۳ «نیمایی‌واره» جدید و منتشر نشده از امیری اسفندقه

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرتضی امیری اسفندقه را با قصیده‌هایش می‌شناسند و بسیاری از آن‌ها در بین اهالی ادب مشهور شده است به عنوان مثال قصیده «داغ» وی سال‌ها پس از سرایش توسط رضا یزدانی در آلبوم «ساعت بیست و پنج شب» اجرا شد.

وی در قالب‌های دیگری از جمله غزل، نیمایی، مثنوی و رباعی طبع آزمایی کرده است و همچنین کتاب‌هایی همچون: «بازوان مولایی»، «رستاخیز حرکات»، «چین کلاغ»، «وّرّمشور»، «دهلی ستاره بود»، «ولی دوشنبه آه» و «نِماشُم» محصول سال‌های شاعری اوست.

امیری اسفندقه در قالب نیمایی نیز بسیار فعال بوده است و سه مجموعه‌ «دهلی ستاره بود»، «ولی دوشنبه آه» و «نِماشُم» در قالب نیمایی سروده شده است که خود امیری برای نامیدن آنها از واژه «نیمایی واره» استفاده می‌کند. در زیر سه شعر جدید از مرتضی امیری اسفندقه می‌خوانید:

نیمایی‌واره «واژه‌ها»

در واژه ها رازی است
رازی که پنهان ست
                     اما
                       هیچ پنهان نیست
رازی تماشایی
لالا که می گویی
                  زبان آرام می رقصد
لولو که می گویی
                  می ترسد انگاری
آن سرکشی که در سّرِ «نّه» هست
                                     در ذاتِ «آری» نیست
آری:
     موافق
           نرم
نّه:
  معترض
          عاصی است
یک بخشِ بی تخفیف
مادر
مثلِ پدر دو بخش
                  وّ
                    سادهّ ست
اما پدر پیچیده در سه نقطه و
                               مادر
                                   از نقطه آزاد است
مرگ
یک بخش دارد با دو حرفِ ساکن و ساکت
وّ زندگی سه بخش
با پنج حرفِ ساده و
                     سرشار
در حرکتی هموار

در واژه ی باران طنین ارتعاشی هست
در برف اما نیست

وقتی که می گویی کبوتر
                           از لبت ناچار
یک بوسه
          می افتد
آواز گنجشک
از جیم و شین واژه ی گنجشک
                                  می ریزد
موسیقی هر واژه انگاری
                            معنای آن واژه ست
وقتی که می گویی خدا
                        یا
                         god
                              یا
                                ram
                                      یا
                                       الله
ناچار می باید دهان یک نغمه وا باشد
چون واژه ی دریا
دریا که می گویی دهانت باز می ماند
آزاد
چون گفتن فریاد

باری
آری
هر واژه
         هرجوری و
                     از هرجا
چه زشت
         چه زیبا
رمزی است از معنا
در دستِ هر حرفی کلیدی
                           سبز
در قفل هر واژه
                 درِ بازی ست

در واژه ها رازی است
در واژه ها
            رازی است

نیمایی‌واره «رنگها»

سبز و سرخ و آبی و
                      بنفش و زرد و قهوه ای
                                               سفید
روی بندِ رخت
                رویِ پشتِ بام
بی خیالِ ماهواره هایِ موجیِ جهانِ جنگها
رویِ پشتِ بام
               رویِ بندِ رخت
کودکانه
        رقصِ
               رنگها
 

نیمایی‌واره «ما»

تو تا تویی
           عقاب نه
                    سیمرغ هم شوی
پر بسته می شوی
من تا منم
          نسیم نه
                  شن باد هم شوم
خمیازه ی شکسته ی پیوسته می شوم
با هم ولی شکسته و
                     پر بسته نیستیم

من
   خسته می‌شوم
تو
  خسته می‌شوی
ما 
  خسته نیستیم

انتهای پیام/