فردای ژنو

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، سومین دور از مذاکرات تیم جدید هسته ای ایران با گروه 1+5 در ژنو به زودی برگزار می شود.

سومین دور از مذاکرات تیم جدید هسته ای ایران با گروه 1+5 در ژنو به زودی برگزار می شود. تبدیل شدن فعالیت های هسته ای ایران به یک موضوع بسیار مهم منطقه ای و بین المللی،کفایت می کند تا هر دور از مذاکرات بین جمهوری اسلامی و گروه 1+5 از سوی رسانه های خبری،محافل سیاسی، اندیشکده ها و پژوهشکده های مطالعات راهبردی و همچنین دولت ها، به دقت مورد توجه قرار گیرد و رصد شود. برخی از کارشناسان و رسانه های غربی بر این اعتقاد هستند که حل شدن موضوع هسته ای ایران بر اساس نوعی توافق بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده، به دلیل در بر داشتن آثار و پیامدهای گوناگون در حوزه های مختلف سیاسی، اقتصادی و امنیتی، می تواند مهم ترین رویداد سیاسی بعد از دوران جنگ سرد باشد. چنین تحلیلی از مذاکرات و نتایج آن، خود شاخص مهمی برای فهم و درک جایگاه، موقعیت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران است. اما سخن این است که آیا مذاکرات پیش رو به نتایج قابل قبول برای طرفین منتهی می شود یا خیر؟ نتایج قابل قبول برای طرفین، همان بازی برد- برد است. برد- برد در این مذاکرات برای هر یک از طرفین به چه معنی است؟ به طور خلاصه می توان گفت:

الف- به رسمیت شناختن حق غنی سازی در خاک ایران برای ملت ایران و برداشتن تمامی تحریم ها از سوی غرب، برد جمهوری اسلامی است.

ب- رفع نگرانی های معقول و منطقی غرب با اقدامات اعتمادساز ایران در چارچوب مقررات بین المللی، به ویژه «ان پی تی» و اسناد پادمان که نشان دهنده ماهیت صلح آمیز فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی باشد، برد غرب خواهد بود. ایران داشتن دانش و فناوری هسته ای را حق ملت خود دانسته و امریکا و برخی از متحدینش با ادعای تلاش جمهوری اسلامی برای دستیابی به سلاح های هسته ای، تحریم هایی را علیه کشورمان وضع کرده اند. بنابراین تحقق دو گزاره فوق، موضوع هسته ای ایران را که به یک چالش جدی بین جمهوری اسلامی و چند کشور غربی تبدیل شده، حل خواهد کرد. آیا چنین توافقی حاصل خواهد شد؟ پاسخ این سؤال به رفتار هر یک از دو طرف مذاکره کننده برمی گردد. با توجه به قریب یک دهه مذاکرات هسته ای بین ایران و گروه 1+5 می توان گفت:

1- رفتار گروه مذاکر کننده ایرانی مثل گذشته معقول، منطقی و با هدف تأمین حقوق ملت ایران و رفع نگرانی از طرف مقابل به طور همزمان خواهد بود. اگر جمهوری اسلامی طی 10 سال گذشته، می خواست رفتاری متفاوت از آنچه آمد، داشته باشد، به طور قطع مثل برخی از دیگر کشورها، از آژانس بین المللی انرژی اتمی NPTخارج می شد.

اگر جمهوری اسلامی به عضویت خود در این سازمان بین المللی ادامه داده و همزمان با ادامه فعالیت های هسته ای خود با هدف شفاف سازی در خصوص ماهیت فعالیت های هسته ای اش با گروه 1+5 مذاکره می کند، به این دلیل است که ایران نه تنها به دنبال دستیابی به سلاح های هسته ای نبوده، بلکه چنین تلاشی را حرام دانسته و معتقد به خلع سلاح هسته ای در کل جهان است. اصرار ملت ایران به برخورداری از حق غنی سازی و داشتن چرخه سوخت، به نقش انرژی هسته ای در مصارف صلح آمیز برمی گردد. ملت ایران به دنبال پیشرفت و ایجاد تمدن نوین اسلامی بوده و در این راستا، دستیابی به تمامی علوم و فنون جدید، از جمله داشتن چرخه سوخت هسته ای را حق مسلم و قطعی خود می داند. بنابراین حفظ چرخه سوخت و به رسمیت شناختن آن از سوی غرب، خط قرمز اصلی تیم مذاکره کننده هسته ای جمهوری اسلامی در مذاکرات ژنو خواهد بود. بر همین اساس، انجام هر نوع اقدام اعتمادساز معقول از سوی ایران برای رفع هر نوع نگرانی منطقی از طرف غربی، باید دارای توازن با رفع تحریم ها باشد. ایران به طور قطع نمی پذیرد که در یک گام، تمامی اقدامات اعتمادساز معقول را به صورت 100 درصدی انجام دهد، لکن غربی ها به صورت جزئی، محدود و در حد 5 درصد، وعده کاهش تحریم ها را بدهند.

2- رفتار گروه 1+5، اگر مثل گذشته بخواهد تحت تأثیر برخی از کشورهای خاص مثل امریکا و در مذاکرات اخیر مثل فرانسه باشد، به طور قطع منطقی و سازنده نخواهد بود و مذاکرات این دور هم، بدون دستیابی به یک نتیجه قابل قبول برای طرفین پایان خواهد یافت. آیا فشارهای غیرمنطقی و غیرسازنده برخی از کشورهای عضو گروه 1+5 در دور جدید مذاکرات استمرار خواهد یافت؟ برای یافتن پاسخ این سؤال باید به دلایل این فشارها و کارشکنی ها توجه کرد. واقعیت آن است که از منظر برخی از کشورهای 1+5 و به ویژه امریکا، موضوع هسته ای ایران، صرفاً بهانه ای برای فشار به جمهوری اسلامی است. هدف راهبردی امریکا و متحدینش، بازداشتن حرکت رو به پیشرفت ملت ایران و جلوگیری از بنای «تمدن نوین اسلامی» به دست ایرانیان می باشد. براین اساس، می توان گفت امریکایی ها هرگز به دنبال رسیدن به نقطه ای مطمئن برای آشکار شدن ماهیت کاملاً صلح آمیز فعالیت های هسته ای ایران نیستند.

امریکایی ها و متحدین آنان، می خواهند با تحمیل خواست خود مبنی بر محروم ساختن ملت ایران از داشتن چرخه سوخت، با حفظ ساختار تحریم ها، بسترهای فشارهای بیشتر بر جمهوری اسلامی جهت تسلیم شدن در دیگر حوزه ها را نیز فراهم سازند. گرچه برخی از دولتمردان ایالات متحده و از جمله آقای اوباما رئیس جمهور این کشور، اعلام کرده اند حق ملت ایران در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای را به رسمیت می شناسند، لکن شواهد و قرائن بسیاری وجود دارد که از مهندسی یک سناریوی فریب و حیله حکایت می کند. امریکایی ها از یک طرف می گویند خواهان توافق با ایران بوده و حاضرند بهره مندی ایرانیان از انرژی صلح آمیز هسته ای را به رسمیت بشناسند و از طرف دیگر می گویند با جمهوری اسلامی، هرگز «توافق بد» نخواهند کرد. اکنون از نظر صهیونیست ها و برخی از کشورهای عضو 1+5، توافق با ایران، به دو نوع توافق «خوب» و «بد» دسته بندی شده و می گویند ما با ایران به دنبال یک توافق «بد» نخواهیم بود. چندی قبل آقای جان کری وزیر امور خارجه امریکا گفت توافق نکردن با ایران، بهتر از انجام یک توافق بد با ایران است. سؤال این است که از نظر امریکایی ها و متحدین شان، چه نوع توافقی با ایران «بد» خواهد بود. بررسی و تحلیل محتوایی اظهارات مقامات امریکایی نشان می دهد که توافق «بد» با تهران، توافقی خواهد بود که در بردارنده دو ویژگی یا عنصر اساسی باشد:

الف- در نهایت با این توافق، حق غنی سازی برای ایران از سوی غرب به رسمیت شناخته شود.

ب- در نهایت با این توافق، زیرساخت تحریم ها و ساختار تحریم ها علیه ایران به هم خورده و تحریم ها علیه جمهوری اسلامی به طور کامل لغو شود.

اما مختصات توافق «خوب» که غربی ها و در رأس آنها امریکا به دنبال آنند چیست؟

آنگونه که از شواهد و اظهارنظر مقام های غربی برمی آید، از نگاه گروه 1+5 توافق خوب آن است که غنی سازی اورانیوم در خاک ایران برای همیشه تعطیل و در عین حال ساختار تحریم ها نیز علیه جمهوری اسلامی حفظ شود.

بنابراین اگر غربی ها و خصوصاً امریکایی ها، به دنبال چنین توافقی با ایران هستند، این توافق نتیجه اش حل و فصل موضوع هسته ای کشورمان به صورت «برد- برد» نخواهد بود. این توافق برد طرف غربی و باخت ایران را در پی دارد و روشن است که جمهوری اسلامی هرگز به چنین توافقی تن نخواهد داد. برهمین اساس است که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در روز 12 بهمن ماه سال جاری در جمع دانش آموزان و دانشجویان اعلام فرمودند به نتیجه این مذاکرات خوش بین نیستند. معظم له ضمن خوش بین نبودن به نتیجه مذاکرات، فرمودند:«بأذن الله از این مذاکرات ضرری هم نمی کنیم، بلکه تجربه ای در اختیار ملت قرار می گیرد که مثل تجربه تعلیق موقت غنی سازی در سال های 82 و 83 ظرفیت فکری تحلیلی مردم را بالا خواهد برد.»

لذا اگر غربی ها اشتباهات گذشته خود را تکرار کنند و این مذاکرات به دلیل اشتباهات آنها به نتیجه و توافق منتهی نشود، ملت ایران پس از ژنو ضرر نخواهد کرد. ملت ایران در فردای «ژنو ناکام» ظرفیت فکری اش بالاتر رفته و مصمم تر می شود تا با تلاش خودش مشکلات را حل کند. آنچه باعث می شود غربی ها به تکرار اشتباه روی آورند، این تلقی غلط از تأثیر تحریم ها بر اراده جمهوری اسلامی برای انجام مذاکرات است. غربی ها باید بدانند منطق پذیرش مذاکره از سوی جمهوری اسلامی، آموزه های دینی است، نه تحریم ها.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.