آقا مرا شهید ره خویش می‌کنی؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، از حج نیمه تمام حسین ابن علی(ع) نزدیک به یک ماه می‌گذرد...امروز نهم محرم الحرام است و فردا عاشورا ... از سال 61 هجری تا 1434 هنوز دل می‌سوزد، آتش می‌گیرد و به خاکستر می‌نشیند و ققنوس وار دوباره آتش می‌گیرد، می‌سوزد  و به خاکستر می‌نشیند و هنوز از پس این قرن‌ها و سده‌ها جنگ و خونریزی آنچه داغ بر دل ما می گذرد داستان آل علی در صحرای کربلا است و خیمه‌های بی عمود و گودی قتلگاه...

امروز نهم محرم الحرام..یعنی تاسوعای حسینی، یعنی چشم بر هم بگذار تا یک شبانه روز دیگر هم بگذرد و ظهر عاشورا شود و لعنت به قهقه‌های قهرآمیز و شیطانی ابن مرجانه و شمر..و مگر می‌شود چشم بر هم بگذاری و خون نگریی..مگر می‌شود تاسوعا بیاید و داستان امان نامه و غیرت قمر بنی هاشم(ع) بند بند وجودت را به آتش نکشد...مگر می‌شود عاشورا باشد و عاشق نباشی..مگر می‌شود حسین باشد و دلداده نباشی...مگر می‌شود ابوالفضل باشد و هراس بر دل زینب کبری(س) باشد..و خدا می‌داند زینب چه حالی شد آن زمان که با رفتن عموی طفلان خیمه‌ها بی عمود شد...

خیمه‌های آل حسین(ع) را در محاصره‌ای ناجوانمردانه هدف قرار داده و خدا می‌داند آن زمان که حسین(ع) بیقرار به دور خیمه های می‌گشت ..انگار می‌دانست فردا که بیاید که ابولفضل را مقطع الاعضا می‌کنند، قاسم و علی اکبر را به شهادت می‌رسانند و سر نازنین ثاراالله را از قفا بریده و بر سر نیزه می‌برند و در اینجا حسین ابن علی(ع) بی‌قرارتر می‌شود از فکر آن لحظه‌ای که نه حسین(ع) است و نه قمر بنی هاشم...زین العابدین(ع) در بستر بیماری و لعنت بر یزیدیان سال 61 هجری که بی رحمانه شیرزنان لشگر حق را نشانه گرفته و خیمه‌ها را به آتش کشیدند.

کم کم خورشید نهم محرم الحرام غروب می‌کند و در آن تاریکی حسین(ع) است که چشم بر هم می‌گذارد و راه و بیراهه را توصیف می‌کند و من چقدر حسرت می‌خورم به حال 72 ستاره‌ای که در آسمان عشق و دلدادگی به سیدالشهدا(ع) جاودانه شدند..و من امروز قلم می‌زنم تا بگویم...کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا...اگر مرد میدان حسینی شدن و کربلایی شدنی بسم الله...مصیبت آل الله هنوز داغ دارد و حق و باطل مقابل هم ایستاده‌اند...تو کجایی و کجای این صف آرایی‌ها جا خوش کرده ای؟ نکند نظیر کوفیان مقابل مولایت ایستاده باشی و شمشیر بر سر آل حسین فرود بیاوری...

نهم محرم الحرام سال 1434 هجری مشهد مقدس..اینجا است همان خطه‌ای که مردمانش دل در گرو عشق حسین(ع) داده‌اند و در تاسوعا و عاشورای حسینی بر سر و سینه می‌زنند ...مردمان این خطه مگر می‌شود در صف کوفیان و یزیدیان باشند مگر نمی بینید مقابل حرم رضوی یکپارچه سیاهپوش به سوگ نشسته و فریاد آجرک الله یا علی ابن موسی الرضا (ع) سر داده‌اند و با این ندای حسینی چشمان زمینیان و عرشیان را بارانی می‌کنند.

در میان دسته‌های عزاداری مقابل گنبد طلایی حرم رضوی می‌ایستم....اشک در چشمانم حلقه می‌زند زمزمه می‌کنم...با من بگو بهانه چشمان ابری‌ام ..آیا مرا شهید ره خویش می‌کنی....

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

یادداشت: آسیه حمزه‌ای

انتهای پیام/ ب