پوریم؛ کارناوال شادی یهود در جشن ایرانی‌کشی
خبرگزاری تسنیم: برخی تصور نحوست روز ۱۳ فروردین‌ماه در فرهنگ ایرانی را با قتل عام فجیع ایرانیان توسط یهودیان مرتبط می‌دانند، روزی که یهودیان در آن با نام عید «پوریم» به جشن و پایکوبی می‌پردازند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، شاید در میان اعداد هیچ عددی را نتوان یافت که به اندازه عدد 13 درباره نحوست آن یا خرافی بودن پندار نحوست آن، در میان ملت‌های مختلف جهان سخن گفته شده باشد. معتقدان به نحوست 13 نظر مشترکی درباره نحوست آن ندارند و هر ملت یا قومی به وجهی این نحوست را توجیه می‌کنند.
گفته می‌شود که 13 در نزد چینی‌ها و مصریان باستان عددی مبارک تلقی می‌شده، اما اکثر ملل جهان به نحوست آن معتقد بوده‌اند. برخی می‌گویند که انسان از همان روزی که با شمارش اعداد آشنا شد، از عدد سیزده خوشش نمی‌آمد. در مسیحیت تصور خرافاتی نحس بودن عدد سیزده را با شام آخر حضرت عیسی(ع) مرتبط می‌دانند که در آن حضرت مسیح و دوازده حواری‌اش که بر روی هم سیزده نفر می‌شوند حضور داشته‌اند. برخی دیگر، این تصور را به ضیافت اجتماع 12 خدا در اساطیر یونان ارتباط می‌دهند که با پیوستن ناخواسته لوکی، روح ستیزه‌جویی و شیطنت به آن جمع، تعدادشان به سیزده رسید و در نتیجه، بالدر محبوب خدایان کشته شد.
اما در ایران؛ برخلاف تصور عده‌ای که می‌کوشند نحوست روز 13 فروردین‌ماه را تنها مرتبط با عدد 13 و تفاسیر و توجیهات نشأت گرفته از فرهنگ غربی برگردانند، بسیاری برآنند که نحوست این روز در ذهنیت تاریخی ایرانیان، به قتل عام فجیعی برمی‌گردد که بر مبنای برخی از منابع از سوی یهودیان در زمان خشایارشاه هخامنشی انجام شده است. ایرانیان از همان زمان روزهای سیزدهم فروردین ماه را در اعتراض به جنایت بزرگ یهود و آن ایرانی‌کشی عظیم سر به کوه و صحرا می‌گذارند و تا به اصطلاح خود نحوست و نافرخندگی آن روز را دور از خانه بدر می‌کنند.
همه اقوام و ملت‌های دنیا آیین‌ها و مناسبت‌های شاد و غم مخصوص خود را دارند. قوم یهود نیز مانند اقوام دیگر مناسبت‌ها، اعیاد و جشن‌های ویژه خود را دارند که از آن میان می‌توان به عید فصح(مهم‌ترین عید)، عید روز شنبه، عید اول ماه، عید سال هفتم(سال انفکاک)، عید سال یوبیل، عید هفته‌ها(شاووعوت)، عید اول سال (روش هشانا)، یوم کیپور(روز کفاره)، عید سایبان‌ها (سکوت)، عید گشایش(حنوکا) و عید قرعه‌ها (پوریم) اشاره کرد.
عید قرعه‌ها یا جشن پوریم از جشن‌های تأسف‌برانگیز و غیر انسانی آیین یهود است که هر سال در روز سیزدهم ماه ادار برابر با 13 اسفند یا فروردین ـ بسته به 12 ماهه یا 13 ماهه بودن سال عبری ـ توسط یهودیان برگزار می‌شود. این جشن با عنوان نجات یهودیان برگزار می‌شود و یادآور قتل عام چند ده هزار ایرانی در زمان خشایارشاه هخامنشی است که در جریان آن طی دو یا سه روز 70 هزار نفر از ایرانیان توسط یهودیان قتل عام شدند. برخی منابع تعداد کشته شدگان این نسل‌کشی بزرگ را تا 500 هزار تن، یعنی بیش از نیمی از جمعیت ایران آن روزگار ذکر کرده‌اند.
ماجرای تراژدی غمبار ایرانیان و نسل‌کشی عظیم یهودیان در ایران، در کتاب استر از کتاب‌های آخرین بخش عهد عتیق تشریح شده است که به اختصار بدین شرح است: خشایار شاه در روز جشن تاجگذاری خود، در حال مستی از ملکه «وشتی» می‌خواهد تا زیبایی خود را به مهمانان بنماید، اما ملکه به دلیل حجب و حیا و عفت ایرانی‌اش از این درخواست سرباز می‌زند. پادشاه به او خشم گرفته و تصمیم می‌گیرد تا زن دیگری را به عنوان ملکه انتخاب کند.
در این بین یک دختر یهودی به نام هدسه یا استر مورد توجه شاه قرار می‌گیرد. این دختر که همراه با عده‌ای از زنان زیبا به قصر آمده بودند، ابتدا با همکاری پسرعمویش مردخای، هامان وزیر خشایارشاه را برکنار کرده، می‌کشند و مردخای را جانشین وی می‌کنند و سپس از خشایارشاه اجازه می‌گیرند تا دشمنان یهود را در سه روز متوالی از میان بردارند و چنین می‌شود که قتل عام بیش از 70 هزار ایرانی و غارت اموال آنان در طی این سه روز رقم می‌خورد.
یهودیان در زمان خشایارشاه جزء اقلیت های مذهبی ایران بوده و همواره سعی در نفوذ در دربار شاه ایران داشتند. هامان صدراعظم خشایارشاه به دلیل نافرمانی یهودیان از دستورات و قوانین پادشاهی، ابراز نگرانی کرده و پادشاه را در جریان توطئه‌های یهودیان قرار می‌دهد و از پادشاه می‌خواهد تا با توطئه آنان مقابله کند. مردخای رهبر یهودیان آن زمان ایران با دسیسه های فراوان و فرستادن «استر» یکی از دختران یهودی به دربار، او را جانشین شهبانوی ایران ـ وشتی ـ کرده و از این طریق نقشه های شوم خود را به وسیله آن دختر و اغوای شاه ایران اجرا می‌کند.
هامان وزیر شاه را از توطئه مردخای آگاه می‌کند، اما استر که به شدت بر روی شاه سست‌عنصر تسلط یافته بود، با خائن جلوه دادن هامان و اینکه وی توطئه کشتن شاه را در سر دارد، هامان را بر دار می‌کند. توطئه استر و مردخای با کشتن هامان پایان نمی‌یابد و آنها حکم قتل هر 10 پسر هامان را نیز از پادشاه ایران می‌گیرند و اجسادشان را بر دار می‌کنند. پس از کشتن هامان، یهودیان مهاجر ساکن ایران که به دربار نفوذ کرده بودند، دست به قتل عام گسترده ایرانیان می‌زنند.
پس از این قتل عام ایرانیان، یهودیان جشن و پایکوبی بر پا کرده و به شکرانه غلبه بر ایرانیان و ریختن خون دشمنان قوم یهود، آن روز را عید اعلام کرده و روزه می‌گیرند. مردخای از آن زمان به یکی از اولیای این قوم و استر ـ آن دختر فاسد یهودی ـ نیز به شخصیتی مقدس و مورد لطف خداوند تبدیل می‌شود. استر پس از آن کتابی می‌نویسد که تمام این وقایع را لطف و رحمت الهی و با اراده خداوندی توصیف می‌کند و کتاب او اکنون یکی از کتاب‌های آخرین بخش عهد عتیق کتاب مقدس به شمار می‌رود.
هرچند برخی از مورخین با دیده تردید بر صحت تاریخی این داستان می‌نگرند، اما همین میزان نقل نیز کافی است تا نشان دهد که کتاب «استر» یکی از شواهد و مصادیق برجسته و بارز نژادپرستی یهود است و از عمق نفرت و انزجار یهودیان نسبت به غیر یهودیان بخصوص ایرانیان حکایت دارد. گفته می‌شود شدت نفرت و نسل‌کشی یهود در این کتاب به حدی است که برخی از علمای یهود در سده نخست میلادی تردید داشتند که این کتاب را در کتاب مقدس درج کنند! همچنین از قول مارتین لوتر از رهبران پروتستان نقل شده که آرزو کرده بود که کاش این داستان وجود نداشت.
هنوز بعد از گذشت 26 قرن از این واقعه، یهودیان در روز پوریم، به میمنت این پیروزی بزرگ و قتل عام بی‌سابقه تاریخی و با نام از بین بردن دشمنان یهود، کتاب استر را می‌خوانند، تا سرحد سرمستی شراب می‌نوشند و به یکدیگر هدیه و شیرینی پیشکش می‌کنند و با سرمستی به جشن پایکوبی می‌پردازند. در شهرهای رژیم اشغالگر قدس، کودکان و نوجوانان یهودی به مناسبت این واقعه نقاب و لباس‌های رنگارنگ می‌پوشند و کارناوال شادی به راه می‌افتد و یهودیان تمام دنیا به ویژه در آمریکا و اروپا این روز را جشن می‌گیرند.
پوریم در سراسر جهان از سوی یهودیان گرامی داشته می‌شود و البته اوج این جشن‌ها در سرزمین‌های اشغالی صورت می‌گیرد. خاخام‌های یهودی در این جشن پوریم چنان بدمستی می‌کنند که به قول خودشان تفاوت میان «نفرین بر هامان» و «درود بر مردخای» را تشخیص نمی‌دهند. رژه زامبی‌ها در اسرائیل از دیگر مراسم عید پوریم در اسراییل است که در آن صهیونیست‌ها خود به شکل آدم‌خوارها درآورده و اعضای مصنوعی از بدن انسان را به نشانه این هولوکاست بزرگ بر دهان می‌گیرند.
نتانیاهو در جشن پوریم 1999
از دیگر مراسم یهودیان در روز عید پوریم هامان‌سوزان است که در آن هامان و ده پسرش را نماد دشمنان قوم یهود دانسته و بطور سمبلیک در مراسمی، نمادی و یادبودی از هامان، وزیر الوزاری خشایارشاه را در آتش می‌سوزانند. همچنین یهودیان با پختن شیرینی به نام گوش هامان بر دار کردن وزیر ایرانی را جشن می‌گیرند. متأسفانه به دلیل هجمه گسترده فرهنگی و چیرگی فراگیر یهود بر رسانه‌های ارتباط جمعی جهان این مراسم‌ها علاوه برکشورهای غربی در برخی از مناطق افغانستان، لیبی ، مراکش ، بخارای ازبکستان ، قفقاز و یمن نیز برگزار می‌شود.
متأسفانه برخی از ایرانیان پیرو دین یهود، نیز بدون توجه به ریشه تاریخی این واقعه و کشتار ایرانیان، این روز را در نقاط مختلف جهان و از جمله خود ایران به جشن و پایکوبی می‌گذرانند، بی‌آنکه توجه کنند که زنده نگاه داشتن این جشن بیش از هر چیز توهین به ایران و ایرانی است.
به گواهی منابع و شواهد، با ظهور صهیونیسم در دهه‌های اخیر و به ویژه پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی، جشن پوریم رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است و سردمداران این رژیم منحوس به پوریم، وجهی سیاسی داده‌اند و گاه با اشاراتی به آن واقعه، تلویحا ایران و ایرانیان را به تکرار کشتاری مشابه تهدید می‌کنند، همچنان که سه سال قبل نتانیاهو در دیدار با اوباما نسخه‌ای از کتاب استر را به او هدیه داد و این هدیه از منظر تاریخی بسیار پرمعنا بود.
انتهای پیام/1
