کار نباید دست افراطی‌ها بیفتد/ رسانه‌های بیگانه در فتنه ۸۸موج‌ آفرینی و موج سواری کردند

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، جام جم نوشت؛ آیت‌الله قربانعلی دری نجف‌آبادی هرچند اکنون نماینده ولی فقیه در استان مرکزی و امام جمعه اراک است، اما کارنامه فعالیت‌های اجرایی‌اش نشان می‌دهد دلیل شهرتش نه فقط به سبب سمت کنونی، بلکه به دلیل سوابق اجرایی گذشته است.

وی نماینده مجلس و رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجالس دوم و پنجم، نماینده مجلس خبرگان رهبری و برای مدتی وزیر اطلاعات در دولت هفتم و نیز دادستان کل کشور بوده است. از دیگر سمت های او، فعالیت به عنوان دبیرکل گزینش کشور و عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و امامت جمعه موقت شهرری است.

او سال 1384 کتاب خاطرات خود را منتشر کرد و بدیهی بود بخش عمده ای از این کتاب به دوره وزارت اطلاعات دری نجف آبادی اختصاص می یابد. همان دورانی که همزمان شد با قتل های زنجیره ای و سپس به استعفای وی از وزارت اطلاعات انجامید.

در بخشی از این کتاب به ماجرای پذیرش مسئولیت وزارت اطلاعات اشاره شده و آمده است: «من در برابر توصیه هایی که برای پذیرش وزارت اطلاعات من را دعوت به احتیاط کرده و خطرات پذیرش آن را گوشزد می کردند، گفتم: فرض کنید دری نجف آبادی را به بهشت زهرا می برند، ما که از شهدا عزیزتر نیستیم، اگر آبرویی هم داشته باشیم آن را در طبق اخلاص گذاشته و در راه نظام خرج کنیم.»

اما بیش از ده سال بعد از آن استعفا و حرف و حدیث هایی که درباره دوره وزارت اطلاعات دری نجف آبادی به میان آمد، یک بار دیگر نام وی در سال 88 و این بار پس از انتخابات ریاست جمهوری آن سال مطرح شد؛ وقتی او به عضویت هیات ویژه شورای نگهبان برای بازشماری 10 درصد آرای انتخابات جهت پاسخ به شبهات مطرح شده درآمد. همان هیات ویژه ای که نامزدهای معترض انتخابات حاضر به همکاری با آن برای روشن شدن ابهامات مطروحه نشدند.

حالا چهار سال پس از حوادث سال 88 و در سالروز 9دی، دری نجف آبادی از درس های این اتفاقات و فرصت ها و تهدیدهای پیش روی دولت حسن روحانی می گوید.
او هرچند نسبت به فعال شدن برخی جریانات به گفته او فرصت طلب هشدار می دهد، اما تاکید می کند باید فارغ از چهره های منسوب به چپ و راست، نیروهای منصف کار را در دست بگیرند تا شکاف های سیاسی موجود در کشور، اندک اندک ترمیم شود.

*چهار سال پس از حوادثی که در سال 88 کشور را با مشکلات بسیاری روبه رو کرد، اگر بخواهیم از زاویه امروز به رخدادهای آن سال نظر بیفکنیم، فکر می کنید خاطره های تلخ آن چه درس هایی برای امروز دارد؟

حوادث سال 88 مایه تاسف است. همه دلسوزان این کشور که دلشان برای منافع ملی، اقتدار کشور و اسلام و انقلاب می سوزد، از آن حوادث رنجیدند. کاش آنچه رخ داد در آن سطح نبود یا طی هشت ماه استمرار نداشت. این ضایعه باعث تضعیف دوستان و امید دشمنان شد که باید به بررسی عمیق آن پرداخت.

متاسفانه تاکنون به ابعاد منطقه ای این حوادث کمتر پرداخته شده است، اما به نظر من کشورهای منطقه از این اتفاقات تاثیر گرفتند. مثلا شما نگاه کنید به انتخابات عراق که پس از وقایع 88 رخ داد. خب می بینیم آنجا علاوی 91 رأی می آورد، در حالی که مالکی تنها 89 رأی دارد. این متاثر از شرایط ایران بود و هرچند علاوی عملا موفق به تشکیل دولت نشد، اما اگر می توانست نتیجه ای جز روی کار آمدن یک دولت لاییک متمایل به غرب در همسایگی ما نداشت. دولتی که سیاستش به سمت سازش کاری در قبال همه مخالفان ایران و نیز مرتجعان منطقه دنبال می شد.

*یعنی رأی پایین تر نوری المالکی از علاوی در آن مقطع تحت تاثیر حوادث پس از انتخابات 88 در ایران بود؟

بله، اینها تاثیر داشت و اگر این روند ادامه می یافت، هم به زیان مصالح ملی ما بود و هم به ضرر منافع مردم عراق. همچنین می توانست به افزایش مشکلات میان همسایگان و دامن زدن به مسائل قومی و نژادی منجر شود. بنابراین نه فقط این نمونه، بلکه بخشی از حوادث منطقه ای را باید تحت تاثیر مسائلی که در ایران به وجود آمد، بررسی کنیم.

*همین پیامدهای منطقه ای حوادث یادشده بود که باعث شد بیرون از مرزها به طور ویژه اتفاقات رخ داده در تهران مورد توجه قرار گیرد؟

در آن مقطع دشمن فکر کرد از این آتش به پا شده، کبابی برایش درست خواهد شد. برای همین بود که به این آتش دامن زدند و غربی ها هم بر آن دمیدند که به هر حال آثاری هم داشت. به همین علت تاکید دارم آنچه رخ داد، یک گناه نابخشودنی بود.

*البته مشارکت بالای مردم در انتخابات سال 88 می توانست تاثیرات متفاوتی بر تعاملات بین المللی بگذارد... .

بله، اصل مشارکت مردم و استقبال از انتخابات خیلی مهم بود. این که 85 درصد مردم در انتخابات حضور پیدا کنند می توانست بر شرایط بین المللی ما تاثیرات بسیاری بگذارد. این حضور کم نظیر، یک گل بین المللی بود که مردم وارد دروازه مخالفان جهانی ایران کردند. در آن پیروزی اولیه، همه نقش داشتند، هم سبز و هم سیاه و هم سفید و خلاصه همه بودند. آن حضور باعث تحکیم اقتدار ملی ایران می شد و باید این برگ برنده خود را بخوبی مورد استفاده قرار می دادیم و در بازار سیاست عرضه می کردیم، اما خب شما دیدید به جای درک این شرایط، عده ای به دعواهای سیاسی پرداختند و در داخل بر این فضا دامن زده شد و کشور به دست خودمان دچار مشکل شد!

*در واقع تبدیل شد به گل به خودی... .

بله، دقیقا همین طور است. این همان خطای غیرقابل بخشش است. این حضور باید خاری می شد که برای همیشه در چشم دشمنان می رفت، اما خب نگذاشتند.

*در مورد اقداماتی که برای رفع شبهه ها انجام شد توضیح می دهید؟ آیا کار دیگری می شد انجام داد که انجام نشده باشد؟

برای بررسی همه مسائلی که مطرح می شد اقدام شد. شورای نگهبان هیات ویژه ای منصوب کرد. من بودم، آقای ابوترابی بود، آقای رحیمیان، دکتر افتخار جهرمی، دکتر ولایتی، آقای حدادعادل و برخی دیگر از آقایان. صندوق ها را بازشماری کردیم حتی مهلت این رسیدگی هم تمدید شد، خب دیدیم تخلفی آنچنان که نتایج انتخابات را تغییر دهد، وجود نداشته، اما اغتشاشگران همچنان به اقدامات خود ادامه دادند، اقداماتی که همه موجب خسارت بود و موجب طمع شد.

*اگر تلاش هایی که اشاره کردید بخوبی صورت گرفت، چرا این مشکلات ادامه یافت؟

خب آقایان حتی محدود به این اعتراضات نماندند، بلکه ادعاها تبدیل شد به اردوکشی خیابانی و شروع کردند به شب نامه نویسی. چرا؟ چون رسانه های بیگانه دامن زدند. برای آن که می خواستند مصالح ملی ما آسیب ببیند. در این هشت ماه، کشور مثل هشت سال زمان جنگ آسیب دید و دچار نابسامانی شد. برای همین است که این دوره زمانی را دلخراش می دانند.

البته به این نکته هم باید توجه کنید که اردوکشی های خیابانی فقط به تهران محدود بود. در دیگر شهرهای ما مساله ای نبود. آنها که این وقایع را ملی قلمداد می کنند باید توجه کنند در دیگر نقاط کشور مساله ای نداشتیم، بلکه تهران اصل بود. مثلا من که آمدم استان مرکزی، اینجا اصلا مشکلی نداشتیم. این که تهران هم با مشکل روبه رو شد دلیل داشت که اشاره کردم. رسانه های بیگانه نقش داشتند. هم موج آفرینی کردند و هم موج سواری. عده ای هم تحت تاثیر قرار گرفتند. خلاصه کار تا آنجا پیش رفت که شعارهایی در حمایت از آمریکا و اسرائیل سرداده شد و وقتی مردم چنین روندی را مشاهده کردند، در نهم دی به خیابان آمدند و نقشه های دشمن نقش بر آب شد. آنها فکر می کردند می توانند از ایران یک اکراین، گرجستان یا حتی مصر و سوریه بسازند، اما مردم که آمدند، دشمن دید نمی تواند. از عاشورای 88 تا حضور مردم در 9 دی سه روز فاصله شد و طی این مدت، همه جا در اعتراض به آنچه در تهران رخ داد، راهپیمایی برگزار شد، تا آنجا که پیشنهاد کردیم راهپیمایی سراسری برگزار شود.

*یعنی شما برای اولین بار پیشنهاد برگزاری راهپیمایی سراسری را به شورای تبلیغات اسلامی دادید؟

از طرف ما پیشنهاد شد، اما خب حتما از نقاط دیگر کشور هم پیشنهاد کرده بودند. همین برگزاری راهپیمایی سراسری خودش بیعتی دوباره شد با ولایت فقیه و اعلام تبری از آمریکا. مردم در 9 دی نشان دادند به ارزش های انقلابی پایبندند و در پای مصالح ملی و اقتدار کشورشان ایستاده اند.

*یعنی 9 دی بازگشت به همان حضور پرشور مردم در روز انتخابات بود. همه جریان های سیاسی در این روند بازگشت مشارکت داشتند؟

انتظار این بود که پس از توهین به مقدسات در روز عاشورا، همه جریان ها و اقشار عکس العمل نشان می دادند و نسبت به اهانت به مقدسات، امام(ره) و رهبری اعتراض می کردند. بخصوص آنها که در داخل مدعی حمایت از خط امام(ره) بودند چرا روی لجبازی ها ایستادند و حرف های خود را ادامه دادند؟ اینها باید از مواضع غیراصولی کوتاه می آمدند و عذرخواهی می کردند، نه آن که همچنان فشار بیاورند. چالش همین ها بود. زیان در همین رفتارها بود که باعث شد دشمن امیدوار شود. این که می گویید وقایع آن سال چه درس هایی داشت برای امروز، درس ها همین است که باید جمعبندی و تجربه شود برای ما.

*شما ضعف نظام حزبی در ایران را تا چه اندازه در وقوع فتنه 88 دخیل می دانید؟ برخی می گویند نبود احزاب قدرتمند باعث شد پس از انتخابات 88 افراطیون در صحنه سیاست میدان داری کنند. شما موافق هستید ضعف نظام حزبی باعث رادیکالیزه شدن فضای سیاسی شد؟

مگر ترکیه یا آمریکا نظام قدرتمند حزبی ندارند؟ خب آنجا هم همین درگیری ها و اعتراضات خیابانی تازه شدیدتر از آنچه در کشورمان داشتیم رخ داد... .

*اما سال 88 ما شاهد بروز و ظهور جریاناتی با شعارهای تند هستیم که در قالب هیچ یک از احزاب کشور قرار نمی گیرند. یعنی درست است که بعضی گروه ها حمایت ها و همراهی هایی داشتند، اما شعارهای افراطی، شعارهای رسمی هیچ یک از گروه های سیاسی شناخته شده کشور نبود. شاید اگر احزاب فراگیری بودند که دیدگاه های عمومی را به طور کامل پوشش می دادند، آن گاه مهار اعتراضات ساده تر می شد... .

خب، اگر دو حزب قدرتمند داشتیم در کشور، ممکن است پیامد اتفاقات صورت گرفته کاهش می یافت، اما حرف من این است در کشورهایی که نظام حزبی قدرتمندی دارند هم چالش های سیاسی کم نیست. باز هم به ترکیه و اعتراضات چندی پیش در آن اشاره می کنم.

*مثلا وقایع میدان تقسیم؟

بله، آن درگیری ها شدید بود.

*اما احزاب می توانند با نقد درست وضع موجود، انرژی ها را تخلیه کنند و نگذارند کار به درگیری خیابانی و رفتارهای غیرقانونی بکشد.

بله، به شرطی که احزابی با برنامه های مدون وجود داشته باشند که نگذارند دشمن امیدوار شود. یعنی یک حزب بر سر کار باشد و حزبی هم در سایه نظارت کند و نقد صحیح انجام دهد، اما آیا الان شرایط ایران این گونه است؟ در ایران پس از انقلاب بجز حزب جمهوری اسلامی، فعالیت بقیه گروه هایی که به نام حزب فعالیت می کردند و می کنند، همگی جای تامل دارد. معمولا باند هستند، نه حزب. تعدادی انگشت شمار دور هم جمع می شوند و می شوند راست یا چپ و از این نام ها می گذارند روی خودشان. در چنین شرایطی فقط منافع باندی در اولویت قرار می گیرد که خب این نوع فعالیت سیاسی جواب نمی دهد. ما در حال حاضر حزب به معنی واقعی اش می خواهیم نه تعدادی باند قدرت.

*شاید برای همین دولت جدید با شعار تقویت احزاب آمده است...

پس از همین انتخابات هم می بینیم باز در زیرمجموعه ها، عده ای به دنبال منافع باندی خودشان هستند. عده ای اصلا مصالح ملی را دنبال نمی کنند. مثلا در پرونده هسته ای که دشمن در کمین است، شما ببینید چقدر کمک می شود.

*با توجه به این که بخشی از معترضان چهار سال قبل در انتخابات امسال از سیاست تحریم انتخابات دفاع می کردند، آیا حضور میلیونی مردم در انتخابات خرداد امسال را مصداق شکست این جریانات در انتخابات ریاست جمهوری 92 می دانید یا به نظر شما نتیجه این انتخابات باعث شد جریان یادشده به دلیل گشایش فضا قدرت گیرد؟

بگذارید من اینجا به این نکته اشاره کنم؛ آنها که هنوز خود را طلبکار می دانند باز هم اشتباه می کنند. نباید از یاد ببریم چه شرایطی به خلق حماسه سیاسی در انتخابات امسال منجر شد. مواضع رهبر معظم انقلاب تاثیرات زیادی داشت. این که رهبر انقلاب چند بار تکرار می کنند و همه هم می دانند نظری در انتخابات ندارند، تصریح می کنند شخص خاصی در نظرشان نیست. تاکید دارند رای مردم حق الناس است یا مثلا نکته ای را با چنین مضمونی می فرمایند حتی کسانی که ما را نمی خواهند، اما دلشان برای ایران می سوزد، برای منافع کشور بیایند در انتخابات شرکت کنند، خب این فرمایشات، تاثیر کمی بر انتخابات نگذاشت. باعث شد همه بیایند. همه می آیند برای تامین مصالح سرزمین آبا و اجدادی شان. تاکید مراجع بزرگوار تقلید نیز بر حضور مردم قطعا موثر بود.

علاوه بر این، مواضع دیگر افراد مانند آقای هاشمی هم اثرگذار بود و باعث شد مردم به صحنه بیایند. مواضع آقای روحانی هم همین طور، اینها قابل قدردانی است و موجب وفاداری به نظام شد. نتیجه انتخابات هم برخلاف برخی تحلیل ها از تقویت نظام مقدس جمهوری اسلامی نشان داشت. آقای روحانی هم عضو جامعه روحانیت مبارز هستند، هم نماینده مردم در مجلس خبرگان رهبری، هم در شورای عالی دفاع بوده اند و هم در شورای عالی امنیت ملی. بنابراین مورد اعتماد است. شعار اعتدال ایشان هم در انتخابات خیلی موثر بود. با وجود این هنوز برخی به دنبال فرصت طلبی هستند، اما مسئولان فریب اینها را نمی خورند. من و آقای روحانی در شورای عالی امنیت ملی بودیم. یادمان نرفته است سال 78 و 88 چه اتفاقاتی رخ داد و چگونه با افکار عمومی بازی شد. خب اینها الان هم هستند. اصولا پس از ارتحال حضرت امام(ره) تعدادی از سیاسیون در هر شرایطی شروع کردند به موضع گیری در مقابل رهبری. اینها همان افرادی بودند که رهبری امام(ره) را کاریزماتیک می دانستند و منظورشان این بود که این رهبری دیگر تکرار نمی شود و خلاصه اسلام فقاهت را قبول نداشتند.

*با وجود فعالیت این افراد به تعبیر شما فرصت طلب، فکر می کنید شعار اعتدال رئیس جمهور می تواند شکاف های سیاسی ناشی از حوادث سال 88 را ترمیم کند؟

بله، اما شرط دارد. شرط آن هم این است که دستورالعملی باشد که افراطی ها کار را دستشان نگیرند. اینها دست برنمی دارند و این خوب نیست که محور قرار گیرند. بنابراین افراد منصف باید بیایند در رأس کار که خطوط اصلی را رعایت کنند. مهم نیست چپ باشند یا راست، مهم این است که تعهد دینی داشته باشند و به معنای واقعی، ارزشی باشند. اگر اینها محور قرار گیرند، هم برای کشور خوب است و هم موجب خرسندی رهبری می شود و هم به ملت و نظام خدمت می کنند و برای خدمت، نه قدرت تلاش خواهند کرد.

*به عنوان کسی که سابقه حضور در وزارت اطلاعات را دارید، فکر می کنید در حال حاضر باید مهم ترین اولویت وزارت اطلاعات چه باشد و این نهاد امنیتی چگونه به ایجاد همدلی در جامعه کمک کند؟

باید تجربه های چهار سال گذشته را بخوبی بررسی کند و مشخص شود چه کسانی بهانه گرفتند. تعداد این افراد کم است، اما مدعی هستند. از خط امام(ره) می گویند، اما پایبند به آن نیستند. ما در وزارت اطلاعات نکته مهمی را مورد توجه قرار می دادیم که همان حفظ رابطه مهم، راهبردی و مناسب میان رئیس جمهور و رهبری است. این رابطه کلیدی است و باید از آن صیانت شود. مرز دشمن و غیردشمن هم در چنین عرصه هایی مشخص می شود. علاوه بر این، وزارت اطلاعات در شرایط حاضر وظیفه دارد بخوبی روند آینده در عرصه سیاست را رصد کرده، رخدادها را پیش بینی کند. اینها در کنار اقدامات لازم در حوزه های مختلف باید مدنظر وزارت اطلاعات باشد و زمینه های لازم را برای تصمیم سازی حکیمانه و خردمندانه فراهم آورد تا براساس اطلاعات صحیح امکان تصمیم گیری و اقدام برای مسئولان فراهم بشود.

*با توجه به این که هم اکنون مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای 1+5 در جریان است، فکر می کنید اختلافات احتمالی داخلی چه تاثیری بر روند این گفت وگوها دارد؟

قطعا در هر شرایطی حفظ انسجام لازم است. در مذاکرات هسته ای هم که اشاره کردید، باید پشت سر رهبری گام برداریم و تیم مذاکره کننده هم دقت کند مصالح ملی رعایت شود. نباید فراموش کنیم طرف مقابل می خواهد خواست خود را تحمیل کند یا مثلا تفسیر خود را از بده بستان ها ارائه دهد. با وجود این باید دقت کرد بازی برد ـ برد واقعا محقق شود. برد ـ برد البته در عمل و در نتایج باید بروز یابد، نه این که تنها در قالب شعار تکرار شود و همزمانی اقدامات ما با رفع تحریم ها خیلی مهم است.

*فکر می کنید با توجه به گام اولی که ایران و 1+5 برای رسیدن به یک تعامل پایدار بر سر پرونده هسته ای کشورمان برداشته اند، می توان چشم انداز روشنی را پیش روی این مذاکرات دید؟

ما امیدواریم. مذاکره کنندگان ما هم باید از خدا کمک بگیرند و بدون از دست دادن فرصت، از پیچیدگی های موجود در این مسیر سریع عبور نکنند و با دقت و استفاده از شیوه های متنوع منافع ملی مان را پیگیری کنند. البته مردم در انتظار نتیجه مثبت، سازنده و پیشرو هستند نه گزارش صرف و برادران از هر طیف نباید فشار بر گزارش یا شتاب در گزارش دادن را دنبال کنند. بلکه دقت و تامین قطعی حقوق ملت و هوشیاری در برابر نقشه های پشت پرده باید مورد عنایت جدی قرار گیرد. خداوند به همه ما توفیق خدمت عنایت فرماید. ان شاءالله.

**پدرزن و داماد**

دری نجف آبادی، به واسطه سوابق و عملکردش در جمهوری اسلامی، چهره شناخته شده ای است. وی پیش از آغاز ریاست آیت الله املی لاریجانی در قوه قضائیه و انتصاب غلامحسین محسنی اژه ای به عنوان دادستان کل کشور، این مسئولیت را بر عهده داشت و عهده داری مسئولیت وزارت اطلاعات در یکی از پرحاشیه ترین دوران کاری این وزارتخانه نیز در کارنامه او دیده می شود. دری نجف آبادی چند سالی است که به نمایندگی ولی فقیه در استان مرکزی منصوب شده و نماز جمعه های شهر اراک به امامت او اقامه می شود.

از زمان فراغت وی از مسئولیت های اجرایی، در سال های قبل کمتر مورد توجه رسانه ها قرار داشت تا این که دولت جدید روی کار آمد. البته در دولت جدید، مسئولیت دری نجف آبادی تغییری نکرده و وی همچنان فعالیت خود را به عنوان نماینده ولی فقیه در استان مرکزی انجام می دهد، اما آنچه، نگاه برخی رسانه ها را متوجه او کرده، حضور داماد او در حلقه نزدیکان رئیس جمهور است.

حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی رئیس جمهور که یکی از چهره های تاثیرگذار در دولت است داماد دری نجف آبادی است.

آشنا که همچون پدر همسر خود فعالیت در حوزه های امنیتی و اطلاعاتی را در کارنامه خود دارد بتازگی در گفت وگویی با یک نشریه از آشنایی خود با حسن روحانی در جریان رفع حصر آیت الله منتظری خبر داده و گفته این آشنایی به واسطه آیت الله دری نجف آبادی رقم خورده است، یعنی آشنا از طریق او برای ارائه مشورت به حسن روحانی برای حل این مشکل معرفی شده است.

دری نجف آبادی ازجمله چهره های شاخصی است که کتاب خاطرات خود را منتشر کرده است. در این کتاب که به همت مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده می توانید مروری داشته باشید به برخی مناسبات میان چهره های سیاسی در دولت اصلاحات.

تصدی وزارت اطلاعات یکی از فرازهای این کتاب است که نشان می دهد چگونه چهره ای برخاسته از جناح راست سیاسی به کمک رئیس جمهوری چپگرا می رود تا به بن بستی که در آن قرار گرفته است، پایان دهد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.