«شیار ۱۴۳» نگاه جنسیتی ندارد/یک روایت ملموس و واقعی از دفاع مقدس

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محسن هجری نویسنده و پژوهشگر ادبی درمورد فیلم «شیار 143» گفت: تلقی من نسبت به «شیار 143» به عنوان فیلمی که به موضوع دفاع مقدس می‌پردازد این است که نگاه کارگردان به موضوع جنگ نگاهی انسانی و فارغ از الگو های شعاری است و این فیلم تا حدود زیادی با واقعیت‌هایی که در دل جنگ ما وجود داشته مطابقت دارد و هزینه‌هایی که مردم کوچه و بازار و پدران و مادران ما برای جنگ دادند در این فیلم کاملا ملموس است .

هجری با اشاره به این که «شیار 143» از زاویه واقعی مخاطب را با موضوع جنگ روبرو می‌کند گفت: یکی از آسیبهایی که در موضوع جنگ در طول این  سالها در سینمای دفاع مقدس داشتیم برخورد شعاری و توام با اغراق بوده است و من در این فیلم نشانه ای حاکی از اغراق در موضوع دفاع مقدس را ندیدم.

وی در مورد تصویر زنی که در «شیار 143» توسط نرگس آبیار به تصویر کشیده شده است گفت: زن در  فیلم «شیار 143» نقش فعالی را برعهده دارد و زنی نیست که به طور منفعلانه به نظاره حوادث بنشیند و منتظر کنشهای دیگران باشد بلکه زن در این فیلم حرکت می‌کند تا با آرمانی که فرزندش به خاطر آن به جبهه رفته است ارتباط برقرار کند و آن را درک کند و همچنین سعی می‌کند که خود را با این آرمان منطبق کند که من این نقش فعال را در سایر فیلم‌های دفاع مقدس تا به حال ندیده‌ام.

هجری در ادامه گفت: در این فیلم می توان زن را فارغ از نگاه جنسیتی به عنوان یک انسانی ببینیم که با آرمان های یک ملت ارتباط برقرار می‌کند و به نظرم نقش والایی را برای زن و مادر تعریف می‌کند و با اینکه کارگردان فیلم زن هست ولی این فیلم را بر مبنای یک نگاه جنیستی نمی‌بینم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: در این فیلم نشان از نارضایتی یک مادر از حضور فرزندش در جنگ دیده نمی‌شود و از سوی دیگر احساسات و عواطف یک مادر نسبت به فرزندش را نیز منکر نمی‌شود. کارگردان در این فیلم اغراق نمی کند و واقعیت را به تصویر می‌کشید و همانطور که پیامبر به رغم از دست دادن فرزند متاثر شدند همه مادران و پدران در جنگ نیز نسبت به اتفاقی که برای فرزندشان پیش می‌آید چنین واکنشی را داشتند.

هجری در پایان گفت: این فیلم جایگاه حماسی و کلیدی زن در دفاع مقدس را در چارچوبی واقعی ترسیم کرده است و نشانی از غلو در آن وجود ندارد بر خلاف آنچه که مخاطب از سینمای جنگ تصور دارد و آن را به شکل اغراق شده ای دیده است و کمتر فضای رئال را در این حوزه می‌بیند.

انتهای‌پیام/