اوباما: من همۀ گزینه ها را روی میز باقی می گذارم /تحریم های اصلی را هم حفظ می کنم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از ایران هسته ای، رییس جمهور امریکا طی سخنانی در جمع خبرنگاران از کنگره امریکا خواست از اعمال تحریم های جدید علیه ایران خودداری کند.

متن کامل سخنان وی که روز پنج شنبه 23 آبان 1392 (14 نوامبر 2013) در کاخ سفید بیان شده چنین است:

پرسش: آیا شما دلیلی برای این که باور کنید ایران در صورت برقراری تحریم های جدید توسط کنگره گفتگوهای هسته ای را ترک خواهد کرد در اختیار دارید و آیا این امر، موجب مختل شدن اقدام دیپلماتیک خواهد شد و (در این مرحله) گزینۀ دیگری جز جنگ (برای شما) باقی نمی گذارد؟ و شما به منتقدان خود در کنگره که می گویند تنها تحریم های سخت بود که ایران را به پای میز مذاکره آورد و فقط تحریم های سخت تر است که آن کشور را به تسلیم واخواهد داشت، چه پاسخی می هید؟

اوباما: خوب، بگذارید دونکته را خاطر نشان کنم. نکتۀ اول، من پیش از این گفته ام و اکنون تکرار می کنم، ما نمی خواهیم که ایران به سلاح های هسته ای دست یابد. این نه تنها برای ما و دوستانمان خطرناک خواهد بود، بلکه می تواند تأثیر بی ثبات کننده ای برای تمامی منطقه داشته باشد و به یک مسابقۀ تسلیحات هسته ای که زندگی را برای همۀ ما خطرناکتر خواهد کرد دامن زند. پس سیاست ما این است که ایران نمی تواند سلاح های هسته ای داشته باشد، و من همۀ گزینه ها را روی میز باقی می گذارم تا اطمینان حاصل کنم که ما به این هدف تحقق می بخشیم.

نکتۀ دوم، علت این که ما چنین تحریم های دشواری را در اختیار داریم این است که من و دولت، وقتی که تصدی امور را در دست گرفتم یک ساختار بین المللی برای برقرای سخت ترین تحریم هایی که تاکنون سابقه داشته است به وجود آوردیم.

بنا بر این منصفانه است که بگویم من چیزهایی دربارۀ تحریم ها می دانم، چون ما آنها را برقرار ساختیم و اطمینان حاصل کردیم که جای ابهامات زیادی باقی نماند و تحریم ها واقعا تأثیر گذارند و قصد ما از برقراری این تحریم ها همواره این بود که ایرانی ها به پای میز مذاکره بیایند، تا ما بتوانیم مسئله را به طور مسالمت آمیز حل کنیم، زیرا من این شیوه را ترجیح می دهم. من این شیوه را ترجیح می دهم چون هر گونه جنگ مسلحانه هزینه هایی دارد، من همچنین این شیوه را ترجیح می دهم زیرا بهترین راه حصول اطمینان از این که کشوری سلاح هسته ای ندارد این است که خود انها تصمیم بگیرند که سلاح های هسته ای نداشته باشند و ما در موقعتی هستیم که می توانیم این موضوع را که آنها دارای سلاح های هسته ای نیستد بررسی کنیم. بنا بر این به عنوان پی آمد تحریم هایی که ما بر قرار کرده ایم - و من از همۀ کمک ها، کمک دو حزبی که ما از کنگره در عملی ساختن این موضوع دریافت کردیم قدرشناسی می کنم- اقتصاد ایران فلج شده است. آنها سال گذشته یک رشد منفی 5 درصدی داشته اند. پول رایج آنها سقوط کرده است. آنها فقط برای مسائل روزمرۀ اقتصادی در محل، در ایران با مشکلات عمده ای دست به گریبانند. و پرزیدنت روحانی تصمیم گرفت که برای جلو آمدن و گفتگو با جامعۀ بین المللی پیرامون آنچه که می تواند این مسئله را از طریق تماس با ما حل کند، آماده است. اکنون ما یک رشته گفتگو داشته ایم. و این هیچگاه واقع گرایانه نبوده است که ما همۀ مسائل را یکباره حل کنیم.

آنچه ما انجام داده ایم ملاحظۀ امکان موافقتنامه ای است که بر اساس آن ایران پیشرفت برنامۀ هسته ای خود را متوقف سازد، این کار مقداری از اورانیوم با درجۀ غنای بالا را که دستیابی به امکان بالقوۀ تولید یک سلاح هسته ای را آسان تر می کند از میان بر می دارد، موجب می شود که آنها خود را در معرض بازرسی های بسیارسختگیرانه تری قرار دهند که ما را دقیقا از آنچه که آنها در تأسیسات خود انجام می دهند آگاه می کند، و این خود فرصتی ایجاد می کند که ما طی مدت چند ماه آزمایش کنیم و ببینیم آیا آنهاعملا برای حل مسئله به صورت رضایتبخش از نظر جامعۀ بین المللی، و مطمئن ساختن ما از این که در واقع دستیابی به یک سلاح هسته ای را پیگیری نمی کنند، آمادگی دارند؟

در این میان، توافق مقدماتی در مورد آنچه که صحبت شده، هرچند که تکمیل نشده، این است که ما به مقدار مختصری در حاشیۀ تحریم هایی که برقرار کرده ایم تخفیفی قائل می شویم. ولی آنچه اهمیت دارد این است که ما هستۀ اصلی تحریم ها را که بیشترین و مهم ترین تأثیرات را بر اقتصاد ایران داشته است، بویژه تحریم های نفتی و تحریم های مربوط به بانکها و تأمین مالی را بر جای خود باقی می گذاریم.

و این آن چیزی است که به ما فرصت می دهد تا میزان جدیت آنها را بیازماییم، ولی همچنین به ما اطمینان می دهد که اگر ظرف مدت شش ماه از حالا معلوم شد که آنها جدی نیستند، ما می توانیم پیچ را سفت و آن تحریم ها را دوباره تشدید کنیم. بنا بر این پیام من به کنگره این بوده که بگذارید ببینیم این مرحلۀ کوتاه مدت مقدماتی طبق خواست و رضایت ما، به شکلی که ما مطلقا مطمئن شویم که طی مدت مذاکراتمان با ایرانی ها، آنها سرگرم پیش بردن برنامۀ هسته ای خود نیستند، تکمیل می شود؟ ما می توانیم در ارتباط با توانایی آنها از نظر توان فرار هسته ای نیز چند ماه دیگری فرصت به دست آوریم. بگذارید آزمایش کنیم که آنها در عمل تا چه اندازه به حل این مسئله به صورت دیپلماتیک و مسالمت آمیز تمایل دارند. اگر در پایان روز معلوم شود که آنها برای ارائۀ دلیل محکم و اطمینان لازم به جامعۀ بین المللی در مورد عدم پیگیری سلاح هسته ای آمادگی ندارند، ما چیزی را از دست نداده ایم. و اگر معلوم شود که براستی موضوع از همین قرار است، از آنجا که تمامی زیرساخت تحریم های ما به جای خود باقی است آنها نه تنها به این علت که نمی توانند در ازای فروش نفت خود – حتی در سرتاسر دورۀ مذاکرات- به آسانی در آمدی کسب کنند پول از دست می دهند، بلکه گزینه های دیگری هم وجود دارند.

اما، آنچه که من به اعضا کنگره گفته ام این است که در واقع، ما برای حل مسئله از راه دیپلماتیک جدی هستیم، چون هرقدر هم که گزینۀ نظامی ما خوب باشد، گزینه های نظامی غالبا با بی نظمی همراهند، همواره دشوارهستند، همیشه پی آمدهای نامنتظره دارند، و در این وضعیت از بابت مطمئن ساختن ما از این که آنها در آینده بیرون نمی آیند و با قوت بیشتری سلاح های هسته ای را پیگیری نمی کنند، کامل نیستند. اگر ما در تعیقیب راه حل دیپلماتیک جدی باشیم، در این صورت نیازی به افزودن تحریم های اضافی بر تحریم هایی که هم اکنون با کارآیی بسیار عمل می کنند و آنها را در وهلۀ اول به پای میز مذاکره کشانده اند، نداریم.

اکنون، اگر معلوم شود که آنها نمی توانند بقول خود عمل کنند، نمی توانند به صورت جدی پای میز مذاکره بیایند و این مسئله را حل کنند، ما می توانیم تحریم ها را به همان شدت اول خود باز گردانیم. و ما این گزینه را در اختیار داریم.

از همه سپاسگزارم.