دیپلمات باید"بسیجی" باشد نه "تکنوکرات"


خبرگزاری تسنیم: با گذشت چند ماه از روزهای اولیه انتشار متن توافقنامه ژنو، بهتر می توان در مورد آن به قضاوت نشست.

به گزارش گروه سایر رسانه های خبرگزاری تسنیم،‌محمد پور غلامی در سایت فاطر نیوز نوشت: روزهای اولی که متن "برنامه اقدام مشترک" موسوم به "توافقنامه ژنو" منتشر شد، بعضی از دوستان نوشتند که این توافقنامه آنچنان هم بد نیست، و بعد هم متن بسته پیشنهادی "سعید جلیلی" را بازنشر دادند که ایها الناس! ببینید بسته پیشنهادی جلیلی، تا چه اندازه کلی گو، انتزاعی و غیر مرتبط است.

حالا اما با گذشت چند ماه از روزهای اولیه انتشار متن توافقنامه ژنو، بهتر می توان در مورد آن به قضاوت نشست. البته این روزها دیگر کمتر کسی است که اشتباهات و افتضاحاتی که "حلقه نیویورکی ها" در متن این توافقنامه به بار آورده اند را نداند. حتی "لبوفروش"ها و "راننده تاکسی"ها!
توافقنامه ای که نه تنها حق غنی سازی هسته ای ایران را به رسمیت نمی شناسد، بلکه مقامات امریکایی مبتنی بر آن به دنبال برچیدن راکتور اراک و حتی از بین بردن موشک های بالستیک ایران، و در یک کلمه از بین بردن "قدرت" و "صنعت" دفاعی و نظامی ایران به منظور حمله احتمالی نظامی در آینده هستند.
واقعیت این است که سعید جلیلی به عنوان یک "دیپلمات رزمنده و بسیجی" بهتر از هر کسی می دانست که "میز مذاکره" به مثابه "آوردگاه جنگ" است و به ازای هر "خاکریز"ی که "عقب نشینی" کنیم، حریف یورش بیشتری آورده و جلوتر می آید.
به همین علت تیم جلیلی همان کاری را کردند که حالا مقامات امریکایی و غربی در حال انجام آن اند. یعنی کشاندن "موضوع مذاکرات" از موضوع "پرونده هسته ای ایران"، به مسائل و مباحث فراتر و کلان تری چون "موضوعات سیاسی- امنیتی"، "مسائل بین الملل" و "محورهای اقتصادی". جلیلی به خوبی می دانست که هرگونه محدودسازی موضوع مذاکره به پرونده هسته ای ایران، تنها موجب دادن دست "برتر" به طرف غربی می شود. بنابراین با تغییر "قاعده" و "زمین" بازی، حریف را در موقعیت "کهتر" قرار داد.
همین مسأله بود که موجب شد کاترین اشتون بر خلاف روزهای توافقنامه ژنو که با لبخند و شادمانی در مقابل دوربین ها قرار گرفت، با چهره ای گرفته و عبوث و ناراحت به کنفرانس مطبوعاتی آمده و از تیم هسته ای ایران گله کرد که آنها بر سر موضوعاتی غیر از موضوع هسته ای ایران گفتگو می کنند و به همین دلیل مذاکرات اصلا به نتیجه ای نخواهد رسید. در حالی که حداقل نتیجه مذاکرات آن بود که بعدتر حق غنی سازی 3/5 درصد ایران برای اولین بار از سوی مقامات غربی به رسیمت شناخته شد.
در حقیقت همانگونه که اشاره شد، جلیلی همان کاری را کرد که حالا مقامات غربی با ایران می کنند. یعنی کشاندن موضوع مذاکرات به مسائلی فراتر از موضوع هسته ای ایران. چنانچه در اخبار منتشرشده دیدیم که مقامات امریکایی در روزهای پیش اعلام کردند که در دور جدید مذاکرات خود با ایران بر سر مسائل دیگری چون حقوق بشر، مسائل منطقه ای (بخوانید بحران سوریه)، موشک های بالستیک و... نیز مذاکره خواهند کرد. و این البته ابتدای راه است و حالا بمانید و تماشا کنید که چگونه تکنوکرات های دولت یازدهم نه تنها به زعم خود "عزت" از دست رفته ایران را باز نخواهند گرداند، بلکه تن به هر "ذلت"ی در برابر غربی ها خواهند داد. آیا ماجرای "مذاکرات هسته ای در مستراح قطار" بار دیگر تکرار خواهد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.