وقتی سر سارقان شلوغ می‌شود!

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، سعی کرده‌ایم در این مقام طنز اکثر روزنامه های کشور را جمع کنیم تا دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.

**شرق: مصاحبه با یک شکارچی

شکارچیان با چوب دو محیط بان را در منطقه حفاظت شده قورخود در خراسان کتک زدند. (ایسنا)

ما: سلام آقای شکارچیان، اگر نمی زنید، می خواستم به شما سلام کنم.

شکارچیان: سلام به شما بینندگان خوب برنامه، طبیعت دوستان ضدشکار گوگولی.

ما: ببخشید شما چرا شبیه مجری های تلویزیونی حرف می زنید؟

شکارچیان: چون ما به مجری های تلویزیون ارادت زیادی داریم. ما شکارچیان اصولا خیلی روحیه لطیفی داریم و پرشور و ناز حرف می زنیم.

ما: بگذریم. شما چرا دو محیط بان را در خراسان با چوب کتک زدید؟

شکارچیان: با چی باید کتک می زدیم؟ آیا کتک زدن با چوب غیرقانونی است؟

ما: فکر نکنم توی قانون درباره «کتک زدن با چوب» به صورت مجزا چیزی آمده باشد.

شکارچیان: بفرما. ولی چون شمام حساسی، دفعه بعد با کمربند می افتیم به جان محیط بانان. خوبه؟

ما: مساله خود کتک زدن است. چرا محیط بانان را می زنید؟

شکارچیان: ای بابا. ما شکار می زنیم، شما می گویی چرا زدی؟ شکاربان می زنیم می گویی چرا زدی؟ محیط بان می زنیم می گویی چرا زدی؟ پس چی را بزنیم؟

ما: شما ایندفعه در خراسان شمالی محیط بان بدبخت را با چوب زدید، دفعه پیش در گلستان با تبر زدید، دفعه پیش هم با تیر زدید. خب آزار دارید مگر؟

شکارچیان: عزیزم. شما همین جا سر چهارراه بخواهی ماشینت را پارک کنی، پلیس یا پارکبان نگذارد، بگوید خلاف است چه کار می کنی؟

ما: راستش، می روم یکم آن ورتر که پارک کردن ممنوع نباشد.

شکارچیان: خب شما خیلی ناز داری. مرد باهاس همان جا پارک کند.

ما: جریان شلیک به گوزن زرد ایرانی در پارک پردیسان ایران، زیر گوش رییس سازمان محیط زیست، چه بود؟

شکارچیان: فیلم پدرخوانده را ندیدی؟

ما: چرا. آیا یک نوع پیام سیسیلی به سازمان محیط زیست بود؟ شکارچیان: بله. متاسفانه پیام ناقص ارسال شد. چون توی فیلم سر گاومیش را توی تخت و زیر لحاف آن کارگردانه می گذارند و او درست متوجه پیام می شود. ولی متاسفانه ما نتوانستیم سر گوزن زرد ایرانی را به مقصد برسانیم.

ما: ممنون از وقتی که در اختیار ما گذاشتید. من دیگه برم. کاری نداری؟

شکارچیان: چرا. خودت از چوب، تبر و تیر یکی را انتخاب کن تا کتکت بزنم حساب کار دست باقی خبرنگاران و روزنامه نگاران بیاید، هی پا روی دم ما نگذارند. چطوری پا روی دم ما شکارچیان می گذارید؟ (صدای برخورد چوب) پا روی دم گذاشتن یک عمل وحشیانه و ضدانسانی و ضد حیات وحشی است. (صدای برخورد تبر) خشونت؟ هان؟ (صدای برخورد تخته سنگ) شما پا روی دم ما نگذارید و بگذارید ما راحت شکارمان را بکنیم. حالیت شد یا نه؟ هان؟ هان؟ (صدای شلیک گلوله)

**سیاست روز: هوای آلوده، حق مسلم ماست

علی دایی : فوتبال همه جای دنیا یکسان است. در همه جای دنیا کرنر، کرنر است و گل هم گل است.
ما از این انشا نتیجه می گیریم که:
الف) خاله در همه جای جهان – بلا نسبت - خاله است.
ب) عمه در همه جای دنیا – بلاتشبیه – عمه است.
ج) دایی در همه جای دنیا – خیلی عذر می خوام ببخشید - دایی نیست.
د) هر سه گزینه فوق صحیح است.

تنفس چندساله برای شکار واجب است و این خود می تواند به یک انقلاب فرهنگی برای آشنایی و حفاظت مردم از محیط زیست منجر شود.
جمله فوق از کیست؟
الف) صدرالمتالهین – ملاصدرا
ب) شیخ اشراق – شهاب الدین سهروردی
ج) ابوالمجد مجدود بن آدم سنایی غزنوی صاحب اثر حدیقه الحقیقه
د) برادر مهرداد لاهوتی بائوج – نماینده لنگرود

وزیر اسبق راه: اگر با فساد کوچک برخورد نشود، فساد به مرور بدل به فسادهای بزرگ تر و با ریشه تر خواهد شد.
منظور از «فساد کوچک» در عبارت فوق چیست؟
الف) خرید صندلی برای آقای وزیر به مبلغ پنجاه و دو میلیون ریال ناقابل
ب) صرف هزینه دو میلیارد تومانی ناقابل برای دفتر آقای وزیر
ج) وقتی شرکت انگلیسی هاچینسون برنده مزایده واگذاری بندر شهید رجایی می شود.
د) هیچکدام!!

وزیر بهداشت: برایم جالب بود که مدیران ارشد کشور هم از این که می شنیدند، هوای آلوده می تواند انسان را بکُشد، تعجب می کردند.
به نظر شما مدیران ارشد کشور پیش از تنویر افکار عمومی توسط آقای وزیر درباره هوای آلوده چه فکر می کردند؟
الف) هوای آلوده از نان شب هم واجب تر است.
ب) هوای آلوده می تواند انسان را به کمال برساند.
ج) هوای آلوده حق مسلم ماست.
د) هر سه مورد فوق صحیح است.

**کیهان: گوشی ! (گفت و شنود)

گفت: وزارت ارشاد بعد از اجازه چاپ آثار غلامحسین ساعدی عضو شورای مقاومت منافقین که در نوشته های چاپ شده خود زشت ترین و شرم آورترین اهانت ها را به اسلام و حضرت امام(ره) روا داشته است، و بعد از تجلیل و تمجیدهای پی در پی از ضدانقلابیون شناخته شده، حالا اعلام کرده که می خواهد از احمد شاملو، شاعر درباری و جاسوس نازی ها نیز تجلیل کند!
گفتم: درباری بودن و جاسوسی برای نازی ها که در مقابل اهانت های صریح شاملو به اسلام و انقلاب اسلامی چیزی نیست!

گفت: حالا این وزارت ارشاد دولت اعتدال چه اصراری دارد که هرجا رد پایی از یک حرکت ضددینی و ضدانقلابی و ضدمردمی می بیند بلافاصله از کیسه بی زبان بیت المال از آن تقدیر و تجلیل می کند؟!
گفتم: شاید می خواهند به همه بفهمانند که حمایت از دشمنان اسلام و انقلاب و امام هم بخشی از معنای «اعتدال» است!

گفت: یعنی متوجه نیستند که چه جرثومه های فسادی در میان آنها نفوذ کرده اند؟!

گفتم: چه عرض کنم؟! دزدی وارد خانه ای شد. صاحبخانه یواشکی به همسایه اش زنگ زد و گفت دزد آمده، بیا کمک. همسایه پرسید؛ واقعا؟ و یارو گفت؛ دروغم چیه؟ تا متوجه تلفن من نشده بیا و همسایه پرسید یعنی واقعا دزد آمده؟! و یارو گفت؛ اگر باور نمی کنی، گوشی را بدهم دست خود آقا دزده باهات صحبت کنه!

**جام جم: وقتی سر سارقان شلوغ می شود!

روزهای پایانی سال، فقط سر ما و شما و کسبه محل شلوغ نیست. سارق های نامرد هم فرصت سرخاراندن ندارند. امیدواریم که کلانتری های هر محل، بشدت همه شان را بگیرند و حسابی سر آنها را بخارانند. البته آنها عموما کل تن شان می خارد!

این روزها هرجا که بازار خرید عید شلوغ باشد، احتمال حضور دزدهای کیف قاپ هم زیاد است و این هشداری است که پلیس به هموطنان عزیز می دهد. آدم باید مال خودش را سفت بچسبد که باعث زحمت نیروی انتظامی و دیگران نشود.

هشدار پلیس: «رئیس پلیس آگاهی تهران می گوید:سارقان معمولاً حدود 20 تا 35 سال دارند [عنایت به اصل جوانگرایی!] و با استفاده از موتورسیکلت، کیف طعمه های خود را به سرقت می برند. بیشتر دونفره عمل می کنند، اما کیف قاپ های ماهری هم هستند که تک نفره کار می کنند [از تبعات بی اعتمادی به شریک!]....» - به نقل از جراید.
بسته پیشنهادی: بهترین پیشنهادها را خود پلیس داده؛ مثلا این که شهروندان، وجه زیادی به همراه نداشته باشند. رمز کارت بانکی خود را کنار کارت ننویسند. کیف را سمت راست خود بگیرند. مراقب موتورسیکلت ها و خودروهای مشکوک که آدرس می پرسند، باشند. حالا چندتا پیشنهاد هم ما اضافه می کنیم:

1ــ اتصال برق: یک باتری داخل کیف گذاشته شود که یک برق نسبتا ضعیف به دسته کیف وصل کند، در حدی که فقط طرف را بلرزاند و بترساند و فوقش پرتش کند. در دم او را نکشد. این طوری سارقان جرات نمی کنند به کیف اشخاص دست درازی کنند. البته الان یادم آمد که می توانند از دستکش استفاده کنند!
-2 تله گذاری: هر کس داخل جیب خودش یک تله موش بگذارد. چنان که تا دست دزد داخل جیب شد، بیفتد توی تله و فریاد آخش به آسمان بلند شود. چنان که هیچ دزدگیری چنان آژیری نتواند کشید که عالم و آدم، مو بر تنشان سیخ شود.

-3خرید اینترنتی: کم کم سازوکار سنتی خرید کردن از بازار باید تغییر کند و پیشرفته تر شود. یک مدلش همین خرید اینترنتی هست که در مورد برخی کالاها و خدمات انجام می شود. این جوری، کاسبی دزدهای داخل خیابان کساد می شود. موتورشان را می فروشند و همان را سرمایه یک کار شرافتمندانه می کنند. حالا ممکن است سروکله سارقان اینترنتی در این فضای مجازی پیدا شود که خب پلیس فتا هست و حتما یک فکرهایی خواهد کرد. بالاخره همه جا دزد هست. در همین ستون ما هم هست؟ چطوری؟.... اگر به مطالبم آب ببندم، شک نکنید که دزدم!

**تهران امروز: خنده‌های قصه دار

از قدیم گفته اند: تعارف اومد نیومد داره. دوستی دارم که از موجود افسانه ای پاگنده چیزی کم ندارد. قد دو متر و چند سانتی متر ناقابل. وزن صد و چند کیلوی بی مقدار.

کمی خجالتی و غیراجتماعی و مهم تر از همه اینها بیگانه با سنت های حسنه ما ایرانی ها از جمله تعارف. روزی به خانه دوست دیگری دعوت بودم.

از قضای روزگار این رفیق پاگنده خجالتی را در خیابان دیدم. از آنجایی که با خصوصیات جناب عالیجاهش آشنا بودم، هر چقدر خواستم خودم را به ندیدنش بزنم، نشد.

یعنی دیر شده بود و حضرت دوست مرا دیده بود و نمی شد آن موجود دو متری را در میان بقیه آدم کوتوله ها که زیر دست و پایش درحال شلنگ تخته انداختن بودند، نادیده گرفت.

بعد از مقداری چاق سلامتی، دوست ما گفت: حالا کجا با این عجله؟

در آمدم که: خونه فرشید اینا. اگه دوست داری تو هم بیا.

و این بزرگ ترین اشتباهی بود که می توانست در مقابل این موجود خجالتی غیرقابل تعارف از کسی سر بزند.

دوست عظیم و خجالتی ما کمی سرخ شد و گفت: تو که می دونی من خجالت می کشم، خونه کسی که نمی شناسم نمیام، ولی حالا که اصرار می کنی، روی تو رو زمین نمی ندازم. باشه میام. ببین چه جوری آدم رو تو رودروایسی می ذاری؟!

من که حالا یک علامت تعجب بالای سرم سبز شده بود و یک علامت سوال توی دهانم گفتم: واقعا میای؟!

دوست رستم صولتمان نگاهی از بالا به پایین یعنی جایی که من از آنجا گردن می کشیدم تا صورتش را ببینم انداخت و گفت: آره. تو که اخلاق منو می دونی. من نه با کسی تعارف دارم نه با کسی شوخی.

و این طور شد که من با دوست غول پیکرم عازم مهمانی دوست از همه جا بی خبرم شدم.

پشت در که رسیدیم زنگ زدم و برای اینکه دوست از همه جا بی خبرم شوکه نشود و در این وانفسای گرانی هزینه دوا و درمان زبانم لال سکته ناقص نزد. پشت آیفون گفتم: دررو باز کن من و اسفندیار پشت دریم.

دوست از همه جا بی خبرِ حالا شکل علامت سوال شده ام پرسید: اسفندیار؟ این دیگه کدوم غول بی شاخ ودمیه؟ حتما دوباره زیادی تخیل کردی. حالا بیا تو.

دوست غول پیکر بی شاخ ودمم اشاره کرد که: بی خیال. حالا میریم بالا با هم آشنا می شیم.

من و دوست پاگنده به خانه دوست از همه جا بی خبر پا گذاشتیم و آن مهمانی به خوبی و خوشی تمام شد و دوست پاگنده هیچ کدام از تعارفات صاحب خانه را بی جواب نگذاشت.

آخر شب به دوست پاگنده گفتم: بهتر است برویم. دوست از همه جا بی خبر ما اشتباه تاریخی مرا تکرار کرد و گفت: حالا اگه تو می خوای بری برو. با اسفندیار خان تازه آشنا شدیم. یه چند وقت دیگه بمونن.

دوست پاگنده خجالتی ما هم دم را غنیمت شمرد و فی الفور گفت: دوستان همه می دونن که من تعارف ندارم.

باشه حالا که خیلی اصرار می کنید، اگه امکان داره یه پیژامه به من بدین. جای خوابم رو هم مشخص کنید.

فقط من روی کاناپه می خوابم، روی تخت نمی خوابم. اونجا جای شماست. اگه خیلی اصرار کنید شاید هم مجبور بشم روی تخت بخوابم.

خلاصه من آن روز از روی اجبار دوست پاگنده را در خانه دوست از همه جا بی خبر جا گذاشتم و به خانه برگشتم.

چند روز بعد زنگ زدم تا از مهمان نوازی دوست از همه جا بی خبر تشکر کنم. دوست پاگنده تلفن را جواب داد و گفت: رفته بیرون. هر وقت اومد بهش می گم که زنگ زده بودی.

پیش خودم گفتم: تعارف این دوست از همه جا بی خبر، بدجوری آمد داشته است.

**قدس: مش غضنفر و تدارکات شب چهارشنبه سوری

امروز که از سَرِ کار وَرمِگِشتُم خِنَما، ناسَن یَک صدایِ گُرُمبَستی آمَد که هَم قِلِفتی شیشه یایِ خِنه هایِ مُحَل توخ توخ رَفتُ خِنه هَمسِدَما عینِ یَک موساکوتَقی رَفت به هوایُ وَرگشت به زِمین.

یَک دو دِقه بعدِش هَمسِده ها رِختن تو میلانُ یَکساعت بعدِشَم پولیسُ آتیشنِشونی یُ اورجانسَم آمَدَن. اول که فِکِر کِردِم واز جنگ رِفته یُ یَک بُمبی از آسمون وِل رِفته اُفتِده رو خِنه هَمسِدَما ولی بعدِش مَلوم رَفت بِچِّگه یِ تُخسِشا چَن کیلون تِرقّه یُ نارنجک دستی یُ اَزی چیزا که از قبل یا خِریده یا خودش درست کِرده رِ تو انباریشا لوکّه کِرده بوده بِرِیِ شب چارشنبه سوری، اینایَم مَلوم نیس گَرُم رِفتن یا چیزی بِزِشا خورده که خُدبُخود تِرکیدن.

حالا خوب رَفت که اوموقه هیچکه تو خِنَشا نِبودُ فِقَط خودِ بِچِّگه اونجه بوده، اویَم که شامس آوُرد کاریش نِرَفتُ فِقَط اورجانس که مُخواست بُبُرَش مَریضخِنه، دوتا بارانکار آوردن، تو یَکدِنه خودِش رِ گُذیشتَن، تو یَکدِنه دِگَشَم یَکدوتا دستُ پا! گفتن مِثکه او پایِ دِگَشَم کارخِنه اِضاف گُذیشته بودِ یُ لازم نِرِفته پیداش کُنَن!

حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم بِرِیچی دولت نِمییِ ای جِوونا که ایقذَر صِدای گُرُمبَست شُنُفتَنُ تِرکیدنُ آتیشسوزی رِ دوست دِرَنُ حاضِرَن جونِشایِ بالاشا بِدَن رِ لوکّه کُنه بِرفِسته به ای کیشورایِ هَمسِده که تا دِلِشا مِخه اَزی چیزا بیبینَنُ بُشنُفَن؟!

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.