نامه اعتراض‌آمیز فیلمسازان «نوعی تجربه» به دبیر جشنواره فجر
خبرگزاری تسنیم: تورج اصلانی، مسعود امینی تیرانی، پناه برخدا رضایی، محمدعلی سجادی، کاوه سجادی حسینی، مهرشاد کارخانی، محمدرضا لطفی، شهرام مکری، فرزاد موتمن و فرهاد مهران‌فر در نامه‌ای به رضاداد به نحوه نمایش فیلم‌ها «نوعی تجربه» اعتراض کردند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، تورج اصلانی، مسعود امینی تیرانی، پناه برخدا رضایی، محمدعلی سجادی، کاوه سجادی حسینی، مهرشاد کارخانی، محمدرضا لطفی، شهرام مکری، فرزاد موتمن و فرهاد مهران فر در نامه‌ای به رضاداد از نحوه نمایش فیلم‌ها در بخش تازه تاسیس «نوعی تجربه» جشنواره بین المللی فیلم فجر گلایه کردند.
متن این بیانیه به شرح ذیل است:
حالا که جشنواره سی و دوم به پایان رسیده است شاید اگر خبر دبیری شما برای سال آینده در مراسم اختتامیه جشنواره داده نمی‌شد، لزومی هم برای نوشتن این نامه وجود نداشت، اما حالا و در این روز‌ها که شما استراحتی می‌کنید تا پس از آن برای تصمیم گیری در مورد نحوه اجرای جشنواره در سال بعد آماده شوید، وظیفه خود دانستیم تا با نوشتن این نامه آسیب‌شناسی بخش نوعی تجربه جشنواره سی و دوم را از دیدگاه شرکت کنندگان این بخش به اطلاعتان برسانیم تا شاید کمکی باشد برای بهتر برگزار کردن چنین بخش‌هایی در دورهای آتی جشنواره.
در روزهایی که هیات محترم انتخاب، فیلم‌های بخش سودای سیمرغ جشنواره را معرفی می‌کرد و پیشنهاد برگزاری بخشی تحت عنوان نوعی تجربه از جانب ایشان مطرح شد، تصور ما بر این بود که تصمیمی حرفه‌ای برای نمایش فیلم‌هایی که از نظر ساختاری، تفاوت‌هایی با فیلم‌های بخش اصلی دارند گرفته شده است تا به این وسیله عملی شبیه همه فستیوال‌های بزرگ جهان اتفاق بیفتد و همانطور که بخش‌های اصلی جشنواره‌هایی مثل کن و برلین و ونیز بیشتر به نمایش فیلم‌هایی که پرزرق و برق‌اند، می‌پردازند و فیلم‌هایی را که ساختار تجربی تری دارند در بخش‌هایی چون نوعی نگاه و افق‌ها و پانوراما جا می‌دهند، فستیوال فجر هم تصمیم گرفته که بعد ازگذشت سی و دو دوره به این نوع فیلم‌ها بها دهد.
غافل از اینکه جشنواره در تصور است که منتی بر سر فیلمسازان نوگرای کشورش گذاشته و می‌خواهد برای این بینوایان هم جایی هر چند کوچک در جشنواره باز کند و سر آغاز ماجرا از همینجاست که فیلمسازان از این منتی که برآن‌ها گذاشته شد بی‌خبر بودند. تفاوت این دو نگاه است که منجر به نوشتن چنین نامه‌ای می‌شود. چیزی که از نظر فیلمسازان بدیهی فرض شده، از نظر برگزارکنندگان لطف و بزرگواری قلمداد شده است.
پس نتیجه این می‌شود که فیلم‌های بخش «نوعی تجربه» در سالن مطبوعات در دو طبقه پایین‌تر ازسطح زمین پخش می‌شوند و تصور برگزارکنندگان این است که چون برج میلاد خود در بالای بلندی قراردارد، پس دو طبقه زیرزمین به واقع چند صد متری بالا‌تر از همه جاست!
صدای خانومی که دائما حضور عکاسان را برای شرکت در مراسم فرش قرمز فیلم‌های سودای سیمرغ گوشزد می‌کند در سالن‌های کوچک پایین، بالا‌تر از صدای دیالوگ‌های فیلم شنیده می‌شد و این از نظر کاخ جشنواره یک اطلاع رسانی به حساب می‌آید در حالیکه حتی تابلوی کوچکی که نشان دهد فیلم‌های نوعی تجربه در کجای کاخ جشنواره پخش می‌شوند، وجود نداشت.
در حالیکه منتقدان و نویسندگان مطبوعات برای نمایش برخی فیلم‌های این بخش در سالن اصلی جشنواره امضا جمع می‌کنند و درخواست می‌دهند، مسئولان جشنواره با وجود داشتن سانس خالی در این سالن، حتی فرصتی برای جواب دادن به این عزیزان که مخاطبان اصلی کاخ جشنواره‌اند، پیدا نمی‌کند.
اولین ردیف صندلی‌های سالن‌های کوچک برج میلاد، کمتر از دو متر با پرده فاصله دارند و نمایش‌ها در این دو سالن با پایین‌ترین کیفیت ممکن اتفاق می‌افتد و عزیزان مسئول حتی به این اهمیت نمی‌دهند که پایین پرده نمایش در این سالن‌ها از صندلی‌های ردیف‌های پشتی اصلا دیده نمی‌شود.
جلسات نقد و بررسی و گفتگو با اهالی مطبوعات برای هیچ فیلمی در این بخش طراحی نشده است و این فیلم‌ها که ظاهرا برای پیچیده بودن یا متفاوت بودنشان در این بخش جا دارند، بدون هیچ روشنگری‌ای از طرف فیلم سازان یا منتقدان و مخاطبان به حال خود رها می‌شوند.
در سالن‌های مردمی هم نمایش‌ها به سالن کوچک سینما فلسطین و خانه هنرمندان محدود می‌شود که از نظر تعداد صندلی کوچک‌ترین سالن‌های این دوره جشنواره هستند که البته باید گفت هر دوی این سالن‌ها از سالن نمایش اصلی فیلم‌های نوعی تجربه در برج میلاد بزرگ ترند که این هم به نوبه خود نکته جالبی است.
کمترین حجم مطالب نشریه روزانه جشنواره مربوط به این فیلم هاست، کمترین تعداد کارت دعوت صادر شده برای عوامل فیلم و همین طور کمترین پوشش سایت رسمی جشنواره فیلم فجر، به این بخش اختصاص دارد. وعده داده شده که فیلم‌های نوعی تجربه داوری می‌شوند اما نه داوران بخش اصلی و نه داوران بخش فیلم‌های اول، حتی یک فیلم از این بخش را نمی‌بینند و بیست و چهار ساعت قبل از اختتامیه اعلام می‌شود که داوری در این بخش تنها یک پیشنهاد بوده و تصمیمی برای داوری این فیلم‌ها وجود ندارد.
با دیدن مراسم اختتامیه هیچ کس حتی متوجه این نکته نمی‌شود که جشنواره فیلم فجر، بخشی به نام نوعی تجربه هم دارد و نه تنها از طرف مجری، داور، دبیر، وزیر و دیگران اشاره‌ای به این بخش نمی‌شود، حتی وله‌ای، آیتمی، پوستری، عکسی، بوقی، چیزی هم برای این فیلمسازان نواخته نمی‌شود که کسی دلخوش شود. پس حق بدهید تنها می‌توان اینطور برداشت کرد که جشنواره فیلم فجر سعی در پنهان کردن بخشی دارد که خود به جشنواره اضافه کرده است.
جناب رضاداد
تمام فیلم‌های بخش نوعی تجربه جشنواره فیلم فجر محصول بخش خصوصی هستند و ضمن احترام به تمام فیلم‌های دولتی بخش سودای سیمرغ، که پولشان را از ارگان‌های مختلفی که دغدغه بازگشت سرمایه ندارند گرفته‌اند و توسط تلویزیون دولتی و سایت‌ها و روزنامه‌های دولتی حمایت می‌شوند، باید در نظر داشت که این نوع رفتار تنها نتیجه‌اش بی‌اعتمادی بخش خصوصی به انجام تجربه‌های جدید درسینما خواهد بود در حالیکه به عقیده تعداد زیادی از منتقدان حاضر در همین جشنواره، وظیفه فستیوال‌ها پیدا کردن ایده‌های جدید و حمایت از صداهای تازه است نه همراه شدن با فیلم‌هایی که فضای جشنواره تنها پیش درآمدی برای اکران‌های گسترده‌شان خواهد بود.
شما که خود دنیا دیده‌اید و به این مهم آگاهید که اگر جشنواره‌ای با شجاعت فیلم‌هایی را انتخاب نمی‌کند، با همان شجاعت از سلیقه‌اش دفاع می‌کند و امکان نقد شدنش را برای مخاطبانش به وجود می‌آورد و اگر فیلم‌هایی را برای نمایش در هر بخشی می‌پذیرد، عدالت در امور را فراموش نمی‌کند.
هرچند که حرف زدن از شجاعت وعدالت در این دوره جشنواره کمی غریب است. امیدواریم که در سال بعد مدیریت شما بر این جشنواره شاهد عدالت در نمایش فیلم‌ها و فرصتی برای تصمیم گیری مخاطبان برای برقراری ارتباط یا عدم ارتباط با آن‌ها باشیم. درشکل فعلی ما تا قیام قیامت می‌توانیم مدعی باشیم که شرایط ناعادلانه باعث دیده نشدن فیلم‌هایمان است و شما می‌توانید پیش داوری کنید که این فیلم‌ها مخاطب گسترده ندارند. بگذارید در شرایطی یکسان مخاطب امکان انتخاب داشته باشد و فیلم خوب را از بد تشخیص دهد.
اکنون که جشنواره سی ودوم به پایان رسیده لطفا به حدود بیست و چند روز قبل نگاهی بیاندازید و خود قضاوت کنید که آیا به نتیجه‌ای که می‌خواستید از برگزاری چنین بخشی برسید، رسیده‌اید یانه؟ اگر جواب منفی است، بدانید که راه حل مثل همیشه پاک کردن صورت مساله نیست. حل کردن آن است و در پایان این سوال مهم پیش می‌آید که به راستی حامی سینمای تجربی و جریان سازی که بار‌ها برای این مرز و بوم افتخار آفریده کیست؟
امضاکنندگان: تورج اصلانی، مسعود امینی تیرانی، پناه برخدا رضایی، محمدعلی سجادی، کاوه سجادی حسینی، مهرشاد کارخانی، محمدرضا لطفی، شهرام مکری، فرزاد موتمن، فرهاد مهران فر.
انتهای پیام/