نام دارد در سال ها گذشته کمتر برگزار می شود.

مردم بعد از صرف ناهار تنه درخت بلند اما باریکی می آورند به نام علم و پارچه های سبز رنگ به آن می بندند و به سوی معصوم زاده (آرامگاه امامزاده) حرکت می کنند. در جلوی هیئت علم را بر می دارند. مردم نذر کرده های خود که بیشتر پارچه و اسکناس است را به علم گره می زنند.

عزاداران در هیئت به چند دسته تقسیم می شوند، هر دسته ای که اول نوحه می خواند دسته دوم دست ها را در بغل می گیرد و پا برهنه یک دستمال سیاه به سر بسته حرکت می کند. شخصی نیز مقداری کاه بر روی عزاداران می پاشد (به معنی خاک بر سر) همچنین در ظهر عاشورا در میدان شهر شبیه خوانی برپا می شود که تقریبا تمام مردم شهر در آن شرکت می کنند.

تات ها

تات ها نیز همچون دیگر اقوام استان خراسان شمالی شب های محرم در حسینیه و تکیه ها حاضر و مراسم عزاداری برگزار می کنند.

دسته های عزاداری با سینه زنی به منازل شهدا و سایرحسینیه ها رفته و با عزاداری و سینه زنی به سالارشهیدان ادای احترام می کنند.

انتهای پیام/