ایران نیازی به رآکتور اراک و تأسیسات فردو ندارد/فشار در حوزه حقوق بشر و تروریسم ادامه دارد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از مجلس سنای آمریکا، وندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور سیاسی، در جلسه استماع روز گذشته خود در کمیسیون امور خارجی این مجلس، ضمن دفاع از برنامه اقدام مشترک به عنوان راهکاری برای متوقف کردن پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران، دست یافتن ایران به توانمندی‌های هسته‌ای را خطری برای امنیت ملی آمریکا و اسرائیل خوانده و از کنگره خواست تا با همکاری هر چه بیشتر با دولت اوباما، مانع ظهور ایران هسته‌ای شوند. 

آقای منندز ریاست محترم، جناب کروکر عضو ارشد و اعضای محترم کمیسیون امور خارجی، صبح بخیر. از فرصتی که در اختیار بنده قرار دادید تا شما را در جریان آخرین اطلاعات مذاکرات گروه 1+5 با ایرن بر سر مسئله هسته‌ای قرار دهم، سپاسگذارم. بنده در این مکان حاضر شدم چرا که مطمئن هستم همه ما هدف مشابهی را در ارتباط با ایران پیگیری می‌کنیم: ممانعت از دست یافتن ایران به تسلیحات هسته‌ای. به یمن دیپلماسی مستحکم و تحریم‌های هدفمند جامع که پیش از این بر هیچ کشوری تحمیل نشده بود، اکنون مطمئن هستم که بیش از هر زمان دیگری به هدفی که چند هفته پیش خواهان تحقق آن بودیم، نزدیک شده‌ایم.

در ادامه امیدوارم بتوانم به طور کامل توضیح دهم که در چند ماه آتی به کدامین سمت و چرا به این سمت پیش خواهیم رفت. همچنین آخرین اطلاعات مربوط به اقداماتی را در اختیار شما می‌گذارم که بخشی از مذاکرات گروه 1+5 نیست اما به همان اندازه اهمیت دارد: تلاش‌های ما برای پاسخگو نگاه داشتن ایران در قبال تضییع حقوق بشر، حمایت از تروریسم و فعالیت‌های بی‌ثبات کننده در خارج از مرزهای این کشور.

آخرین اطلاعات مربوط به مذاکرات

مدت مدیدی است که کشف کرده‌ایم که برنامه هسته‌ای ایران یکی از جدی‌ترین تهدیداتی است که امنیت ملی آمریکا و منافع ما در خاورمیانه با آن مواجه است. حکومت ایران اگر به تسلیحات هسته‌ای مسلح شود، خاورمیانه را بی‌ثبات خواهد کرد، متحدین و شرکای ما در منطقه را در معرض خطر قرار می‌دهد و رژیم جهانی منع گسترش تسلیحات هسته‌ای را تضعیف می‌کند. گروه 1+5 (چین، فرانسه، روسه، انگلیس، آمریکا و آلمان همگام با کاترین اشتون، نماینده ارشد اتحادیه اروپا) که به طور کامل از جدیت این چالش آگاه است، در چند ماه گذشته درگیر مذاکراتی مستمر با ایران بر سر برنامه هسته‌ای این کشور بوده است. در 24 نوامبر سال 2013 گروه 1+5 اولن گام مهم خود را به عنوان بخشی از فعالیت دیپلماتیک خود برداشته و با ایران بر سر برنامه اقدام مشترک به توافق رسید. این برنامه مشترک به طور مرحله‌ای در شش ماه آتی اجرا خواهد شد تا در کوتاه مدت مانع آن شود که ایران از طرق مختلف به سمت تسلیحات هسته‌ای حرکت کند، در حالی که فضای مناسبی را هم برای مذاکرات بیشتر برای رسیدن به یک راه‌حل جامع بلند مدت، فراهم می‌آورد.

کمی بیشتر از دو هفته پیش، در 20 ژانویه 2014، برنامه اقدام مشترک به اجرا گذاشته شد. همانطور که رئیس جمهور تأکید کرد، اجرای برنامه اقدام مشترک برای اولین بار در یک دهه گذشته ایران را ملزم به انجام اقدامات مشخصی می‌کند که پیشرفت برنامه هسته‌ای آن را متوقف کرده و در بخش‌های کلیدی آن را به عقب بازمی‌گرداند. به طور خاص، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در 20 ژانویه تأیید کرد که ایران: تولید اورانیوم 20 درصد غنی شده خود را متوقف کرده است؛ آبشارهای سانتریفیوژی را که برای تولید این ماده مورد استفاده قرار می‌داد، از کار انداخته است؛ در حال رقیق کردن ذخیره کنونی اورانیوم 20 درصد غنی شده می‌باشد و به تبدیل اورانیوم 20 درصد غنی شده به سوخت اکسیدی ادامه می‌دهد تا به غنایی برسد که پیش از این تولید می‌شد، لذا در پایان این بازه شش ماهه همه ذخیره اورانیوم 20 درصد غنی شده ایران، امحاء خواهد شد؛ نصب سانتریفیوژهای جدید در تأسیسات نطنز و فوردو را متوقف کرده است؛ و هیچ قطعه جدید راکتوری را در تأسیسات اراک نصب نکرده است. علاوه بر این، در مورد شفاف سازی و نظارت، آژانس اعلان کرده است که ایران برخی از اطلاعاتی را که بنا به الزام برنامه اقدام مشترک باید فراهم آورد، تحویل می‌دهد و در حال حاضر با آژانس همکاری می‌کند تا ترتیبات لازم برای دسترسی به تأسیسات هسته‌ای خود را فراهم آورد. به منظور اجرای مسئولیت‌هایی که برنامه اقدام مشترک تعیین کرده است، آژانس حجم تیم نظارتی خود را دو برابر می‌کند و ادوات نظارتی بیشتری را در تأسیسات هسته‌ای ایران نصب می‌کند. اندازه این تیم و دسترسی که بنابر برنامه اقدام مشترک تعیین شده است، به معنای آن است که نظارت جامعه بین‌الملل از برنامه هسته‌ای ایران به میزان قابل توجهی افزایش یافته و تقویت می‌شود.

این اولین گام مهمی است که برداشته شد و ظرف مدت شش ماه آتی، ایران ملزم به انجام اقدامات بیشتری است که ما را در وقت مناسب از هرگونه میانبرزدن ایران در تأسیاست غنی سازی اعلانی ایران باخبر می‌سازد و امکانات نظارتی جدیدی را فراهم می‌آورد که هرگونه انحراف ادوات و مواد برای انجام برنامه غنی سازی مخفیانه را آشکار می‌سازد. برخی به حق از ما پرسش کردند که چرا باید به ایران اعتماد کرده و باور کنیم که به این تعهدات پایبند می‌ماند. همانطور که رئیس جمهور در سخنرانی سالانه خود گفت، این مذاکرات بر پایه اعتماد انجام نشده است؛ هرگونه توافق بلند مدت‌تری که به آن برسیم باید بر اساس اقدامات و محدودیت‌های قابل تأیید باشد که ما و جامعه بین‌المللی را متقاعد می‌کند که ایران در حال تولید یک بمب هسته‌ای نیست.

همانطور که همکار بنده، یعنی جناب آقای کوهن، معاون وزیر امور خارجه، در بیانیه خود توضیح خواهد داد، آمریکا و اتحادیه اروپا نیز مجموعه‌ای از اقدامات را در 20 ژانویه آغاز کردند تا به طور محدود، موقت و قابل بازگشت، بخشی از تحریم‌هایی را که به عنوان بخشی از برنامه اقدام مشترک متعهد شدیم، بردارند، از جمله: انجام اقدامات لازم برای متوقف کردن اقداماتی که بیش از پیش صادرات نفت خام ایران را کاهش می‌دهد و اجازه دادن به شش مشتری کنونی نفت ایران به ادامه خرید خود در همین سطح اندک آن هم برای بازه زمانی تعیین شده در برنامه اقدام مشترک؛ لغو اقداماتی مشخص که در مدت تعیین شده در برنامه اقدام مشترک، تحریم‌های وضع شده بر افراد غیر آمریکایی را تعلیق می‌کند که در تراکنش‌های مربوط به صادرات محصولات پتروشیمی، طلا و فلزات باارزش از ایران و واردات کالا و خدمات مربوط به بخش خودرو در ایران، دخالت دارند. همچنین، اتحادیه اروپا حجم آن دسته از نقل و انتقالات مالی خود به ایران و از ایران به اروپا را افزایش می‌دهد که بدون مجوز پیشینی برای اتحادیه اروپا مجاز بود.

به عنوان بخشی از برنامه اقدام مشترک، دولت در همکاری با شرکای خود و ایران می‌کوشد تا مکانیسمی را تعریف کند تا فرایند پرداخت برای تراکنش‌های بشر دوستانه تسهیل گردیده و ایران قادر باشد هزینه‌های داروی خود را پرداخت کند ـ که پیش از این هم آشکارا از تحریم‌های کنگره مستثنا شده بود ـ همچنین، ایران می‌تواند هزینه تحصیلی دانشجویان خود در خارج از کشور و هزینه‌های مربوط به سازمان ملل را پرداخت کند. آمریکا همچنین ملزم است تا مجوز لازم برای انجام تراکنش‌های مربوط به قطعات یدکی، خدمات نظارتی و دیگر سرویس‌های مربوط به بخش امنیت هواپیمایی ایران و خطوط هوایی تجاری تحریم نشده را صادر کند.

در نهایت اینکه در تاریخ 1 فوریه، دولت آمریکا بازگشت 550 میلیون دلار از عواید ایران را که در حساب‌های خارجی مسدود شده بود، تسهیل کرد. این تراکنش بخشی از توافقی بود که به ایران اجازه می‌دهد تا به 4.2 میلیارد دلار از عواید مسدود شده خود دست پیدا کند ـ به صورت اقساط ماهانه تا 20 جولای سال جاری ـ البته مشروط به اینکه به تعهدات خود در برنامه اقدام مشترک پایبند باشد.

پیش از ادامه بحث در مورد اینکه در دور بعدی مذاکرات با ایران چه انتظاری داریم، اجازه می‌خواهم چند نکته را ذکر کنم. اول  اینکه شماری از کارشناسان برنامه اقدام مشترک را به باد انتقاد گرفته و مدعی هستند که ما از ابتدا باید بر سر برنامه هسته‌ای ایران به توافقی جامع با این کشور می‌رسیدیم. اگر واقعاً به این نتیجه رسیده بودیم که می‌توانیم توافقی جامع را از همان ابتدا در یک بازه زمانی کوتاه منعقد سازیم، بدون هیچ شکی چنین می‌کردیم. اما مشخص شد که روند یکچنین مذاکراتی زمان‌بر است و می‌خواستیم مطمئن شویم که در این بازه زمانی حائل، ایران در نگران کننده‌ترین بخش‌های برنامه هسته‌ای خود، پیشرفتی حاصل نمی‌کند. اگر ما به انعقاد توافق برنامه اقدام مشترک نائل نمی‌شدیم، ذخیره اورانیوم 20 درصد غنی شده ایران افزایش پیدا می‌کرد، ایران سانتریفیوژ‌های سریع‌تر و پیشرفته‌تری را نصب می‌نمود و ایران در کار راکتور اراک پیشرفت حاصل می‌کرد. اما برنامه اقدام مشترک ایران را ملزم ساخت تا پیشرفت برنامه خود را متوقف سازد، بخشی از وجوه کلیدی آن را به عقب بازگرداند و به ما زمان و فضای لازم را بدهد تا برای رسیدن به یک راه‌حل جامع بلند مدت که همه نگرانی‌های ما را به طور دائمی از بین می‌برد، مذاکرات را ادامه دهیم.

دوم اینکه برخی مدعی هستند که برنامه اقدام مشترک رژیم بی‌سابقه تحریم‌ها را که در همکاری با کنگره بنا کردیم، تضعیف می‌کند و به اقتصاد ایران فضای تنفس کافی را می‌دهد تا خود را از فشارها رها شده یافته و به مذاکرات برای رسیدن به یک راه‌حل جامع ادامه ندهد. از نظر ما چنین ادعایی باطل است. ساختار اصلی تحریم‌ها مستحکم باقی خواهد ماند و خلاصی از تحریم‌ها که به واسطه برنامه اقدام مشترک برای ایران تضمین شده آشکارا و به عمد به نحوی تنظیم شده همچنان فشار بر ایران حفظ شود و ما توانایی آن را داشته باشیم که برای رسیدن به یک راه‌حل جامع، به مذاکرات ادامه دهیم. تحلیل‌های ما نشان می‌دهد که برنامه اقدام مشترک برای ایران هیچ منفعت اقتصادی قابل توجهی فراهم نمی‌آورد، به ویژه منفعتی که بتواند مشکلات اقتصادی بسیار ایران را حل کند. هر چند که ارزش پولی ایران پس از انتخاب رئیس جمهور روحانی و بلافاصله پس از اعلان تصویب برنامه اقدام مشترک تا حدودی بالا رفت، اما اکنون در همان سطحی باقی مانده که در حال تنظیم برنامه اقدام مشترک بودیم. با اعمال تحریم‌ها از سال 2011 تا کنون صادرات نفت ایران60 درصد کاهش یافته که با اجرای برنامه اقدام مشترک نیز این میزان صادرات افزایش چندانی نخواهد داشت. این به معنای آن است که همزمان با اجرای برنامه اقدام مشترک، در مقایسه با سال 2011، ایران همچنان هر ماه 4 تا 5 میلیارد دلار را از دست خواهد داد. 4.2 میلیارد دلاری که قرار است ظرف مدت شش ماه به ایران عودت داده شود، تنها بخش اندکی از 100 میلیارد دلاری است که در حساب‌های خارجی مسدود شده که بخش قابل توجهی از این مبلغ نیز محدود‌الاستعمال و یا غیر قابل دسترسی است. همچنین چارچوب زمانی شش ماهه این امکان را از ایران صلب می‌کند تا تجارت بلند مدتی را آغاز کند، حتی در بخش‌هایی که ما قول برداشته شدن تحریم‌ها را داده‌ایم.

هیچ شکی نیست که شرکت‌ها بسیاری نیم نگاهی به ایران دارند. همواره گفته‌ایم که ایران و مردم آن، از ظرفیت بسیار بالایی برخوردارند. اما ما ـ یعنی وزارت امور خارجه و وزارت دارایی ـ به کشورها و شرکت‌های سراسر جهان اعلان کرده، می‌کنیم و خواهیم کرد که با شدت و حدت تمام بخش قابل توجهی از تحریم‌های خود را همچنان اعمال می‌کنیم. در 12 دسامبر سال 2013، شماری از شرکت‌ها و افرادی را که در تکثیر مواد مرتبط با تسلیحات کشتار جمعی دخالت داشته و تلاش می‌کردند تا تحریم‌های آمریکا علیه ایران را دور بزنند، تحریم کردیم. ما هوشیارانه به این اقدامات خود ادامه می‌دهیم و با چشمانی باز همه چیز را کنترل می‌کنیم. همین هوشیاری است که هیئت‌های تجاری مختلفی که شاهد سفرشان به ایران هستیم، مشتاق و نه کارآمد، باقی نگاه می‌دارد.

راه‌حل جامع

در اواخر ماه جاری، مدیران سیاسی گروه 1+5 با ایران دیدار خواهند کرد تا گفتگو در مورد یک راه‌حل جامع برای برنامه هسته‌ای ایران را آغاز کنند. همانطور که بر برنامه اقدام مشترک ذکر شده است، هدف ما از این مذاکرات آن است تا به یک راه‌حل جامع بلند مدت برسیم که این اطمینان را به وجود می‌آورد که برنامه هسته‌ای ایران همچنان صرفاً صلح‌آمیز باقی می‌ماند. اجازه دهید صراحتاً عرض کنم، برنامه اقدام مشترک صرفاً به مثابه اولین گام برای رسیدن به راه‌حل جامعی است که ما به دنبال آن هستیم. این راه‌حل جامع بر اساس اقدامات ابتدایی شکل خواهد گرفت که از چندی پیش انجام آنها را آغاز کرده‌ایم. در نهایت، راه‌حل جامع، راه‌حلی است که بر اساس آن به نحو قابل تأییدی مطمئن می‌شویم که برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است و اینکه ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا نخواهد کرد.

برای مشخص ساختن آنچه که ما پیش‌بینی کرده‌ایم، رئیس جمهور و وزیر امور خارجه به تازگی برخی از وجوه مشخصی را که از چشم‌انداز ما خبر می‌دهند، آشکار ساخته‌اند. همانطور که رئیس جمهور در نشست سابان به تاریخ 7 دسامبر 2013 گفت، ما می‌دانیم که ایران برای ادامه یک برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز، به داشتن تأسیسات غنی سازی زیر زمینی و به شدت محافظت شده همچون فوردو نیازی ندارد. ایشان برای داشتن یک برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز به یک راکتور آب سنگین در اراک نیازی ندارند.

برنامه اقدام مشترک نیز عناصر کلیدی یک راه‌حل جامع را نیز مشخص می‌سازد. از جمله این عناصر، راه‌حل جامع نهایی باید مشتمل بر یک چارچوب زمانی بلند مدت و مورد توافق دو طرف باشد و حقوق و تعهدات اطراف توافق را در قبال معاهده منع تکثیر تسلیحات هسته‌ای (ان‌پی‌تی) و توافقنامه‌های پادمانی آژانس، مشخص سازد. علاوه بر این، بنابر مفاد برنامه اقدام مشترک، ایران خود را متعهد ساخته تا قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل را در دستور کار خود قرار داده و با هدف جلب رضایت شورای امنیت سازمان ملل چنین مهمی را به اجرا بگذارد. علاوه بر این، ایران متعهد شده است تا اقدامات شفاف سازی توافقی را اجرا کرده و انجام بازرسی‌ها را تقویت کند. کمیسیون مشترکی که با حضور نمایندگاه ایران، گروه 1+5 و اتحادیه اروپا به منظور نظارت بر اجرای برنامه اقدام ایجاد خواهد شد، همچنین به مثابه بستری است برای گفتگوی بیشتر در جهت تسهیل قطعنامه آژنس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد «نگرانی‌های گذشته و حال حاضر» ـ که همه اطراف این ماجرا به خوبی می‌دانند که این نگرانی‌ها یعنی وجوه نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران.

نکته آخری که در مورد راه‌حل جامع باید در خاطر داشته باشیم این است که، بنابر مفاد برنامه اقدام مشترک، ما با ایران توافق کرده‌ایم که راه‌حل جامع بخشی از یک کل یکپارچه است که هیچ چیز مورد توافق نیست مگر آنکه در مورد همه چیز توافق حاصل شود. موضوع دیگری که درک آن مهم است این است که ما همچنان برای پذیرش یا عدم پذیرش مفاد یک توافق نهایی، اختیار تام داریم. ما برای ایران کاملاً شفاف کرده‌ایم که اگر این کشور در انجام تعهدات خود ناکام بماند یا اگر ما نتوانیم بر سر یک راه‌حل جامع توافق کنیم، از کنگره خواهیم خواست تا تحریم‌های جدیدی را وضع کند. در یک چنین موقعیتی، ما به خوبی قادریم تا تأثیر هرگونه تحریم جدیدی را به حداکثر ممکن برسانیم چرا که از پی یک تلاش دیپلماتیک جدی تقریباً بدون هیچ شکی حمایت جامعه بین‌المللی را در اختیار خواهیم داشت؛ مؤلفه‌ای که برای عملی ساختن هرگونه فشار افزوده شده‌ای، کلیدی است.

در مقابل، تصویب تحریم‌های جدید در حال حاضر، دیپلماسی مؤثری را که توصیف کردم، تضعیف می‌کند، متحدین‌مان را از اطراف ما پراکنده می‌سازد و ائتلاف بین‌المللی که برای حصول اطمینان از کارآمدی مطلوب تحریم‌ها امری کلیدی است، در معرض خطر گسستگی قرار می‌دهد.

تروریسم، حقوق بشر و مداخله در امور منطقه‌

حتی با اینکه مذاکرات برای رسیدن به راه‌حل جامع برای برنامه هسته‌ای ایران را ادامه می‌دهیم، به هیچ وجه از تلاش‌های خود برای پاسخگو نگاه داشتن ایران در برابر نقض حقوق بشر، حمایت از تروریسم و مداخله در امور منطقه، دست برنخواهیم داشت.

ما همچنان به شدت نگران فعالیت‌های بی‌ثبات کننده ایران در سراسر منطقه هستیم که امنیت شرکای ما از جمله اسرائیل و متحدین ما در حاشیه خلیج فارس را در معرض خطر قرار می‌دهد. ایران همچنان بودجه، تسلیحات، خدمات آموزشی و نیرو به سوریه روانه می‌کند تا در کنار دولت اسد مبارزه کنند و از این طریق به خشونت و افراط فرقه‌ای دامن می‌زند. ایران همچنین در لبنان، غزه، عراق، افغانستان، یمن و بحرین، نیروی شبهه نظامی تربیت کرده و مسلح می‌سازد. همچنین ایران و حزب‌الله لبنان همچنان فعالیت‌های خود را در گستره جهانی ادامه می‌دهند.

ما متعهد هستیم تا با همکاری متحدین و شرکای خود مانع این رفتار بی‌ثبات کننده شویم. در بخشی از تلاش‌های خود، در دو سال گذشته شاهد روند دلگرم کننده‌ای از همکاری‌های دولت‌های مختلف در سراسر جهان بودیم که خواهان ایستادگی در برابر اقدامات ایران و حزب‌الله لبنان هستند. بخش قابل توجهی از این همکاری‌ها همچنان حساس هستند و باید طبقه‌بندی شده و محرمانه باقی بمانند، اما اجازه دهید چند نمونه مختصر را برای شما ذکر کنم.

با همکاری متحدین و شرکای خود، به طور مکرر مانع تحویل محموله‌های تسلیحاتی ایران به شبهه نظامیان در یمن، افغانستان و غزه شدیم. درست کمی بیشتر از یک ماه پیش، مقامات بحرینی قایقی را توقیف کردند که مملو از مواد انفجاری ایرانی بود و چندین تن از شبهه نظامیانی را دستگیر نمودند که قرار بود تا این محموله را دریافت کنند.

ما به دولت‌های گرجستان، هند، تایلند، کنیا، نیجریه و بلغارستان کمک کرده‌ایم تا به طور خاص روی فعالیت‌ها و برنامه‌های ایران و حزب‌الله لبنان متمرکز شوند. در هر جا که ممکن بوده است، برای پاسخگو نگاه داشتن ایران و حزب‌الله در قبال این قبیل اقدامات، کشورهای مذکور و همسایگان‌شان را وادار به انجام اقدامی مؤثر کرده‌ایم. تلاش‌های دیپلماتیک ما منجر به آن شد که در سال 2013 اتحادیه اروپا شاخه نظامی حزب‌الله لبنان را به عنوان یک سازمان تروریستی ثبت کرده و شورای همکاری خلیج فارس نیز این سازمان را در فهرست سیاه خود وارد کند. همچنین در داخل آمریکا، در ماه می سال 2013، منصور ارباب‌سیر، فردی که توسط نیروهای قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی استخدام شد تا سفیر سعودی در آمریکا را ترور کند، دستگیر کرده و به 25 سال زندان محکوم کردیم.

در نهایت اینکه تحریم‌های خود را علیه ایران و نواب آن گسترش داده‌ایم. در فوریه سال 2013، ذیل مصوبه کاهش تهدید ایران و حقوق بشر سوریه، 15 تن از مقامات ارشد ایرانی را به دلیل دخالت در فعالیت‌های هسته‌ای غیر قانونی، حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر، تحریم کردیم. در 23 ژانویه سال جاری، زیاد النخله، معاون دبیر کل جهاد اسلامی فلسطین را به عنوان یک تروریست جهانی اعلان کردیم. همچنین، دولت آمریکا بانک کانادایی لبنان و دو اداره تبادلی لبنانی را به عنوان نهاد‌های مالی که به میزان گسترده‌ای درگیر پولشویی هستند، شناسایی کردیم، چرا که فعالیت‌های ایشان، پولشویی برای قاچاقچیان مواد مخدر را تسهیل کرده و از گروه تروریستی همچون حزب‌الله لبنان حمایت می‌کرد.

حقوق بشر

ما همچنان تلاش می‌کنیم تا ایران را در قبال سابقه اسفناک این کشور در مورد حقوق بشر، پاسخگو نگاه داریم. سوزان رایس، مشاور امنیت ملی، در سخنرانی خود در روز حقوق بشر در ماه دسامبر گفت که حمایت ما از حقوق بشری همه ایرانیان ادامه خواهد یافت حتی در زمانی که می‌کوشیم راه‌حل دیپلماتیک برای مسئله هسته‌ای را بیازماییم. با همکاری متحدین خود، همچنان به آشکار سازی نقض حقوق بشر توسط ایران، ادامه خواهیم داد.

به عنوان بخشی از این فعالیت‌ها، آمریکا به همراه 85 کشور دیگر، قطعنامه سومین کمیته مجمع عمومی سازمان ملل را در محکومیت سابقه ضعیف حقوق بشری ایران، تصویب کرد. اکنون در تلاش هستیم تا قطعنامه‌ای را در ماه مارس در شورای حقوق بشر به رأی بگذاریم تا اختیارات گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران را افزایش دهیم و همچنان از جامعه بین‌الملل می‌خواهیم تا بر ایران فشار آورد تا به این خبرنگار اجازه دهد تا از این کشور دیدن کرده و از نزدیک شرایط حقوق بشر در ایران را بررسی کند.

هر هفته در سایت سفارت مجازی در تهران و در رسانه‌های اجتماعی، از نقض حقوق بشر در ایران سخن می‌گوییم. ما از ایران می‌خواهیم تا همه زندانیان سیاسی را آزاد کند، از جمله رهبران جنبش سبز یعنی میر حسین موسوی و مهدی کروبی که سه سال است در حصر خانگی به سر می‌برند. ما همچنین به مستند سازی از نقض حقوق بشر در ایران در گزارش‌های سالانه حقوق بشر و آزادی مذهبی بین‌المللی خود ادامه می‌دهیم تا از این طریق توجه جهانیان را به اوضاع حقوق بشر در ایران جلب کنیم. ما همچنین از وعده‌های رئیس جمهور روحانی به مردم خود باخبریم و همچنان از مردم ایران که خواهان تحقق این وعده‌ها هستند حمایت می‌کنیم و می‌کوشیم این اطمینان حاصل شود که ایران به تعهدات بین‌المللی خود در قبال حقوق بشر عمل می‌کند.

شهروندان آمریکایی که در ایران دستگیر شده‌اند

ما همچنان به تلاش‌های خود برای آزادی سعید عابدینی و امیر حکمتی ادامه می‌دهیم و می‌کوشیم رابرت لوینسون را به خانه بازگردانیم. ما از اظهارات ظریف، وزیر امور خارجه ایران، که اعلان کرد احتمال دارد عابدینی و حکمتی بخشیده شوند، استقبال می‌کنیم و امیدواریم که اخبار بیشتری در این باره به ما برسد. ما مکرر از دولت ایران درخواست کردیم تا به ما در یافتن لوینسون کمک کند و از مقامات این کشور درخواست کردیم تا اجازه دهند مقامات سفارت سوئیس در تهران از سلامت حکمتی و عابدینی اطمینان حاصل کرده و به آزادی آنها کمک کنند. خبردار شده‌ایم که عابدینی به زندان رجایی شهر منتقل شده است. ما از مقامات ایرانی درخواست کرده‌ایم تا نگرانی‌ها ما را در مورد سلامت وی و شرایط زندان او برطرف ساخته و او را به زندان اوین بازگردانند.

رئیس جمهور اوباما در گفتگوی تلفنی خود با رئیس جمهور روحانی در 27 سپتامبر، این سه مورد را مطرح کرد. وزیر امور خارجه نیز به طور مستقیم با ظریف وزیر امور خارجه ایران، در آخرین دیدار خود با وی در این مورد صحبت کرد. در حاشیه مذاکراتمان در ژنو، این سه مورد را به مقامات ایران یادآور شده و از ایشان خواستم تا نگرانی‌های ما را مد نظر قرار دهند. همچنین این موضوع را با شرکای بین‌المللی خود در میان ساخته‌ایم تا ایشان نیز به طور مستقیم با ایران در این باره وارد مذاکره شوند. تلاش خود را تا زمان آزادی این افراد و بازگشت به وطنشان، ادامه می‌دهیم. این افراد همچنان در صدر اولویت‌های آمریکا قرار دارند و همچنان فشار خود به دولت ایران را افزایش می‌دهیم تا اقدام لازم در جهت آزادی ایشان را ترتیب دهد.

نتیجه‌گیری

در مجموع، سیاست و رویکرد ما در قبال ایران همچنان چند شاخه‌ای است، هر چند که در نهایت یک هدف را دنبال می‌کنیم: ایرانی که به وظایف و تعهدات بین‌المللی خود احترام می‌گذارد، حقوق شهروندان خود و همسایگانش را محترم می‌شمارد و نقشی سازنده در منطقه ایفا می‌کند. مذاکرات گروه 1+5 با ایران نشان می‌دهد که می‌توان در این تلاش‌ها پیشرفت حاصل کرد. ما نسبت به سابقه روابط تیر و تار 30 ساله خود یا اقدامات گذشته ایران، غافل نیستیم، اما بسیار مهم است که به دیپلماسی فرصت دست یافتن به موفقیت را بدهیم. اگر ایران به تعهدات خود پایبند باشد، جهان به مکانی امن‌تر تبدیل می‌شود. اگر نباشد، ما همه گزینه‌های خود را به روی میز باقی نگاه می‌داریم تا مطمئن شویم ایران نمی‌تواند سلاح هسته‌ای بدست آورد. ماه‌های آتی زمانی است برای سنجش نیات ایران و امکان رسیدن به راه‌حلی مسالمت آمیز برای این چالش به منظور رسیدن به صلح و امنیت بین‌المللی.

ما همچنان خواهان همکاری نزدیک با کنگره هستیم تا منافع امنیت ملی آمریکا را پیش برده و از ظهور یک ایران مسلح به تسلیحات هسته‌ای جلوگیری کنیم.

متشکرم.

انتهای پیام/