احمد چلبی: بارزانی رئیس جمهوری خوبی برای عراق خواهد بود

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری الحیات؛ احمد چلبی سیاستمدار کهنه کار عراقی و کارشناس مسائل مالی و اقتصادی آخرین تحولات عراق ، منطقه و تحولات جاری بین المللی را تشریح کرد که متن مشروح این گفت وگو در ادامه ارائه می‌شود:

سوال: مصاحبه را با این سوال کلی، البته ساده آغاز می کنیم و آن سوال این است که عراق به کدام سو می رود؟

پاسخ: در اوضاع و شرایط بسیار سختی به سر می بریم، ودر عرصه امور امنیتی و اقتصادی با شکست و ناکامی بزرگی رو به رو هستیم، درسطح خدمات عمومی و روابط خارجی هم بسیار ضعیف عمل کردیم، اما بازهم در این بین مساله ای اساسی و اصلی وجود دارد که هنوز به صورت کافی به آن هنوز توجه نشده، و ان مساله ضعف اداره امور مالی در دولت عراق است، درامد عراق بسیار هنگفت است، اما اداره این درآمدها بسیار بد بوده است.

سوال: آیا مدیرانی که زمینه امور اقنصادی تجربه کافی ندارند می تواند عامل اصلی مشکلات در این کشور باشد؟

پاسخ: سیستم مالی ما بسیار قدیمی است و با پیشرفت های مالی روز دنیا سنخیت ندارد، این امر باعث شده تا ما در عرصه مالی در مقایسه با جهان امروز و تعاملات اقتصادی جاری جهانی بسیار ضعیف عمل کنیم، همین مساله باعث شکل گیری فساد مالی در کشور شده است، پولی که بدون برنامه باشد باعث جلب توجه فاسدان می شود و دزدی در این زمینه رونق می یابد، مبارزه با این پدیده باید به صورت علمی و مطالعه شده صورت گیرد.

سال ها قبل آمریکایی ها با خود به عراق شرکتی آوردند، تا از طریق این شرکت اموال عمومی عراق را اداره کنند، زمانی که من در دولت بودم از امریکایی ها سوال کردم این شرکت تا پیش از این در کجا فعالیت داشته ؟ جوابی که به من دادند، حکایت از ان داشت که این شرکت تنها در کوزوو و تیمور شرقی فقط تجربه عملی داشته، شما خودتان الان می توانید قضاوت کنید انها چه کردند، علاوه بر این تا همین لحظه ما نمی دانیم دولت عراق چگونه این دارایی ها را هزینه می کند.

درسال 2012 دولت از پارلمان عراق وام در خواست کرد، بعد از مدتی متوجه شدیم این وام را شورای وزای عراقی برای خود در خواست کرده و رقم این درخواست 41 ترلیون دینار عراقی معادل 36 میلیون دلار آمریکایی است، ما در پارلمان در آن زمان جلوی این مساله را گرفتیم اما بعد متوجه شدیم این رقم در بودجه سال 2013 لحاظ شده است، هنوز نمی دانیم چگونه این مبالغ خرج و چگونه از سوی پارلمان تصویب شدند.

سوال: به نظر شما تغییر و اصلاح باید از کجا شروع شود؟

پاسخ: انتخابات، ما گزینه دیگری جز انتخابات نداریم.

سوال: اما انتخابات چهره ها را تغییر می دهد، قوانین در انتخابات تغییر نمی کنند؟

پاسخ: این یک مساله سرنوشت ساز است، دادگاه فدرال عراق پارلمان را از تدوین قوانین منع کرد، و تمام وظایف پارلمان معلق شد، از این پس قانونگذاری در عراق از طریق کانل دولت صورت می گیرد، این مساله در جهان بی سابقه است، در عراق پارلمان نه قانونگذاری می کند نه نظارت دارد، حتی زمانی هم که صحبت از استیضاح می شود، خواست نمایندگان به دادگاه فدرال ارجاع داده می شود و این دادگاه قادر است استیضاح را لغو کند، قوه مجریه در عراق با کمک قوه قضائیه توانست نقش قوه مقننه را کاهش دهد، این مساله را ما در جهان بی سابقه می دانیم.

سوال: بیائید درباره وضع سیاسی صحبت کنیم، نقشه سیاسی بعد از انتخابات عراق را چگونه ارزیابی می کنید، بخصوص در سطح نیروهای سیاسی شیعی اصلی عراق ؟

پاسخ: امکان تغییر و حصول اصلاح موجود است، در انتخابات سال 2010 ائتلاف دولت قانون و ائتلاف ملی تشکیل شدند، این دو بعد از انتخابات ائتلاف ملی را تشکیل دادند، اکثریت قریب به اتفاق اعضای آن را شیعیان تشکیل می دهند، این ائتلاف باعث به قدرت رسیدن نوری مالی نخست وزیر عراق برای یک دوره دیگر در این سمت شد، اما همین ائتلاف از زمان شکل گیری در بسیاری از مسائل در درونش اختلاف داشت، از همان بدو تشکیل جریان ها و نیروهایی که در آن حضور داشتند نسبت به بسیاری از قوانین اختلاف نظر و تنش داشتند، از زمان تشکیل این ائتلاف تا به امروز تنها این ائتلاف توانست یک مساله را محقق سازد و آن اختصاص مسند نخست وزیری برای شیعیان بود.

امروز اوضاع فرق کرده است، اکنون در عراق جریانی را نمی یابید که در صدد احراز این سمت نخست وزیری باشد، از این رو شیعیان به تنهایی در سه فهرست بزرگ برای احراز این سمت مشارکت خواهند کرد که عبارتند از : قانون، شهروند و آزادگان، البته فهرست های کوچک دیگری هم هستند، البته دولت قانون به تنهایی و با یک فهرست در این انتخابات شرکت نخواهد کرد، بلکه این ائتلاف به چند فهرست دیگر تجزیه شده است، البته بخشی از این مساله به تاکتیک باز می گردد و بخشی دیگر از علت این اقدام به جدا شدن بسیاری از اعضا از فهرست نوری مالکی مربوط می شود.

این وضع باعث شکل گیری ائتلاف های از گروه های متعدد خواهد شد، و این امر به مطرح شدن مفهوم اکثریت عددی در پارلمان منتهی خواهد شد و این امر به تشکیل دولت کمک خواهد کرد، اکنون بسیاری از گروه های سیاسی عراقی به این نتیجه رسیده اند که دولت کنونی با مشکلاتی رو به رو استو باید برای حل این مشکلات اقداماتی صورت گیرد، وگان هم نمی کنم تشکیل دولت آینده به مانند تشکیل دولت سال 2010 زمان زیادی طلب کند.

سوال: دلیل آن چیست ؟

پاسخ: چرا که اکنون این عقیده در عراق حاکم شده است که ضروری نیست همه در دولت آینده حضور داشته باشند، مفهوم دولت مشارکتی را آمریکایی ها برای عراق ها تجویز کردند، این تجربه نباید به این منتهی شود که رضایت همه گروه های سیاسی را جلب کنیم، بلکه آن چه اکنون ضروری است ارائه راه حل ها و حل مشکلات موجود است، سهم خواهی و سهم دهی یکی از عوامل اصلی شکل گیری این مشکلات کنونی است، البته گسترده شدن سلطه مجریه بر فعالیت دیگر قوا هم از دیگر عوامل بروز مشکلات کنونی به شمار می آید، تنها راه حلی که می تواند به این مشکلات خاتمه دهد بازسازی نهادهای دولت است، رابطه بین قوای سه گانه در عراق باید براساس اصل همکاری باشد ونباید برپایه دشمنی این رابطه دنبال شود، ببینید اکنون اوضاع به گونه ایست که اگر نمایندگان خواستار احضار یکی از مسئولان دولتی در پارلمان باشند این امر به مثابه توهینی برای دولت تلقی می شود، و آن مسئول حاضر به حضور در جلسه پارلمان نمی شود.

سوال: آیا برای پارلمان دشوار است تا بخواهد قانونی را وضع کند، که بموجب آن نخست وزیر و وزیران را ماهی یک بار برای پاسخ دادن به مجلس احضار کن؟

پاسخ: اگر چنین امری صورت می گرفت، نخست وزیر بلافاصله به دادگاه فدرال شکایت می کرد، و فتوایی مبنی بر لغو آن صادر می شد.

سوال: نظر شما درباره مرحله سوم نخست وزیری مالکی چیست، وتاچه اندازه حصول آن امروزه می تواند ممکن باشد؟

پاسخ: اگر چه در رابطه با دور سوم نخست وزیری مسائل مختلفی تعیین کننده به شمار می آیند، و شانس نخست وزیر فعلی در این زمینه کاسته شده است، اما سخن قطعی در این زمینه به زبان اوردن هم کاری سخت و دشوار است، ما باید منتظر توازن قدرت در مرحله بعد از انتخابات باشیم و ببینیم چه ائتلاف هایی شکل می گیرند.

سوال: مسائل منطقه ای و بین المللی ؟

پاسخ: به طور حتم تاثیر گذارند، این دولت با فشار متوازن آمریکایی و ایرانی شکل گرفت، امروز دیگر چنین فشاری وجود ندارد، اکنون توافقی کلی حاصل شده است، همه می خواهند بعد از گذشت 8 سال عراق از مرحله شکست در داره امور کشور خارج شود.

سوال: درمقابل هم گفته می شود، به دلیل نبود جایگزین تغییر در این امر مساله ای خطرناک است؟

پاسخ: چرا جایگزینی نباشد، عراق مملو از جایگزین های قدرتمند و با صلاحیت است.

سوال: روزی نوری مالکی گفت که تنها جایگزین نوری مالکی خود مالکی است؟

پاسخ: ( می خندد ) ما از مام جلال (عمو جلال) متشکریم، ... بالطبع اکنون این مرد بیمار است، و درست نیست سخنان گذشته او را بررسی کنیم.

سوال: آیا پیش بینی درباره رئیس جمهوری آینده عراق دارید؟ آیا ممکن است نزاع سنی کردی در باره احراز این سمت روی دهد؟

پاسخ: به نظرم توافق حاصل خواهد شد، نزاعی در نمی گیرد، معتقدم کسی نمی خواهد این مسند برای طایفه و گروهی خاص باشد.

سوال: نظر شما در باره مطرح شدن نام مسعود بارزانی برای این سمت چیست؟

پاسخ: گمان می کنم او رئیس جمهور خوبی برای عراق باشد.

سوال: آیا نقش رئیس جمهوری عراق در مرحله آینده تغییر خواهد کرد؟

پاسخ : مهمترین وظیفه ای که رئیس جمهور دارد مکلف کردن نخست وزیر برای تشکیل دولت و کابینه است، یکی از دلایلی که موجب شده من معتقد باشم که دولت آینده سریع تر شکل خواهد گرفت این است که رئیس جمهور می تواند نقش خود را به درستی ایفا کند، و نخست وزیر را مکلف به تشکیل کابینه کند، ان هم از طریق بیشترین آرایی که بزرگ ترین گروه به دست خواهد آورد.

سوال: سعی دارم گفت وگو را به سمت پرونده امنیتی منتقل کنم؟

پاسخ: ما درعراق یک میلیون و 250 هزار عضو در نهادهای امنیتی و نظامی داریم، و هر کدام از آنها ماهاونه هزار دلار برای دولت هزینه در بر دارند، اما با این وجود هنوز در عراق امنیت نداریم، در شهر بغداد 1200 منطقه ایست وبازرسی داریم اما با این وجود امنیت نداریم، منطقه سبز بغداد هم هر روز در حال توسعه و گسترش است و اکنون بخش وسیعی از بغداد برای کسانی که در دولت نیستند ورود و خروج ممنوع است و باید کارت شناسایی دولتی ارائه بدهند، امنیت این منطقه بیشتر شده ولی بقیه عراقی ها به حال خود رها شده اند، اصلا چرا بعد از گذشت 10 سال هنوز باید منطقه ای به نام منطقه سبز در بغداد داشته باشیم، چرا باید هنوز تدابیر امنیتی آمریکایی ها را دنبال کنیم؟

سوال: آیا هرج و مرج امنیتی در عراق به دلایل مذهبی مربوط می شود؟ سنی ها از این بابت اعتراض دارند که از نهادهای امنیتی و فرماندهی کنار گذاشته شده اند؟

پاسخ : زمانی که میلیون ها نفر از ملت عراق ناراضی هستند، واختلافات باعث حذف باشد، مساله از مشکل امنیتی به سیاسی تغییر می کند، اکنون ما طرح امنیتی را تحت عنوان "انتقام خون شهدا " را شاهد هستیم، اما انتقام از چه کسی ؟ وطرف مقابل این نامگذاری را چگونه خواهد فهمید؟ نتایج این طرح چه خواهد بود؟ انفجارها در حال گسترش هستند، بازداشت مردم دیگر راه حل مناسبی به شمار نمی آید، راه حل مناسب تعامل سیاسی است، باید با مردم تعامل داشته باشیم، باید مردم را راضی کنیم.

دیوید بتراوس فرمانده نظامیان آمریکایی در عراق در آن زمان از داستان پیروزی سخن گفت این سخن را وی در سال 2007 گفته بود، من بلافاصله به او گفتم شما نتوانستید در مسائل امنیتی پیروزی مستقیمی را محقق کنید، تنها کاری که کردید تشکیل گروه های بیداری در بین عشایر عراقی بود، در ان زمان هم مقتدی صدر سپاه مهدی را غیر فعال کرد، بنابراین این اقدام بیشتر از ان که بخواهد امنیتی باشد سیاسی بود.

در عراق نمی توان مسائل امنیتی را از طریق نظامی محقق کرد، صدام حسین هم نتوانست این کار ار بکند، با تمام توانایی های که داشتنتوانست، اکنون نیز هیچ کس نمی تواند مسائل امنیتی را از طریق نظامی محقق سازد، از این رو همه گروه ها باید در مبارزه با تروریسم و حمایت از دولت مشارکت داشته باشند، تحقق این امر نیاز به اقدام سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است، مبارزه واقعی به دست آوردن دل مردم است، همه اکنون یک جمله را به دولت می گویند:" رفتارتان را با شرکای خود بهبود بخشید".

سوال: به نظر شما درتاریخ 23 دسامبر 2012 دولت درقبال تظاهرات سنی ها چه باید می کرد؟

پاسخ: چرا اصلا باید این تظاهرات شکل می گرفت؟ آیا به دلیل حمله رسمی دولت به رافع العیساوی وزیر دارایی عراق و نیروهای گاردش نبود؟ در ان زمان دولت گفت این تظاهرات با حمایت طرف های خارجی صورت گرفته است، آیا این با منطق وعقل قابل باور است که یک طرف عراقی طرف دیگر عراقی را مزدور خارجی خطاب قرار دهد؟این درست نیست، اکثریت قاطع عراقی ها نه مزدور هستند و نه احمق، چرا که آنها اصولا ظالم را می شناسند وترس را درک می کنند، موفقیت این نیست که تنها بتوانیم باکسانی که با انها در سیاست شریک هستیم درست رفتار کنیم، بلکه باید با کسانی هم که توافق نداریم به نقطه توافق دست یابیم، اما در اینجا چه داریم هر زمان که مشکلی پیش بیاید طرف دیگر را به خیانت و مزدوری متهم می کنیم، این جایز نیست، تفاهم سیاسی تنها می تواند امنیت را محقق سازد، صف آرایی مذهبی در عراق نمی تواند منجر به آرامش در عراق شود، برخی در عراق این معادله مسخره را مطرح می کنند که اگر نوری مالکی برود سنی ها بر ما حکومت خواهند کرد، این حرف جایز نیست، امروزه هیچ کس نمی تواند تغییر نامشروعی را در کشور بوجود اورد.

سوال: اما ما همه روزه از طرح کودتا برضد دولت خبردار می شویم، و دهها نفر را به این اتهامات بازداشت می کنند؟

پاسخ: این سخنان صحت ندارند، صداقت این سخنان در حد صفر است، چه انقلابی در عراق روی دهد؟ وظیفه دولت این است که مردم را گردهم اورد و فرصت دخالت خارجی را کاهش دهد، آیا وقتی بخشی از ملت احساس کند مظلوم واقع شده دخالت خارجی صورت می گیرد؟ دولت وظیفه دارد با این مساله مبارزه کند، هرکسی که به خارج متوسل شود هرگز موفق نمی شود، امروزه مخالفان سوری از خارج از مرزها به صورت گسترده حمایت می شوند، می خواهند از این طریق معادلات را برهم بزنند، اما آن چه در پایان کار صورت خواهد گرفت راه حل سیاسی است، و بعد از ان هم انتخاباتی صورت خواهد گرفت که در ان بعثی ها در سوریه به پیروزی خواهند رسید، چرا که در سوریه قانون مبارزه با حزب بعث تصویب نشده است، بعثی ها در سوریه هم توانایی دارند، هم امکانات دارند، هم حضور لازم را دارند از این رو در انتخابات به پیروزی می رسند. 

سوال: آیا اگر در عراق انتخاباتی با مشارکت بعثی ها صورت می گرفت آیا انها به پیروزی می رسیدند؟

پاسخ: به طور حتم چنین می شد، آنها هزاران عضو دارند، و امکانات هم دارند، پیروزی از ان آنها می بود.

سوال: آیا احساس می کنید در سیاست خارجی عراق خللی هست؟

پاسخ: بزرگ ترین نشانه از وجود خلل در روابط خارجی عراق را می توان در توافق دید که بین ایران و آمریکا اخیرا حاصل شد، عراق کشور بزرگی در منطقه است، و روابط خوبی با ایران و آمریکا دارد، اما با این وجود تفاهم اخیر از طریق عراق حاصل نشد، بلکه سلطان نشین عمان عامل این میانجیگری بود، تنها در سال جاری 5 دور از دیدارها بین مقامات ایرانی و آمریکایی در این کشور صورت گرفت، همین نشست ها باعث توافق هستی اخیر شدند.

سوال: آیا در سفر اخیر نوری مالکی به آمریکا پیشنهادی با این مضمنون به اوباما داده شد؟

پاسخ:موفقیت آمیز نبود، خللی در صداقت و عملکرد سیاسی و اعتماد وجود دارد، نوری مالکی به دنبال چنین نقشی بود، اما باراک اوباما به وی گفت: پیش از هرچیر رابطه ات را با شرکای سیاسی خود بهبود ببخش، آمریکا در ماه سپتامبر گذشته به شرکای خود در گروه 1+5 اطلاع داده بود که با ایران مذاکرات مثبتی را دارم، اما سوال این است آیا به عراق هم از این موضوع خبر داده بود؟ یا بهتر بگویم آیا ایران این مساله را به عراق اطلاع داده بود؟ واقعیت این است که سیاست عراق در مسائل بزرگ منطقه ای بسیار پیش پا افتاده است.

سوال: شما به گونه ای صحبت می کنید که گویی می خواهید بگویید عراق بیشتر ترجیح می دهد نقش میدان بازی را داشته باشد تا نقش بازیکن را ؟

پاسخ: چرا عراق باید بپذیرد که به میدانی برای بازی تبدیل شود و محلی برای جنگ باشد، همواره گفته ام که ایران به دنبال ساخت بمب اتمی نیست، چرا که در ان صورت ایران خود را به هدفی مشروع برای استفاده از سلاح هسته ای برضدش مبدل خواهد کرد، ایرانی ها از من سوال می کردند: " آیا آمریکا برضد ما جنگ به راه خواهد انداخت ؟ "، و به انها می گفتم خیر، چرا که برای جنگ با ایران امریکا به دو میلیون نظامی نیاز خواهد داشت تا جنگی معمولی را به راه بیندازد، اما آمریکا برای جبران آن می تواند یا خود یا اسرائیل از سلاح هسته ای استفاده کند، ایران اصلا قصد داشتن سلاح هسته ای را ندارد، اما ایرانی ها خوب بلد بودند از این مساله چگونه به نفع منافع خود استفاده کنند، البته برای این مساله هم بهای سنگینی را متحمل شد، در غنی سازی اورانیوم به گونه ای موفق شد که تهدیدی برای دیگران در بر داشت، اما هرگز تهدید مستقیمی نبود.

سوال: روابط عراق با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس با اتهامات و شک و تردیدهایی همراه است؟

پاسخ: دیدگاه مقامات عراقی از همان ابتدا از نظر تاریخی با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس دیدگاه متکبرانه ای بود که هیچ توجیهی هم برای آن نمی توان یافت، اکنون وضع این کشورها فرق کرده است پیش از این یک کشور بودند، اما اکنون چندین کشور نیرومند و تاثیر گذار در منطقه و جهان هستند، و از حضور و نفوذ اقتصادی و سیاسی و رسانه ای خوبی هم برخوردارند، و در عرصه های بسیاری هم موفق ظاهر شده اند.

به عنوان مثال کشور امارات متحده عربی اکنون تنها 33 درصد از بودجه خود را براساس نفط می بندد، اما عراق 97 درصد از بودجه اش براساس نفط بسته می شود، این مقایسه خوب کافی است، تا همین امروز هم لحن خطاب مقامات عراقی با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس لحن و شیوه درستی نیست، از این رو این کشورها هنوز عراق را برای خود تهدید می دانند، چند هفته قبل از خاک عراق مرزهای عربستان سعودی مورد حمله قرار گرفتند، یکی از طرف های عراقی مسئولیت پرتاب این موشک ها را برعهده گرفت، چگونه عربستان سعودی می تواند از عراق احساس اطمینان کند، ان چه در این بین می توان گفت این است که روابط ایران با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بسیار بهتر و موفق تر از سیاست عراق با این کشورها بوده است، این جا می توان هوشیاری ایرانیان را در ارداه امور سیاسی این کشور ملاحظه کرد.

سوال: برخی از نهادهای امنیتی، سیاسی و دولتی عراقی در برخی از احیان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس را منبع رسمی حمایت از تروریست ها در عراق می دانند؟

پاسخ: ای اتهامات صحت ندارند، بلکه این اتهامات تلاش هایی هستند برای توجیه شکست ها و ناکامی های امنیتی در داخل عراق، بگذارید کمی با صراحت سخن بگوییم، این اتهامات به عربستان سعودی نسبت داده می شوند، این کشور از سوی خاندان بزرگی اداره می شود، با بحران های داخلی و تجارب بزرگی هم روبه رو بودند، تجارب این کشور تاریخی است، بسیار بیهوده است اگر بخواهیم فرض کنیم عربستان از طریق حمایت از گروه های مسلح تروریست بخواهد به این رابطه تاریخی خود با عراق ضربه بزند، این اقدام نمی تواند به نفع عربستان سعودی باشد، بسیار خوب به یاد دارم زمانی که در سال 1993 در راس یم هیئتی از کنگره ملی مخالفان عراقی به عربستان سعودی رفتم در ان زمان روابط ریاض با بغداد تیره و تار بود، در ان زمان با شاهزاده ترکی الفیصل دیدار کردیم، در ان زمان وی رئیس سرئیس اطلاعات بود، و با شاهزاده سعود الفیصل هم که وزیر خارجه بود دیدار کردیم ، از هر دو شاهزاده یک سخن مشابه شنیدیم که مفاد آن این بود:" یاد گرفته ایم که در مسائل داخلی کشورها دخالت نکنیم، و از گروه های مسلح حمایت نکنیم".

سوال: اوضاع را در سوریه چگونه ارزیابی می کنید؟

پاسخ: اوضاع در سوریه بسیار پیچیده است، و مسائل اکنون به هم گره خورده است، نظام سوریه ریشه هایی در جامعه خارجی و بیرون از مساله طایفه ای دارد، همچنین باید بگویم اوضاع راهبردی هم به گونه ای شده که به صلاح نیست این نظام تغییر کند، ایران به عنوان حامی این نظام با قدرت نشان داده که می تواند جنگ نیابتی را در کشورهای دیگر به نحو مناسبی اداره کند، به عقیده من این یکی از مهم ترنی علل موفقیت ایران از نظر من است، ایران در این عرصه تجربه بسیاری دارد، البته نباید فراموش کنیم که روسیه هم به صورت بی سابقه ای از نظام سوریه حمایت می کند، چگونه می شود چنین نظامی را سرنگون کرد؟ بله می توان روستاها و شهرها را سرنگون کرد، اما مردمان داخل این مناطق بسیار سخت بتوانند نظام را سرنگون کنند، اکنون ثابت شده است تنها طرفی که می تواند در برابر نظام سوریه بایستد سازمان القاعده است، و بالطبع هم بسیار سخت می شود تصور کرد که امریکا از به قدرت رسیدن این سازمان حمایت کند، حتی کشورهای حامی تغییر نظام هم حاضر نیستند چنین امری روی دهد، به عقیده من عراق در حل بحران سوریه خیلی وقت قبل می توانست نقش ایفا کند اما متاسفانه چنین نکرد.

سوال: چگونه ؟

پاسخ: عراق دومین طولانی ترین مرزها را با سوریه دارد، همچنین روابط عشایری و خانوادگی بین عراقی ها و مردم سوریه وجود دارد، و 60 درصد از تجارت کشور سوریه با کشور عراق است، از این مسائل می شد استفاده کرد و از شدت بحران کاست، می شد با دیگر کشورها هم در این زمینه کمک کرد تا بحران را بکاهیم، و عراق می توانست زودتر از این از آن چه در سوریه می گذرد آمریکا را مطلع کند، می توانست از طریق آماده کردن مرزها جلوی نفوذ بسیاری از تروریست های وابسته به القاعده را گرفت، عراق نتوانست هیچ یک از گروه های مخالف را هم به خود نزدیک کند، حتی این سوال را من می پرسم تاثیر عراق در نظام کنونی سوریه چیست؟

سوال: شما از جمله کسانی هستید که قانون مبارزه با حزب بعث را در عراق تدوین کردید حال سوالم این است، آیا امروز سوریه هم با گزینه های مشابه روبه ور است، آیا با رفتن بشار اسد و ماندن حزب بعث یا ماندن دیگری و رفتن دیگری و یا رفتن هر دو باهم مشکل سوریه حل می شود؟

پاسخ: در سوریه پیروزی نظامی محقق نخواهد شد، بلکه راه حل سیاسی قابل تصور است، به عقیده من در سوریه همه برای ضربه زدن به القاعده متحد خواهند شد، و مذاکرات در سایه ادامه داشتن نبرد ادامه خواهد یافت، اکنون باید در سوریه نظامی تشکیل شود که قدرت و صلاحیت اجرایی داشته باشد، و مذاکرات و روند گفت وگوهای امریکایی ایرانی نشان می دهد حرفی از رفتن است وجود ندارد.

سوال: اما سخن از توافق آمریکایی ایرانی در حالی مطرح می شود که به نظر می رسد ایران از چیزی چشم پوشی نکرده بلکه این امریکاست که چشم پوشی کرده است؟

پاسخ: چشم پوشی از جانب ایران هم بوده اما گمان نمی کنم در خصوص بشار اسد چشم پوشی صورت گرفته باشد، به عقیده من بشار اسد چه شخص باشد چه حزب در پارلمان آینده یک سوم کرسی ها را از ان خود خواهد کرد، البته می توان اختیاراتش را محدود کرد، اکنون ترس از القاعده بسیاری از مخالفان بشار اسد را به حامیان وی تبدیل کرده است، من این پیش بینی ها را درست نمی دانم، باید در رفتار دولت با ملت در سوریه تغییری حاصل شود، نباید این ارتباط بر این پایه و اساس باشد که در عربی مثالی هست که می گوید:" مرگ را نشانت می دهم تا به تب راضی شوی "، به عقیده من ایران از طریق این توافق می خواهد از نتایجی که به دست آورده به گونه ای استفاده کند که با وجود سختی ها و هزینه های سنگینی که در داخل برایش داشته هم نفوذش را در منطقه حفظ کند هم غنی سازی را از دست ندهد.

انتهای پیام /